Μηνύματα

151

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οι Τρείς Χάρες

« στις: 06/09/07, 13:49 »

                         οι Τρείς Χάρες
 
Τις αρχές σου μην προδώσεις  γιά καμία και κανένα
άμα θέλεις να προκόψεις και να ζείς ευτυχισμένα'
στην τιμή και στους γονείς σου νάχεις πάντα λίγο έγνοια
και θα έχεις στη ζωή σου, τις Τρείς Χάρες μα και εύνοια.

Κάνε όπως σου αρέσει η ζωή είναι δική σου
μα γυναίκα να μη βάλεις παραπάνω απ' τους γονείς σου
κι οποιαδήποτε θελήσει να προσβάλει την τιμή σου
τότε δεν αξίζει νάναι ούτε μιά στιγμή μαζί σου.

Αν η συντροφιά που έχεις με καμάρι στο πλευρό σου
ύπουλα υπονομεύει τις οικογενειακές σου σχέσεις
τότε πάρε άλλο δρόμο γιά να βρείς τον άνθρωπό σου
τέτοιες περιπτώσεις είναι τελειωμένες υποθέσεις.       

Αν σου δίνει υποσχέσεις για αιώνιες αγάπες
είναι φούσκες του αέρα και μην έχεις αυταπάτες
τα μεγάλα λόγια είναι σαν τα κούφια τα καρύδια
όταν τα κουνάς συνέχεια σου ζαλίζουνε τα φρύδια.

Σαν γνωρίσεις τις γυναίκες κάποιες θάρθουνε κοντά σου
μία γιατί θάχεις χρήμα άλλη γιά τη λεβεντιά σου
κι άλλες νεαρές παρθένες σοβαρές μα και αστείες
από κείνες που γουστάρουν ν' αποκτήσουν εμπειρίες.

Στο κρεβάτι θα ξαπλώσεις με θερμές μα και με κρύες
μερικές πεπειραμένες λάγνες κι ώριμες κυρίες'
όλες βρίσκουν ένα λόγο να πετύχουν το σκοπό τους
σημασία πάντως έχει πως δεν έχουν το Θεό τους.

Η Ανθούλα παντρεμένη, η Λιλή αρραβωνιασμένη,
η Τιτίκα πονεμένη και η Εύα χωρισμένη'
άν δείς κάποια που πιστεύει ότι είσαι ο άνθρωπός της
σπίτι και παιδιά ν' αφήσει στείλτηνε στο διάολό της.

Μάζεψε απ' τη ζωή σου εμπειρίες και προχώρα
και με το καλό να έρθει η κατάληλη η ώρα
το σπιτάκι που θα στήσεις νάχει φωτεινές καμάρες
και αυτή που θα διαλέξεις δυό προσόντα και Τρείς Χάρες.

Σοβαρό προσόν της νάχει μαζεμένα τα μυαλά της,
νάναι πάντα τετρακόσια κι από κάτω απ' τα μαλλιά της,
να μην τρέχει όλη μέρα σε γνωστές και σε κουμπάρες
και το άλλο το σπουδαίο νάχει και τις Τρείς τις Χάρες.   

Πρώτη' να μπορεί να στέκει στο πλευρό σου σαν κυρία
με τη σοβαρή την έννοια κι όχι παρδαλή και κρύα
να μπορεί να σ' ανεβάζει με τιμή στην κοινωνία
και να μη σε κερατώνει όταν έχει αγρυπνία.

Δεύτερη' λένε οι Γάλλοι κι οι αστοί  μα και οι βλάχοι,
πως ο έρωτας περνάει πρώτα από το στομάχι'
την κουζίνα ν' αγαπάει ν' ανατρέφει τα παιδιά της
και να φτιάχνει χαμομήλι στα βαθειά τα γηρατειά της.

Τρίτη Χάρη τελευταία και να τη θυμάσαι άντρα,
όταν έρωτα προσφέρεις τότε θα ξεχνάς τα πάντα
να σου δίνει την ψυχή της κι όχι μόνο ένα κομάτι
στη ζωή νάναι  αγία μα...γυναίκα στο κρεβάτι.

Ετσι είναι κατά βάση η ιδανική γυναίκα
γιά να στήσεις ένα σπίτι και να μη χαλάσεις δέκα'
στη ζωή σωστή κυρία και καλή κυρά στο σπίτι
και στου έρωτα το στρώμα, τίποτα να μην της λείπει'

    η καλή νοικοκυρά  είναι δούλα και κυρά!

