Οι μύθοι.... των μύθων

[ivikos]

Κάψαν το δάσος….γύρω μαύρο,
κι εγώ ζητώ, εδώ κι απίκο,
την Κοκκινοσκουφίτσα νάβρω
ή κάποια ίχνη απ’ το λύκο…

Βρήκα ιτιές, κέθρα καμένα
σε αδιάβατα του δάσους μέρη
κάτι λουλούδια μαραμένα
και το καμένο της πανέρι…

Μου φώναξε κι η καναπίτσα,
σε μια κρυφή του άστρου λάμψη:
«Λύκο και Κοκκινοσκουφίτσα
οι εμπρηστές τους έχουν κάψει….»

Μα έμαθα, είπαν στον λίθο
κάνοντας Θε’ μου αναλύσεις:
«Θ’ αναβιώσουμε τον μύθο
να ‘χει σασπένς και συγκινήσεις…»

Κρύφτηκα πίσω απ’ το παρτέρι
κι είδα την κόρη με τον λύκο
καλά κρυμμένους στο καρτέρι
άνθη να κόβουν μες στον βίκο..

Κι έλεγε η κόρη, στο αγρίμι:
«Θέλω ανθρώπους λυπημένους,
άσε να εξαπλωθεί η φήμη,
ότι μας είδανε καμένους…

να ‘ναι η διαφήμισή μας,
της εποχής μας το σινιάλο
κι η κάθε επανεμφάνισή μας
να είναι γεγονός μεγάλο…

να μας πηγαίνουν όλα πρίμα
στου κόσμου αυτού τις άγιες στάνες
να ρέει άφθονο το χρήμα,
να ζούμε σαν τους μεγιστάνες!!!!!»

Μ’ έπιασε τόση αηδία
αδύνατον να πάω πάσο
και όρκο έκανα στον Δία:
«Στον κόσμο θα τους ξεμπροστιάσω…»

   Το κοινοποίησα στ’ αλήθεια
το ‘πα και στους συνδαιτημόνες:
«Όταν ακούω για παραμύθια
νοιώθω σαν βλάκας στους αιώνες!!!!!
 
 
            5.02.2011

[gkou]

Ιδιαίτερα πνευματώδεις στίχοι, προδιαθέτουν για βαθύ στοχασμό Ωραιότατο και καυστικότο!!!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Έξυπνη ... απομυθοποίηση ενός μύθου
Ωραίος