26
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οδύνη
« στις: 31/10/20, 01:04 »
Μπαίνει ο κόσμος σε τροχιά,
μα εγώ απ' έξω μένω,
γλυστράει η νύχτα σαν οχιά
μα ξέρω να πεθαίνω.
Κυλάει ο χρόνος με ρυθμό,
ξεσπάει σαν εξουσία,
μα ο τοίχος γράφει για θυμό
και όχι για ουσία.
Η φλόγα καίει τα ξέρα
και αυτούς που δεν θυμούνται,
μα η δροσιά που με αφορά,
ξυπνάει όσους κοιμούνται.
Τα μάτια που πετούν φωτιές,
το μέλλον καθορίζουν,
του μαύρου κρόνου οι σαιτιές
μόνο πληγές χαρίζουν.
Κερνάει η μέρα το κρασί,
η νύχτα τη σελήνη,
κερνά ο Θεός το θαλασσί
και ο Λύκος την οδύνη.
Τώρα ξαπλώνω στη σκιά,
ξαπλώνω στην αλμύρα,
δεν φέρνει ο χρόνος γιατρειά
και δεν υπάρχει η μοίρα.
Τώρα ξαπλώνω στη σκιά,
και σβήνω την οργή μου,
έγινε η νύχτα σαν γριά
και η μέρα φυλακή μου.
μα εγώ απ' έξω μένω,
γλυστράει η νύχτα σαν οχιά
μα ξέρω να πεθαίνω.
Κυλάει ο χρόνος με ρυθμό,
ξεσπάει σαν εξουσία,
μα ο τοίχος γράφει για θυμό
και όχι για ουσία.
Η φλόγα καίει τα ξέρα
και αυτούς που δεν θυμούνται,
μα η δροσιά που με αφορά,
ξυπνάει όσους κοιμούνται.
Τα μάτια που πετούν φωτιές,
το μέλλον καθορίζουν,
του μαύρου κρόνου οι σαιτιές
μόνο πληγές χαρίζουν.
Κερνάει η μέρα το κρασί,
η νύχτα τη σελήνη,
κερνά ο Θεός το θαλασσί
και ο Λύκος την οδύνη.
Τώρα ξαπλώνω στη σκιά,
ξαπλώνω στην αλμύρα,
δεν φέρνει ο χρόνος γιατρειά
και δεν υπάρχει η μοίρα.
Τώρα ξαπλώνω στη σκιά,
και σβήνω την οργή μου,
έγινε η νύχτα σαν γριά
και η μέρα φυλακή μου.