Κρύψου!

[argentina]

Τρέμουν στις μνήμες οι στιγμές
Θολές της νύχτας οι ευχές
Τι ‘ναι μωρό μου οι προσμονές;
Ζωή που στάζει

Τρέχει νομίζεις ο καιρός
Δεν έχει πίσω λες σκυφτός
Κι εσύ του χρόνου οπαδός
Κι ας σε τρομάζει…

Ζεις με τ’ αρώματα του νου
Τέρας εσύ του θησαυρού
φυλάς ανάγκες του κορμιού
Θαρρείς αγιάζεις

Νύχια γαμψά και κοφτερά
Προτάσσεις σ’ όποιον σε κοιτά
Αν η ματιά του είναι γλυκιά
Γιατί σπαράζεις

Τρέμεις μην τύχει και φανεί
πως χρόνια τώρα η προσμονή
για ένα χάδι στην ψυχή
Σε κομματιάζει

Μόνος γιατρεύεις τον καιρό
Σημάδι η αγάπη στο μυαλό
Κόκκινο ρόδο μα μισό
Δε σου ταιριάζει

Κι αναριγάς στη σκέψη αν
τραφούν οι ανάγκες που πεινάν
Φύγουν οι μνήμες που πονάν
Με τι θα μοιάζει;

Έχει μια ασφάλεια η φυγή
Κρυψώνα βρίσκει η ενοχή
Κομμάτια αν κάνεις την ψυχή
Δε θα φωνάζει…

[Aganippi]

Κατερινάκι μου, αργείς αλλά με άφησες άφωνη. Είχα καιρό να διαβάσω κάτι δικό σου. Κρύψου; ο τίτλος μου θυμίζει το τραγούδι του Παπακωνσταντίνου. Ελπίζω να μην έχει γραφτεί για παρόμοια αιτία  Εμένα μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα, περισσότερο και απο προηγούμενα. Κρατάω το τελευταίο τετράστιχο να το μοιραστώ μαζί σου γιατί με συγκίνησε.

Έχει μια ασφάλεια η φυγή
Κρυψώνα βρίσκει η ενοχή
Κομμάτια αν κάνεις την ψυχή
Δε θα φωνάζει…

Πολλά φιλάκια!

[kuiper]

Γεια σου Κατερίνα

Όπως πάντα μ’ έναν υπέροχο στίχο, καλοντυμένο μα με
μάλλινο μπλουζάκι.
Ίσως να κάνει λίγο κρύο...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

πολύ ωραίο
μπράβο

[Vasilis P.]

O τελευταίος στιχος με συγκλόνισε! Υπεροχο argentina! 

[argentina]

Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε!
Να πω, πως ήταν η πρώτη φορά που έγραψα στίχους, έχοντας ως βάση μια μελωδία!
(Κλεμμένη!  )  Απο πασίγνωστο τραγουδι, που ενώ ήθελα να το τραγουδήσω, δε θυμόμουν τους στίχους...
Και για να μην παράγω μόνο το γνωστό Μμμμμ μΜΜμμ μΜμ , του φόρεσα άλλους 

Ευχαριστώ πολύ!! 

[συννεφάκι]

Κι αναριγάς στη σκέψη αν
τραφούν οι ανάγκες που πεινάν
Φύγουν οι μνήμες που πονάν
Με τι θα μοιάζει;

Πόσες φορές κι' αν το χω σκεφτεί αυτό..
Μα μετά πάλι κρύβομαι.. σε μια κουβέρτα, σ' ένα δωμάτιο, σε ένα μπαλκόνι,
σε μια εμμονή... πίσω από ένα χαμογελαστό σύννεφο...
Νά σαι καλά..

[Crool]

Argentina

Ηδη τόσοι σχολίασαν το πόσο όμρφο είναι το ποίημά σου!
Σε μένα μένει απλά να το επαναλάβω και να σου πω
να γράφεις συχνότερα (!) όπως σε προτρέπουν κι άλλοι! (η να περιμένω κατά τον Οκτώβρη το...επόμενο;;!!!! ]

Πανέμορφο και, όντως,για πολλούς
" Εχει μια ασφάλεια η φυγή
  κρυψώνα βρίσκει η ενοχή"  και...πολλά άλλα! συμπληρώνω εγώ αν μου επιτρέπεις...

Ευχαριστώ...

[Lo.Lee.Ta]

Ο άνθρωπος πάντα θα έχει δειλλήματα, μιας και δεν έχουμε έναν εαυτό, αλλά μάλλον δυό, ή και περισσότερους εαυτούς, που ίσως προσπαθούμε να τους κάνουμε έναν για να χαράξουμε μία πορεία. Το να φεύγεις Αρτζεντίνα, σε στιγμές που δεν ξέρεις τι να αποφασίσεις είναι καλό και χρειάζεται δύναμη. Η φυγή χρειάζεται, γιατί η απομάκρυνση από την πηγή, είτε παίρνοντας απόσταση, είτε χρόνο, σε βοηθά να δεις τα πράματα πιο ξεκάθαρα, μακρυά από την επιρροή της.
Η φυγή αυτή, χρειάζεται ιδιαίτερα όταν μέσα σου γνωρίζεις πως η πηγή που δημιουργεί το σκηνικό είναι η ίδια η Φύση (ορμές, πάθη, ένστικτα).
Αυτό που θέλω να τονίσω όμως, είναι πως ο δυνατός άνθρωπος, δεν φεύγει μόνο δυναμικά, επιστρέφει και δυναμικά για να αντικρύσει την πηγή, να την απομυθοποιήσει ή να σκύψει με ευλάβεια και να πιεί από το νερό της.
Έτσι, οι αναμνήσεις σου δεν είναι πια θολές και οι στιγμές σταματούν να τρέμουν.

