Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / '' ΆΙ-ΒΑΣΙΛΗΔΕΣ '' JOBAK...

« στις: 16/12/13, 16:45 »

 ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ  ΟΛΟΥΣ  ΚΑΛΕΣ  ΓΙΟΡΤΕΣ
'' ΆΙ-ΒΑΣΙΛΗΔΕΣ ''

JOBAK...
Γύρω απ'  τη  ρουλέτα  της   γης
τζογάρουν επαίτες   'Αϊ-βασίληδες,
ποια θα' ναι  η  τυχερή
Πρωτοχρονιά
εκεί να   σταματήσει...


 

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ''ΓΕΡΝΕΙ...Ο ΚΑΙΡΟΣ'' JOBAK

« στις: 16/11/13, 18:53 »

'' ΓΕΡΝΕΙ...Ο ΚΑΙΡΟΣ ''
 jobak
 
 Σκάβω τ 'αλλόκοτα χρόνια
 τα νύχια μου γεμίζουν μνήμες
 τα μαλλιά μου μαδημένα φτερά ονείρων.
 Γδέρνω του σκοταδιού τον τοίχο
 να μαζεύω με βρίσκει το χάραμα
 σοβάδες απελπισίας
 
 Θέλω να τρομάξω τη σιωπή
 η κραυγή μου να κάνει αντίλαλο,
 μα η φωνή αιχμάλωτη
 σ' ένα στρατόπεδο τυφλών αποφάσεων.
 
 Στην πλάτη του Καιρού επικυρηγμένες
 επαναστάσεις δραπετεύουν
 αναζητώντας Ούριο 'Ανεμο.
 Μα... ο Καιρός, γέρνει όπως Του μάθανε
 απ' όπου, η λησμονιά φυσάει...

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ''ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ'' stixoi jobak

« στις: 14/11/13, 18:15 »

' ΜΗ  ΜΕ  ΡΩΤΑΣ ''...
 stixoi jobak
 
 μη με ρωτάς αν θα τρομάξω
 δεν παζαρεύεται ο φόβος απο πριν
 μην κάνεις κρότο, σ' έχω ακούσει
 ότι δεν σώζεται, δεν σώζει  ένα Αμήν
 
 μη με ρωτάς αν θα μπορέσω
 δεν έχει μέτρο και βαθμούς η αντοχή
 μην κάνεις έκπτωση στον πόνο
 ότι κοστίζει ακριβά,  έχει ''τιμή''
 
 μη  μ 'αγαπάς όταν δε βλέπεις
 λάθη θα βρουν τα δαχτυλά σου να μετράν
 αέρας είναι οι στιγμές μας
 κι εσύ σ' αόρατο τις πνίγεις σελοφάν
 
  R. μη σπαταλάς  τ' άλλο μισό σου
 ο κύκλος μοίρασε σε τούτη τη ζωή
 πάρε την πέτρα που η μοίρα σου' χει ορίσει
 σκάλισε πάνω της κι ο χρόνος θα σε  βρει...

ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΜΑΝΤΑΤΟ...

« στις: 17/05/13, 17:01 »

ΤΟ ΜΑΝΤΑΤΟ...
   stixoi jobak   
 
(στη μικρή...)

Σαν στοιχειό μέσα σ άδειο γιαπί
ξωτικό τ'όνειρο τριγυρνάει
σαν μολότοφ να σκάει το γιατί
πάνω στ' αύριο που  πόνο γεννάει

σε υπόγειο υγρό σκοτεινό
άγρυπνο το μυαλό στο ταβάνι
να κοιτάει στο μαύρο κενό
την ελπίδα να βουτάει στην πλάνη

στριμωγμένες εικόνες πετάς
το κορμί σαν βαλίτσα βογγάει
με ταφόπετρα σαν το πατάς
για να κλείσει όλα αυτά που αγαπάει

μια γουλιά απ'τον πικρό τον καφέ
μοιάζει ανέκδοτο τούτο τσιτάτο
χώρο κάνουμε στον καναπέ
για να κάτσει της σιωπής το μαντάτο

R. Μάτια που καρφώνουν, χείλη που παγώνουν..
ναυαγός κρεμιέσαι σ'αετού φτερά,
καις τον πανικό μας, και το μερδικό μας,
το κερνάμε απόψε στου 'Αδη τα σκαλιά.
Μάτια που καρφώνουν, χείλη που πεισμώνουν,
διαβατήριο μοιάζουν τ'άψυχα χαρτιά,
Μάτια που βουρκώνουν, χέρια που απλώνουν,
λάθος πόρτα άνοιξες,που κλείσε ξανά...!

