Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αν με αγαπάς

« στις: 15/07/16, 01:52 »

Αν με αγαπάς πες σ'αγαπώ και μη σε νοιάζει
Πως θα το πάρουν αν το δουν οι γνωστοί σου
Μην με νομίσουν τάχα μου για εραστή σου
Το Σ'αγαπώ σου στην Ιθάκη μου με βγάζει.

Αν με αγαπάς πες Σ'αγαπώ και ας είσαι αγόρι
Το Σ'αγαπώ τον ανδρισμό σου δεν μειώνει
είναι μια λέξη πιο αγνή και από το Χιόνι
και άσε τους όλους να ρωτάν τι λένε οι φλώροι.

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / deja vu

« στις: 30/11/13, 01:00 »

Είμαι μόνος μες τον κύκλο μου σαν σβούρα και γυρίζω,
Πάντα εδώ θα σταματώ και εδώ θα αρχίζω.
Πάντα εδώ θα σταματώ και εδώ θα αρχίζω.
Είμαι μόνος μες τον κύκλο μου σαν σβούρα και γυρίζω.
Στης 90 μοίρες όλα  χαλαρά, στης 180 βρίσκω την χαρά.
Στης 90 μοίρες όλα  χαλαρά, στης 180 βρίσκω την χαρά.
Πόσο θα  ήθελα και να ήξερες εδώ να σταματήσω,
όμως πρέπει να συνεχίσω
270 μοίρες κι έχω ερωτευτεί άλλοι που μείναν εδώ έχουν  παντρευτεί
360 μοίρες νιώθω κούραση και ζάλη
Ας κοιμηθώ και απ αύριο πάλι .
Μια μονότονη κιθάρα μου ζαλίζει το κεφάλι,
και μια σκέψη που είχα δίωξη να τη πάλη,
έρχεται ίδια  πάντα ακριβείς στα ραντεβού,
μια ζωή ένα γ**ημένο deja vu.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / απόδειξη

« στις: 30/11/13, 00:54 »

Μηδενίζομαι ξανά απολογούμενος,
Εγώ είμαι εγώ; η μήπως είμαι ο προηγούμενος ;
Μην είμαι εκείνος που τα όνειρα μου χάλασα ;
Η τα ταξίδια και οι χαρές που απλά μου χάρισα;
Μπας και είμαι ψεύτης που στο τίποτα με χώρεσα;
Η ένα άνθρωπος απλώς στιγμές που στόλιζα ;
Δεν είμαι τίποτα,είμαι απλά ότι κάνω !
Πότε στο φόντο τις ζωής πότε στο πλάνο,
Είμαι το σύνολο τον συν πάνω στα μείον μου
Είμαι απόδειξηστο άδειο το ταμείο μου.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Kαλύτερες μέρες

« στις: 17/03/11, 18:19 »

Μου είπαν τρέχα να προλάβεις, Μα πρόσεξε μη σκοντάψεις.
Μα δυστυχώς κανένας δε μου έμαθε πώς να σηκώνομαι μετά από μια άδοξη πτώση.
Πώς να σκουπίζω τις πληγές μου και πώς να ξανακάνω τα πρώτα βήματα με τις πατερίτσες.
Μου έμαθαν να φωνάζω, να χτυπάω το χέρι στο τραπέζι και να διεκδικώ.
Κανείς δε μου ‘πε να ξέρω τι αξίζω πρώτα.
Μου πάνε ν αγαπώ, να νοιάζομαι και να ελπίζω.
Μα ποτέ δε μου δώσατε κάτι που να τα’ αξίζει.
Μου άνοιξαν διάπλατα δρόμους, εθνικές οδούς και πόλεις,
Και μ’ άφησαν μόνο στον αχανή κόσμο χωρίς προορισμό.
Μου είπαν να περιμένω τις καλύτερες μέρες που πάντα θα έρθουν αύριο,
Μου είπαν να σκέπτομαι, να μιλώ, να περπατώ, να ταξιδεύω
Αλλά κανείς τους δε μου είπε ποιος είμαι.
Εεεε…σου φωνάζω, με ξέρεις?
Σκούπισε τα δάκρυα σου, ούτε εγώ σε ξέρω…
Χαίρω πολύ, Αντρέας.

5

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Hip Hop Ανέστη (Ο Μυστικός Δίσκος) 2011

« στις: 17/03/11, 18:08 »

   1.Ότι και να κάνεις .       
2.Ζήσε ελεύθερα.
3.Πάμε διακοπές.
4.Στη ροή . 
5.Από επίπεδο σε επίπεδο .
6.Φόρα τα άσπρα σου .

