Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Ioannis Anastassakis - "Orbital Attempt" (2009)
« στις: 29/04/09, 01:03 »
Εγώ λοιπόν πήρα το νεο CD του Αναστασακη - και θα αρπαξω την ευκαιρια να κανω ενα αναλυτικο review!!
Mε 2 λογια: Εκπληκτικά κομμάτια, δύο original flamenco συνθέσεις για solo κιθαρα, απύθμενη τεχνική, αξιοπροσεχτες μελωδιες, φοβερα guest solos από κιθαρίστες-μεγαθήρια όπως ο Kiko Loureiro και ο Brett Garsed να κλαίνε μανούλες, πλήκτρα-Κατσιώνης που σπάνε κόκαλα, εξαιρετικό και πραγματικά ωριμο παίξιμο και ωραιος, καθαρος ήχος παραγωγής…
By the way, το CDάκι (το έχω τώρα στα χέρια μου) έρχεται σε ένα πολύ όμορφο οπτικά πακέτο Το artwork μου αρέσει πολύ περισσότερο από το προηγούμενο, ειδικά στο εξώφυλλο είναι να το χαζεύεις - πολυ γαματο concept!!
Αλλά για να επιστρέψουμε, στο σημαντικόν του πράγματος, φυσικά και το πιο ωραίο που θα βρει κανείς στο “Orbital Attempt” είναι η μουσική… Γι’ αυτούς που δεν έχουν ακούσει τον κιθαρίστα, παιδιά (ειδικά μ’ αυτό το δίσκο!) ξανασκεφτείτε το! Γι’ αυτούς τώρα που γνωρίζουν τον κύριο Αναστασσάκη σαν κιθαρίστα και έχουν ακούσει τον πρώτο δίσκο σίγουρα το εν λόγω δισκάκι είναι πολυαναμενόμενο! Αυτό που έχω να πω εγώ σαν ακροατής είναι δικαίως του λόγου!
Ξεχάστε αυτά που ξέρατε… Εδώ ο άνθρωπος είναι ΆΠΑΙΧΤΟΣ, τα κομμάτια πολύ πιο βαριά και το ύφος που έχει ο καινούργιος δίσκος σαν σύνολο πηγαίνει νομίζω στον καλλιτέχνη πολύ καλύτερα, είναι πολύ πιο σαφές και πολύ πολύ ιδιαίτερο.Ένα πραγματικά πολύ εντυπωσιακό CD απ’ όλες τις απόψεις! Προσωπικά είναι απο τα καλύτερα που εχω άκουσει στο είδος τα τελευταία χρόνια…
Τα ροκ στοιχεία είναι πολύ πιο έντονα με τρέμολα, αρμονικές και τα ρυθμικά να παίρνουν σε αρκετά σημεία τον πρώτο ρόλο στη σύνθεση, με εμφανές και ξεκάθαρο το προσωπικό στυλ του δημιουργού! Ο Αναστασάκης είναι εδώ πιο χορταστικός από ποτέ και η προσωπική του σφραγίδα είναι all over the place! Πραγματικά ο συγκεκριμένος δίσκος γι’ αυτούς που γούσταραν τον πρώτο είναι σαν να μπαίνουν σε πιο βαριά ναρκωτικά… Όλες οι επιρροές του κιθαρίστα είναι πολύ καλύτερα αφομοιωμένες στη μουσική σε βαθμό που ακούγονται στον μέσο ακροατή του είδους, αλλά έχουν ανασυνθεθεί μ’ ένα πολύ όμορφο τρόπο, ενώ σε ορισμένα σημεία ανατριχιάζει κανείς με το τι έχει βάλει μέσα ο άνθρωπος…
Το “Weird Thing” και το “Progressive Minds” (3 και 6 αντίστοιχα) κατ’εμέ ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα του δίσκου, είναι κομμάτια σταθμός, και τα θεωρώ τα μέχρι στιγμής masterpieces (μαζι με το Caravan of Despair του προηγουμενου του CD) του καλλιτέχνη. Προκαλούν δέος στον ακροατή απ’ όποια οπτική κι αν σταθεί απέναντι στη μουσική: κιθαριστικά, μουσικά, συνθετικά, τα κομμάτια είναι απλά υπέροχα! Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τα κομμάτια κόλλησα άσχημα! Favorites το σημείο με τα latin-πλήκτρα στα ρυθμικά στο “Weird Thing” και εννοείται το απιστευτο country (WTF? παιζει ΚΑΙ country??) σημείο στο “Progressive Minds”. Εννοείται όμως ότι τα συγκεκριμένα κομμάτια, για οποιοδήποτε γιούχου κιθαριστα που σέβεται τον εαυτό του, ακούγονται στο repeat κανα-δυό μέρες!
To make a long story short, το “Orbital Attempt” (όχι ότι ο πρώτος δε μας άρεσε, έτσι; ) είναι νομίζω must για οποιονδήποτε ακροατή της instrumental rock/fusion (καταχρηστικά, κάπου πρέπει να το κατατάξουμε)! Για άλλη μια φορά πολύ πολύ καλή δουλειά κύριε Αναστασάκη!
