Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / limericks 2+2 haiku

« στις: 17/02/19, 19:17 »

 
 
 Φως χαμηλό σχεδόν σκοτάδι
"γεμάτο μουσικές το βράδι"
ζω το παιχνίδι το δικό σου
μ' αυτό το τέλεια αισθαντικό σου
λεπτό κυρτό και κοίλο χάδι. 
.........……………………………………………………

 Αλλοτε θύτης με ορμή
τώρα μ' ένα γυμνό κορμί
περνώ σαν πρωϊνός αγέρας
και στο τελείωμα της μέρας
προσμένω μία αφορμή.
………………………………………………………………

 Ενσυνείδητο
το σύμπαν επιτέλους
 ο Αδης δεκτός.
………………………………………………………………

 Οι αναφορές
στούς ποιητές μας ξανά
ήλιος μέσα μας.
                     

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Φίλε... γεια

« στις: 22/08/18, 16:58 »

Φίλε Ιππέα σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και με την ευκαιρία αυτή να πω ότι σε μια άλλη πιο εκτεταμένη εκδοχή του στιχουργήματος, αφού εδώ έκρινα ότι έπρεπε να παραλείψω κάποιους στίχους, αναφέρομαι σε "λιμένες πάνορμους" δηλαδή στον Πάνορμο Αστυπάλαιας, Καλύμνου, Νάξου, Τήνου, Σκοπέλου, Σάμου, Χίου κ.α. 

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Φίλε... γεια

« στις: 15/08/18, 16:52 »

..."λιμένες τε πάνορμοι, πέτραι τ΄ηλίβατοι
και δένδρεα τηλεθόωντα"...(Ομήρου Οδύσσεια)


  Λιμένες πάνορμοι παντού
στο μπλε του αρχιπελάγους
λιμένες διαμαντόπετρες
να βγεις,να δεις, ν΄αράξεις


λιμένες λες και φτιάχτηκαν
από θεούς και μάγους
να πιεις το φως και λεύτερος
ύστερα να πετάξεις


  Αυτά σου λέγαν μα εσύ
ποτέ σου δεν τους είδες
χωμένος στο πηγάδι σου
και στο ταβάνι φτέρη


έφτιαχνες τις εικόνες σου
κι είχες κρυφές ελπίδες
να πάρει μπρος το μάγκανο
και πάνω να σε φέρει


  Στα πεζοδρόμια πλήρωνες
στην ώρα τους τα νοίκια
κι έκανες ξέφρενες γιορτές
παρέα με ποντίκια


κι όταν τον κάβο πέρασες
του τελευταίου όρμου
σε πήρανε ανάσκελα
μια νύχτα...στην Πανόρμου.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ...

« στις: 02/02/18, 01:02 »

...
 

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το ταξίδι της στροφής

« στις: 26/06/17, 18:20 »

 Μάγισσα νύχτα σπρώξε με
σ΄αυτούς εδώ τους στίχους
ώρες πρωτόβγαλτες να ζω
λερώνοντας τους τοίχους
της φυλακής μου


 Ξέφρενη μέρα πλήγωσε
τις φλέβες μου τις σκάρτες
στην τράπεζα της τρέλας μου
πληρώνοντας τις κάρτες
της εμπλοκής μου


 Δίχτυ που με παγίδευες
στην καλαμιά της πήρας
πνίξε μες στα θολά νερά
τους αρχηγούς της σπείρας
εκεί στη δύση


 Και στο ταξίδι της στροφής 
κρεμώ ξανά στον ώμο
φαρέτρα δωδεκάβελη
κι η σαϊτιά στο νόμο
θα τον νικήσει.

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εκλογές

« στις: 11/07/14, 17:39 »

 Καταμεσής της χειμωνιάς
-γεράνια σκυθρωπά-
ξάφνου στη ρούγα ξεπηδά
ο οίστρος των ρευμάτων
το βάθος σου που κραύγαζε
τ' ακούω να σιωπά
γι αυτούς που σέρνουν τον τρελό
χορό των ασωμάτων.


 Αρχές τ' Απρίλη,άνοιξη
-γεράνια θαλερά-
κάποιοι περίφοβοι ποθούν
το σκάφος να ορμίσουν
στα φρέατα των χρόνων τους
βυθίζουνε βαθιά
τα 'ναι' τους που δεν λησμονούν
με 'όχι' να ξορκίσουν.