Hip hop ανέστη
7.Vol1 Δεύτε λάβετε bit .
8.Vol2 άνθρωπε.
9.Vol3 είναι η φλόγα.
10.επειδή είμαι παιδί .
11.ότι και να πω.
12.δως μου το χέρι σου . 
13.ρομποτάκια στοιχηθείτε.
14.κάτι κατέβηκε .
15.είναι αργά .
16. να μ αγαπάς  (έτσι απλά ) .

Είναι μια μακρόχρονη σκέψη που μετά από πολύ κόπο έφτασε στην τελική του μορφή .
Πρόκειται για ένα κράμα κλασικού hip hop  με προσμίξεις πολλών μουσικών και στιλ .
Στο συγκεκριμένο εγχείρημα συνυπάρχουν αρμονικά τόσο κλασικά στοιχεία  (βιολί ,τσέλο, πιάνο… ) όσο και  σύγχρονα bit, σε ένα παιχνίδι έμπνευσης ανάμεσα στα πρίμα και στα μπάσα . Πρόκειται για μια αλληλουχία μουσικών τεχνικών συνθέτοντας  κομμάτια όπου θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ηχοχρώματα που παραπέμπουν σε διάφορες εποχές και χώρες. 

Η δομή του cd είναι τετoια που μπορούμε με σιγουριά να πούμε πώς δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο αφού η ίδια η ζωή είναι μια συνεχής εναλλαγή καταστάσεων και συναισθημάτων. Αυτό ακριβώς αντικατοπτρίζει  αυτό το cd .Καλή ακρόαση, καλή συνέχεια και εις το επανιδείν .

6

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Hip Hop Ανέστη (Ο Μυστικός Δίσκος)

« στις: 17/03/11, 18:01 »

Είναι μια μακρόχρονη σκέψη που μετά από πολύ κόπο έφτασε στην τελική του μορφή .
Πρόκειται για ένα κράμα κλασικού hip hop  με προσμίξεις πολλών μουσικών και στιλ .
Στο συγκεκριμένο εγχείρημα συνυπάρχουν αρμονικά τόσο κλασικά στοιχεία  (βιολί ,τσέλο, πιάνο… ) όσο και  σύγχρονα bit, σε ένα παιχνίδι έμπνευσης ανάμεσα στα πρίμα και στα μπάσα . Πρόκειται για μια αλληλουχία μουσικών τεχνικών συνθέτοντας  κομμάτια όπου θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ηχοχρώματα που παραπέμπουν σε διάφορες εποχές και χώρες. 

Η δομή του cd είναι τετoια που μπορούμε με σιγουριά να πούμε πώς δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο αφού η ίδια η ζωή είναι μια συνεχής εναλλαγή καταστάσεων και συναισθημάτων. Αυτό ακριβώς αντικατοπτρίζει  αυτό το cd .Καλή ακρόαση, καλή συνέχεια και εις το επανιδείν .
 
http://www.lifestylebooks.gr/cd/rap-and-hip-hop/rap--hip-hop/elliniko/hip-hop-anesti-o-mistikos-diskos.product

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα μικρά.

« στις: 16/02/10, 04:21 »

Έχω μια κόχη μες την γη που μου ανήκει από  παιδί,
μου την δωρίσανε μετά την γέννηση μου.
Εκεί θα πάω σαν γελώ, εκεί χάνομαι όταν πονώ,
εκεί ξεχνώ είτε θυμάμαι, εκεί είναι η γη μου.

Έχω μια τρύπα τόση δα που την γεμίζω μυστικά,
και  παραχώνω εκεί στιγμές απ την ζωή μου.
Μια τρυπούλα έτσι απλά που δεν χωράει την φθορά,
Μα κάτι μένει να στριμώξω την ψυχή μου.

Ένα βαρέλι έχω μικρό, φτιάχνω πάντα κρασί σ αυτό,
για να κερνώ έτσι απλά τις ενοχές μου.
Ένα βαρέλι μια σταλιά, που όμως μπορεί και με μεθά,
που δίνει όνειρα στης πιο κακές στιγμές μου.

Έχω τόσα πολλά μικρά, μα σου το λέω πραγματικά,
δεν το αντέχω άλλο τέτοιο στριμωξίδι.
Θέλω να ζήσω την ζωή κι όχι να κρύβομαι απ αυτή.
Να ονειρευτώ με το μυαλό, μια φορά παρακαλώ,
κι όχι να λιώνω κάθε βράδυ απ το ξύδι.

