Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Μουσικά νέα και συζητήσεις => Μήνυμα ξεκίνησε από: YmiRLinG στις 22/11/06, 23:46
-
Λεπον ο flea είναι ένας πολύ μεγάλος μπασίτας και πάρα πολύ αναγνωρισμένος. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αξία του και την παικτικη του ικανότητα. Έχει γράψει άλλωστε και Έχει παίξει μερικές από τις πιο γνωστές και αναγνωρίσιμες μπασογραμμες του σύγχρονου ήχου. ΟΜΩΣ!
Εδώ μου μπαίνει ένα σκουλήκι που λέγεται αμφιβολία. Ξαναβάζω να ακούσω τα περισσότερα άλμπουμ των rhcp να ακούσω τις μπασογραμμες. Και με μεγάλη μου λύπη αντιλαμβάνομαι ότι όσο μεγάλος μπασιστας και να είναι όλα αυτά τα χρόνια έχει μείνει στάσιμος. Το στυλ του δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο, αυτά που έπαιζε και πριν 10 χρόνια αυτά παίζει και τώρα. Δεν έχει εξελιχτεί καθόλου σαν μουσικός δηλαδή εντάξει δεν είπαμε ότι δεν ειναι καλός αλλά το να παραμένει στα ίδια δεν τον μειώνει αρκετά? Ειδικά για την αξία που έχει πάρει από τα media? Εσάς ποια ειναι η γνώμη σας?
-
Είναι κάτι ανάλογο με αυτό το φαινόμενο που λέγεται "Malmsteen". Έχει "φτιάξει" μια δική του σχολή στο μπάσο αλλά δεν ενδιαφέρεται να την εξελίξει. Το αν πουλάει ή όχι είναι θέμα των δισκογραφικών(προτίστως) και του κοινού. Τα πουλούν, αλλά αν θες τα αγοράζεις. Για να αγοράζεται τόσο πολύ το εν λόγω συγκρότημα που έχει σήμα κατατεθέν τον flea σημαίνει πως μάλλον προσφέρει ακόμα στη μουσική που εκφράζει. Όταν ο κόσμος θα δείξει το δρόμο της αλλαγής ίσως καταφέρει να εξελιχθεί.
Αυτά απο μένα. Για να δούμε τι έχουν να πουν οι υπόλοιποι που ίσως να είναι και λίγο σχετικότεροι.
-
Νομίζω ότι η στασιμότητα του Flea έχει να κάνει και με τη γενικότερη στασιμότητα του συγκροτήματος που μετά το Blood Sugar ουσιαστικά παίζει το ίδιο πράγμα (20% funk και 80% αγγλικούς Πυξ Λαξ). Αυτό δεν αφήνει και μεγάλα περιθώρια εξέλιξης στον ίδιο τον Flea.
-
Ο ίδιος ο Flea δήλωσε προ μηνών σε συνέντευξή του στο Bass Guitar (όπου φιγούραρε και στο εξώφυλλο μαζί με τον Bootsy), ότι, αυτό που επιθυμεί ο ίδιος να κάνει, είναι ένας αμιγώς jazz δίσκος. Δεν ξέρω αν και πότε θα καταφέρει να το πραγματοποιήσει αυτό, αλλά θα έχει, το δίχως άλλο, ενδιαφέρον. Ίσως η παραπάνω δήλωσή του να δείχνει ότι πράγματι είναι περιορισμένος μέσα στους Peppers, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν του αρέσει η συμμετοχή του στο συγκρότημα.
-
Κοιταχτε ενταξει το εχει φτιαξει μια δικια του σχολη νομιζω οτι εινα λιγο υπερβολικο δν συγκρινεται δλδ με το μεγεθος συνεισφορας του malmsteen . Δυστυχως το bass guitar εκεινο το εχασα οπως και το αλλο με τους audioslave (για δευτερη φορα χανω commerford την τυχη μου μεσα) αν και θα το βρω καπου παντως θα ηταν πραγματικα κριμα να συνεχισει ετσι. Δηλαδη ειναι σαν να χαραμιζει το ταλεντο του. Ενας παικτης που groovarει οπως εδω http://www.youtube.com/watch?v=glwXu47HW94 να αναλωνεται συνεχεια στο ιδιο παιξιμο δηλαδη το βρισκω γελοιο...
