Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παλιάς αγάπης κέρματα

« στις: 08/02/10, 20:09 »

     
Παλιάς αγάπης κέρματα
σ' ενέχυρο δωσμένα
κάποια λευκά σου ψέματα
σε γιάλα σφραγισμένα.

Κραυγής το παρασύνθημα
σε ανέμου παραθύρι
της πεθυμιάς μου σύνθημα
διαόλου χαρακίρι.

Παραπατάει η στιγμή
χειροκροτάει το λάθος
της καρδιάς μου οι σφιγμοί
σφιγομετρούν το πάθος.

Ο πόθος τρεκλίζοντας
στην ανατολή σφυρίζει
το πεπρωμένο βρίζοντας
με στίχους το εξορκίζει.

Η λογική τραντάζεται
και τα ινία παίρνει
ο έρωτας δικάζεται
η θλίψη τον βαραίνει.

Παλιάς αγάπης κέρματα
στον άνεμο σκορπισμένα
ψυχής μου αποθέματα
μές στην καρδιά κλεισμένα.



30-12-2009
 

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Oνείρου ομοίωμα

« στις: 03/02/10, 23:29 »

           
Κροτάλισμα της αντοχής
ψυχής θυμίαμα
φλέβα στεγνή ανακωχής
ονείρου ομοίωμα.

Λεπτό δριμόνι στεναγμών
ορίζοντος εκλάμψεις
άγρια σύλληψη φραγμών
φωτοστεφάνου λάμψεις.

Χρόνου απειλής εντάλματα
δαιμόνου αερικό
με λάφυρα μαλάματα
ζωής μου μερτικό.

Ασκοί Αιόλου μισάνοιχτοι
βοριά αντάρα
η πύλη τ'ουρανού ορθάνοιχτη
λαού κατάρα .

Το παρακάλι αντηλιάς
σαθρό ψεγάδι
κλωνάρι της αμυγδαλιάς
εκδωράς σημάδι.

Απόρθητα της ψυχής σύνορα
τρούλλος αγύρτη
βλεφαριασμένα ματοτσίνορα
μαντάλωσαν με σύρτη.

 

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κι ένα παράπονο

« στις: 29/01/10, 17:05 »

Της ερημιάς μου ο καημός
η πίκρα μου αναστεναγμός
κι ένα παράπονο
ποτάμι τα δάκρυα καυτά
ξέθωροι στίχοι και γραφτά
με βλέμμα άπονο .

Το χτυποκάρδι της καρδιάς
ο χωρισμός μίας βραδιάς
χάος και άβυσσος
η κουρασμένη μου αντοχή
κραυγή λυγμός και ιαχή
ψυχής παράδεισος.

Της μοναξιάς μου η  φορεσιά
μιά χάντρα πού᾽χω θαλασσιά
για φυλαχτό μου
τ᾽ονείρου ελπίδα και φυγή
η νύχτα δωρίζει στην αυγή
ένα πλεχτό μου.

Μεσ´της νυχτιάς τη σιγαλιά
το σ´ αγαπώ δίχως μιλιά
βουβό τ᾽αηδόνι
οι αναμνήσεις πιά σωρό
εμένα ψάχνουν κι απορώ
πώς μένω μόνη.

Ο πόνος φίλος κι αδερφός
στα στήθη σφήνωσε κρυφός
και μουρμουρίζει
στης αμαρτίας τα σκαλιά
σε είδαν μ᾽άλλη αγκαλιά
κι αυτό κοστίζει.

Τ᾽αντίου η κρυάδα υποφερτή
με μιά κουβέρτα καφετί
τώρα πλαγιάζω
ένα σου μήνυμα απλό
γραμμένο ήταν με στυλό
αυτό.... διαβάζω.



12-02-2009
....@....

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μεσ' του Άδη την αλάνα

« στις: 25/01/10, 06:31 »

Στης ψυχής μου τα σκοτάδια και στην ερημιά
ήρθε ο χάρος να γλεντήσει με ρεμπέτικη πενιά
στάσου χάρε κι αφουγκράσου πιές για να μεθύσεις
της ψυχής μου τη γαλήνη ήσυχη να αφήσεις .