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Υπάρχω γιατί...

« στις: 20/09/09, 23:10 »

   Υπάρχω γιατί

Υπάρχω γιατί έπεσα με το ποδήλατο.
Υπάρχω γιατί για μερικά γδαρσίματα πήγα στο νοσοκομείο.
Υπάρχω γιατί εκεί μέσα κατάλαβαν πως είχα μηνιγγίτιδα.
Υπάρχω γιατί μου έδωσαν τόνους φάρμακα.

Υπάρχω γιατί πέρασα ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα τον δρόμο.
Υπάρχω γιατί ο τύπος με το σιτροεν άλλαξε τα φρένα του χθες.
Υπάρχω γιατί φορούσα κράνος από καλό υλικό.
Υπάρχω γιατί ήταν έξι η ώρα το πρωί κι ήταν άδειος ο δρόμος.

Υπάρχω γιατί κάποτε κάποιος αγάπησε ένα κορίτσι.
Υπάρχω γιατί το κορίτσι είπε ναι.
Υπάρχω γιατί δυο άνθρωποι αγκαλιάσθηκαν.
Υπάρχω γιατί αποφάσισαν ότι με θέλουν.

Αλλά υπάρχω ;… γιατί;

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δώσε μου

« στις: 06/09/09, 20:03 »

Δώσε μου μέρος να σταθώ, τον πλανήτη να κουνήσω.
Μια αγκαλιά να ονειρευτώ, μια πατρίδα να αγαπήσω.
Δώσε μου χώμα και νερό, λίγους σπόρους να φυτέψω.
Στην ψυχή μου να πιστέψω και να μην την ξανά μπλέξω,
Σε ταξίδια δίχως αύριο, με οδηγό την θλίψη.
Ένα μπράβο μου έχει λείψει,  και ένα σκέτο σ αγαπώ.
Δώσε μου μάνα να με κλάψει και πεθαίνω στο λεπτό.
Δώσε μου δρόμους μακρινούς, ξυπόλυτος να περπατήσω.
Δώσε μου κάποια να με νοιώσει κι ίσως να ξανά αγαπήσω.
δώσε μου ψέματα πολλά μην τυχόν και ξεθαρρέψω,
μην μου κάτσει και πιστέψω πως ακόμα εκεί έξω,
υπάρχουν άνθρωποι σταράτοι δίχως ειρωνεία στο μάτι,
Δώσε μου κάτι επιτέλους δώσε μου κάτι. 

                                  Ρεφρέν

Δώσε μου κάτι να αξίζει
Δώσε μου κάτι να χαθώ
Δώσε μου κάτι  να αγαπήσω
Δώσε μου κάτι να σωθώ
Δώσε μου κάτι που να αξίζει την ζωή μου να χαρίσω
Δώσε μου κάτι να ελπίζω
Δώσε μου κάτι να ελπίζω

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στο βάθος του μυαλού μου

« στις: 06/09/09, 20:00 »

Βλέπω τα δάχτυλα μου να κιτρινίζουν απ το τσιγάρο,
τις παλάμες να σκληραίνουν γεμίζοντας φουσκάλες.
Τα πόδια μου με το ζόρι με βαστάνε, κάτι ξημερώματα παρασκευής.
Βλέπω τα νεύρα μου να σπάνε.

Βλέπω στίβος απλήρωτους λογαριασμούς,
Ένα άδειο πορτοφόλι στην τσέπη κι ένα το ίδιο άδειο πρόσωπο στον καθρέφτη.
Βλέπω χαρτάκια με πράγματα που σημείωνα και γελώ,
τελευταία ούτε να σημειώνω τα όνειρα μου δεν προφταίνω.
Βλέπω την γυναίκα μου να μου λέει ψέματα ότι θα αλλάξουν τα πράγματα.

Και κάπου στο βάθος του μυαλού μου βλέπω την γιαγιά μου να μου λέει:
Φάε το όλο να μεγαλώσεις, και να γίνεις άντρας.

Να που έγινα...

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ισως

« στις: 23/07/09, 00:11 »

…πρώτα… 
Θέλω να ακούσω ένα σου χαμόγελο.
Θέλω να δω τον χτύπο της καρδιάς σου,
να μυρίσω τον πόνο σου .
Να αγγίξω τον άνεμο που περνά απ τα μαλλιά σου.
Θέλω επιτέλους να γευτώ την αγάπη σου…
Και ίσως κάποτε σου πω πόσες τελικά είναι οι αισθήσεις.

