Μηνύματα

26

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΕΙΛΙΝΑ ΣΤΟ ΦΩΣ

« στις: 11/04/10, 09:53 »

ΔΕΙΛΙΝΑ ΣΤΟ ΦΩΣ
   
                C                      G
Λίγο το φως απ'το δωμάτιο που μπαίνει
              Dm                   F
οι ηλιαχτίδες απ'τη σκέψη σου περνούν
                C                     Em
πολλά τα όνειρα που τ'άγγιγμά σου σέρνει
                Dm                       Am/Em
& οι αναμνήσεις μου μαζί σου δε γερνούν

Οι νύχτες δούλες σ'έναν πόθο μου κρυμμένο
& τα τραγούδια ένα πέρασμα σβηστό
μόνο τα χείλη σου με κάνουν ν'ανασαίνω
μόνο τα μάτια σου να βλέπω ουρανό

Πατώ τα χνάρια σου σε κάθε παραλία
σαν περιμένω την ανάσα σου βοριά
βρίσκω σε σένα της ζωής μου την ουσία
ταξίδια κάνω στην ψυχή σου μακρινά

Τα φώτα σβήνουν & τ'ακούσματα σωπαίνουν
η νύχτα πέφτει & καλύπτει το στενό
μη με αφήσεις τώρα που όλα αργοπεθαίνουν
αγάπησέ με μακριά σου θα χαθώ & εγώ



Mps

27

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ε

« στις: 09/04/10, 18:06 »

Ίσως έχεις δίκιο...δεν το έβρισκα και νόμιζα ότι δεν είχε δημοσιευτεί.Ευχαριστώ όμως για την παρατήρηση.Μπορώ να αποσύρω το άλλο και να αφήσω αυτό?ξέρεις πως?

Mps

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ε

« στις: 09/04/10, 13:28 »

Ε

Σε συναντώ μες του κρυμμένου ονείρου την φωτιά
μα δεν σε σβήνω προσπαθώντας με τη φλόγα σου να δω
κάθε ουρανό που απέναντί σου στοιχειωμένο με κρατά
κάθε παράθυρο ελπίδας που ο χρόνος άφησε ανοιχτό

Αφήνοντας της σκέψης μου τα σύνορα σβηστά
χαράζω μ'όνειρα χιλιάδες του προορισμού σου διαδρομές
χωρίς πυξίδα ακολουθώ την διαδρομή του πουθενά
γιατί αν σε συναντήσω εκεί ξανά δεν θα χαθείς ποτές

Κατοίκησες με τρόπο μαγικό στην άλλη ομορφιά
στη σκεπασμένη απ'του πυθμένα τον ορίζοντα γαλήνη
σε άγγιξα και απ'το άγγιγμα μετοίκησες ακόμη πιο βαθιά
κύλησε η πέτρα στην πλαγιά και λησμονιά σου αφήνει

Πια όμως άνοιξες διάπλατα φτερά για να πετάξεις
στους ουρανούς που σου έκρυψα και τόσο αγαπάς
μα αν θελήσεις μια αυγή εσένα να κοιτάξεις
το βλέμμα σου στη θάλασσα-καθρέφτη να γυρνάς

Mps

29

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οράματα

« στις: 27/01/10, 12:40 »

ΟΡΑΜΑΤΑ

Χάραξαν τα πουλιά ξανά το ηλιοβασίλεμα
φύτεψα το λουλούδι που ‘κρυψα το όνομά σου
σκέπαζε άμμος της σιωπής τον ήχο των κυμάτων
σβήστηκαν οι επιγραφές στα ρόδινα μαλλιά σου

Χρώματα γέμιζε η αυγή όσο η νυχτιά χανόταν
τα ρούχα μου ξεθώριαζαν στο πέρασμα του χρόνου
& όσο οι σταγόνες της βροχής γλυκά σε νανουρίζαν
οι μελωδίες ταξίδευαν σ' άγια πελάγη εμπρός μου

Και όπως στα φώτα βράδιαζε κάτω στο περιγιάλι
τότε έμαθα να νοσταλγώ βραδιές παλιές που χάνω
πόσες φορές ανάσανα κάτω απ' τις λεύκες πες μου πόσες
όταν το πίστεψα βαθιά πως ουρανούς δεν φτάνω

Έτρεξαν δάκρυα στεγνά στις παρυφές του Οκτώβρη
τα κυπαρίσσια κρύψανε τα πρόσωπα του αγγέλου
πίσω απ' τα όρη τα λευκά ο ήλιος δεν φαινόταν
στης λησμονιάς το χάραγμα τα όνειρα ανατέλλουν

Οραματίζομαι απέραντα ταξίδια μακρινά
πετάγματα σε υψίπεδα  της νιότης ξεχασμένα
μα όλα αγγίζουν τη στεριά & σέρνονται στο χώμα
γιατί στους ώμους κουβαλώ φτερά μαρμαρωμένα

Mps

 

30

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Νοσταλγικές Θάλασσες - Mps

« στις: 24/01/10, 15:11 »

Άν μπορούσε κάποιος απλός να γράψει κάτι για το ''ποίημα'' θα ήταν πιο ευχάριστο και πιο εποικοδομητικό πιστεύω.