 Το θέρος μπήκε λιγοστό
-γεράνια μελιχρά-
οκνές οι ώρες τρέφονται
με ηλεκτρικές ορμόνες
τα ρούχα που σου φέρανε
θα φορεθούν ξανά
όπως των άγιων των παλιών
οι ταπεινοί χιτώνες.


 Οχτώβρης, όπως άλλοτε
-γεράνια 'γριωπά-
με το κρασί της μνήμης σου
θ' αρχίσεις το μεθύσι
στις σφαίρες των αστέρων σου
ταξίδεψε γοργά
κι απ' της φωτιάς τη δωρεά
ψάξε να βρεις τη λύση.
 

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Φεγγάρι μου, πρόσεχε

« στις: 05/04/14, 22:27 »

 ΧoLiDoXe σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και τις παρατηρήσεις σου. Εδώ εννοώ αυτό που εννόησες.Να' σαι καλά.

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Φεγγάρι μου, πρόσεχε

« στις: 02/04/14, 17:09 »

  Θα σε θωρώ ολόγιομο, θ'ακούω το λυγμό σου
 θα' σαι για πάντα τ' ακριβό, αντίβαρο του ήλιου
 άχρονες νύχτες θα γρικούν, το κρυφομίλητό σου
 που μου θυμίζει συριγμούς, και ήχους του βινύλιου

  Κρυφτό θα παίζεις σαν παιδί, στα τρία τέταρτά σου
 του νου θ' αφήνεις λεύτερες, μνήμες φυλακισμένες
 θα στέλνεις τα μηνύματα, στα ουράνια πέρατά σου
 για όλ' αυτά που νοσταλγούν, ψυχές απελπισμένες

  Ζάλη μου φέρνει το λευκό, το μισοφέγγαρό σου
 στ' άλλο μισό η παλέτα σου, παίζει με τους χρωστήρες
 κι όταν ο φτερωτός θεός, μου λέει "παραδώσου"
 κοντά σου μ'ανεβάζουνε, του πόθου οι πλωτήρες

  Τρελαίνομαι για το μικρό, καλότυχο μηνίσκο
 στο τσιγκελάκι του κρεμώ, φαρέτρες κληρωτίδες
 χτυπώ με βέλη αλόγιστα, το σκοτεινό σου δίσκο
 τάχα για να ξεγελαστούν , του χρόνου οι ρυτίδες

  Ακουσε φεγγαράκι μου, η Γη για σένα Φαίδρα
 ξετρελαμένη σε καλεί, στην πιο θερμή αγκάλη
 πρόσεχε γιατί άπληστοι , σου στήνουνε ενέδρα
 κι αντί για δώρα σου φυλάν, τη μέλλουσα αιθάλη

   

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

« στις: 27/03/14, 17:47 »

Πολύ όμορφο, μπράβο!
Επειδή εκτός των άλλων διακρίνω και μια αρτιότητα στο λόγο σου, θα ήθελα να ρωτήσω αν στη θέση του "ανεμική" ήθελες να γράψεις "αναιμική".

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Γροθιά και ... υστερόγραφο

« στις: 01/03/14, 19:01 »

Δεν ξέρω αν είναι μπορετό

με την κιθάρα σήμερα
ή με την άρπα χτες
τ΄αγρίμια τα ανήμερα
που βούτηξαν στις αρπαχτές
 
 ...να τα εξημερώσεις


Δεν ξέρω ακόμη αν γίνεται

με το σαντούρι αύριο
ή το βιολί του χρόνου
το έργο το μακάβριο
των χορηγών του πόνου
 
 ...να το εξαϋλώσεις


Πίστεψε όμως πως μπορείς

με τη φωνή σου τώρα δα
και την κραυγή στεντόρεια
αν υψωθεί ψηλά η γροθιά
και η ορμή στα όρια

 ... να τούς κατατροπώσεις

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κλέφτης δισταγμός

« στις: 04/02/14, 01:10 »

... χμμμ ... και κακό δεν το λές ... 
Μ΄αρέσει η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι επιτηδευμένες του λέξεις ... το ύφος και οι εικόνες ... 
Δε μ' άρεσε καθόλου η προσπάθεια που κατέβαλλα για να το αποκρυπτογραφήσω  (αν δηλαδή τα κατάφερα ...)
(τι είναι η "ενσυνείδητη ένδεια της αγωνίας" ; καλό είναι ή κακό ;  δεν το βλέπω να βγάζει νόημα ... )

Πάντως σε απολαμβάνουμε ilis ... συνέχισε να μας προβληματίζεις  ... 