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πάλι

« στις: 22/07/09, 04:00 »

Απόψε σε σκέφτηκα πάλι ,
είχα πει πως δεν θα το ξανακάνω…
Απόψε δάκρυσα, όχι γιατί μου λείπεις,
γιατί δεν μπορώ να σου το πω.
Απόψε μέθυσα πάλι, όχι για εσένα … για τον χαμό.
Απόψε έγραψα πάλι … το ξέρεις πως μου αρέσει.


Απόψε σε σκέφτηκα πάλι,
Είχα πει πως δεν θα το ξανακάνω…
Απόψε νιώθω μόνος …όχι γιατί δεν είσαι εδώ,
Αλλά γιατί φοβάμαι πως ποτέ δεν θα έρθω εκεί…
Απόψε μέθυσα πάλι, όχι για εσένα,
Για τα νιάτα μου, που κάποιο μεθυσμένο βραδύ σαν κι αυτό,
 τα ακούμπησα κάτω και τα έχασα .
Απόψε έγραψα πάλι όχι για εσένα, απλά πρέπει να τα πω.
Απόψε πέθανα πάλι … μα μην φοβάσαι το πρωί θα αναστηθώ,
μόνο για εσένα .

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Χαλάλι

« στις: 01/06/09, 01:12 »

Φάγαμε καλά και σήμερα,
ήπια με κρασί πολλά κανάτια,
γλεντήσαμε, γινήκαμε κομμάτια
και φτιάξαμε ονειράτα εφήμερα.

Εψές πήραμε το Άγιο Φώς,
σταυρούς χαράξαμε στις πόρτες,
Χριστός Ανέστη είπαν οι δεσπότες,
μα στις καρδιές μας παρέμεινε νεκρός.

Κάποια Πρωτοχρονιά έχασα τον πατέρα μου
και στα γεννέθλια κήδεψα την γιαγιά,
έτσι φοβάμαι τις γιορτές και κάθε αργία
μήπως θε να’ρθει κι η σειρά μου.

Παλέβω μόνος τον καιρό για να δαμάσω
να τον γυρίσω στην δική μου την μεριά,
κι αν καταφέρω να τον σπρώξω μια οργιά
με την ψυχή μου σαν τρελός θα το γιορτάσω.

Θα πώ χαλάλι το κρασί και τα ονειράτα,
Θα πώ ο Χριστός πραγματικά Ανέστη,
θαύμα πρωτάκουστο αυτό που ετελέστει
τον χρόνο έσυρα στου χορού τα βήματα.

Τι να μου πουν οι πληγές και τα παθήματα,
έχω χορτάσει από ξύδι και αλάτι
πληγές και στίγματα, μια ζωή δίχως γινάτι
έχω αριστέψει στης ζήσης  τα μαθήματα.

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Eυαίσθητη χορδή

« στις: 28/04/09, 23:59 »

Έχω μια μόνο χορδή που μουσικές μου παίζει.
Μια ανάπηρη χορδή που νότες με γεμίζει,
δάφνες και όνειρα τρελά τις μέρες μου γεμίζει,
κι όταν δεν έχω τι να πω ποτέ δεν με πιέζει.

Έχω μια ευαίσθητη χορδή που το στυλό κρατάει,
που δίνει λέξεις και ροη στη λύπη, τη χαρά μου,
που ζωγραφίζει στο χαρτί κομμάτια απ την καρδιά μου.

Έχω και άλλη μια χορδή μες τον λαιμό Κρυμμένη,
που δίνει ανάσες στην φωτιά και έτσι με ξαποσταίνει,
μια χορδή ξεκούρδιστη με ήχο να στολίζει,
ότι μου τύχει να αγαπώ ότι με βασανίζει.

R

Όλο το νόημα της ζωής ,
είναι ο ήχος μιας χορδής,
με τη ψυχή μου άρρηκτα συνδεμένη.
Από την νότα στο χαρτί,
ύστερα βάζω και φωνή,
κι εκείνη όπου θέλει με πηγαίνει.

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το τραγούδι μου

« στις: 09/04/09, 04:24 »

Έμμετρο κι απέριττο, αστέρι νεογέννητο.
Τραγούδι μου αυτόφωτο πεντάμορφο κι απόρθητο.
Άκου αυτό.

