Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σωτήρες

« στις: 17/03/10, 13:24 »

Βγήκαν σε ειδήσεις κινδυνολόγοι και μας μιλήσανε
μας είπαν για όσα μες την σοφία τους γνωρίζανε
τη νοημοσύνη σε κάθε λέξη τους ξεφτυλίζανε
διχαλωτή σαν των φιδιών ήταν η γλώσσα τους.

Του θεατρίνου την τραγική μάσκα φορέσανε
με ύφος περίλυπο, φωνή τρεμάμενη μας αραδιάσανε
στοιχεία που έλεγαν όσα μας έκλεψαν πως δεν τους φτάσανε
κι ας κουδουνίζαν στις τσέπες γλυκά χιλιάδες τα γρόσια τους.

Δημοσιογράφοι, αριθμολόγοι, πολιτικάντηδες
για να μας σώσουν λένε τον τρόπο αυτοί πως γνωρίζουνε
από τα λίγα μας τα πιο πολλά δικά τους ορίζουνε
ποιοί είναι οι σωτήρες και ποιοί οι ληστές στην γειτονιά μας;

Κρατώ εκείνη δύο χρονών μέσα στα χέρια μου
της ψιθυρίζω να μην φοβάται και να ονειρεύεται
μπορεί ο κλέφτης όσα μας άφησε να λιγουρεύεται
μα δεν μπορεί χρώμα να κλέψει απ'τα όνειρά μας.

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θα'μαι πάντα εδώ

« στις: 09/02/10, 03:23 »

Αν νιώσεις κάποια φορά
τα λόγια φθηνά κι οι λέξεις πονούν,
κι αν νιώσεις κάποια βραδιά
την ανάσα βαριά κι οι νότες μπορούν,
τον ήχο να κάνουν φως
κι ας είναι άγριος καιρός
ψάξε τριγύρω να δεις
πως κάπου εκεί θα με βρεις.

Αν νιώσεις κάποια στιγμή
τον κόσμο κελί, πικρή φυλακή
κι αν η ζωή σου πικρή
θλιμμένη, θολή, γεμάτη σιωπή,
αν ψάχνεις παρηγοριά
γιατί όλα πάνε στραβά
κοίτα τριγύρω να δεις
πως κάπου εκεί θα με βρεις.

Θα'μαι πάντα εδώ
για σένανε να τραγουδώ.

Αν κάποια μέρα δεις πως
ο κόσμος κακός, άγνοια σε κερνά,
κι όπως τη νύχτα ο τυφλός
δεν βλέπεις το φως κι η μέρα περνά,
κι αν θες να νιώσεις ξανά
αγάπη και ζεστασιά
ψάξε τριγύρω να δεις
πως κάπου εκεί θα με βρεις.

Θα'μαι πάντα εδώ
για σένανε να τραγουδώ
η ψυχή και η φωνή μου εδώ.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ελλάδα

« στις: 29/01/10, 14:54 »

Ελλάδα μια κουκίδα μες τον χάρτη
κόρη πάντα φωτεινή
κι απ'την ασχήμια μακρινή,
όσοι περάσαν από σε πήραν και κάτι
ενθύμιο για να το κρατούν
μα όλο πιό πολλά ζητούν.

Ελλάδα έμοιαζες με πόλη
όταν οι άλλοι ήταν χωριά,
μα από το φως σου πήραν όλοι
τώρα κοιτάζεις με κεριά.

Ελλάδα το γαλάζιο τ' ουρανού σου
φορεσιά σου μαγική
στην όψη σου την θεϊκή,
το χιόνι στην κορυφή κάθε βουνού σου
πέπλο μοιάζει νυφικό
στο στέμμα σου το λαμπερό.

Ελλάδα ήσουνα πριγκίπισσα
και ήταν οι άλλοι χωρικοί,
χάρισες σ' όλους κάστρα επίχρυσα
μα εσύ έμεινες φτωχή.

Ελλάδα των σοφών και των ρητόρων
μητέρα κάθε λογικής
και επιστήμης μυστικής,
πατρίδα των γενναίων και των ηρώων
που στη σημαία σου μπροστά
πέφτουν για σένα στη φωτιά.

