Ενοχή

[Mps88]

Στην άκρη της χαράς
κι ανάμεσα στην πλάνη
έδεσα στο λιμάνι
μιας πάγιας μοναξιάς

Στην άκρη της σιωπής
στον θόλο ενός ονείρου
σκιές του παραθύρου
στέκονται αποβραδίς

Μου κρύβουνε το φως
δίχως φτερά αλωνίζουν
εκείνοι που ελπίζουν
πλανώνται διαρκώς

Ταξίδεψα βουβά
σε σκοτεινές πλατείες
ενοχικές μανίες
πίσω απ'το παραβάν

Και τώρα στο σταθμό
τερματικά βαγόνια
οι άνθρωποι σαν πιόνια
γεμίζουν το κενό

Κοιτάζω στις γραμμές
χάνεται τ'όνειρό μου
στοίχειωσε το παρόν μου
κι απέμεινε το χθες

Στους φίλους που έχασα.

Mps