Mike Oldfield - Man on the Rocks ( 2014 )
(http://i882.photobucket.com/albums/ac29/Freemind201/ManOnTheRocks_zps9e7a954a.jpg)
Tracklist:
- "Sailing" - 4:46
- "Moonshine" - 5:49
- "Man on the Rocks" - 6:10
- "Castaway" - 6:34
- "Minutes" - 4:51
- "Dreaming in the Wind" - 5:28
- "Nuclear" - 5:03
- "Chariots" - 4:38
- "Following the Angels" - 7:04
- "Irene" - 3:59
- "I Give Myself Away" - 5:10
Ο Mike Oldfield είναι ένας Βρετανός συνθέτης που έγινε γνωστός στη δεκαετία του 70 με το δίσκο "Tubular Bells" ( 1973 ), με τον οποίον όχι μόνο κατοχύρωσε την αξία του ως new age/instrumental καλλιτεχνή, αλλά έκτισε και το μύθο της Virgin αφού ήταν η πρώτη επίσημη κυκλοφορία της εταιρίας.
Παρόλο που ο Oldfield διατήρησε για αρκετούς δίσκους το χαρακτηριστικό των μεγάλων και no radio friendly instrumental κομματιών, με τις πολύπλοκες συνθετικές δομές και τις πλούσιες ενορχηστρώσεις, η Virgin τον ανάγκασε την δεκαετία του 80 να δοκιμάσει την τύχη του και στα pop μονοπάτια, τα οποία άλλοτε ξεπερνούσε επιτυχώς παραδίδοντας στο κοινό του δισκογραφικά διαμάντια ( όπως το Discovery ) κι άλλοτε παρέμεναν σε μια απλότητα/μετριότητα ( όπως το Heaven's open ).
Στη δεκαετία του 90, και μετά την αλλαγή εταιρίας ( Warner ) ο Oldfield παραμένει πιστός στα instrumental μονοπάτια του ( με το περίφημο Tubular Bells 2 ) διαμορφώνοντας έναν πιο μοντερνο ήχο ως παραγωγή και πειραματιζόμενος αρκετές φορές με μοντέρνες τεχνολογίες ( όπως στο album Guitars που αξιοποίησε τις midi κιθάρες ).
Από το 2003 μέχρι το 2013 ο Oldfield άλλαξε πάλι στέγη πηγαίνοντας στην Mercury, η οποία κυκλοφόρησε μόνο δύο albums του ( Light + Shade, Music of the Spheres ), τα οποία δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κι από τις καλύτερες δουλειές του Mike, ιδιαίτερα το Light and Shade που ήταν "εκτός" ήχου για το φανατικό κοινό του, με το Spheres να έχει πιο ορχηστρική δομή και να θυμίζει τις παλιές καλές μέρες.
Κι ερχόμαστε το 2014, οπού με το νέο του συμβόλαιο στην Virgin EMI, κυκλοφορεί Man on the Rocks.
Ο δίσκος είχε ανακοινωθεί απο τον Νοέμβριο του 2013, με διάφορα promotion "κόλπα" ( όπως την παρουσίαση του κομματιού Sailing στο BBC ), καθως και δύο διαφορετικές κυκλοφορίες ( Bacic / Deluxe ). Για τους εγεγγραμένους στη σελίδα (http://www.mikeoldfieldofficial.com/) του τα πράγματα ήταν πιο απλά, γιατί δυό μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία ( 3/3/13 ) είχαμε την ευκαιρία να τον αγοράσουμε.
Το Man on the Rocks είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του Mike Oldfield με τον παραγωγό Stephen Lipson ( Pet Shop Boys, Jeff Beck, κλπ ) και τον τραγουδιστή Luke Spiller. Όλες οι συνθέσεις είναι του Odlfield, εκτός απο το κομμάτι "I Give Myself Away" το οποίο είναι του William McDowell. Η παραγωγή έγινε στα Village Studios ( LA ), όμως ο Oldfield βρισκόταν στις Μπαχάμες, απ' όπου μέσω Skype επικοινωνούσε με τον Lipson για τις ηχογραφήσεις.
