Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Θέματα - Armando_5

Σελίδες: [1]
1
Κοιτόντας γύρω μου σε δωμάτιο αδειανό,
δικαιολογιά ψάχνω να σε βγάλω απ' το νου,
πες μου, πως να πάψω άλλο να σ'αγαπώ,
αφού το γέλιο και η φωνή σου είναι παντού.

Μου ζήτησες απ' το μυαλό μου να σε βγάλω,
μα όλα γύρω λες και φωνάζουν το όνομά σου,
δίχως εσένα, δε μπορώ ν' αντέξω άλλο,
θέλω ξανά να δω τα μάτια τα γλυκά σου.

Η ποίηση, είχες πει πως δε σ'αρέσει,
συγχώρα με που γράφω, τότε, για εμάς,
μα μόνο έτσι να ησυχάσει θα μπορέσει,
αυτή η φλόγα που 'ναι στο κέντρο της καρδιάς.

Μια Lacta στο συρτάρι, ένα βιβλίο Φυσικής,
το κινητό και η φανέλα που φορούσα,
γίνονται δεσμά και αλυσίδες της ψυχής,
θυμιζοντάς μου πόσο τρελά σε αγαπούσα.

Και αν ποτέ πίσω γυρίσεις να κοιτάξεις
για το πως θα 'μασταν μαζί αν απορείς,
έλα να με βρεις, έλα να με ψάξεις,
θα περιμένω ένα ναι για να μου πεις.


Aρ. Στυλ.

2
Σκοτάδι μαύρο η ζωή,
κατάρα ή ευλογία;
Τον ήλιο να στερούμαστε
για μια αθανασία.

Το αίμα είναι η τροφή
κι ο θάνατος ζωή μας,
με ότι μας απέμεινε
απ’ την αδειανή ψυχή μας.

Με ανάμνηση αισθήσεων,
πρέπει να προχωρήσω,
ελπίζοντας τον θάνατο,
σύντομα ν’ αντικρίσω.

Ο μοναχικός Daeva... ;)

3
Τη ζωή μου ψάχνωντας, σε κάδο απορριμάτων,
με έρωτες που έφτιαξα με το μυαλό μου για παρέα,
οι φίλοι μου μιλούσανε περί ανέμων και υδάτων,
και τέλειωναν κάθε πρόταση με το "Η ζωή είν' ωραία."

Αυταπάτες! Μόνος μου έζησα χρόνια πολλά,
κανείς δε γύρισε για μένα να νοιαστεί,
μόνος από έρωτες και πέρασαν χρόνοι δεκαεφτά,
με την καρδιά μου να ψάχνει άκρη να πιαστεί.

Που είναι οι φιλοσόφοι φίλοι,
τι απέγιναν αυτοί που έλεγαν: Είμαστε εδώ?!
Χάθηκαν, και χάθηκε και η ελπίδα η λίγη,
όπως, χαθήκανε και τόσα σ'αγαπώ.


~Cheers!

4
Βρέθηκα εδώ, χίλιους χρόνους,
έμεινα εγώ και η ελπίδα μου,
στου καθαρτηρίου τους δρόμους,
περιμένοντας την ηλιαχτίδα μου.

Ελπίζοντας να με καλέσουν,
ίδιος έμεινα σαν όταν ήμουν ζώντανος,
να με άφησουν δώ δε θα μπορέσουν,
οι άγγελοι και ο καλός Θεός.

Συνάντησα μια κοπελιά,
πόσο θε να περιμένεις,
στη κόλαση είσαι τη δόλια,
για πάντα έδω πέρα μένεις.

Κοιταξά ψηλά γελόντας,
μη μπορώντας να πιστέψω εις αυτά,
έγω που πέθανα παρακαλόντας,
και εγκαταλείποντας ιδάνικά.

Μια ζωή μες τις σκιές,
στο φως να βγω δε με αφήσανε,
έγινα εγώ μια από αυτές,
άραγε δε με λησμονήσανε...

Αρ.Στυλ.


Υ.Γ Ξέρω ότι κάνω κάποια εκφραστικά/γλωσσικά λάθη, αλλά δυστυχώς τα ελληνικά δεν είναι
μητρική μου γλώσσα και δυσκολεύομαι.

5
Μόνος, σ'αφήσανε όσοι φίλους σου θεωρούσες,
κι η αγάπη σου, ενοχλήμενη φαίνετε από εσένα.
Πάλι έξω από νεκροταφείο περνούσες,
να πεθάνεις ήθελες και αυτό ζητούσες από εμένα.

Μόνο εγώ σου έμεινα, το ξέρω αυτό καλά,
μη φοβάσαι λοιπόν, εγώ δε θα σ'απογοητέυσω.
Μαζί θα θυμηθούμε, φίλε, τα παλιά,
και μετά στο νεκροκρέβατό σου θα σε δέσω...

Μην με κοιτάς, φοβάμαι για το τι σε περιμένει...
Δε θα 'ναι άγγελος κυρίου, ψέματα δε θα πω.
Θα είναι του έξαποδώ δαιμόνοι καταραμένοι,
να σε πάνε να πληρώσεις για το έγκλημα σου αυτό.

Σε βλέπω, φαίνετε πόσο φοβάσε,
και νευριάζεις που σε λέγανε όλοι ψεύτη.   
Παρ' όλα αυτά για όσους κλάψουνε λυπάσε,
Άνθρωπε που έμενες χρόνια πολλά μες το καθρέφτη.

Αρ.Στυλ.

Σελίδες: [1]