Σε γέννησα, με γέμισες
Στιγμές πολλές με γλέντησες.
Μέσα μου με ταξίδεψες.
Με γήτεψες με πίστεψες.
Σοβάρεψες κι αλήτεψες.
Συγχώρεσες δεν μίσεψες.
Μεγάλωσες δεν γέρασες.
Τα δύσκολα τα πέρασες .
Και είσαι ακόμα εδώ.

Ένα τραγούδι φτιαγμένο, από εμένα για εμένα.
μια αφιέρωση γραμμένη Από αλήτικη πένα.
Ένα τραγούδι δεμένο, Σίδερο και μαντέμι.
Ένα τραγούδι απλά Για ότι στο τώρα με δένει

Ένα τραγούδι του δρόμου, Απ’ της ψυχής τα σοκάκια
------------------Το τραγούδι μου ------------------------
Που θα γούσταραν αλήτες Αναρχικοί και πρεζάκια
------------------Το τραγούδι μου ------------------------
Ένα τραγούδι που θυμίζει Τόσες παλιές ιστορίες
------------------Το τραγούδι μου ------------------------
Ένα τραγούδι που μπορεί να αρέσει σε κυρίες
------------------Το τραγούδι μου ------------------------
Ένα τραγούδι δεμένο με κλωστή στην ψυχή μου
------------------Το τραγούδι μου ------------------------
Και όπου τύχει να βρεθώ είναι πάντα μαζί μου
------------------Το τραγούδι μου ------------------------
Ένα τραγούδι από αυτά που γουστάρω να γράφω
 ------------------Το τραγούδι μου ------------------------
Ένα τραγούδι σαν και αυτό θα πάρω στον τάφο.
---------------Σαν το τραγούδι μου ------------------------

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σήμερα...

« στις: 29/03/09, 18:57 »

είναι στιγμές που φοβάμαι, ότι ποτέ δεν θα αλλάξω,
ότι θα ανθίζω στο μαύρο και θα κλαίω στο γαλάζιο,
ότι θα νιώθω στην πλάτη μαστιγές του αφέντη,
πως θα φορώ μια ζωή τη προβιά του επαίτη.

Μες την λάσπη θα σέρνομαι μ’ όμοιους μου αλήτες
και θα φτιάχνω τραγούδια για ολόλαμπρες ήττες.
Να θερίζω φωτιές, ενώ σπέρνω αστέρια,
μαραμένο βλαστάρι στης ζωής τα παρτέρια.

Είναι στιγμές που θυμάμαι, πόσο με έχουν πληγώσει,
όσοι αγάπησα και πως μαχαιριές μου έχουν δώσει.
πως αυτοί που αγκάλιασα μου γυρίσαν την πλάτη,
γιατί κοιμάμαι μ ανοιχτό το ένα μάτι.

Είναι κι άλλες στιγμές που θυμάμαι εσένα,
να μου λες μην μασάς, όσο γράφει η πένα.
δεν υπάρχουν που λέν της ζωής τα γραμμένα,
όλα αρχίζουν με δάκρυα και τελειώνουν παγωμένα.

   R
Σήμερα, σήμερα, σήμερα, θα ξεσελώσω τα εφήμερα
Και θα ετοιμάσω για αύριο ένα δικό μου σενάριο.


Τώρα από μένα για εμένα, με τα μάτια ανοιγμένα,
λέω να χωρίσω το αύριο από του χθες τα φθαρμένα.
να ετοιμάσω ταξίδια μακρινά, μαγεμένα,
απλά σου απλώνω το χέρι, αν θέλεις έλα μ’εμένα.

Έλα να απλώσουμε ρίζες στης ζωής τα χωράφια,
να κατεβάσουμε όνειρα και ευχές απ τα ράφια,
να τραγουδήσουμε ρυθμούς, για εμάς μονό φτιαγμένους,
να εξαγνίσουμε της γης τους κολασμένους.

Κι απ την ελπίδα γεμάτη, με αετού τώρα μάτι,
λέω να κτίσουμε κάτι, που ταιριάζει σ εμάς.
Μια πελώρια σκηνή με ροκάδες μαλλιάδες,
μια για τους Funkyαδες, μια για blues και λοιπά.

Κάθε συνοικία και παρτυ, κάθε στενό και κομμάτι,
έτσι θα φτιάχναμε κάτι, για το αύριο παιδιά.
Χωρίς ανάρμοστους νόμους, ανθρώπους στους υπονόμους,
η μουσική μας ενώνει κι ρυθμός προχώρα.