Ο ήχος του album είναι ξεκάθαρα pop, παρόλο που ορισμένες φορές θυμίζει τις εποχές Discovery, με διπλές ακουστικές κιθάρες, ηλεκτρικές κιθάρες με ambient χαρακτήρα, blues/rock solos και αρκετό echo στα φωνητικά....
....κι εκεί κάπου τελειώνει η σχέση του με το Discovery.
Συνθετικά ο δίσκος έχει 2 αρκετά καλά κομμάτια ( το Sailing και το Man on the Rocks ), με το πρώτο να αποτελεί και το promo του CD, όμως σαν σύνολο είναι αδιάφορες συνθέσεις, χωρίς ιδιαίτερες ενορχηστρώσεις και ουδέτερα solos. Τα κομμάτια "ανακυκλώνουν" τη σύνθεση του Sailing και παρα τις φιλότιμες προσπάθειες να γεμίσουν με διάφορες κιθάρες και μικρές ατάκες, το αποτέλεσμα παραμένει χλιαρό. Ορισμένα solos μάλιστα είναι απλώς η γραμμή της φωνής, αφού η αλληλουχία που στηρίζονται είναι ακριβώς όπως τα couplet ή τα refrain των κομματιών.
Ο Spiller είναι ενάς νεαρός τραγουδιστής, με δυναμική φωνή, όχι όμως τη στιβαρότητα που θα ταίριαζε σε έναν Mike Oldfield. Ορισμένες φορές μου έδινε την εντύπωση πως προσπαθούσε να μιμηθεί τον Roger Chapman από το "Shadow in the Wall", όμως οι διαφορές ήταν αισθητές.
Αυτό που καταννοώ είναι πως ο Oldfield έπρεπε να τηρήσει το συμβόλαιο του και να κυκλοφορήσει ένα εύπεπτο album με το νέο label, με οποιαδήποτε συνεργασία του προσέφεραν. Και κατα μεγάλο ποσοστό ο δίσκος είναι Mike Oldfield, έχει ήχο Mike Oldfield ( στις κιθάρες ), έχει παιξίματα Mike Oldfield, όμως δεν έχει το Instrumental στοιχείο που τον καταξίωσε ως συνθέτη, ούτε το concept που θα κάνει το Man on the Rocks έναν δίσκο που θα παίξει στο repeat.
Ευελπιστώ στο μέλλον να απολαύσει τις Μπαχάμες, να αφήσει στην άκρη τους παραγωγούς που τον κοιτάνε ως πορτοφόλι συνθέσεων και να μας δώσει μια μικρή λάμψη απο τον παλιό Oldfield που ξέραμε.
Ακούγεται: Το Man on the Rocks είναι ένας αδιάφορος δίσκος με αρκετά καλή παραγωγή, οπότε αξίζει τον κόπο να το ακούσετε σε ένα καλό ηχοσύστημα και κατά προτίμηση ασυμπίεστο. Το ύφος του ειναι mainstream pop, άρα η παραγωγή έχει το αντίστοιχο ύφος.
Δεν ακούγεται: Εάν είστε φανατικός του παλιού Oldfield, καλό είναι να κάνετε υπομονή μέχρι να τελειώσει ο δίσκος. Το εύρος της παραγωγής καλό είναι να ακουστεί τουλάχιστον σε καλά ακουστικά με καλή συμπίεση αρχείου, οπότε κάντε το κόπο να αποκτήσετε απο έναν επίσημο seller το δίσκο.
Αγαπημένο κομμάτι: Το Sailing σίγουρα, γιατί είναι αρκετά promising, με δεύτερο το Man on the Rocks παρόλο που ο τίτλος θυμίζει το Man in the Rain.