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ε Σ Υ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑ.!

« στις: 29/04/13, 21:46 »

Ε Σ Υ  ΕΙΣΑΙ, ΕΛΛΗΝΑ.!
Stixoi jobak...

Κρεμάς τις μέρες απ'την άκρη των χειλιών
να τις ρουφήξεις θες σαν άφιλτρα τσιγάρα
μα είναι τρύπιες σαν τις στέγες των πολλών
κι ολόμαυρες, σαν άχαρα ψηλά φουγάρα.

Χτυπάς τα γκέμια στα καπούλια του καιρού
μ'αυτός σακάτης δεν μπορεί ν'ανηφορίσει
πληρώνει ο Ιούδας το στημένο Βατερλώ
κι ένας Χριστός ποιανού σταυρό να κουβαλήσει.

Κρασί αγιασμένο κουβαλάς εφτά γενιές
θεούς και δαίμονες κερνάς στο πέρασμά σου
μα ξετυλίγοντας τα βράδια τις φασκιές
του κόσμου τ'άρρωστο κορμί φωνάζει βιάσου.

Βαμμένη ελπίδα με το χρώμα της φωτιάς
μες στης ψυχής το ιερό φυλακισμένη
παραφυλάει κι απ'τον κόρφο της γριάς
της μάγισσας της μοίρας νύχτα δραπετεύει.

R. Κατής καλόγερος και μύστης
κρατάει κλειδιά αρχαίας κρύπτης
του νου ανοίγει τα πηγάδια
να πιούνε φως τυφλά κοπάδια.!

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ...

« στις: 09/04/13, 21:10 »

''ΤΑ...ΣΩΜΑΤΑ''
στίχοι JOBAK...

Νερό, πηλός τα σώματα
σαν κέρινα ομοιώματα
μες στη βροχή πως λιώνουνε
και στη φωτιά παγώνουνε

δυο, ενωμένα σώματα
του δειληνού τα χρώματα
ουτοπίες χαρισμένες
και κρυφά παντού δοσμένες

έτσι κι αλλιώς τα σώματα
ανώνυμα ονόματα
χωρίς φτερά χαρταετοί
στον ουρανό και μια στή γη

οι έρωτες στα σώματα
σαν τέρατα ασώματα
σφίγγες που αυτοκτονούνε
με κεντρί όταν φιλούνε

R. τα πάθη μες στα σώματα
ξεθυμασμένα αρώματα
αγνοί λευκοί είναι πειρασμοί
αιώνιοι, γόρδιοι δεσμοί...
ξυπνούν σε ξένα στρώματα
και πέφτουν στα πατώματα...

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΑΓΓΕΣ ΟΛΑ ΚΕΡΑΣΜΕΝΑ...

« στις: 03/04/13, 23:35 »

ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

''ΜΑΓΓΕΣ,  Ο Λ Α  ΚΕΡΑΣΜΕΝΑ''
στίχοι Γ.Μπακάλη
μουσική-τραγούδι Ξ.Τσίτος

Μεσ' στα ατέλειωτα ξενύχτια
σχίστηκαν του νου τα δίχτυα,
βάρκες γίνανε τα πάθη
μάζευαν οι απόχες λάθη.

Χρόνια αλήτες μου, τζιμάνια,
διψασμένα καραβάνια,
ψάχνατε κλειδιά στ'αστέρια
και καρδιές σαν περιστέρια.

Βάραγε ο καημός τα τέλια
και γεμίζαν τα τεφτέρια,
δυο ζωές τώρα χρωστάω,
μα απο χάρο δεν μασσάω.

R. Τα χαμένα μου χρονάκια,
σταυρωμένα βασανάκια,
μα είν'τα μάτια χορτασμένα.
Μάγγες,  ό λ α  κερασμένα.

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΙΝΙΑΛΟ...

« στις: 03/04/13, 23:22 »

ΣΙΝΙΑΛΟ...
στίχοι jobak

Μες στο χωράφι του μυαλού μου
φύτεψαν σπόρο πλαστικό
να πέφτει η κόρη του ματού μου
σε φαύλο αντικατοπτρισμό

Ιδέες αποφλοιωμένες
με τάϊσαν να μην πεινώ
και μ'ενοχές μεταλλαγμένες
να μη θυμάμαι τι ζητώ

Μου φούσκωσαν με σιλικόνη
του αύριο το βαθύ κενό
πολιορκημένη γκρίζα ζώνη
μοιάζει η ζωή μου απο καιρό

Μέρες γυμνές, τυφλοί επαίτες
λευτερωτές χειροκροτούν
του μέλλοντός μου οι ευεργέτες
σαν σάπια δόντια με πονούν

Ντύνεται ο φόβος μου κομάντος
σε μεθοριακή σκοπιά
στοχεύει το στερνό μου θάρρος
και το γαζώνει στα στεγνά

Τα χρόνια τα γλυκόπικρά μου
φτιάχνουνε τρύπες στο νερό
κι εγώ απ το συρματόπλεγμά μου
κάνω σινιάλο  α κ ό μ α  ζω...!

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΔΕ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ..!

« στις: 10/06/12, 13:54 »

                        ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΔΕ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ...!                         

Πάψε τον ήλιο να μεθάς
με ξύδια και ουσίες
δεν θα χορέψει κι ας χτυπάς
νταούλια σε κηδείες

χρόνια κομμάτιαζες τη γη
και μοίραζες φοβέρα
σταύρωσες πάλι το ληστή
για να τρομάξει η μέρα

μη ψάχνεις τ'όνειρο να βρείς
στου ύπνου το κρεβάτι
απο θυμό ας εκραγείς
να λυτρωθεί το άχτι

σπάσε την πόρτα της σιωπής
το φως για να περάσει
κι άσε επιτέλους τη ντροπή
επάνω σου να κλάψει

όσα αστέρια κι αν κεντάς
στων μπράτσων σου τις άκρες
στον ουρανό δεν θα χωράς
μην έχεις αυταπάτες

R οι ήρωες δεν φτιάχνονται
γεννιούνται όταν πεθαίνουν
ρισκάρουν με το θάνατο
και τη ζωή παιδεύουν...
κι αν βρέχει νάρκες ο καιρός
στις χούφτες τις μαζεύουν...!

                     

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΠΟΔΡΑΣΗ....

« στις: 12/05/12, 00:37 »

 
 
ΑΠΟΔΡΑΣΗ....

 

Δραπέτευσαν τα δέντρα απο τα δάση
τις άνυδρες ερήμους να δροσίσουν
ομφάλιοι λώροι γίνανε οι ρίζες
πληγές που αιμορραγούν να συναντήσουν


ντυθήκανε οι στεριές με πανοπλίες
σ'ωκεανούς βουτάνε απο γρανίτη
τ' ορίζοντα τα τέσσερα σημεία
για του Μεσσία ψάχνουν τον κομήτη

 
στρατιές οι όρκοι, παν να  μεταλάβουν
απ'το πικρό ποτήρι της αλήθειας
ιέριες τυφλές τους οδηγούνε
στο δρόμο της  αιώνιας  συνήθειας
 

 
γι' απόδραση ξεκίνησαν οι νύχτες
κι οι μέρες παραφύλαγαν στα τείχη
με τόξα σημαδεύουν τα κορμιά τους
το μυστήριο κάποια  θα πετύχει

 
R κι εγώ ανοιξιάτικα στεφάνια ετοιμάζω
τον επιτάφιο να στολίσω της ζωής μου
βλέπω το σώμα, που για  χρόνια το ορίζω
να δραπετεύει απ'το κελί της απειλής μου....