-
Εμενα παντως μου φαινεται πολυ λογικο. Οι Peppers εχουν ενα Α στυλ και ο Flea ενα Β στο παιξιμο του. Το οτι ακουγεται στασιμος δεν σημαινει απαραιτητα κ οτι εχει μεινει στασιμος. Αφου οι RHCP δεν εχουν αλλαξει υφος μου φαινεται λογικο να μην εχει αλλαξει και ο Flea στις δουλειες Ρeppers. Δεν μπορουμε να ακουσουμε αλλη δουλεια του παραλληλα για να ξερουμε τι κανει αυτονομα σαν μουσικος.
-
Παντως αποτι ξερω ο flea διδασκει σε πανεπηστημιο παρα πολυ γνωστο στην αγγλια επισης νομιζω πως οταν δεν ειναι με τους peppers στον ελευθερο του χρονο παιζει jazz σε ενα τριο αλλα αυτο δεν ειναι σιγουρο...το θεμα ειναι πως ο ανθρωπος ειναι επαγγελματιας.Αυτη ειναι η δουλεια του και ισως εξελισει το style ektos peppers
-
Καλησπέρα!
1ον: Διαφονώ με τη δήλωση ο Μαλμστην δημιούργησε σχολή. Το είδος της μουσικής στο οποίο διέπρεψε ο Μαλμστιν, το μέταλ αυτής της εποχής, δεν έχει συνεχιστές, δεν έχει προοδο, αλλα διεκόπη. σίγασε. Πριν με βρίσετε, ψάξτε να πείτε 2 ονόματα της "σχολής του Μαλμστην", συνεχιστές της τεχνικής του. Περαν της απίστευτης ταχύτητας και της κλασσικίζουσας συνθεσης του, δεν εχει προσφερει τίποτα. Και ολοι 3έρουμε οτι δεν ειναι καν ο ταχύτερος. Με αυτή τη λογική, ο flea, που είναι ο πρώτος σύγχρονος μπασίστας που έρχεται στο νου κάθε πιτσιρικά, και που τις γραμμες του μαθαίνουν με μανία τόσοι και τόσοι ερασιτέχνες, είναι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα "σχολής"
2ον: καποιος ανέφερε κάτι για 20% και 80% κλπ κλπ... Θα αρκεστώ στο να πω: Φιλε, ακου ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ το Stadium Arcadium, και Californication. Εαν δεν ανακαλέσεις, τότε λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ καν να προσπαθήσω να σε πείσω...
Και τέλος, νομίζω ότι δεν υφίσταται η απορία "μηπως εχει μείνει στάσιμος" για τον εξής λόγο: Συζητάμε για ένα φτασμένο μουσικο, με πολύ ψηλό θεωρητικό και τεχνικό υπόβαθρο. Για ένα μουσικό πολυπράγμονα, με μεγάλη σε διάρκεια παρουσία στο χώρο. Τι θελω να πω? Θεός δεν είναι, αλλα έχει ενα αποκρυσταλλωμένο στυλ, αυτό το οποίο τον εκφράζει, αυτό με το οποίο λειτουργει, και που είναι το καταλληλότερο για το στυλ της μουσικής που παίζει. Εαν το καλοσκεφτούμε, ενας μουσικος, που έχει χαρακτηριστικό ήχο, έχει απήχηση, και είναι αυχαριστημένος με το στυλ του και την τεχνική του, γιατί να "εχει ποικιλια"? Παραδείγματα πάμπολλα! Ο Gallagher, o S.R.Vaughn, o Brian May, δεν θα συνεχίσω. Είναι ομως όλοι τους μεγαθήρια (δεν συγκρίνω καν τον Flea) που μεγαλούργησαν, πάντα μένοντας όμως πιστοί στον ήχο τους και το "γούστο τους".
-
Καλησπέρα!
1ον: Διαφονώ με τη δήλωση ο Μαλμστην δημιούργησε σχολή. Το είδος της μουσικής στο οποίο διέπρεψε ο Μαλμστιν, το μέταλ αυτής της εποχής, δεν έχει συνεχιστές, δεν έχει προοδο, αλλα διεκόπη. σίγασε. Πριν με βρίσετε, ψάξτε να πείτε 2 ονόματα της "σχολής του Μαλμστην", συνεχιστές της τεχνικής του. Περαν της απίστευτης ταχύτητας και της κλασσικίζουσας συνθεσης του, δεν εχει προσφερει τίποτα. Και ολοι 3έρουμε οτι δεν ειναι καν ο ταχύτερος. Με αυτή τη λογική, ο flea, που είναι ο πρώτος σύγχρονος μπασίστας που έρχεται στο νου κάθε πιτσιρικά, και που τις γραμμες του μαθαίνουν με μανία τόσοι και τόσοι ερασιτέχνες, είναι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα "σχολής"
2ον: καποιος ανέφερε κάτι για 20% και 80% κλπ κλπ... Θα αρκεστώ στο να πω: Φιλε, ακου ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ το Stadium Arcadium, και Californication. Εαν δεν ανακαλέσεις, τότε λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ καν να προσπαθήσω να σε πείσω...