/Πέτροc 

Toνωτική η κριτική σου. σ΄ευχαριστώ. Δεν αλλάζω το στίχο που σε προβλημάτισε αλλά αν υποθέσουμε ότι μόνο τον άκουγες,θα μπορούσες να αντικαταστήσεις την "αγωνία" με "αγονία"...  Δεν έχει μόνο η φτώχεια αγωνία, αλλά και η αγωνία φτώχεια, καμιά φορά.

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κλέφτης δισταγμός

« στις: 01/02/14, 18:57 »

Στους παράδεισους των ισκιασμένων μονοπατιών
οδηγώ τη στοργή μου
και χάνομαι έξω απ΄τον κόσμο
συντροφιά με το ρίγος της αγάπης

Διδάσκομαι, γαληνεύω, περπατώ
και ξαναγυρνώ στη γειτονιά της
με την απόγνωση του πάθους
με την απατηλή οπτασία των εικόνων της

Το βήμα αργό και στοχάζομαι...
να σταματώ τη διαδοχή των εποχών της
να ζυγώνω τις ανήλιαγες ακτές της
να επιταχύνω τις ενδοφλέβιες ροές της

Στην αντιφέγγιση των παραθύρων της βυθίζω
την ανυπόκριτη αγωνία της σιωπής
την ενσυνείδητη ένδεια της αγωνίας
τη σιωπηλή συνειδητοποίηση της ένδειας

Μου επιβλήθηκε με ηρεμία κι απλότητα
της εμπιστεύτηκα την αποπλανητική σιγή μου
και ταξιδεύει μαζί μου αμέριμνα
στο ατέρμονο αντίκρυσμα της θάλασσας

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Νέε καλώς ήρθες!

« στις: 18/01/14, 17:02 »

Kάποιες απορίες έχω για να το κατανοήσω καλύτερα. 1) Αν υπάρχει το ρήμα ''αλληλοεπαίρομαι'' δηλ. ''αλληλοκαυχιέμαι'', μήπως θα'ταν καλύτερα... '' αλληλοεπαινούν''

Στην πόλη χιλιάδες συνανθρώπους
χρόνια βαφτίζει η κοινωνία
να 'χει το ψέμα συμφωνία
ν' αλληλοεπαινούν τους κόπους
                                                                                   
 2) Παιδιά γυρεύουν φωτεινές πατρίδες........ το ''παιδιά'' το έχεις σαν υποκείμενο ή σαν αντικείμενο;
δηλ. ...  Παιδιά, γυρεύουν φωτεινές πατρίδες   ή...  Παιδιά γυρεύουν, φωτεινές πατρίδες  ;

Συγγνώμη για τις παρεμβάσεις αλλά το βρήκα...ενδιαφέρον

       

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Xωρίς μόνωση

« στις: 06/01/14, 19:56 »

Φίλτατε ilis,
Καταρχήν καλωσόρισες ... 

Στη συνέχεια, θα εκλάβω το πόνημά σου όπως ακριβώς το "προλογίζεις" ... δηλαδή σαν "Σπουδή για μια νέα ρίμα" απλά ...
Μια σπουδή, σημαινει περισσότερο πειραματισμός (κάτι σαν "δοκιμή και σφάλμα" περισσότερο ...) παρά κατασταλαγμένη φόρμα και ουσία , και κάτω από αυτό το πρίσμα θα σε δικαιολογήσω απέναντι στην "αυστηρή" κριτική του ε? ... 

Απ την άλλη, το "καλύβα δίχως μόνωση" εξυπηρετεί μόνο τη μετρική σου και τίποτα άλλο  ... 
(άσε που όταν μιλάς για μόνωση σε κιθαρωδούς/ηλεκτρολόγους κλπ όλοι στρέφουν ασυνείδητα και κοιτάνε τα καλώδια και τα βύσματά τους ...  )

Καλή Χρονιά νάχουμε ...