 

 

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

« στις: 25/04/12, 22:02 »

 
 
 
 
ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΓΗΣ
 
 
 
μέσα απ' το χάσμα των καιρών , περνούν τσιγγάνων καραβάνια
μες τα σημάδια των πληγών , του λυτρωμού ζητούν πηγάδια
παλέψαν με εχθρών ορδές , με λεγεώνες του θανάτου
κάνανε σπίτια τις σπηλιές , και στου Καιάδα κλαιν τους τάφους
 
 
περνούν κοπάδια των αμνών , του Κύκλωπα τα βλέπει μάτι
πικρών δακρύων και λυγμών , κουκκίδες μες της γης τον χάρτη
χτυπούν το ντέφι δυνατά , στον ήλιο ν' ακουστεί η φωνή τους
κάνανε τα κορμιά σχοινιά , κι έχουν τον άνεμο μαζί τους
 
 
 
 
R. το αλάτι γίνε πάλι της γης βασιλιά και θνητέ μην αργείς
στις εφτά σου πληγές Φαραώ είπα απόψε πως θα ορκιστώ
θαύμα θα 'ναι της καινούριας αυγής
 και μιας μάνας εντολή μα κι ευχής

 
μα κάτι νύχτες σταματούν , στη μέση εκεί τ' άγνωστου κόσμου
ξυπόλιτοι φωτιές πατούν, φύλλα μασούν δάφνης και δυόσμου
κόβουν της γης τα σύρματα , με της καρδιάς τ' άδεια τους χέρια
την πλένουν μες στα κύματα ,  και τη στεγνώνουνε στ' αστέρια
 
 
R. το αλάτι γίνε πάλι της γης
το νερό αθανάτου πηγής
δώδεκα μαθητών και θεών , ο χρησμός ανοιχτών ουρανών
κάνε πρώτος εσύ την αρχή
κάν' τον ήλιο για όλους να βγει
 
 
 
 
 
 

 

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΣ ΣΤΟ..''ΒΡΑΧΟ''...

« στις: 14/04/12, 10:41 »

 KI AΠOMEINEΣ..ΣΤΟ ''ΒΡΑΧΟ''...

 
κι απόμεινες στον ιερό το βράχο
αγνάντια με θωρείς σαν κοιμητήρι
να καρτεράς ξενητεμένη ελπίδα
μοιάζει τούτη γη σου θυμιατήρι

 
σου'κλεψαν τ'ονείρου σου τα μάτια
σε σπήλαιο μυστική καταπακτή
θάφτηκες αντάμα με κανάτια
μετάλαβες με κώνιο αντί κρασί

 
συ.! λάφυρο της έριδας και μήλο
χώμα που μυρίζει Αγιά Σοφιά
να μετράς ξανά μπροστά στο δήμιο
αν είσαι μες στα θαύματα τα εφτά

 
γέφυρα του κόσμου,κήπε κρεμαστέ
μάνα,εσύ γλυκιά έμεινες άταφη
στολίδι ο Ποσειδώνας σε τεκέ
 ελιά μου εσύ, που'μεινες άκαρπη

 
R κι απόμεινες στο ''φαγωμένο'' βράχο
τις φλόγες να μετράς των καντηλιών
σε σπρώχνει μια γροθιά απ'τ'ακρωτήρι
κι άνθισε το χάος των γκεμνών...!

 

 

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ

« στις: 06/04/12, 16:45 »

 
 
 ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ

 

 Κινδύνεψα πολλές φορές να μεγαλώσω
 μα τα κατάφερα και έμεινα μικρός
 στο μέλλον με άδεια χέρια τι να δωσω
 στάσιμα τα βήματα με σπρώχνουνε εμπρός
 
 
 σε ποιό βλέμα τον καιρό να θυσιάσω
 για να ξεχάσω, σε ποιό ψέμα να κρυφτώ
 τις Συμπλιγάδες με τι κόλπο να γελάσω
 δεν το αντέχω άλλη μιά....να νικηθώ
 
 
 χτυπήθηκε θανάσιμα η μπέσα μου
 κι εγώ ν'αγωνιώ αν θα την βγάλει
γελάει ο εχθρός που έχω μέσα μου
 με φόρα τον χτυπώ μα ζωντανεύει πάλι
 
 
 R. βρεμένη η περηφάνεια μου ξαπλώνει
 χαράματα εκεί στην εθνική οδό
 κατάματα το φίδι με καρφώνει
 σαλτάρει τ όνειρό μου σ ένα φορτηγό.
 
 
 Στο μέλλον μ άδεια χέρια τι να δώσω
 δεν το αντέχω άλλη μιά ..να νικηθώ...
 
 
 
 

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΕΣΑ.. ΣΤΟ ''ΟΝΕΙΡΟ''...

