Τ’ άχραντα χνάρια σου

[Vasilis P.]

Τ’ άχραντα χνάρια σου

Όπως τα πέλαγα στολίστηκαν βαπόρια
και στα βουνά κατρακυλήσανε τα άστρα
γυμνό πανί στριφογυρνώ πάνω στα κάστρα
τ’ άχραντα χνάρια σου γυρεύω
τα πελώρια

Εκεί η άνοιξη θαμπώνει τα μαγιάτικα
τα πρωινά που καθρεφτίζουνε τον κόσμο
φύλλο χαρτί μοσχοβολά σαν φύλλο δυόσμο
κι η ρίγανη φραγκόσυκα
μανιάτικα

Όπως τ’ ατίθασα τα όνειρα τα βράδια
μάγισσα πέτρινη ξετρέλανες το χάρτη
το φως κι ο ήλιος σου χαράζουν απ’ το Μάρτη
καυτά του έρωτα κι υφάλμυρα
σημάδια

Εκεί τ’ απόκρημνα τα βράχια, καταφύγια
του Ταϋγέτου οι σπηλιές στο κρυφαπάντημα
εκεί σκαρώνουνε τα λεύτερα γεφύρια
με την ανάσα, δυο κλαδιά
και φτεροκόπημα