Σκουριασμένα κέρματα

[ivikos]

Με σκουριασμένα κέρματα με δήθεν λάγνο βλέμμα
 πάλευες τα μεσάνυχτα, ξανά να μ’ ανταμείψεις
 το πιο παλιό μου όνειρο το πέταξες στο ρέμα
 και με νερό που μουχλιασε, βάλθηκες να με νίψεις

 Σε δήθεν κρεματόρια με στείλανε δυό φίλοι
 για της αγάπης τ’ όνειρο τάχατες πως μιλούσα
 να μ’ εκτελέσουν θέλανε με αρχαίο καριοφίλι
 κι άμα δεν πάθαινε εμπλοκή τώρα δεν θα γελούσα…

Κι εσύ που με διπλάρωνες, δίπλα μου να σε πάρω
 στο στρατηγείο του έρωτα στης ηδονής τα κάστρα
 με δυό νυχτιές σου, γι’ αμοιβή…..μ’ ένα φιλί καπάρο,
και με κραυγές της ηδονής……. λες θα ‘φτανες ως τ’ άστρα!!!!!

Με σκουριασμένα κέρματα, μ’ ένα φιλί όλο πάθος
 και με καημούς, σημάδευες μια εποχή….πεζή μου,
Στα στέκια σου το λέγανε: «Αν σμίξετε είναι λάθος»
μα εσύ τους παραμέρισες….και είσαι εδώ μαζί μου!!!!!!!!!!!