« στις: 31/03/12, 21:15 »

 
 
 ΜΕΣΑ...ΣΤΟ ''ΟΝΕΙΡΟ''...
 ''παραγγελιά''
 
 
 Μου λες φυγάδεψε το σώμα σου..στο χρόνο
 θα περιμένω, θα είμαι κει, να μη χαθείς
 εδώ, είν'αργά.. κι όλα τα θέλω μου ματώνω...
 αν μ'αγαπάς το χάσμα δεν θα φοβηθείς
 
 
 το χέρι απλώνεις και μου λες, εδώ και τώρα!!...
 πάμε να βγούμε απ'του κύκλου την τροχιά
 αν μ'αγαπάς, πέσε στο σώμα μου με φόρα
 σου'χω για δώρο της Ιθάκης τα κλειδιά
 
 
 κι εγώ ασάλευτη στου ''μύθου'' σου τη ''νάρκη''
 θέλω να τρέξω στη φωτιά σου να καώ
 είσαι μακριά, κι αυτή...τ'ορίζοντα η πάχνη
 κλείνει το όνειρο σ'ένα κελί υγρό...
 
 
 άγρια γέρνει η σκιά σου και μ'αγγίζει
 με'κεινο τ'άγγιγμα που μοιάζει..πασπαρτού
 κι ενώ φοβάμαι, θέλω να με τριγυρίζει
 και να μου τάζει,όλα αυτά που δεν...θα'ρθούν
 
 
 στης σιγουριάς μου το ποτήρι βάζεις πάγο
 και τη στραγγίζεις με τα μάτια σου κλειστά
 όλα τα όχι μου λυθήκαν απ'τον κάβο
 και η στερνή αντίστασή μου ξεψυχά
 
 
R έξω απ'τους χάρτες, σαν τους αντάρτες
 σα ναυαγοί στου παραδείσου τα σκαλιά
 σαν ακροβάτες, του πάθους λάτρες
 μέσ'του ''ονείρου'' την αιώνια αγκαλιά.......
 
 
 
 
 
 

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΦΤΑ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ...ΚΑΤΙ

« στις: 17/03/12, 21:00 »

 
 
      ΕΦΤΑ ΜΕΡΕΣ...ΚΑΙ ΚΑΤΙ..

 

 
Να...που αυτό ήταν όλο!!!
εφτά μέρες και...κάτι
μες στου απείρου το θόλο
μιά βραδιά στη Βαγδάτη...

 
να...που αυτό ήταν όλο...
έπρεπε έτσι να γίνει..
φτάνω στο βόρειο πόλο
κι εσύ ψηλά στη σελήνη

 
ναι...εφτά μέρες... αιώνες
έξω απο την τροχιά μας
σαν άγνωστοι  ροβινσώνες
και νησί η αγκαλιά μας

 
αν...παραπάνω τρείς μέρες
κρατούσε, δεν θα'ταν πάθος
δέκα εντολές σαν  φοβέρες
θα μαστιγώναν το...λάθος

 
να μη σε δω να δακρύσεις
κόψε με πρώτη(ος), να φύγω
τα μάτια όταν θ'ανοίξεις
θα'μαι αλλού στο πιο λίγο

 
R εφτά μέρες και...κάτι
δυο ζωές, δυο ''θανάτοι''
στο βυθό εμείς κέρμα
εφτά μέρες...και τέρμα.....

 

 

 

 

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΕ ΘΕΛΩ...

« στις: 19/02/12, 13:49 »

 
 
 ΣΕ ΘΕΛΩ...
 
 
 Κι αν κάνει παγωνιά μη με σκεπάζεις
 με όνειρα σχισμένα  και παλιά
 κι απο την αγκαλιά σου μη με βγάζεις
 δεν ανοίγει τ'αύριο με κλειδιά
 
 
 μη με ρωτάς,τι..να σου απαντήσω
 η σιγουριά δεν είναι φορεσιά
 φίλα με το χρόνο να νικήσω
 έξω καταιγίδα η μοναξιά
 
 
 το λάθος είμαι που δεν μετανιώνει
 τη σβήνω τη φωτιά σου με φωτιά
 στο κορμί σου λιώνω σαν το χιόνι
 κι εσένα σε τρομάζει η συννεφιά
 