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δουλευτής και δαρμένος

« στις: 14/03/09, 17:06 »

Σύννεφα μαύρα προβάλουν, της ψυχής τα γνωρίσματα,
αποσταγμένα σ’αγαπώ και νανουρίσματα.
Χιλιάδες βύσματα, ψάχνουν ρεύμα να τα συνδέσει,
και εγώ από τα δεκαέξι έχω πρόβλημα στην μέση.

Δεν βρήκα θέση για της ζωής το ταξίδι
έμεινα απ’ έξω και ήδη την θέση μου πήρε ένα φίδι,
με το διπλό του γλωσσίδι γλύφει τα πόδια τ’ αφέντη.
Το μπιστόλι του αφέτη, δεν λέει εκκίνηση να δώσει.

Στην γραμμή του σταδίου έχω από χρόνια πετρώσει,
σε μια ελεύθερη πτώση και όλο υπάρχει πιο κάτω.
Ζω μέσα σ' ένα απύθμενο πιάτο του καρχαρία  μεζές.
Όλο μου λες ότι φοβάσαι  το αύριο εγώ φοβάμαι το τώρα,
Πέφτουν τα χρέη σαν μπόρα που βάλθηκε να με πνίξει.

Συναισθηματική μείξη πόνος με φόβο και μισός.
Λέω ίσως να ξημερώσει μια μέρα που θα ξεκάνει το σκοτάδι,
της ζωής το ρημάδι σε μια σειρά να στοιχίσει,
να αισθανθούμε μια φορά όλοι οι άνθρωποι ίσοι.

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παλικαρίσια

« στις: 25/02/09, 15:21 »

Πέρα στα απέραντα της γης, της οικουμένης.
Πέρα στα απόμερα της θλίψης που προσμένεις.
Πέρα στο πέρασμα του αιώνιου του κόμβου,
πέρα πιο πέρα από κάθε λογής φόβου.

Στο πέρα πέρα μας στο τότε, στο εκεί,
σε μέρη άγνωστα στην Αφρική.
Μες σε σπηλιές με ρυθμούς  των τυμπάνων,
ξανά γεννιέσαι με ξόρκια Σαμάνων.

Πατριδοκάπηλος σοφός των αστείων,
θαμώνας μόνιμος καπηλιών και αιθρίων.
Σημαία ξέθαρρη ανακωχής,
Δεν πολεμάς ξέρεις, δεν το έχεις.

Θέλεις την νιότη μου για φυλακτό σου.
Κάθε μου όνειρο να είναι δικό σου.
Θες την ανάσα μου να σε ζεσταίνει,
και την ελπίδα μου να ξεμακραίνει.

Μα δεν σε άκουσα πέρα από λόγια,
από υποσχέσεις και μπεκρολόγια.
Για εσένα κάτι να μας πεις.
Πες μου δεν θέλεις, ή δεν μπορείς;

Άνοιξε το στόμα σου κάθισε ίσια,
στα μάτια κοίτα με παλικαρίσια.
Κούνα τα χείλη σου και πες μου κάτι,
Ποιο το όνομα σου μικρέ σακάτη;

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το στερνό [Η συμμετοχή μου στο διαγωνισμό]

« στις: 24/02/09, 15:23 »

Το στερνό
 
Μια αυγουστιάτικη βροχή, μ` έχει ξυπνήσει.

Νιώθω τα μάτια μου βαριά, σαν την αλμύρα.

Μες το κεφάλι μου χορός, έξω πλημμύρα.

Ποιος απ` την μοίρα μου μπορεί να με ξορκίσει.

Άλλοι από άλλους στην ζωή είναι πιο ίσοι.

Και άλλοι πιο κάτω απ` το μηδέν, στιγμές ζυμώνουν.

Τι τάχα φταίει και το χθες μου, μου χρεώνουν ;

Βαριά τα ψέματα πολύ, μ` έχουν τσακίσει.

Μια καμπούρα ενοχές, μου έχουν κολλήσει.

Κι όταν θελήσουν, τα στερνά τους μου φορτώνουν.

 

"R"

 

Για σένα χαίρομαι. που δεν μου μοιάζεις,

Που δεν θυμίζεις τίποτα όπως εγώ .

Για μένα ντρέπομαι, και μην τρομάζεις,

Ίσως το αύριο να είναι αληθινό.

 

Ένα ναυάγιο τα χρόνια κι οι στιγμές μου,

Χρόνια σκυφτός, και δεν με πρόσεξε κανείς.

Αλήθεια που είσαι ; την αγκάλη σου προσμένω.

Τώρα στα δύσκολα, ελπίζω να φανείς.

Μια αυγουστιάτικη βροχή, μ` έχει ξυπνήσει.

