Χρόνια τώρα ένα κουφάρι πα’ στην άμμο είναι βγαλμένο
έχει ναύτες, καπετάνιους, πλήρωμά του, τολμηρούς
που στη γέφυρά του στέκουν κι αγναντεύουν τους καιρούς
κι όλο στρέφουν να ξεφύγουν το τιμόνι τ’ ασημένιο.

Δε δοκίμασε κανείς τους να σαλτάρει απ’ το βαπόρι
το φορτίο του φυλάγουν από τα πειρατικά
μες τα αμπάρια είναι κρυμμένα του νερού τα μυστικά
που τους τα ‘πε κάποια νύχτα του Ωκεανού η κόρη.

Τον καπνό τους ξεφυσάνε και κερνούν το μαϊστράλι..
Ο Σορόκος και η Όστρια τα όνειρά τους κυβερνούν
στ’ ανοιχτά της πατρικής τους της στεριάς όταν περνούν
των μανάδων τους το χέρι ψάχνουν με το ματοκυάλι.

Σε λιμάνι δε προσμένουν συγγενείς το γυρισμό του
δεν ακούστηκε ποτέ του απ’ το σύρμα το S.O.S.
κι ένας ήχος μόνο φτάνει με του ανέμου τις ριπές
κάποιο θλιβερό τραγούδι που μιλάει για το χαμό του..

Πάνε χρόνοι που ένα μπάρκο στα ρηχά έχει φουντάρει
δεν το πιάνουν οι φουρτούνες, δε ζυγώνουν πειρατές
κι όσοι στεριανοί το είδαν εξυμνώντας του το χτες
δεν ακούν τις άγκυρές του για ταξίδι που βιράρει.

                                                                    Δ.Μ.

Πάρα πολύ ωραίο! Συγχαρητήρια!

Συγχαρητήρια κι από μένα, μου άρεσε πολύ. 

κι εμενα μου αρεσε...συνεχισε! 

να 'στε καλά... (συνεχίζω..)   

ωραίο, ταξιδιάρικο, θαλασσινό και τραγουδιάρικο... θα γινόταν ένα ωραίοτατο ρεμπέτικο...
  τα σέβη μου μίστερ!

   Ξέρεις κάτι;;; Βαρέθηκα να σχολιάζω τα δικά σου και να επαναλαμβάνομαι....εσύ δε με'χεις βαρεθεί τελός πάντων;;;
Πάω να το εκτυπώσω....ίσως το χαρίσω μάλιστα σ'ένα φίλο μου ναυτικό,  που τώρα σε δύο μήνες σχεδόν μπαρκάρει...Μου τον θύμισαν τόσο τούτοι οι στίχοι....μου το επιτρέπεις φαντάζομαι,έτσι;;;

Συνέχισε ποιητά μου....εσύ ξέρεις...

γεια σου Γιώτα! καλως ήρθες και πάλι.. και μη φοβάσαι, τα λόγια σου δύσκολα τα βαριέται κανείς... πόσο μάλλον αν πρόκειται για επαίνους με ουσία και ειλικρίνια..

όσο για τους στίχους ελπίζω να μην περίμενες την "άδειά" μου για τους χαρίσεις στο φίλο σου..!