 
R σε θέλω!!! μα μη με κλείνεις...
σε μόνιμα φιλιά κι ήρεμα βράδια
 σε θέλω!!! μα μη με σβήνεις...
 λάμπουν στο λαιμό σου τα σημάδια
 
 
 το τέλος μη σε νοιάζει της ταινίας
 η λύτρωση να... σε αναζητά
 το μακρινό το φόντο της μαγείας
 αλλάζει όταν έρθει πιο κοντά
 
 
 ζευγάρια αληθινά είναι τα μάτια
 που πάνε ως το θάνατο μαζί
 κοίτα με να βγούμε απ'τα σκοτάδια
 για το ταξίδι ζούμε κι όπου βγεί...!
 
 
 
 

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΩΣ...ΤΗΝ ΑΥΓΗ...(12/2/12)

« στις: 12/02/12, 18:35 »

 
 
ΩΣ...ΤΗΝ ΑΥΓΗ...!
φυλακισμένη η μέρα μου μέσα σ'ένα στρατώνα
να βλέπει απ'τα σύρματα το σάλτο του αιώνα
τσαλακωμένη απόφαση ξεδίπλωσε ο φόβος
μου λέει να παραδοθώ αφού έχω μείνει μόνος

 
το σούρουπο ορίστηκε ν'εκτελεστεί η τύχη
μα το ποτάμι φούσκωσε και βγήκε απ'τα τείχη
ο ήλιος στάθηκε στητός στου ουρανού τη μέση
κι η νύχτα ένιωσε ντροπή στην πόλη να την πέσει

 
τα τετρακόσια μέτραγα σκαλιά μέχρι να φτάσω
και του 'Αδη τα εφτά κελιά μπόρεσα να σπάσω
άγριων κουρσάρων έγινα ο φόβος και ο τρόμος
κι ακόμα ψάχνω που αρχινά της λευτεριάς ο δρόμος

 
απόψε κλέψαν τα παιδιά το σώμα της πατρίδας
να μην τ'αποτελειώσουνε τα σμήνη της ακρίδας
με μύρο το ξεπλένουνε τα παιδικά τα χέρια
μνηστήρες τρέχουν να το βρούν μα όπλα και μαχαίρια

 
αν με γκρεμίσει ως την αυγή το άχτι των βαρβάρων
φωνάξτε τους αγέρηδες μπουλούκια αετών και γλάρων
ν'ανοίξουν τις φτερούγες τους και να με σεργιανίσουν
πάνω απο ελπίδες άστεγες βροχή να με σκορπίσουν...
 
 

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ

« στις: 06/01/12, 21:24 »

 ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ'

 
Ολο μακραίνουν της απόγνωσης τα βράδια
κι η μέρα χάνεται στης πάχνης το βαθύ
σμίγουν τα όνειρα στου κόσμου τα φανάρια
μα τ'αγνοείς πάντα σαν το πορτοκαλί

 
σ 'αυτή την πόλη κατεχόμενης ελπίδας
γλιστράει ο φόβος και εκδίδεται κρυφά
βουτά η οργή απ'την ταράτσα της πατρίδας
κοιμούνται όλοι...περπατάτε πιο σιγά...

 
R Κατεχόμενη ελπίδα,μες στις πιάτσες τριγυρνάς
έπεσες μες στη παγίδα,και τα όχι σου πουλάς

 
κάνεις μετάγγιση στο αύριο ν'αντέξει
μα το μεθαύριο διψάει πιο πολύ
μόνιμη σκέψη σου,πως πάνω σου θα πέσει
αυτή που βρίζεις...μου χρωστάς..τύχη τυφλή

 
με γκρίζα γράμματα την άνοιξη τρομάζουν
κι εκείνη βγαίνει μόνο τη Πρωτομαγιά
τα χελιδόνια μετανάστες που κοιτάζουν
μες στων ματιών σου αυτοκτονούνε τον χιονιά

 
R Κατεχόμενη ελπίδα,σε μπογιάτισαν ξανά
εγώ Στουρνάρας κι εσύ Σίνα,χαθήκαμε μες στα στενά...

 

 

 

 

 
 

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ..

