Αγκομαχούν τα γράμματα.

[ilianthos-Kanlis]

Αγκομαχούν τα γράμματα .

Ένα συρτάρι δίστιχα
δίστιχα μοιρολόγια,
άμα στο χώμα τ' άπλωνα
θα 'φθαναν στα Ανώγεια.

Και συ δεν νιάστηκες τρελή,
τρελή να με πονέσεις,
πού είδες άνθρωπο τρελό,
να σε καταλαβαίνει.

Ένα συρτάρι όνειρα
τα έκανες κομμάτια,
αγκομαχούν τα γράμματα
λες κι ειν΄αναστενάρια.

Και συ δεν νιάστηκες τρελή,
που να καταλαβαίνεις,
απ' το μηδεν κατάγεσαι
και στ' άγνωστο πηγαίνεις

[Lo.Lee.Ta]

Ιδιαίτερα, ο τελευταίος σου στίχος ilianthe, λέει πολλά. Πολυσυζητημένο το νόημά του, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο υπόλοιπο ποίημα.
Ανάθεμα, αν καταλαβαίνουν κάποιες φορές οι άνθρωποι, ποιοι είναι και τι κάνουν.
Ίσως όμως ακριβώς αυτό, το ότι είναι αδαείς, τους απαλάσει από τις συνέπειες κάποιων πράξεών τους.

Έχω ξαναγράψει, κάτι που έχει πει ο Λιαντίνης σε βιβλίο του και τουλάχιστον εμένα με εκφράζει απόλυτα.

"" Ότι έρωτας, είναι η τέχνη του να φεύγεις. Να φεύγεις, αλλά πως να φεύγεις, θέλει μεγάλη προσοχή!
Γιατί ο ορισμός είναι τορπίλη που το παίζει στα χέρια του μικρό παιδί.
Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι.
Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις, έτσι που η σφαγή που θα νιώθεις, να είναι πιο σφαγερή, από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις.
Αν εκείνος πονάει 3, εσύ να πονέσεις 9.
Εδώ σε θέλω κάβουρα που λένε, να περπατάς στα κάρβουνα.
Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς να είσαι ο αναστενάρης ?? ""

[ilianthos-Kanlis]

Χolidoxos είσαι από τους λίγους που κάνεις τεκμηριωμένη και εμπεριστατωμένη κριτική,κι αυτό λέει πολλά...
Σ΄ευχαριστώ ακόμη που κάνεις αναφορά στον μεγάλο Λιαντίνη,που τόσο άδοξα έφυγε !
Να ΄σαι καλά φίλε μου και να μας κριτικάρεις όπως εσύ ξέρεις !..
Την καλησπέρα μου να έχεις !