[armagedon]

Πολυ καλο Κατερινα..

[argentina]

 
Να 'στε καλα!!!!
Χολυ, respect!

[Ωρίωνας]

Να το κάνεις πιο συχνά. Φαίνεται να σου ταιριάζει το "άθλημα" και ο ρυθμός του παρασέρνει την ανάγνωση και τρέχει "νεράκι".

[Darko12]

....ζεις με τ'αρώματα του νου..... μαλλον το ρημα ηθελες να το βαλεις σε εισαγωγικα...... κανεις δεν πρεπει ζει με τα αρωματα του νου, το ξερεις κ εσυ, το εξηγεις παρακατω.... φυλας αναγκες του κορμιου... παντα αυτο δεν γινεται? θυσιαζουμε τα θέλω για τα πρεπει μας....ο ρομαντισμος μας εχει παει ταξιδι....φοβασαι να αγαπησεις και να αγαπηθεις, να κανεις οτιδηποτε σε βγαζει εξω απο την ρουτινα σου

πολυ καλο arg συγχαρητηρια εστω κ καθυστερημενα

[argentina]

Darko, σ’ ευχαριστώ που το επανέφερες τώρα, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία, να δώσω απο μια απάντηση σε όσους το σχολίασαν. Δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα τότε, δεν είχα απαντήσεις μάλλον...  Μερικές φορές νοιώθω σαν πρώτα να γράφω κάτι, και μετά να το βιώνω...  Σαν αυτό που έγραψα να ήταν προαίσθηση...   προετοιμασία...

Aganippi, όχι δεν εχει γραφτει για παρομοια αιτία, αλλα μοιαζει σαν το «κρυψου να μη σε ξαναδω, στο λαθος δεν μπορω να αντισταθω..» να ταιριαζει γαντι!  Μονο που το δικό μου «Κρυψου» προσταζει εμενα…
Kuiper, και μάλλινο και μακρυμάνικο και ζιβάγκο….  Να μην αφήνει καμιά επιφάνεια ακάλυπτη... Είναι ο φόβος του διάφανου…..
Συννεφακι, ….  Πίσω απο ένα χαμόγελο, απο έναν θυμό, σε ένα υπόγειο, στις φλόγες…  «κομμάτια αν κάνεις την ψυχή δε θα φωνάζει…»
Crool, σου επιτρέπω!  Το ξερω αλλωστε…  και άλλα πολλά!! (πλησιάζει Οκτώβρης... )
Χόλυ, για σενα τωρα τι να πω; Στο μυαλό μου εισαι!
«δεν φεύγει μόνο δυναμικά, επιστρέφει και δυναμικά για να αντικρύσει την πηγή, να την απομυθοποιήσει ή να σκύψει με ευλάβεια και να πιεί από το νερό της». Εδώ δε, με γονάτισες…
Ωρίωνα, ο ρυθμός που είχα αρχικά στο μυαλό μου ηταν απο το «Φεύγουν καράβια στο γυαλό….» Πάνω σ’ αυτή τη μελωδία γραφτηκε. Ας ελπίζουμε να βρει δικό του ρουχο …
Darko, όταν οι συνέπειες των «θελω» μας, πέφτουν μονο στο δικο μας κεφαλι, όλα καλα!!  μερικές φορές ομως, τα δικά μας θέλω, παρασύρουν και άλλους στο χαος…. Και αυτό αν μη τι άλλο είναι εγωιστικό και άδικο. Και είναι οι μοναδικές φορες που με ακομα περισσοτερη δυναμη, πρέπει το «πρέπει» να μπει οδηγος. Το μυαλό…
armagedon, vasilis, Χωριάτης, χαιρομαι πολύ που σας αρεσε!!!

[armagedon]

To επαναφερω στο προσκηνιο,με μια μελλωποιηση του..
http://www.box.net/shared/xriyghuctj
Προσπαθησα να βαλω μουσικη που να ταιριαζει οσο γινεται και οσο μποπω καλλιτερα,σε αυτον τον δυνατο,αλλα και τρυφρο ερωτικο στιχο...

[nobody]

Ειχα καιρο να διαβασω ελληνικο στιχο.... Μετραει... Γραψε κι αλλα... Ταϊσε μας... Φιλια

[Vasilis P.]

Δυνατοί στίχοι, σαν χτύπημα γροθιάς, μπράβο Κατερίνα!

[argentina]

Θοδωρη, σ'ευχαριστω παρα πολυ!!!!!!!!!!! Καταπληκτικο το ρουχαλακι που του φορεσες.... 
no-boby (καλο) Keep reading... Χαιρομαι που σου αρεσε! Σου ετοιμαζω και το αγγλικο! 
Βασιλη, σαν χτυπημα γροθιας, με μελανιες που δε φευγουν.........