Mps

31

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οι Σιωπές του Ανέμου - Mps

« στις: 24/01/10, 15:07 »

ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

Φυλάκισα ποτάμια & ερωτεύτηκα βουνά
στέριωσες δάκρυα στα μαραμένα μου ακρογιάλια
πάγωσε το νερό δεν τρέχει πια κοκαλωμένο
& απ' τα λιμνάζοντα νερά των αναμνήσεων ξεδιψάς

Πλάϊ στα φώτα της σελήνης η νύχτα ξαγρυπνά
πλάϊ στη νιότη σου τα πρωινά νυχτώνουν
τα χρώματα των πουλιών να αντικρίζεις τα χαράματα
όταν στης μοναξιάς τα μονοπάτια περπατάς

Δεν άκουγες τα λόγια μου όταν σώπαινα
τη σιωπή μου όταν μιλούσα δεν την άκουγες
σε κρυφές στοές εξαϋλώθηκα & άνεμος έγινα
μα αερικό δεν έγινες ναρθεις κοντά μου να πετάξεις

Στις αφηρημένες σου κραυγές κρυφά σιγώ
& γαληνεύει της μοίρας μου το ατέλειωτο ναυάγιο
μέσα απ' τις τρικυμίες επιβιώνω δίχως των Θεών το χάρισμα
μα εσύ φλόγες γεννάς το παρελθόν να κάψεις

Γέρασε το δένδρο της μικρής πλατείας
είναι για σένα χρόνια σαν να 'χουν από τότε περάσει
πως να μην νιώθω τη λεηλασία της ανάγκης μου
πως να πετάξω πιο ψηλά απ' τον βυθό

Κατρακυλάει κάθε αυγή σαν κοιλάδας πέτρα
ταυτίζομαι με τους καιρούς & άνεμος γίνομαι ξανά
ποτέ δεν θα ξεχάσω τα φωτεινά σου μάτια
πριν ανατείλει ο ήλιος στη λάμψη τους θα τυφλωθώ

Mps

32

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Νοσταλγικές Θάλασσες - Mps

« στις: 23/01/10, 17:38 »

Ρε παιδιά συγνώμη,είπα ότι έκανα λάθος που δημοσιοποίησα τόσα ποιήματα...Δεν καταλαβαίνω γιατί το συνεχίζετε και ασχολείστε με αυτό?Δεν θα επαναληφθεί.Ηρεμήστε λίγο...Δηλαδή τί άλλο να κάνω για να με αφήσετε ήσυχο?

Mps

33

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Διαφυγές - Mps

« στις: 23/01/10, 17:12 »

Έκανα νέο όνομα γιατί κάτι έγινε με το άλλο και τον κωδικό μου,ελπίζω να με συγχωρέσετε γι'αυτό δεν θα ξανασυμβεί...Από εδώ και πέρα θα χρησιμοποιώ αυτό και μόνο.Όσον αφορά το χθες και τη δημοσίευση των πολλών σε αριθμό ποιημάτων,δεν το γνώριζα και βιαστικά τα δημοσιοποίησα, ελπίζω και γι'αυτό να είστε επιηκείς απέναντί μου.Ευχαριστώ

Mps

34

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νοσταλγικές Θάλασσες - Mps

« στις: 23/01/10, 13:32 »

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

Δεν ξημερώθηκαν τα έρημα σοκάκια στις αυλές
στην μαύρη βρύση τρεμόσταζαν ανάσες
βράδια κρυφά γεμίζαν τ' άδεια τα υπόστεγα
δίκοπα όνειρα που σχίσανε πανιά

Ορίζοντες θαμμένοι σε μια μονάχα απόχρωση
από την ευωδιά του στεναγμού σου χρώμα
& όταν στερεύαν οι πηγές στων ουρανών τις λίμνες
ποτάμια ρέαν στα δικά σου δειλινά

Ήταν τα δάκρυα φωτιά στις γκρίζες μέρες
σαν τότε που 'ρθες να με βρεις στη μοναξιά
αντιλαλούσαν ξένα λόγια απ' τα χείλη μας
όμως οι νύχτες πέφταν στις πλαγιές που νοσταλγούσα

Κάτι δεν φάνηκε στων ήλιων τις σκιές που έλαμπαν
βουνά βουτούσαν στις δικές σου ακρογιαλιές
μέσα απ' τα κύματα το βλέμμα σου σχημάτιζαν
στο είχα πει & ας το ξεχνάς πως σ 'αγαπούσα

Μα & αν ποτέ ξανά δεν σε αγγίξω όπως τότε
το χώμα αυτό κάτω απ' τη βρύση θα ανασαίνει
& τα βουνά θα γίνουνε νησιά στις θάλασσες να κατοικείς
όσο η ψυχή μου θα πεθαίνει, όσο η ψυχή μου θα πεθαίνει...


Mps