Του αγέννητου παιδιού

[Ιππαρχος]

Θα ήθελα να σε είχα αγκαλιά  φιλιά να σου γεμίζω τις πατούσες  εσύ γλυκά να μου χαμογελούσες  ίδιο πουλάκι στη ζεστή του τη φωλιά    Στα πρώτα βήματα θα σ' είχα από  το χέρι  θα σου 'δειχνα να γράφεις, να διαβάζεις  εσύ στους ουρανούς να μ' ανεβάζεις  κι εγώ από κει  να σου χαρίζω κάθε αστέρι    Θα μου 'λεγες τα μύχια μυστικά σου  θα ήμουν δίπλα σου καθώς θα μεγαλώνεις  όλο καμάρι θα σε έβλεπα να αλώνεις  πόλεις και κάστρα που θ' ανοίγονται μπροστά σου    Κι όταν τελείωσει η ποσότητα της άμμου  καθώς θα σώνεται το λάδι στο καντήλι  την ώρα που χωρίζεται το πνεύμα από την ύλη  θα 'θελα να 'σουν άγγελος σιμά μου ...

[Πέτροc]

Πάρα πολύ καλό Ίππαρχε, πολυ δυνατό και λυρικό ταυτόχρονα ...
... συνέχισε ... 

/Πέτροc 

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

Μπράβο, ωραίο και ασυνήθιστο. Μου άρεσε πολύ.

[stihoplokos]

Πρωτότυπο το θέμα και όμορφη η απόδοση.Θάθελα όμως να κάνω μιά παρατήρηση,με καθαρά φιλική διάθεση.Στον δεύτερο στίχο της τρίτης στροφής,τα ρήματα(ήμουν - μεγαλώνεις) δεν είναι στους σωστούς χρόνους.Θάπρεπε να είναι '' ήμουν - (ε)μεγάλωνες'' για να δένει με τον πρώτο στίχο (θα μούλεγες...)αλλά και ,συνολικά, με το νόημα όλου του ποιήματος.Ευχαριστώ,εκ των προτέρων,για την κατανόηση της παρέμβασής μου.

[Ιππαρχος]

Ασφαλώς έχεις δίκιο στη παρατήρηση που κάνεις. Ευχαριστώ!

[Ιππέας]

  Πάρα πολύ καλό Ίππαρχε . Θα έλεγα εξαιρετικό , με  φοβερή έμπνευση και  πρωτότυπο θέμα . Νομίζω πως , αν  ο 1ος στίχος της 4ης στροφής θα ήταν γραμμένος  στον ίδιο  χρόνο , θα έδενε καλύτερα το νόημα στο τέλος του ποιήματος . Αυτά και καλό βράδυ.