Δουλευτής και δαρμένος

[x-versous]

Σύννεφα μαύρα προβάλουν, της ψυχής τα γνωρίσματα,
αποσταγμένα σ’αγαπώ και νανουρίσματα.
Χιλιάδες βύσματα, ψάχνουν ρεύμα να τα συνδέσει,
και εγώ από τα δεκαέξι έχω πρόβλημα στην μέση.

Δεν βρήκα θέση για της ζωής το ταξίδι
έμεινα απ’ έξω και ήδη την θέση μου πήρε ένα φίδι,
με το διπλό του γλωσσίδι γλύφει τα πόδια τ’ αφέντη.
Το μπιστόλι του αφέτη, δεν λέει εκκίνηση να δώσει.

Στην γραμμή του σταδίου έχω από χρόνια πετρώσει,
σε μια ελεύθερη πτώση και όλο υπάρχει πιο κάτω.
Ζω μέσα σ' ένα απύθμενο πιάτο του καρχαρία  μεζές.
Όλο μου λες ότι φοβάσαι  το αύριο εγώ φοβάμαι το τώρα,
Πέφτουν τα χρέη σαν μπόρα που βάλθηκε να με πνίξει.

Συναισθηματική μείξη πόνος με φόβο και μισός.
Λέω ίσως να ξημερώσει μια μέρα που θα ξεκάνει το σκοτάδι,
της ζωής το ρημάδι σε μια σειρά να στοιχίσει,
να αισθανθούμε μια φορά όλοι οι άνθρωποι ίσοι.

[ε?]

πολυ ομορφο οπως παντα!!και αν δε κανω λαθος "πειραματιζεσαι" με παραξενες τεχνικες..!!!
μπραβο..!!

[x-versous]

"πειραματιζεσαι" με παραξενες τεχνικες..!

Πράγματι το έχω ρίξει στην τέχνη τελευταία
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου φιλέ να είσαι καλά.

[Neikos]

καταλαβαινω που το πας.... θα βγει καλα με μουσικη πιστευω...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

εξαιρετικό ποίημα
πρέπει να το ακούσουμε και μελλοποιημένο
θα ''γράψει'' σίγουρα
μπράβο φίλε