Υ.Γ./έκκληση προς τον καλλιτέχνη: Αν και εντάξει είναι ΠΟΛΥ νωρίς είναι ακόμα, ωστόσο, ελπίζω να μην ξανακάνουμε δύο χρόνια για καινούργιο δίσκο, ε, φανταστικέ κιθαριστα; Του χρόνου τέτοια εποχή θα βγαίνει, ε; ε;
Mε 2 λογια: Εκπληκτικά κομμάτια, δύο original flamenco συνθέσεις για solo κιθαρα, απύθμενη τεχνική, αξιοπροσεχτες μελωδιες, φοβερα guest solos από κιθαρίστες-μεγαθήρια όπως ο Kiko Loureiro και ο Brett Garsed να κλαίνε μανούλες, πλήκτρα-Κατσιώνης που σπάνε κόκαλα, εξαιρετικό και πραγματικά ωριμο παίξιμο και ωραιος, καθαρος ήχος παραγωγής…
By the way, το CDάκι (το έχω τώρα στα χέρια μου) έρχεται σε ένα πολύ όμορφο οπτικά πακέτο Το artwork μου αρέσει πολύ περισσότερο από το προηγούμενο, ειδικά στο εξώφυλλο είναι να το χαζεύεις - πολυ γαματο concept!!
Αλλά για να επιστρέψουμε, στο σημαντικόν του πράγματος, φυσικά και το πιο ωραίο που θα βρει κανείς στο “Orbital Attempt” είναι η μουσική… Γι’ αυτούς που δεν έχουν ακούσει τον κιθαρίστα, παιδιά (ειδικά μ’ αυτό το δίσκο!) ξανασκεφτείτε το! Γι’ αυτούς τώρα που γνωρίζουν τον κύριο Αναστασσάκη σαν κιθαρίστα και έχουν ακούσει τον πρώτο δίσκο σίγουρα το εν λόγω δισκάκι είναι πολυαναμενόμενο! Αυτό που έχω να πω εγώ σαν ακροατής είναι δικαίως του λόγου!
Ξεχάστε αυτά που ξέρατε… Εδώ ο άνθρωπος είναι ΆΠΑΙΧΤΟΣ, τα κομμάτια πολύ πιο βαριά και το ύφος που έχει ο καινούργιος δίσκος σαν σύνολο πηγαίνει νομίζω στον καλλιτέχνη πολύ καλύτερα, είναι πολύ πιο σαφές και πολύ πολύ ιδιαίτερο.Ένα πραγματικά πολύ εντυπωσιακό CD απ’ όλες τις απόψεις! Προσωπικά είναι απο τα καλύτερα που εχω άκουσει στο είδος τα τελευταία χρόνια…
Τα ροκ στοιχεία είναι πολύ πιο έντονα με τρέμολα, αρμονικές και τα ρυθμικά να παίρνουν σε αρκετά σημεία τον πρώτο ρόλο στη σύνθεση, με εμφανές και ξεκάθαρο το προσωπικό στυλ του δημιουργού! Ο Αναστασάκης είναι εδώ πιο χορταστικός από ποτέ και η προσωπική του σφραγίδα είναι all over the place! Πραγματικά ο συγκεκριμένος δίσκος γι’ αυτούς που γούσταραν τον πρώτο είναι σαν να μπαίνουν σε πιο βαριά ναρκωτικά… Όλες οι επιρροές του κιθαρίστα είναι πολύ καλύτερα αφομοιωμένες στη μουσική σε βαθμό που ακούγονται στον μέσο ακροατή του είδους, αλλά έχουν ανασυνθεθεί μ’ ένα πολύ όμορφο τρόπο, ενώ σε ορισμένα σημεία ανατριχιάζει κανείς με το τι έχει βάλει μέσα ο άνθρωπος…
Το “Weird Thing” και το “Progressive Minds” (3 και 6 αντίστοιχα) κατ’εμέ ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα του δίσκου, είναι κομμάτια σταθμός, και τα θεωρώ τα μέχρι στιγμής masterpieces (μαζι με το Caravan of Despair του προηγουμενου του CD) του καλλιτέχνη. Προκαλούν δέος στον ακροατή απ’ όποια οπτική κι αν σταθεί απέναντι στη μουσική: κιθαριστικά, μουσικά, συνθετικά, τα κομμάτια είναι απλά υπέροχα! Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τα κομμάτια κόλλησα άσχημα! Favorites το σημείο με τα latin-πλήκτρα στα ρυθμικά στο “Weird Thing” και εννοείται το απιστευτο country (WTF? παιζει ΚΑΙ country??) σημείο στο “Progressive Minds”. Εννοείται όμως ότι τα συγκεκριμένα κομμάτια, για οποιοδήποτε γιούχου κιθαριστα που σέβεται τον εαυτό του, ακούγονται στο repeat κανα-δυό μέρες!
To make a long story short, το “Orbital Attempt” (όχι ότι ο πρώτος δε μας άρεσε, έτσι; ) είναι νομίζω must για οποιονδήποτε ακροατή της instrumental rock/fusion (καταχρηστικά, κάπου πρέπει να το κατατάξουμε)! Για άλλη μια φορά πολύ πολύ καλή δουλειά κύριε Αναστασάκη!
Υ.Γ./έκκληση προς τον καλλιτέχνη: Αν και εντάξει είναι ΠΟΛΥ νωρίς είναι ακόμα, ωστόσο, ελπίζω να μην ξανακάνουμε δύο χρόνια για καινούργιο δίσκο, ε, φανταστικέ κιθαριστα; Του χρόνου τέτοια εποχή θα βγαίνει, ε; ε;