« στις: 29/12/11, 21:31 »

 
 

 
ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 
 
Νέα τάξη αρχίζει πραγμάτων
στρατιές σε αρρένα καινούργιων θυμάτων
κάποτε στο'λεγε το άσμα ασμάτων
φυλάξου γιατί έρχονται ορδές των τεράτων

 
γύρω μου νάτες φρουρές των αγγέλων
προστάτες της μέρας νταβάδες μπουρδέλων
τρομάζω όταν βλέπω υποκλίσεις καπέλων
φορέσανε μάσκα στο ανύποπτο μέλλον

 
γιατί πεινάω με είπανε λύκο
όλο και πιο λίγο σε μένα ανήκω
στη λίστα αναμένω κι εγώ των προσφύγων
η ηχώ της ζωής μου φωνάζει επείγον

 
R. Νέα τάξη αρχίζει πραγμάτων
περάστε στο τσίρκο αγνώστων θαυμάτων
αύριο τα εγκαίνια των στρατοπαίδων
απόψε η κλήρωση στη σειρά των εφέδρων.

 

 

 

 

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΞΥΠΟΛΙΤΕΣ ''JOBAK''

« στις: 24/12/11, 12:16 »

 ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΞΥΠΟΛΙΤΕΣ

 
στο κελί της καρδιάς μου, στ' ατσαλένια δεσμά μου
αμανές ο καημός μου σφυρίζει
τις βραδιές ζωγραφίζω και στους τοίχους σκαλίζω
γοργόνα που γυρνάει και βρίζει

 
 η στερνή μου ελπίδα, μιά στημένη παγίδα
με βουτάει στου κόσμου τη δίνη
στου κεριού τη χλομάδα , η ζωή περατζάδα
τη φυσάει αγέρας και σβήνει

 
R. μέρες μου ξυπόλητες , τσιγγάνες σε τσαντίρια
σαν ντέφι με χτυπάτε σ' αρπαχτές και πανηγύρια
νύχτες μου ισοβίτισσες που πάνω σας κολλάω
μου δώσατε άλογο κουτσό , φόβους να κουβαλάω

 
σκούρο ρούχο φοράω κι έναν όρκο κρατάω
μα τ' αγγέλου το σώμα ήταν φίδι
με μιά τύχη ζητιάνα πονηρή τσαρλατάνα
που χαλιέται στου καπνού το ταξίδι

 
R. μέρες μου ξυπόλητες τσιγγάνες σε τσαντίρια
σαν ντέφι με χτυπάτε σ' αρπαχτές και πανηγύρια
νύχτες μου αγύρτισες μέσα στο πλήθος ψεύτρες
τα όνειρά μου δίκασα και τα φωνάζω φταίχτες

 
 

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΝΑΡΚΗ

« στις: 21/12/11, 23:57 »

 
 

 
Η ΝΑΡΚΗ

 
ανθρώπινο όριο , κλωστής περιθώριο
παιδί το μυαλό μιά νάρκη κρατάει
μισά άδεια βήματα , θήτες και θύματα
ύπουλο σχέδιο κι η νάρκη , μπουμ... σκάει

 
χρόνιο νόσημα  η ζωή με χαρτόσημα
σαν ταχυδρόμος την πόρτα χτυπάει
ανώνυμο όνομα κρυμμένο στα Σόδομα
πλαστή η ταυτότητα και ο νους σε πουλάει

 
βλέμματα γνώριμα του χρησμού βρες το νόημα
στο ίδιο μέρος ο φονιάς θα γυρνάει
καλαμένιο καλάθι ,της στράτας σου αγκάθι
Μωυσής που στα ξένα το ποτάμι τον πάει

 
R. η ώρα μεσάνυχτα , τα πόδια ορθάνοιχτα
μορφή αλλόκοτη που η μοίρα γεννάει
παιδί που γέλασε , μα κάποιος ξεγέλασε
κι η νάρκη απ' τα χέρια του σαν μπάλα κυλάει

 

 

 
 

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΥΟ ΛΙΜΑΝΙΑ ΙΔΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ

« στις: 18/12/11, 00:51 »

 
 
ΔΥΟ ΛΙΜΑΝΙΑ ΙΔΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ

 
κι οι δυό μας το λιμάνι πρώτα αντικρίσαμε
στην αγκαλιά της θάλασσας αύρα ζωής  μυρίσαμε
στον τοίχο το φθαρμένο κάδρο με τις μνήμες μας
σε καπνισμένες βάρκες πονούσανε οι ρίζες μας