Ελλάδα δίδαξες τον κόσμο
ότι η γη είναι στρογγυλή,
μα τώρα που έμαθαν τον δρόμο
σ'εχουν ξεχάσει μοναχή.

Ελλάδα ένα τραγούδι σου χαρίζω
πάντα θα σ' ευχαριστώ
πάντα θα σ' αναζητώ,
όπου κι αν περιπλανηθώ εδώ γυρίζω
στο χώμα σου να κοιμηθώ
στον ήλιο σου να ζεσταθώ
στην αγκαλιά σου να κρυφτώ.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άτιμε χρόνε

« στις: 03/07/09, 13:32 »

Κάποτε θυμάμαι
στα πέρατα ταξίδευα μόνο με το μυαλό μου
και μιά καρέκλα του σπιτιού γινόταν τ'άλογό μου
κάμπους και βουνά περνούσα.

Κάποτε θυμάμαι
δράκους φανταζόμουνα γενναία πως πολεμούσα
και μ'ένα ξύλινο σπαθί μονάχος τους νικούσα
την πριγκίπισσα φιλούσα.

Άτιμε χρόνε που περνάς
κι όλα τα όμορφα σκορπάς,
αδιάφορα όλο με κοιτάς
να μεγαλώνω,
στείλε με πίσω μιά στιγμή
ξανά να παίξω στην αυλή
να νιώσω πάλι σαν παιδί
για λίγο μόνο.

Κάποτε θυμάμαι
τα βράδια πριν να κοιμηθώ που σκάρωνα ιστορίες
πως ήμουν διαστημάνθρωπος και έφτιαχνα αποικίες
σε κάθε άγνωστο πλανήτη.

Κάποτε θυμάμαι
μ'ένα μικρό ποδήλατο τον κόσμο εξερευνούσα,
έκανα πως μαστόρευα, στο τέλος το χαλούσα
και πεζός γυρνούσα σπίτι.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Παρωδίες τραγουδιών

« στις: 02/07/09, 16:25 »

Γλυκιά Μαγδάλω

Ψαρεύει ο προικοθήρας την τύχη του να βρει
και μιά κυρία γυρεύει γαμπρό να του δοθεί,
το χρήμα βασιλεύει στην σκέψη του θνητού
κι εγώ απ'αυτό αρπάχτηκα
και συμφωνία έκανα με χρέη μορφωνιού.

Έψαχνα να βρω τον παρά μου
και τελικά τον βρήκα
και κάνω πως αγάπησα
μία γρια με προίκα.
περίπου εκατό χρονών
κι εγώ στα εικοστρία
Μαγδάλω είσαι παρελθόν
αρχαία ιστορία.

Γλυκιά Μαγδάλω
την ταυτότητα φοβάσαι,
την ηλικία
σε κάνει να θυμάσαι,
γλυκιά Μαγδάλω
αλήθεια πόσο να'σαι;

Μου το'χες πει πολλές φορές
τι θες απ'την ζωή μου
το γυμνασμένο το σφιχτό
νεανικό κορμί μου,
γι'αυτό λοιπόν σε χαιρετώ
με τα κλειδιά στο χέρι
της βίλας που μου χάρισες
πέρυσι το καλοκαίρι.

Γλυκιά Μαγδάλω
την ταυτότητα φοβάσαι,
την ηλικία
σε κάνει να θυμάσαι,
γλυκιά Μαγδάλω
αλήθεια πόσο να'σαι;

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Να ήμουν Θεός

« στις: 02/07/09, 12:59 »

Καλημέρα, σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Είναι σύνηθες να ονειρευόμαστε πώς θα ήταν αν είχαμε την ευκαιρία να γίνουμε παντοδύναμοι ή πάμπλουτοι. Πάντως αν ήμουν Θεός ή πλούσιος, δε νομίζω να είχα την ανάγκη να γράψω ούτε λέξη και ίσως να μην είχα ούτε την ανάγκη να ονειρευτώ.