Και τέλος, νομίζω ότι δεν υφίσταται η απορία "μηπως εχει μείνει στάσιμος" για τον εξής λόγο: Συζητάμε για ένα φτασμένο μουσικο, με πολύ ψηλό θεωρητικό και τεχνικό υπόβαθρο. Για ένα μουσικό πολυπράγμονα, με μεγάλη σε διάρκεια παρουσία στο χώρο. Τι θελω να πω? Θεός δεν είναι, αλλα έχει ενα αποκρυσταλλωμένο στυλ, αυτό το οποίο τον εκφράζει, αυτό με το οποίο λειτουργει, και που είναι το καταλληλότερο για το στυλ της μουσικής που παίζει. Εαν το καλοσκεφτούμε, ενας μουσικος, που έχει χαρακτηριστικό ήχο, έχει απήχηση, και είναι αυχαριστημένος με το στυλ του και την τεχνική του, γιατί να "εχει ποικιλια"? Παραδείγματα πάμπολλα! Ο Gallagher, o S.R.Vaughn, o Brian May, δεν θα συνεχίσω. Είναι ομως όλοι τους μεγαθήρια (δεν συγκρίνω καν τον Flea) που μεγαλούργησαν, πάντα μένοντας όμως πιστοί στον ήχο τους και το "γούστο τους".
Σωστος ;).
-
2ον: καποιος ανέφερε κάτι για 20% και 80% κλπ κλπ... Θα αρκεστώ στο να πω: Φιλε, ακου ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ το Stadium Arcadium, και Californication. Εαν δεν ανακαλέσεις, τότε λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ καν να προσπαθήσω να σε πείσω...
Άκου ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ τα album ΜΕΧΡΙ το Blood Sugar ειδικά τα Mother's Milk και Freaky Styley και μετά σύγκρινέ τα με αυτά που αναφέρεις (ειδικά ας πούμε με την ΦαΣολΛάδα το Californication το ομώνυμο κομμάτι). Εαν δεν ανακαλέσεις, τότε λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ καν να προσπαθήσω να σε πείσω...
-
εφ 'οσων παιζει τοσο γαματα και συνοδευει , σολαρει , groov-αρει τοσο γαματα ποσο ακομη να εξελιχθει...μην ξεχνας οτι ειναι και 45 + χρονων...θυμασαι εσυ τους στοουνς ή τον ντυλαν και τοσους αλλους να εξελισουν τον ηχο τους απο ενα σημειο και περα στη ζωη τους???εγω οχι....ταπεινη μου αποψη πως η ηλικια επειρρεαζει παρα πολυ στην εξελιξη...
-
Ειδικα αν τιθεται θεμα ηλικιας τοτε οσο μεγαλωνε θα επρεπε να κανει κατι πιο smooth και πιο jazz απο το χτυπητο φανκ των πεππερς. Η λογικη αυτο λεει. Και οχι οτι ο ντυλαν δεν εξελισωτανε... Τεσπα εγω αυτο που παραδεχομαι περισσοτερο απο ολα στον flea ειναι το γκρουβαρισμα του. Αλλα εναν μουσικο μπορουμε να τον κρινουμε σφαιρικα και παο πολλες αποψεις. Ο flea δεν δηλωσε ποτε αποκλειστικα εκτελεστης......
-
Ειδικα αν τιθεται θεμα ηλικιας τοτε οσο μεγαλωνε θα επρεπε να κανει κατι πιο smooth και πιο jazz απο το χτυπητο φανκ των πεππερς. Η λογικη αυτο λεει. Και οχι οτι ο ντυλαν δεν εξελισωτανε... Τεσπα εγω αυτο που παραδεχομαι περισσοτερο απο ολα στον flea ειναι το γκρουβαρισμα του. Αλλα εναν μουσικο μπορουμε να τον κρινουμε σφαιρικα και παο πολλες αποψεις. Ο flea δεν δηλωσε ποτε αποκλειστικα εκτελεστης......