Από ένα όνειρο βαθύ, που ήμουνα κάτι.

Ανάγκη πρόστυχη, σκληρή, ζωής γινάτι.

Να σ` απαρνιέμαι δυο φορές πριν μ' αρνηθείς.

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΑΔΕ ΕΦΗ...

« στις: 18/02/09, 10:03 »

Χτυπώ τα χέρια μου συνέχεια με ρυθμό,
έτσι απλά σ εσάς πουλάω την καρδιά μου.
Ένα παράθυρο που λες τηλεοπτικό,
ανοίγω ξεπουλώ τα εσώψυχα μου.

Είμαι ένα τίποτα που θέλει να δειχτεί,
να γίνω κάτι έστω κι αν αυτό είναι ρόμπα.
Κάποιοι μου είπαν ρε επιτέλους σώπα,
μα έχω καριέρα να στηρίξω και σκοπό.

R
Πόσο θα το ήθελα να έλεγαν Για εμένα,
δυο λογάκια έτσι απλά αληθινά.
Να μην χρειάζεται να τρέχω όλη μέρα,
με ένα πρόβατο στα χέρια αγκαλιά.

Δεν έχω άποψη μα πρέπει να το κάνω,
Μαζί με όλους να βγω να την μοιραστώ.
Να στείλω γράμμα στον πρωθυπουργό επάνω
Και γιατί όχι να πολιτευτώ.

Είμαι το σήμερα, Ελλήνων το καμάρι.
Και σε παρακαλώ να μην το αρνηθείς.
Γιατί αν είχα άδικο το ξέρεις
Δεν θα καθόσουν να με δεις.

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μίλα μου

« στις: 12/02/09, 11:21 »

Τα καλοκάγαθα αγγελούδια τα φοβάμαι,
μου μοιάζουν μέδουσες, πανάρχαια φρικιά.
Σαν τις γυναίκες που αγαπιούνται μ’ όποιον να ‘ναι,
και το ίδιο εύκολα χάνονται μετά.

Της Αριάδνης το κουβάρι ξετυλίγω,
και την ψυχή μου λίγο λίγο, του περνώ.
Εκείνο θα μείνει όταν πια εγώ θα φύγω.
κι άμα γυρίσω, θα είναι εδώ.

Έλος με τέρατα θυμίζει κάθε τι μου,
στην μέση αυτόχειρας εγώ διαιτητής.
πια δεν ελέγχω τη ζωή και το κορμί μου,
μόνος, απρόσωπος της πόλης μαθητής.

Δες με σου γνέφω σ έναν κώδικα γνωστό
δυο τρία λόγια κλείνοντας σου και το μάτι
πια δεν βαρέθηκες να θρέφεις τον σακάτη ;
έλα και μίλα μου γουστάρω να σε δω.

Καθένας θέλει τη ζωή να την κλειδώσει,
σ΄ ένα κελί να την χαρεί μόνο αυτός.
Την εξοφλώ λοιπόν την τελευταία Δόση
ξέρω ποιος είναι ο σκοπός .

Να μην μασάς, να συνεχίζεις κι ας φοβάσαι.
Να μην χαρίζεις την ζωή σου κανενός.
Φτιάξε λοιπόν το παραμύθι σου και μείνε.
κόντρα στην εποχή, απλά εσύ αγνός.

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μην τυχόν

« στις: 04/02/09, 06:45 »

Έχω χάλια μαλλιά
φαραώ μαύρα γυαλιά
κρατάω κιθάρα στο χέρι
δεν το παίζω αστέρι
ούτε κανένα ξεφτέρι

ειμαι απλά ο τρελός
του Χωριού μας του σος
της Αθήνας διαβάτης
άγρυπνος υπνοβάτης
της γενιάς μας σακάτης
(ρ)
μα για εμένα που γυρνάω
Σαν τρελός μες την βροχή
Όσο παίζω την κιθάρα
Κάνε εσύ μια ευχή
Μην τυχόν και σταματήσω
Μην τυχόν και ξυριστώ
Γιατί τότε θα σημαίνει
Πως σοβάρεψα κι εγώ
 
έχω μούσια πυκνά
φίλους στον Ο.ΚΑ.ΝΑ
την μουσικούλα μεράκι
σαν τον φίλο τον Μάκη*
κάθε στιγμή και στιχάκι

έχω εσένα μωρό μου
έχω το σχέδιο μου
άγγελο τιμωρό μου
έχω τον εαυτό μου
κι` ας μου βγει σε καλό μου