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Όνειρο φυγής

« στις: 02/07/09, 01:11 »

Θα'θελα να'χα ένα καράβι με πανιά
για να χαθώ σε μέρη άγνωστα και ξένα,
να βάλω ρότα για άλλα άγνωστα νησιά
γι'άλλα λιμάνια του μυαλού μου ξεχασμένα.
Να αφήσω πίσω ξαφνιασμένους να κοιτούν
όλους αυτούς που όλο ζητούσαν από μένα,
τα δάκρυά τους όπως θα με χαιρετούν
κομμάτια κάλπικα με ψέμα χαραγμένα.

Πιό ζωντανος να κυνηγήσω τα όνειρά μου
πιό δυνατός να απαλλαγώ,
απ'όσα ως σήμερα μου κόβουν τα φτερά μου
και πλέον στην γη να μην πατώ,
κι ελεύθερος πια να πετώ.

Θα'θελα να'χα ένα καράβι με πανιά
απ'όσα μίσησα μακρυά να ταξιδέψω,
να'χω πυξίδα μου μονάχα την καρδιά
και την δική μου την Ιθάκη να γυρέψω.
Να αφήσω πίσω μου συντρίμια όλους αυτούς
που φρόντιζαν όταν θα τρέξω να σκοντάψω,
που όταν ρωτούσα παριστάναν τους κουτούς
μα άλλο τραγούδι λυπηρό πια δεν θα γράψω.

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Να ήμουν Θεός

« στις: 02/07/09, 00:51 »

Κάθε μέρα σαν και τούτη
σκέφτομαι πως θα'θελα να ήμουν Θεός,
να'χα δύναμη και πλούτη
κι όσα δεν μ'αρέσουνε να έφτιαχνα αλλιώς.
Να έβαζα τον ήλιο να'ρθει
για μια μέρα μόνο από τον Βορρά,
κι όσα εγω νομίζω λάθη
θα τα έσβηνα όλα με μια πινελιά.

Θα έκανα πουλιά να τρέχουν
και στα ψάρια θα έδινα φτερά να πετούν,
θα έφτιαχνα πόδια για να έχουν
τα φυτά κι εκείνα πλέον να περπατούν.
Θα άλλαζα και τους πλανήτες
θα τους έβαζα να είναι όλοι κοντά,
με τα αστέρια, τους κομήτες
και το σύμπαν θα κανα μικρή γειτονιά.

Θ'άλλαζα και τους ανθρώπους
και θα φρόντιζα πιό συχνά να γελούν,
σκέφτηκα ήδη χίλιους τρόπους
να τους μάθω απ'την αρχή πώς να τραγουδούν.
Και θα με δοξάζαν όλοι
με τραγούδια ροκ και με κιθάρας πενιά
κάθε σπίτι κάθε πόλη
θα'χε αγάλματα δικά μου να προσκυνά.

Κάνω συνεχώς νέες σκέψεις
για όλα αυτά που θέλω αλλιώς να τα δω,
εφευρίσκω νέες λέξεις
για να αλλάξω εκείνες που δεν κατανοώ.
Κάτι μέρες σαν και τούτη
σκέφτομαι πως θα'θελα να ήμουν Θεός,
μα τη δύναμη, τα πλούτη
δεν τα έχω εγώ, για τον κόσμο ευτυχώς.

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οδυσσέας

« στις: 03/02/09, 17:46 »

Κάποτε ήμουν άρχοντας στον τόπο μου
κι έφυγα μια μέρα
ταξίδι μακρινό να κάνω,
σ'άλλη χώρα δέσμευσα τον κόπο μου
σε μάχες αγωνίστηκα
να ζήσω ή να πεθάνω.
Απ'το μυαλό μου έβγαλα ένα σχέδιο
και Δούρειο Ίππο έφτιαξα
την Τροία γρήγορα να αλώσω,
να φύγω απ'του Ιλίου το οροπέδιο
αμέσως αναχώρησα
την πατρίδα μου για να ανταμώσω.