/Πέτροc 

             
        Φίλε Πέτρο
        Στην κριτική- επίθεση του ε? δεν απάντησα ακολουθώντας τις υποδείξεις της διεύθυνσης της ιστοσελίδας. Ομως επειδή ασχολήθηκες εσύ όπως και ο XoLiDoXoS μ΄αυτή και επειδή είμαι ΄νέος΄ εδώ, θα ήθελα να ρωτήσω,αν και πώς οριοθετείται η σχέση της ιστοσελίδας με τα άλλα μουσικά όργανα. Aναφέρομαι βεβαίως στη φράση  ¨ αυτό μόνο για τα μπουζούκια κάνει¨(προφανώς υποτιμητική για το όργανο)
        Kαλή χρονιά

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Xωρίς μόνωση

« στις: 03/01/14, 20:14 »

Βασικά δεν έχω διαβάσει ούτε μετρικές, ούτε ψάχνω τους στίχους μετρώντας στα δάχτυλα. Ίσως βέβαια θα ήτανε καλό να το κάνω και αυτό. Αλλά προς το παρόν δεν έχω ασχοληθεί. Είναι άλλωστε και ένας λόγος που γράφω πιο ελαττωματικά σε σχέση με άλλους. Η λέξη μόνωση ως τίτλος δεν με πειράζει καθόλου, ίσα ίσα δημιουργεί ας το πούμε ένα μυστήριο για το τι θα επακολουθήσει....η χρήση της μέσα στο ποίημα είναι αυτό που μου φαίνεται εντελώς παράταιρη. Αν και δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς με την μετρική που χρησιμοποιείς, θα προσπαθήσω να κινηθώ στο τρόπο που γράφεις από αυτό που βλέπω, αλλάζοντας ελαφρώς το νόημα για να μου πεις πως θα σου φαινότανε το εξής :

"Εφυγες όμως κι η καρδιά
από το χωρισμό πονά
κι είναι η ψυχή στο πουθενά
καλύβα δίχως στεγανά"

Μου κάνει πως να το πω, πιο ομαλό, πιο γήινο. Το άλλο μοιάζει σα να σκάει πολυκατοικία μέσα σε λιβάδι.

Κοίτα |ε?| συμφωνώ μαζί σου σε αρκετά, απλά το Kithara.gr έχει δώσει άνεση γραφής σε ευρύ φάσμα θεματολογίας, από ελαφριά άσματα μέχρι βαρέoς τύπου, οπότε το σαχλό είναι λίγο έντονος χαρακτηρισμός, όχι ως προς την προσωπική σου άποψη αλλά για τα όρια που έχει θέσει το site. Κατά τ'άλλα συμφωνώ απόλυτα ότι στα ποιήματα - στιχουργήματα πρέπει να γίνονται και αρνητικές κριτικές, γιατί πρώτα από όλα δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είμαστε πάντα σωστοί, ικανοί και ο υγιής αντίλογος είναι ένα εργαλείο για να πηγαίνουν τα πράγματα παραπέρα. Καλή χρόνια φίλε μου    .

         
              Σκέφτηκα να σταματήσω,όχι εξ αιτίας σου, αλλά απαντώ γιατί μου το ζήτησες. Μου γράφεις μια στροφή όμορφη η οποία είναι μέσα στο πνεύμα του τετράστιχου. Ωραία λοιπόν ως προς το περιεχόμενο. Κοίταξε τώρα τη ρίμα ¨ -α,-να, -να,-να. Πάνω σ΄αυτή τη ρίμα μπορούν όπως καταλαβαίνεις να γραφούν άπειρες στροφές.Οι μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο και τα αντίστροφα λεξικά,οχι μόνο δίνουν τις λέξεις αλλά χρησιμοποιούνται και ως πηγές έμπνευσης. Το ίδιο με τις δισύλλαβες ρίμες. Δηλαδή είναι κακό ν΄ασχοληθούμε με τις πολυσύλλαβες ρίμες, επειδή είναι δυσεύρετες; Γι΄αυτό το λόγο η πρότασή σου δεν θα είχε θέση στη ΄σπουδή για μια νέα ρίμα΄ που πρότεινα. Σού στέλνω και΄μια έμμετρη ΄εκδοχή΄ ενός στιχουργήματός μου για να γίνω πιο κατανοητός.
                                          Κυκλάδες
                                   