Και καλά να μην σου τύχει και μπερδέψει η κυρία
τις κουβέντες της μαμάς της με την άλλη ιστορία
ότι τάχα πρέπει νάναι στο κρεβάτι τους παρθένα
όμως σε γνωστούς και φίλους μπάρμπα δώσε μου και μένα.

Είναι μερικές κυράδες που όσο νάναι τα μπερδεύουν
άλλα θέλει ο σύζυγός τους κι άλλα αυτές τού μαγειρεύουν'
κάνουν τάχα τις κυρίες όταν πέφτουν στο κρεβάτι
όταν βγαίνουν όμως έξω κάλλιο να σου βγεί το μάτι.

Οσο για το τι θα φάνε τα παιδιά τους πως θα θρέψουν
τις βολεύει τη βδομάδα πέντε μέρες να νηστέψουν
κι άν δουλεύει ο κακομοίρης γιά τα ένσημα του ΙΚΑ
κάπου κάπου ξεσκονίζει η γειτόνισα η Μαρίκα.

Σπάταλη λουσού γυναίκα δε βολεύεται στο σπίτι
η σπατάλη έχει στείλει οικογένειες στο νοίκι
κι έτσι πέσει φίλε φτώχεια και της λείψει το φουστάνι
τότε σίγουρα θα θέλει η κυρία να την κάνει.

Το Σαββάτο θα κινήσει σαν νοικοκυρά με χάρη
λικνιστή φρεσκοβαμένη γιά να πάει στο παζάρι
θα κοιτάξει το μανάβη θ' αγοράσει μελιτζάνες
μα στο σπίτι θα γυρίσει με μισό κιλό μπανάνες.

Την εβδόμη την ημέρα πούναι Κυριακή κι αργία
μιά βολτίτσα στα μπαράκια να ξεσκάσει η κυρία
και ξανά Δευτέρα  Τρίτη μία πάλι από τα ίδια
μέχρι να βρεθεί μιά άλλη και ν' αρχίσουν τα παιχνίδια.

Τότε ο ένας με το μέλι και ο άλλος με το γάλα
ξεκινάνε και καθένας  γιά το γάϊδαρο καβάλα
αρχινάνε λίγο λίγο τα συχνά τα καυγαδάκια
και στο τέλος την πληρώνουν   τα αθώα τα παιδάκια.

Φρόντισε λοιπόν παιδί μου στη ζωή σου να γνωρίσεις
μιά γυναίκα με ουσία που αξίζει ν' αγαπήσεις'
μη βιαστείς ν' αποφασίσεις ούτε γρήγορα να δράσεις
και γιά να τη δοκιμάσεις κόσκινο θα την περάσεις.

Ετσι και διαπιστώσεις ότι έχει τις Τρείς Χάρες
μη σε νοιάξει η ομορφιά της ούτε άν έχει λίγες ζάρες
σημασία στη ζωή σας νάχει πάντοτε μεγάλη
η καρδιά της κι η ψυχή της να μη σε ωθήσουν σ' άλλη.

Με το πέρασμά του ο χρόνος τα κορμιά σας θα τα φθείρει
και κανείς δε θα μπορέσει τη φθορά να πισωγύρει'
μα τα ψυχικά προσόντα έχουνε αρχές και βάση
θα ενώνεστε ακόμα κι αφού θάχετε γεράσει.

Οταν σίγουρος θα είσαι ότι είναι ο άνθρωπός σου,
όχι μόνο στην καρδιά σου μα και μέσ' απ' το μυαλό σου
αποφάσισε και κάντην γιά παντοτεινά δικιά σου'
καλό θάναι και μιά γνώμη απ' την οικογένειά σου.

Να σου δώσουνε γιά νάχεις τις ευχές απ' την καρδιά τους
νάναι και η σύντροφός σου ένα απ' όλα τα παιδιά τους
να περάσετε ωραία και ευτυχισμένα χρόνια
να χαρείτε εσείς παιδάκια  να χαρούν κι αυτοί εγγόνια.

152

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μάτια μου

« στις: 03/03/07, 00:29 »

    Εσύ! μάτια μου
Ο άντρας,
νάναι μάτια μου,
τ' άλλο μισό σου ταίρι'
να τον κοιτάς κατάματα!
να λάμπεις σαν αστέρι.