Γι'αυτό χαρίζω Ποσειδώνα
σ'εσένα την χρυσή μου πόρπη,
κι ηρέμησε τα κύματα
να δω ξανά την Πηνελόπη.
ικέτης σου είμαι Ποσειδώνα
βοήθα με αν θες λιγάκι,
κι ηρέμησε τα κύματα
να βγω ξανά στην λατρεμένη Ιθάκη.

Δέκα έτη εγώ περιπλανήθηκα
άκουσα Σειρήνες
συνάντησα φιγούρες των προγόνων,
Χάρυβδη και Σκύλλα δεν φοβήθηκα
την Κίρκη αντιμετώπισα
βγήκα στο νησί των Λαιστρυγόνων.
Τα χρόνια όμως πέρασαν, κουράστηκα
στης Καλυψούς τα μέρη
που βρίσκομαι φυλακισμένος,
της θάλασσας τον Κύρη καταράστηκα
κι αυτός με καταδίκασε
να μείνω απ'τους δικούς μου ξεχασμένος.

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το δάκρυ τ'ουρανού

« στις: 03/02/09, 17:31 »

Μουσικές ντύνουν ένα ποίημα
που μιλά για φουσκωμένο κύμα,
στίχοι που χαμένοι μες τις στάχτες
μιλούν για τις δικές σου αυταπάτες.
Άγγελοι στις πύλες της Αβύσσου
προσπαθούν να ακούσουν την κραυγή σου,
λύπες από ψέματα κι απάτες
φτιάχνουν τους δικούς σου εφιάλτες.

Μη μιλάς, άκου το κλάμμα τ'ουρανού
στον θρήνο του αυτό η γη σωπαίνει,
μην κοιτάς, νιώσε την λύπη ενός Θεού
τον κόσμο όταν κοιτά να αργοπεθαίνει.
Δεν είναι βροχή αυτό που πέφτει στο χώμα
είναι το δάκρυ τ'ουρανού.

Προσευχές που έγιναν συνήθεια
των θνητών που ψάχνουν για βοήθεια,
λόγια θλιβερά, του πόνου μας σοφίες
ρωτούν για τις δικές σου αμαρτίες.
Δαίμονες της Κόλασης ενοίκοι
σπιλώνουν της ψυχής σου τον πλανήτη.
κρυμμένες απ'τον χρόνο προδοσίες
φέρνουν τις δικές σου ερινύες.

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απουσία

« στις: 16/01/09, 16:45 »

Τώρα που έχουμε χαθεί και οι δρόμοι μας χωρίσαν
στέλνω μέσα απ'την καρδιά μου μιά ευχή να σ'οδηγεί,
να'σαι πάντοτε καλά κι αν τα μάτια σου δακρύσαν
πες πως ήτανε σταγόνες που είχε στείλει η βροχή.
Να φυλάγεσαι απ'αυτούς που τη νιότη σου ζηλεύουν
από ανθρώπους που κλαδεύουν ότι έχει ομορφιά,
κι όποτε της απονιάς κύματα σε κυριεύουν
θα'μαι κάπου εκεί τριγύρω να μη νιώθεις μοναξιά.

Κι αν οι φίλοι σε ρωτούν πως περάσαμε οι δυο μας
να τους πεις ότι αξέχαστος θα μείνει ο καιρός,
πως γελούσαμε πολύ, ήπιαμε όλο το όνειρό μας
και για κάθε μας στιγμή ο χρόνος ήτανε μικρός.
Όμως τίποτα μην πεις αν ρωτήσουν για τους λόγους
που χωρίσανε το νήμα που μας έδενε μαζί,
ρίξ'το στην κακιά στιγμή που έφερε έντονους διαλόγους
πες πως ήταν μία απόφαση κουτή και βιαστική.

Κι εγώ πάντα θα κοιτώ απ'το μπαλκόνι μήπως φτάσεις
να ξυπνήσεις πάλι τ'όνειρο που έμεινε μισό,
στο μυαλό μου μια φωνή λέει πως δεν θα με ξεχάσεις
και πως θες έστω για λίγο να με δεις όπως κι εγώ.
Μα αν τα νιάτα μου χαθούν, μείνει τ'όνειρο κρυμμένο
πες πως τα έδωσα αντάλλαγμα για ότι αγαπώ,
θα'μαι πάντοτε εδώ, πάντα θα σε περιμένω
κάθε βράδυ στα όνειρά μου την μορφή σου αναζητώ.

