Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: gkou στις 12/11/08, 11:14
-
Με τη σκέψη τη δική σου ξημερώθηκα και πάλι,
μια παγίδα αυτός ο δρόμος ,στα χαμένα θα με βγάλει.
Στο παλάβωμα του νου μου προσπαθώ να βρω μια λύση
μα η δική σου η εικόνα τα ‘χει όλα καταργήσει.
Έρχεσαι χωρίς να θέλω, στα όνειρά μου πιάνεις θέση,
σαν ξυπνήσω είμαι μόνος, με την πλήξη κάνω σχέση.
Βγαίνω έξω στο μπαλκόνι και ανάβω ένα τσιγάρο,
σπίτι μου είμαι κι όμως νιώθω σαν εξόριστος φαντάρος.
Τη ζημιά που μου ‘χεις κάνει σε καλό θα τη γυρίσω,
θα σου γράψω ένα τραγούδι και μ’ αυτό θα σε ξορκίσω!
Τρέχω πιάνω την κιθάρα, με τις νότες ζωγραφίζω,
μόνος είμαι ,όμως τώρα τ' αδιέξοδο φτυαρίζω.
Ξύπνησες χωρίς να θέλεις τη χαμένη έμπνευσή μου,
μια ιδέα ανεβάζει ξαφνικά τη διάθεσή μου…
Θα κλειδώσω το μυαλό μου, τα ρολά θα κατεβάσω
κι ένα STOP στην είσοδό του για εσένα θα κρεμάσω.
-
πολυ καλο 8)
-
Μπράβο ρε Γεωργία!!!
Αψογο!!!
:metal: :metal: :metal: :metal:
-
Πολύ ωραίο
μπράβο
-
Θα κλειδώσω το μυαλό μου, τα ρολά θα κατεβάσω
κι ένα STOP στην είσοδό του για εσένα θα κρεμάσω.
Πόσο εύκολο ακούγεται και πόσο δύσκολο είναι, ε ?
Μπράβο gkou!! :)
-
Τι να πω, πάντα με συγκινείτε, σας ευχαριστώ πολύ όλους σας...