---Η ευτυχία χτίζεται,
ως λένε,
βήμα - βήμα'
δίχως αφέντρα σπιτικό,
σκορπά στο πρώτο κύμα.

---Να αγαπάς αληθινά'
και γιά να τον κερδίσεις,
το σπίτι σας γιά χάρη του φρόνιμα να φροντίσεις'

με χάρη να τον καρτερείς αργά το μεσημέρι'
και το φαΐ,
νάναι ζεστό από δικό σου χέρι.

---Για Κείνον !
νάναι ανοιχτή η αγκαλιά σου μόνο'
κοντά του νάσαι η χαρά,
μαζί του και στον πόνο.

---Σαν τον αγγίζεις,
τρυφερά,
σαν άγιο περιστέρι,
τότε  μονάχα η χαρά,
χαρά θέ να σου φέρει..

Μάτια και φώς μου'
μάτια μου !

όταν τον αντικρύζεις,
ένα ζεστό χαμόγελο αρκεί'
αρκεί να του χαρίζεις
και τα Παιδιά σας μάτια μου...
ΕΣΥ !!! εσύ να τα ταΐζεις
και να τα νανουρίζεις
                         μάτια μου !!!

153

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μαθητικά

« στις: 13/02/07, 10:44 »

 Σύγχρονοι Μαθητές

Καθηγήτριες Αρχαίων
και καθηγητές τών Νέων
Φυσικής, Λατινικών
μα και Μαθηματικών
έχουν γίνει στόχος πλέον
τών ερωτευμένων νέων
έξαλλων μαθητριών
κι ορεξάτων μαθητών.

Η Χημεία της καρδιάς τους
έγινε το μάθημά τους,
η ορθή Φιλολογία
είναι η σεξολογία
και στα ιδιαίτερά τους,
εις τα ιδιαίτερά τους,
γράφουν τα μαθήματά τους
στα παπούτσια τα παλιά τους.

Αφού τον Καραϊσκάκη
τώρα λέν Καραϊτάβλη
και το Οχι του Οκτώβρη
το γιορτάζουμε το Μάρτη,
όλα τ' άλλα περιτεύουν'
τρείς λαλούν και δυό χορεύουν.

154

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Της Αγάπης το Φώς

« στις: 21/03/06, 11:15 »

της Αγάπης το Φώς

Αμέτρητοι άνθρωποι
στην άδεια την πόλη,
παρουσίες πολλές
όμως λείπουνε όλοι.

Αγέλαστα πρόσωπα
με μάσκες γελούσες,
εκκλησιές αδειανές
μα κυρίες θεούσες.

Συνουσίες, ανέραστες
μιάς στιγμούλας ξεπέτα,
κοινωνίες ανούσιες,
τυπικά σούρτα φέρτα.

Σ' ένα κόσμο γεμάτο κενό
με ληγμένα αισθήματα
πως να βρώ τη χαρά
που να κάνω δυό βήματα.

Στο μυαλό  μου θολή μοναξιά
στην ψυχή μου οδύνη
μοναχά της αγάπης το φώς
στην καρδιά μου δέν σβήνει.

(Σ' ένα κόσμο γεμάτο κενό
με ληγμένους ανθρώπους κι αισθήματα
πως να βρεί το παιδί μου χαρά
που να κάνει τα πρώτα του βήματα.)

155

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: στη Βίκυ Μοσχολιού

« στις: 13/03/06, 12:05 »

Σ' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου
Πάντα ευπρόσδεκτα όταν είναι καλοπροαίρετα.
Νάσαι καλά.

156

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / στη Βίκυ Μοσχολιού

« στις: 09/03/06, 10:38 »

            στο Στέκι των Αθάνατων
Πάνω στο γλυκοΰπνι σου ο πάνσοφος Θεός
γνέφει τ' αγγέλου ορθός κι η όψη σου χλωμιάζει'
μ'ανθούς και ροδοπέταλα το διάβα σου να ράνει,
με μύρο και λιβάνι το σώμα που λαγιάζει.

Γνέφει και τ' Άστρου της αυγής την ώρα που χαράζει
και η μορφή σου αλλάζει, να πορευτεί στον Αδη'
ζεύει κι ο Ήλιος στ' άρμα του το Μουσικό Πανέρι,
και μέρα μεσημέρι οδεύει στο σκοτάδι.