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μπαλάντα για ένα αστέρι

« στις: 16/01/09, 16:33 »

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σου. Όσο για τον El cid συμβολίζει για μένα τον άνθρωπο που δεν σταματά να μάχεται, και νικά ακόμα και όταν φαίνεται νικημένος.

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μπαλάντα για ένα αστέρι

« στις: 16/01/09, 15:29 »

Ένα παλιό τραγούδι των ανέμων
που λένε οι τροβαδούροι στον Βορρά,
σα μάρτυς μυστικών και ξεχασμένων,
σα χάδι, σαν ψιθύρισμα στ'αυτιά.

Λέει πως ήταν κάποτε ένα αστέρι
που ζήλεψε το φως του φεγγαριού
και πήγε μοναχό για να το φέρει
να γίνει ο αφέντης του ουρανού.

Μα αυτός που διαφεντεύει την Σελήνη
σαν άκουσε αυτό που του ζητά,
του μήνυσε το φως πως δεν του δίνει
τον τιμωρεί στο σκότος να γυρνά.

Τις νύχτες μες το νου σου αν τριγυρίζει
σα θρήνος κάποιος αναστεναγμός,
δεν είναι απ'τον αγέρα που σφυρίζει
μα από το άστρο που δεν έχει φως.

Κι αν κάποτε θελήσεις να πετάξεις
ονείρου μην γυρέψεις τα φτερά,
δικά σου δυνατά πρέπει να φτιάξεις
και θα σε πάνε μόνα τους ψηλά.

Για τ'άστρο να θυμάσαι τη μπαλάντα
που ζήλεψε τη λάμψη ενός Θεού
και έχασε ότι αγαπά για πάντα
στης νύχτας δεν πλανιέται πια τον ρου.

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κατάρα

« στις: 16/01/09, 15:14 »

Ευχαριστώ πολύ για το θερμό καλωσόρισμα και τα σχόλια.

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κατάρα

« στις: 14/01/09, 14:28 »

Είναι γραμμένο σε κιθάρα, οπότε νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα μέτρου, δεν είμαι και ειδήμων όμως. Ευχαριστώ πολύ για την παρατήρησή σου και για το καλωσόρισμα.

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κατάρα

« στις: 14/01/09, 13:52 »

Σ'ένα δωμάτιο σκοτεινό βρίσκομαι πάλι
με αναμνήσεις που βασανίζουν το μυαλό,
οι σκέψεις μοιάζουνε μ'ένα αδειανό μπουκάλι
από ποτό που χύθηκε προτού να πιω.
Σ'ένα κελί των ξεχασμένων μου ονείρων
σε μιά απέραντη της λήθης φυλακή,
είμαι καλά μα έχω την όψη των μαρτύρων
ψάχνω κι εγώ την θέωση την μυστική.

Θέλω να τρέξω μακρυά από ανθρώπους,
από γυναίκες, νέους, γέρους και παιδιά,
να μείνω για πάντα σε βουνά και Άγιους τόπους
κι εκεί η καρδιά μου ίσως βρει την γιατρειά.
Θέλω να τρέξω μακρυά απ'τα λημέρια
που κρατούσαν τ'όνομά μου στα σκαλιά,
να μείνω για πάντα σε νησιά με καλοκαίρια
σε μιά απέραντη θαλάσσια αγκαλιά

Σ'ένα καράβι της ζωής ναυαγισμένο
με λόγια ναύτες στα πέλαγα της ηδονής,
κάποια γαλέρα να περάσει περιμένω
μήπως και φύγω μα δεν φάνηκε κανείς.
Σε μιά χορδή της σπασμένης μου κιθάρας
ρίχνω το βλέμμα μου μήπως και βρω,
ξόρκια να σπάσω την ενέργεια της κατάρας
που με κυνήγησε από παιδί μικρό.