Μύθοι στ' άρμενα

[ivikos]

Δεν με ταξιδέψαν πρίμα, δυό ματάκια μενεξιά
δεν με αγάπησες, τι κρίμα…και με   δέρνει η μοναξιά
από το Βοριά ως τον Νότο, τα γελάκια σου βροντούν
το   κορμί βάζεις στον λόττο…το κερδίζουν, και γλεντούν!!!!

Θρύλοι στ’ άρμενα   μια δύση, ένα βράδυ ποταπό,
τη φωτιά ποιος να μου σβήσει, που τρελά σε   αγαπώ;
μου μιλούν για μονομάχο, για αρχαίο θησαυρό
και μου λες: ελπίδες να   ‘χω, ίσως κάποτε σε βρω!!!!

Τ’ ΟΧΙ σου θανάτου κάμα, και κεντρί από   σκορπιό
το φιλί σου είναι νάμα, μα δεν δίνεις για να πιω
κι αρμενίζει   μαύρη σκούνα, κι απ’ την πίκρα μου μεθώ
ώσπου να με βρει φουρτούνα, και με   ρίξει στον βυθό.

Δεν με ταξιδέψαν πάλι, της νυχτιάς οι νεοσσοί
στης   αγάπης το ακρογιάλι, στης καρδιάς σου το νησί,
και σαν της νυχτιάς πρεζόνι,   που το σφίγγει η…θηλιά….
η καρδιά μου μαραζώνει που ‘σαι σε άλλη   αγκαλιά!!!!!!!

23.07.2011