                             Τίποτ΄απ΄όσα μου΄γραψες
                             δε θέλω ν΄αποσύρω
                             ήτανε λόγια δροσερά
                             λες κι ήρθαν από Σύρο

                             Το όμορφο στιχάκι σου
                             δε θέλω ν΄αποπάρω
                             το πήρα σα γλαρόπουλο
                             που πέταξ΄από Πάρο

                             Ούτε και κάθε κριτική
                             ζητώ ν΄αποτινάξω
                             τη δέχομαι σα καραβιά
                             που φτάνει απο τη Νάξο

                             Για όλ΄αυτά λοιπόν κι εγώ
                             με θέρμη σου αποτείνω
                             λόγο ζεστό και φιλικό
                             σαν πρόσφορο από Τήνο
                         


                         

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Xωρίς μόνωση

« στις: 02/01/14, 19:44 »

Ενώ το υπόλοιπο μου αρέσει, αυτό το "καλύβα χωρίς μόνωση" μου κάθεται σαν πέτρα στο λαιμό. Ιδιαίτερα το μόνωση, πολύ τεχνικός όρος για να μπει είτε σε ποίημα είτε σε τραγούδι. Στυλ " Είπες θα φύγεις στο καλό, μα είχες κόλπο πονηρό και δεν κουνήθηκες λεπτό, μοτέρι δίχως στρόφαλο".

         Ευχαριστώ  πολύ για την κριτική , όμως ίσως δεν πρόσεξες ότι μ΄ενδιαφέρει μια άλλη ομοιοκαταληξία. Στίχους με μονοσύλλαβες ή δισύλλαβες  ομοιοκαταληξίες μπορεί ο καθένας να γράψει ευκολα,- κακούς ,αδιάφορους, ενδιαφέροντες, καλούς - ανάλογα με τις δυνατότητές του. Στο λέω αυτό γιατί μου απάντησες καί έμμετρα αλλά ......μονοσύλλαβα.
         Οσο για τη ΄μόνωση΄, μ΄άρεσε που είπες τη γνώμη σου αλλά εγώ την έβαλα στον τίτλο χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπάρχουν λέξεις που απορρίπτει η ποίηση και η στιχουργική. Ψάξε και θα βρεις , τρακτέρ, μηχανές, κατσαβίδια, πηλοφόρια, τσιμεντόλιθους,στροφάλους κ.λ.π.
         Οι πολυσύλλαβες ομοιοκαταληξίες, κρυμμένα λουλούδια. περιμένουν να τα κόψουμε. Ισως έχουν αγκάθια. Η στιχουργική, η ποίηση, η ελληνική γλώσσα χρειάζονται ανθοδέσμες.
 

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Xωρίς μόνωση

« στις: 02/01/14, 10:47 »

μμμ, εμένα δεν μου άρεσε το "μόνωση" επειδή δεν ο τονισμός δεν είναι σωστός, για την ρίμα. (αλλά δεν βρίσκω κάτι να κάνει ρίμα με το "νοσεί")

            Απλός κανόνας της μετρικής
         
            από  το       χώ   -    ρισμό  -   νοσεί
            καλύβα       χώ   -    ριςμό   -   νωσή
     
            Στη μελοποίηση ακούγεται πεντασύλλαβη ομοιοκαταληξία

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Xωρίς μόνωση

« στις: 01/01/14, 20:27 »

                                                        Χωρίς μόνωση

                                                  (Σπουδή για μια νέα ρίμα)
                                             
                                                   Ημουν δεμένος στο σταυρό 
                                                  ήρθες εσύ και μ'έλυσες
                                                  κι ήπια το μέλι της ζωής
                                                  απο χιλιάδες μέλισσες
                                                 
                                                   Και με τ'αθάνατο νερό
                                                  με πότισες και μ' έλουσες
                                                  το σπίτι γέμισε χαρές
                                                  σημερινές και μέλλουσες

                                                   Εφυγες όμως κι η καρδιά
                                                  από το χωρισμό νοσεί
                                                  κι είναι η ψυχή μου αδειανή
                                                  καλύβα χωρίς μόνωση

                                                   Σα φίδια με κυκλώσανε
                                                  το δαχτυλιδι το βραχιόλι
                                                  ψηλά βουνά ραγίσανε
                                                  σπάσαν οι βράχοι όλοι