Αρχικα διαφωνω με αυτο που λες στην αρχη του ποστ.Προσωπικα πιστευω οτι οι r.h.c.p. και πιο συγκεκριμενα ο flea με το περασμα του χρονου θα επρεπε να κανουν πιο εντονη τη ''σφραγιδα'' τους και να ανaπτυξουν το rock funk που κατα τη γνωμη μου δεσποζουν.Δυστυχως,ο flea (oπως και ολο το band) εχουν μεινει στο ιδιο σημειο.Ισως να μην ευθυνεται ο flea γι'αυτο,αν σκεφτεις οτι η ''γραμμη'' του γκρουπ του ειναι αυτη που ειναι,κανει και αυτος οτι οριοθετει ο ηχος τους.Επειδη οι RΕD ΗΟΤ ειναι μια απο τις πιο αγαπημενες μου BAND και παρακολουθω την πορεια τους,σου λεω να μην απογοητευεσαι τοσο γιατι πιστευω πως εισαι επηρεασμενος απο το stadium arcadium κυριως,το οποιο και εγω αλλιως το περιμενα ::).Αν ομως κανεις μια ανασκοπηση στο παρελθον θα δεις οτι ο ανθρωπος σπερνει... 8)
-
Κοιτα ο flea ειναι απο τους αγαπημενους μου μπασσοστες (για να μην παρεξηγουμε κιολας) και ισως για αυτο να περιμενα περισσοτερα απο αυτον. Εμενα προσωπικα θα μου αρκουσε να ειχε ποικιλια στο παιξιμο του ασχετως κατευθηνσης. Απλα να μην αναλωνεται στα ιδια. Επισης το stadium arcadium που λες οντως αλλιως το περιμενα, ισως το οτι ειναι διπλο το κανει και χανει πολυ. Αν κραταγανε τα 14 καλυτερα απο τα 28 (κατ εμε τα περισσοτερα απο το jupiter) τοτε θα ηταν πολυ καλυτερα αλλα και παλι.... Δεν θα ηταν ουτε τοσο καλο ουτε κατι διαφορετικο απο αυτα που κανανε παλιοτερα. Να μη φυγουν απο τα ορια του φανκ ροκ αλλα να μη μεινουν κιολας στην ιδια γραμμη :-\
-
Άκου ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ τα album ΜΕΧΡΙ το Blood Sugar ειδικά τα Mother's Milk και Freaky Styley και μετά σύγκρινέ τα με αυτά που αναφέρεις (ειδικά ας πούμε με την ΦαΣολΛάδα το Californication το ομώνυμο κομμάτι). Εαν δεν ανακαλέσεις, τότε λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ καν να προσπαθήσω να σε πείσω...
King Lui, τοτε να το θεσω με συγκεκριμένο τρόπο: Around the world, Give it away, They're hot, Scar tissue, Can't Stop, Fortune Faded, Hump de Bumb, Cabron
Με αυτά τα λίγα παραδείγματα, νομίζω ότι η ποσοστιαία έκφραση της μουσικής του συγκροτήματος είναι το λιγότερο άδικη. Δεν το λέω επειδή μ'αρεσουνε, το λέω γιατι απ την αρχή ως το τέλος, οι τύποι κάνουν κάτι δικό τους, κάτι που αφήνει σημάδι στην παγκόσμια μουσική, με ισχυρά στοιχεία, funk, R'n'B, Rap (στα vocals κυρίως), Rock n Roll, Blues. Η σύγκρισή τους με τους Πυξ Λαξ, είναι κατ' εμενα άκυρη. Η άχαρη φα-σολ-λα δα, το ντραν ντρουν της ακουστικής, η ψευδο-ψαγμενη στιχουργική, και η υπνωτικά μουντή ενωρχήστρωση, τα πράγματα δηλαδή που μισεί ο καθένας στους Πυξ Λαξ, είναι ακριβώς αυτά που οι RHCP ΔΕΝ δείχνουν στη δουλειά τους
Τώρα άμα σου πώ πως θεωρώ τον Frusciante ένα από τους ποιο ειλικρινείς, χαρισματικούς, ευφυείς και ολοκληρωμένους κιθαρίστες των τελευταίων χρόνων, θα με κράξεις. Αλλα, δεν θα εμβαθύνω σε αυτό.
-
1) Το Give it Away είναι από το Blood Sugar Sex and Magic
2) Το Scar Tissue ΔΕΝ ειναι funk
3) Ναι συμφωνώ ο Frusciante είναι όπως τα λες ακριβώς τουλάχιστον μέχρι τους δίσκους που ανέφερα. Έχει γράψει κατ'αρχήν το riff από το καλύτερο για μένα κομμάτι τους (Under the Bridge) όπως επίσης και το Funky Monks (από τα απόλυτα funk κομμάτια), αλλά το solo από το Can't Stop μου προκαλεί εμετό και όταν το ακούω και μου προκαλούσε και όταν το έπαιζα..