*MACMISIAS

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το φεγγάρι της συγκομιδής

« στις: 04/02/09, 05:41 »

Μόνος , χρόνια και χρόνια γυρίζω στο ίδιο μέρος.
Ψάρι στη λιμνούλα! Απασχολημένος,
πολλά να κάνω, εδώ κι εκεί...
έλα κοντά μου ετοιμάζω την θηλιά.
Χρειάζομαι  γερό σκοινί γιατί έχω στεγνώσει,
είμαι Ξερός σαν  έρημος.
Κανένα μέρος να πάω.
Με γέλασες μάνα λάθος λόγια μου είπες.
Φάε! Φάε! Φάε!
Γίνε πιο δυνατός.
Σκέψου και έλπιζε.
Σκέψου... και έλπιζε...
μην κοιτάς τώρα!
Συνέχισε να ονειρεύεσαι.
Πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος
λόγος για την ύπαρξή μου.
Θέλουν να πιστέψω πως μόνο αυτό είμαι ;
Μόνο αυτό; Ένα κομμάτι κρέας ; όχι!
Η ανυπακοή μοιάζει με την ίδια τη ζωή.
Και εγώ θα ζήσω σε πείσμα σας
Ας μείνω μόνος , χωρίς τίποτα
Έτσι απλά να σας χαλώ την εικόνα.
ξερός σαν έρημος!
Καθόλου νερό!
Σκοτάδι τριγύρω.
Το φεγγάρι της συγκομιδής αναδύεται.
Ξέρω το μέλλον.
Έλα μέσα.
Θα σου δείξω...
Η απλά κλείσε τα μάτια, σκύψε,
σκέψου και έλπιζε

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Να προσέχεις

« στις: 21/01/09, 06:30 »

Σ` αγαπώ το ξέρεςι;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά .

Και με ρωτάς το γιατί τι, να σου πω ;

είναι που δεν έχω δουλειά και με τρώνε τα χρέη.
Είναι που έχασα ότι μου είχε μείνει από γονιό.
Είναι ο φόβος μου πως δεν θα τα καταφέρω.
Και στο βάθος …
Η απαισιοδοξία  μου .

Σ` αγαπώ το ξέρεις;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά.

Με Ρώτας γιατί έχω συνέχεια νεύρα.

Είναι που δεν έχω τσιγάρα εδώ και δυο μέρες.
Είναι που τρώω πατάτες μια εβδομάδα.
Είναι που δεν έχω παπούτσια (αυτά μου σκίστηκαν)
Και στο βάθος …
Ο φόβος πως σου κάνω κακό.

Σ` αγαπώ το ξέρεις;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά.

Μου λες : δεν νοιάζεσαι αν θα χωρίσουμε.

Είναι που πιστεύω πως θα γλιτώσεις από το Μέλλον μου.
Είναι που δεν θέλω να σε δω να βασανίζεσαι μαζί μου.
Είναι που πιστεύω πως σου αξίζει κάτι καλύτερο.
Και στο βάθος είναι …
Που σ αγαπώ.

Σ` αγαπώ το ξέρεις;
Τελευταία δεν σου το λέω συχνά.

… Να προσέχεις .

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δεν σε ξέρω

« στις: 21/01/09, 05:45 »

Δεν σε ξέρω, μ ακούς;

Γεννήθηκες τον Αύγουστο του 1925.
Μεγάλωσες σ ένα χωριό, τελείωσες το γυμνάσιο.
Πέρασες στη νομική Αθηνών .

Δεν σε ξέρω .

Σταμάτησες για να το παίξεις πατριώτης.
Πολέμησες τους γερμανούς, την πείνα σου.
Έχεις φάει από αποφάγια μέχρι σκουπίδια .

Ποιος είσαι;

Αργότερα τελείωσες της σπουδές σου,
έκανες δυο παιδιά και δυο γάμους,
Έθαψες δυο συζύγους, πατέρα και μάνα.

Πες μου ποιος είσαι;

Έχεις τέσσερα εγγόνια, τρία σπίτια, ένα εξοχικό,
Οκτακόσιες χιλιάδες ευρώ σε καταθέσεις.
Δυο αυτοκίνητα και έναν οικογενειακό τάφο.

Απλά πες μου ποιος είσαι;

Έχεις Τόσο πολλά, αλλά όχι μια απάντηση!
Όλα θα ήταν απλά αν μπορούσες να απαντήσεις. 
Ίσως να μην χρειαζόσουν έναν καθρέφτη να μιλάς.