 
κι οι δυο μας στο λιμάνι όνειρα φορτώναμε
στης καταχνιάς τα χρόνια σαν τον ανθό ψηλώναμε
Σαλονίκη , Πειραιά οι μάγκες με ζωνάρι
στους καφενέδες με αμανέ τραβούσαν κατοστάρι

 
R. εγώ παιδί του Πειραιά με στόλο και με Τρούμπα
κι εσύ λαδάδικα στενά , Γεντικουλέ και Τούμπα
γερνάει στα δυό λιμάνια η Αγιά Σοφιά κι η Σμύρνη
τραγούδι γίναν τα παιδιά στων καραβιών την πρύμνη
δυό λιμάνια, ίδια πατρίδα
δυό καημοί , ίδια ελπίδα

 
με κύμα του Θερμαικού μου 'στελνες Βαρδάρη
τη Σαλονίκη ομορφονιά στη Ζέα να κορτάρει
γέφυρα γινόντουσαν τις νύχτες τα ουράνια
σαν επιτάφιοι σκόρπαγαν φως τα δυό λιμάνια

 
 

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΡΓΗ ΣΕΙΣΜΩΝ...JOBAK

« στις: 14/12/11, 02:13 »

 ΟΡΓΗ ΣΕΙΣΜΩΝ...

Βαφτήσανε το σύστημα πατρίδα
μιά φυλακή με κάτι αόρατα κελιά
απ΄την ταράτσα σπρώξαν την ελπίδα
κι όμως τον άνεμο χρεώνουν για φονιά
 
 ανέραστες φωνές αγγελιοφόρων
απο μπαλκόνι μου πετούν κρύα φιλιά
σε πάρτυ με καλούνε μασκοφόρων
για να μου κλέψουν της γενιάς την παρθενιά

 
πνίγω τ'ονειρό μου σε ποτάμι
δεν το αντέχω να γυρνάει σαν τη σκιά
τις νύχτες το ψαρεύουν με καλάμι
και τ'ανασταίνουν με φιλί κάτι παιδιά

 
ταξίδι εγώ δε γούσταρα με τρένο
μα με στριμώξαν σε βαγόνι καταγής
να φτάνω σ'ένα αύριο αρρωστημένο
που ξεψυχάει σε μονάδα εντατικής

 
R. απο παντού παρών,χτυπούν ορδές εχθρών
κι εγώ να γράφω τη λίστα των πεσόντων
ρήγμα πολλών ετών,ξυπνάει οργή σεισμών
και καταρέει η φαντασία άγριων όντων

 
 

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ (ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ) JOBAK..

« στις: 13/12/11, 01:18 »

 ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ

 
δέσε με στα βήματα σου που βαδίζουν στο κενό
στην κλειστή στροφή του δρόμου πέταξε με στον γκρεμό
βρίσε με όπως ο θυμός σου , βγάλ' το μίσος που κρατάς
καν' το σώμα μου τσιμέντο πάνω του να περπατάς

 
βούλιαξε με στο βυθό σου με τον τρόπο τον γνωστό
με το ψέμα σου άγγιξε με και το βλέμμα το μουντό
άδειασε τη την ψυχή μου , θα 'ναι εδώ στο έταξε
να μετράς της αντοχής μου το σχοινί αν έσπασε

 
σαν τον όρκο πάτησε με στην ανάγκη πούλα με
στην τιμή παζάρεψε με σαν Ιούδας φίλα με
κι όταν νιώσεις κουρασμένη πέσε για να κοιμηθείς
δεν θ' αφήσω τα όνειρα σου να τα δεις μη φοβηθείς

 
R. μυστικά έχω κρυμμένα μες στο μαύρο το κουτί
στα συντρίμια της ζωής σου η αλήθεια να φανεί
μη ζητάς να το ανοίξω τι έχει μέσα για να δεις
θα ΄χω φύγει μα σ' αφήνω μιά αγκαλιά για να κρυφτείς

 
το μαύρο κουτί.... το μαύρο κουτί...
μην αφήσεις να χαθεί
μέσα του έχω κρυμμένο
της καρδιάς σου το κλειδί
στο μαύρο ... κουτί!!!