Ο Μουσηγέτης τ' ουρανού την άρπα του προσφέρει
στου τραγουδιού τ' αστέρι να τραγουδά με χάρη,
ώς του θανάτου ο άρχοντας που θα του τραγουδήσει,
μια πόρτα να σφαλίσει παιδί μην ξαναπάρει.

Σβήσανε τ’ άστρα κι έσβησες
Βασιλική στο φως’
ως φαίνετ’ ο καλός Θεός
σε θέλει πιο κοντά του.

Στο Στέκι των Αθάνατων στην πίστα τη δικιά του
παρέα με τα λαϊκά  Αγιουργήματά του,
του Μπιθικώτση τη φωνή της Ρίτας και του Στράτου
για να χορεύει θεϊκά κι αυτός τη ζεμπεκιά του.

157

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ελσα

« στις: 09/03/06, 10:33 »

Γειά σου Σαπφώ
το κομάτι αυτό είναι γραμμένο
ειδικά γιά κάποια κοπέλα 20 χρονών
η οποία απο τα 15 της ξέρει ότι
πάσχει από καρκίνο
και παρ' όλα αυτά
έχει περάσει στο Πανεπιστήμιο
και συνεχίζει τη ζωή της κανονικά.
Οπως καταλαβαίνεις τα τελευταία λόγια
έχουν ιδιαίτερη σημασία.
Σ' ευχαριστώ.

158

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ελσα

« στις: 08/03/06, 20:21 »

          Ελπίδας
          σαλπισμα
Ε χεις μιάν Άνοιξη στην αγκαλιά σου
λ ουλούδια αρώματα κι άσπρα πουλιά'
σ τέλνουν μηνύματα τα όνειρά σου
α νθεί στα χέρια σου, η πασχαλιά.

     Θα πάει καιρός μέχρι ο θεός
     το χέρι του ν' απλώσει
     να σε καλέσει δίπλα του
     γιαγιά μ'άσπρα μαλλιά'
     κάνε μιά αγάπης προσευχή,
     δύναμη θα σου δώσει
     κι ευλαβικά να προσκυνάς
     τη μάνα Παναγιά.

Δε σταματάω να κάνω όνειρα για τη ζωή'   θα συνεχίσω
είναι ζωή γεμάτη όνειρα από παιδί'              θα τα κρατήσω
την αγαπάω όπως τον ήλιο μιά χρυσαυγή'   θα τη φωτίσω
Δέκα οχτώ τα νοιώθω μόνο σα μιά στιγμή'  θα ξαναρχίσω
είμαι λουλούδι που λαχταράει νερό να πιεί'  θα με ποτίσω
Χαμογελάω το γέλιο βγαίνει απ' την ψυχή'   θα το χαρίσω
τα όνειρά μου,
δε θα τα σβήσω'  θα προσπαθήσω!

Και θα δωρίσω στο θάνατό μου
πούχει φωλιάσει μέσ' το κορμί,
τόση πνοή,
όση χρειάζεται
το σάβανό μου για να καεί'

θα αναστήσω, σαν το θεό μου πού προσκυνώ,
τον εαυτό μου'
θα τραγουδήσω τον ερχομό μου!
Ζώ ! τη ζωή να τραγουδώ' ζωή γλυκειά.
Ζώ ! γιά να της χαμογελώ' και με φιλιά, όπως παλιά.
Ζώ ! να της λέω σ'αγαπώ' με μιά αγκαλιά
Ζώ ! κι είμαι δώ για να σας πώ, νοιώθω καλά
Ζώ γιά ...  με σας να ζήσω.
σάς αγαπώ!

159

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Φίλοι και Φράγκα

« στις: 07/03/06, 17:45 »

   Φίλοι και Φράγκα
Τον παλιό καλό καιρό
άμα είχες δυό τρείς φίλους
στην ανάγκη είχες πάντα
υποστήριξη και φράγκα

Σήμερα άν θέλεις φίλους,
πρώτα πρέπει νάχεις χρήμα,
να τους πάς να τους ταΐσεις'
κι άν σε πάρουνε γιά θύμα
και γεμίσουν το στομάχι
τότε θα τους αποχτήσεις.

Τον παλιό καλό καιρό
όταν ήταν να γιορτάσεις
έρχονταν τα φιλαράκια
με κρασί και μεζεδάκια

Σήμερα γιά τη γιορτή σου,
θάχεις φίλους συντροφιά σου
στα τραπέζια τα μεγάλα'
μα θα πούνε στην υγειά σου,
μόνο άμα θα φροντίσεις,
νάχουν του πουλιού το γάλα.