-
Είναι επιλογή του να μένει έτσι όπως είναι.Αν άλλαζε το στυλ των rhcp θα άλλαζε και ο ίδιος. όπως έπαιζε κιθαρα ο fusciante οπως επαιζε drums ο smith και όπως τραγουδουσε ο Keidis 10 χρόνια πριν,ετσι παιζουν και σημερα. Και είμαι σιγουρος πως αν είχε αλλάξει το στυλ του πολλοι θα τον κράζανε χωρίς΄λόγο,όπως έχουν μάθει μερικοί να κάνουν.
-
Αν ποτέ πέσει στα χέρια σας αυτό το video:
http://www.amazon.co.uk/Psychedelic-Sexfunk-Heaven-Chili-Peppers/dp/B00004RZH8/sr=1-1/qid=1165065612/ref=pd_bowtega_1/026-4073293-8058851?ie=UTF8&s=video
(δυστυχώς μόνο σε VHS), πείτε μου αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πιστεύετε ότι όπως παίζουν τότε έτσι παίζουν και σήμερα...
-
Τώρα άμα σου πώ πως θεωρώ τον Frusciante ένα από τους ποιο ειλικρινείς, χαρισματικούς, ευφυείς και ολοκληρωμένους κιθαρίστες των τελευταίων χρόνων, θα με κράξεις. Αλλα, δεν θα εμβαθύνω σε αυτό.
επειδη το μπαλακι πηρε και τον john fruciante (τον οποιο θαυμαζω οσο κανενα αλλο κιθαριστα μετα τον jimi hendrix) ας μου βρει οποιος μπορει καποιον αλλο κιθαριστα που να ταιριαζε στους rhcp...ετσι απλα,δεν υπαρχει...ο john ειναι απλα γενημενος για να παιζει στους rhcp ειτε εξελισσονται ειτε οχι..και για να το τεκμηριωσω αυτο που λεω ας ακουσουμε ολοι το californication το οποιο το εβγαλαν με την επιστροφη του john fruciante στο ποστο του κιθαριστα...
και για να μην ξεφευγουμε=> ο john ειναι μοναδικος στο ειδος του-ο flea ειναι απ'τους καλυτερους μπασιστες που εχουν βγει ποτε-ο smith πιανει ρυθμους στα ντραμς που μπορει να μην παιζει γρηγορα αλλα σιγουρα κανει το κοινο να παραμιλαει(οσοι ξερουν ντραμς καταλαβαινουν τι εννοω) και τζαμαρει απιστευτα με τον flea-ο ''αντωνης'' keidis εχει μια χαρισματικοτατη φωνη και ειναι η ψυχη των peppers-ε αφου λοιπον αυτοι οι 4 υπαρχουν μεσα στο ιδιο group,αυτο το γκρουπ ειναι καταδικασμενο να ειναι ενα απ'τα καλυτερα ολων τον εποχων γιατι πολυ απλα ειναι το καλυτερο στο ειδος του...προσωπικα δεν με νοιαζει που στα 45 τους + βαλε δεν εξελισσονται...μου φτανει απλως που εχουν δωσει στον κοσμο της μουσικης τοσα πολλα...
-
α, παραλειψη δική μου King Lui, και απολογούμαι που δεν το διευκρίνισα. Εννοείται ότι δεν είναι όλα τα κομμάτια που ανεφερα από το Californication, ούτε και με αυτά τα παραδείγματα προσπαθώ να πείσω ότι το συγκρότημα είναι φανκ.
Απλά τα ανέφερα ως παραδείγματα του πόσο διαφορετικά μεταξύ τους, αλλα και πάλι χαρακτηριστικά πράγματα, έχουν γράψει οι Peppers, και κατ επέκταση, πόσο απέχουν από το "μοντέλο Πυξ Λαξ".
Εννοείται πως δεν είναι θεοί! Το Californication (το κομμάτι) έχει ένα από τα πιο άκυρα σολάκια που έχω ακούσει, όπως και πολλά τραγούδια. Ούτε και ο Fruschiante είναι θεός βέβαια.
(Εδώ που τα λέμε, και ο ΘΕΟΣ Jimmy Hendrix ξέφευγε ενίοτε... Έχω ενα καταπληκτικό κομμάτι του που εν μέσω riffs και Χριστοπαναγιών, κράζει με λυρισμό "F@%$# her in the aaaaaaaaaaaaarse!!!! :-X ;D ;D ;D )