Το μπουζούκι αναστενάζει
βγάζει ένα παράπονο
για το ψέμα που διχάζει
τον ντουνιά τον άπονο
και ο μπαγλαμάς τα σπάει
έφερε τα πάνω κάτω
με τον αμανέ ξεσπάει
άντε άσπρο πάτο.

Μεσ'' του Άδη την αλάνα κι οι πέτρες κλαίνε
για το άδικο του χάρου με καημό πιά λένε
γίνε χάρε μου ρεμπέτης και στην πίστα όρμα
και του μπουζουκιού η γλύκα θα σε κάνει λειώμα .

Το μπουζούκι αναστενάζει
βγάζει ένα παράπονο
για το ψέμα που διχάζει
τον ντουνιά τον άπονο
και ο μπαγλαμάς τα σπάει
έφερε τα πάνω κάτω
με τον αμανέ ξεσπάει
άντε άσπρο πάτο.

15-01-2010

© Copyright, elena351

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ψυχής κατάγματα

« στις: 21/01/10, 15:20 »

Ψυχής κατάγματα             
 
Δεν συμβιβάζεται η οργή με αναθυμιάσεις
με τάματα πάνω σε βωμούς
με της αύρας τη δροσιά λούζει περιστάσεις
δύσπιστέ μου αετέ προσπέρνα μη διστάσεις
κλείσε τα μάτια στους διωγμούς
αν τα φτερά σου κουραστούν να ξαποστάσεις.

Μπλεγμένες λέξεις σαν μασημένα φύλλα Πυθίας
του θράσους ο ίλιγγος αυξάνεται
τόσο αίμαι τόσα πτώματα γραμμές μιας ιστορίας
κι εσύ ουρανέ μου γαλανέ το λές θέμα θεωρίας
για δές το πράσινο της γής χάνεται
το λυκαυγές αρρωστημένο έχει γεύση πικρίας.

Χαμένα λόγια κοφτερά σαν μαυρομάνικα μαχαίρια
αλλοιώθηκε το χρυσοκόκκινο του δειλινού
τι κρίμα φυλάκισαν κρυφά τα άσπρα περιστέρια
κεριά αναμμένα κρατούν στις παλάμες τ'αστέρια
ενός λαού και κόσμου ελεεινού
ψυχής κατάγματα απο φρικτού πολέμου μαδέρια.

Μύρισε δυόσμος και μέντα στον ξεραμένο κήπο
κράταγε παρηγοριά το χώμα του
διακρίνεις βαλάντωμα στης καρδιάς το χτύπο
της καμπάνας ο αλλαλαγμός λές είναι για τον τύπο
μ' όλα αυτά ο χειμώνας άλλαξε το χρώμα του
θα φυτρώσεις κυκλαμινό μου μα θα λείπω.



....@....
08-01-2010
 

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Της σιωπής μου η σιωπή

« στις: 20/01/10, 09:45 »

Ήταν ο χιτώνας σου βαρύς η γύμνια σου ντυμένη
τα ματωμένα πόδια σου ακολουθούν σκιά αλαφιασμένη
νεράιδες σε προσπέρναγαν το δρόμο σου εμποδίζαν
και με πινέλα μιάς νυχτιάς το μαύρο χρωματίζαν.

Εσύ που πύργους έχτιζες και στ᾽ άστρα κατοικούσες
του φεγγαριού το ασημί δόλια εσύ λαμποκοπούσες
αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι λιβάνι στις παλάμες
σκιάχτρο της νύχτας της θαμπής γυαλίζανε οι λάμες.

Χαμογελόντας έβγαινες το κύμα να προυπαντήσεις
κοράλια ο λαιμοδέτης σου με φύκια να τα ντύσεις
νεκρών φωνές απ᾽ το βυθό σε κάνουν να σωπαίνεις
μεταλαβιά το αίμα σου..... μόνη σου καταπιένεις.

Δακρυροούσα Παναγιά που μέσα μου επλάστεις
δυό αδελφών κρίνου σπορά δημιουργός και πλάστης
δυό αδελφοί δύο εχθροί μα ξένοι όλως διόλου
της μοίρας μαύρη συμφορά απόγονοι διαόλου .

Γύρω απο έτοιμη φωτιά χορό σήκω και στήσε
νάναι βαρύ και Hard Rock το χάρο εσύ φτύσε
κάποιας κιθάρας οι χορδές μ᾽εμένανε να κλάψουν
και της σιωπής μου τη σιωπή με ήχους να την θάψουν.


....@....
21-08-09

© Copyright, elena351

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αν τολμάς

« στις: 18/01/10, 07:56 »

Αν τολμάς κι αντέχεις
και καρδιά αν έχεις
έλα μην αργείς
μόνο με υποσχέσεις
δεν κρατάν οι σχέσεις.

Πάρε με απ᾽ το χέρι
στης νυχτιάς καρτέρι
ρόδο της αυγής
νά᾽ ναι ο έρωτάς μας
βάρκα στα ονειρά μας.

Του κορμιού η ρότα να μας βρεί σαν πρώτα
θάλασσας κοχύλια τα δικά σου χείλια
ηδονής το αγέρι άσπρο περιστέρι
του μυαλού μου έννοια μάτια μου μελένια.

Αν τολμάς κι αντέχεις
τον ρόλο αν κατέχεις
χτύπα μου απλά
αν όμως διστάζεις
τα μέσα μου διχάζεις.

Θα σε περιμένω
μοίρας πεπρωμένο
απόψε σιωπηλά
στο ναό σου νἀ᾽ μπω
σαν χρυσός να λάμπω.

Του κορμιού η ρότα να μας βρεί σαν πρώτα
θάλασσας κοχύλια τα δικά σου χείλια
ηδονής το αγέρι άσπρο περιστέρι
του μυαλού μου έννοια μάτια μου μελένια.






© Copyright, elena351

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Καληνύχτα αγάπη μου

« στις: 13/01/10, 08:41 »

Αραχνιασμένα τα αισθήματα στη σοφίτα
σημάδια που άφησε του έρωτα η ήττα
κιτρινισμένα σ᾽ αγαπώ σ᾽ ένα συρτάρι
αθέριστος έμεινε ο αγρός με το σιτάρι.

Μία σκιά σαν το αγρίμι τριγυρίζει
με θυμιατό άδειες κάμαρες λιβανίζει
ντυμένη μόνο με κουρέλια ξεφτισμένα
με τα θολά της μάτια δακρυσμένα.

Ένα μονάχα φάντασμα του παρελθόντος
φορώντας χρυσή βέρα στο δεξί όντως
στον τοίχο μιά φωτογραφία να σε θυμίζει
ο χτύπος κάποιου ρολογιού τη σιωπή ρυθμίζει.

Βουβά τα χείλη το παγωμένο τζάμι αγγίζουν
την τύχη ή την κακιά μοίρα τώρα βρίζουν
δυό δάκρυα κυλούν στα μάγουλα καυτά
῾῾Καληνύχτα αγάπη μου῾῾ τα μόνα λόγια γραφτά !




© Copyright, elena351

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Της αγάπης το μεράκι

« στις: 11/01/10, 07:46 »

Με μελτέμια και βοριάδες
με του έρωτα αγριάδες
με μπουνάτσες και μποφόρια
και με της αγάπης ζόρια
ξημερώθηκα .

Με λαούτα και βιολιά
των χειλιών σου τα φιλιά
με ρυθμούς και τσιφτετέλια
σπάν του μπουζουκιού τα τέλια
απογειώθηκα .

Της αγάπης το μεράκι αμανές βαρύς
και του πόθου το σακκάκι εσύ το φορείς
της καρδιάς μου βασανάκι με ταλαιπωρείς
της ψυχούλας μου σαράκι δεν υποχωρείς.

Με του δειλινού το χρώμα
φίλα με γλυκά στο στόμα
κράτα με στην αγκαλιά σου
με τρελλαίνει η μιλιά σου.
παραδώθηκα .

Της αγάπης ευαγγέλια
με ξεφωνητά και γέλια
του κορμιού μου εσύ κουρσάρος
της ζωής μου είσαι ο φάρος .
δώθηκα .

Της αγάπης το μεράκι αμανές βαρύς
και του πόθου το σακκάκι εσύ το φορείς
της καρδιάς μου βασανάκι με ταλαιπωρείς
της ψυχούλας μου σαράκι δεν υποχωρείς.

....@....

10-01-2010


© Copyright, elena351