Δεν αγάπησα τα φράγκα
ούτε και τον τζάμπα μάγκα
αγαπώ τα φιλαράκια
όπως είναι!  φτωχαδάκια.

160

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θρήνος

« στις: 07/03/06, 11:12 »

           Θρήνος

Ηταν τη νύχτα πούβγαλε
ολόγιομο φεγγάρι
και πού τ' αστέρια ολόφωτα
βάζανε τα σημάδια
στο λυτρωτή αρχάγγελο
γιά νάρθει να σε πάρει
να σεργιανίσεις σ' ουρανούς
και σ' άγια λειβάδια

Χαρά μου βάλε δυό φτερά,
αγγέλου, να πετάξεις
να κατεβείς τους ουρανούς
τη μοίρα μου ν' αλλάξεις.

Ηταν τη νύχτα πούρθανε
αγγέλοι να σε πάρουν
γιά να σε πάνε στο θεό
και μπρός στην άγια κρίση
κείνη τη νύχτα που οι ψυχές
γιά την ψυχή γιορτάζουν
πού αφήνει τα εγκόσμια
και τη θνητή της ζήση

Χαρά μου βάλε δυό φτερά
αγγέλου, να πετάξεις,
να κατεβείς τους ουρανούς
και ότι μου προστάξεις.

161

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κάτι τρέχει στα Γύφτικα

« στις: 04/03/06, 10:40 »

     Barriogipsys
- I was πολύ okey
but he  μ'άφησε μιά day
without στάλα τύψεις'
so, αφού δεν ήταν kind,
είπα bye, never mind,
something run στα barriogipsys.

- Since γουστάριζε the other
πιό καλά με τη his mother,
then you come κοντά σε μένα
and forget the περασμένα,
θα περάσουμε  forever
κούκλα μου sweet together.

-Αν  τα lips σου είναι honey
and  your τσέπη έχει money,
then you are ιδανικός'
I like you σαφώς
και θα 'ρθώ μαζί σου of course.

- Αν το moon θέλεις να face
έλα σε μιά magic place
για fantastic holidays'
έχω ένα yacht στη sea,
και τα άλλα  you will see
σαν sailάρουμε μαζί.

- If you too δεν είσαι kind
never mind, never mind,
θα κοιτάξω αλλού να φάειnd'
και μη think πως θα μου λείψεις,
something run στα barriogipsys.

162

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο Παπαγάλος

« στις: 03/03/06, 14:08 »

Θα δούμε τι θα μουσική θα μπεί Θοδωρή

163

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο Παπαγάλος

« στις: 03/03/06, 14:06 »

Ποιό γνωστό άσμα εννοείς Murrey?

164

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο Παπαγάλος

« στις: 03/03/06, 11:24 »

                 ο παπαγάλος

Σ' ερωτεύτηκα μιά μέρα βάλαμε στο χέρι βέρα
και μού κάνανε ρεγάλο ένα γέρο παπαγάλο.

ως περνούσανε οι μέρες,
ξεχαστήκανε οι βέρες'

μόλις έστριβε ο κύρης  στο επόμενο στενό
η καλή κυρά στο σπίτι  έβαζε το μαϊντανό.

Εβλεπε ο παπαγάλος
ότι μπαινοβγαίνει κι άλλος'

τον ρωτούσε'  παπαγάλε,  θές λιγάκι μαϊντανό;
κι απαντούσε ο κακομοίρης' να σε φάω ζωντανό.

Ο καιρός καλά περνούσε, το σκοινί παρατραβούσε
και η πόρτα δε χωρούσε γιά να την περάσω ορθός'

και να λέει ο παπαγάλος'
μέσ'στο σπίτι μπαίνει κι άλλος.

ώσπου γύρισα στη ζούλα και τους τσάκωσα στα πράσα'
μαϊντανό και μαϊντανούλα, τους τυλίξανε στην κάσα'

γέλιο σπαστικό να δείτε
πούκανε ο παπαγάλος'
τούφυγε καϋμός μεγάλος.

Στο κελί μου τώρα έχω απ' το γάμο μου ρεγάλο
ένα τόσο κερατάκι κι ένα γέρο παπαγάλο.

165

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο Μιχάλης

« στις: 03/03/06, 11:21 »

     Ο Μιχάλης

Χάλια το χαλί και πάλι
το ξανάκανα Μιχάλη,
γιατί ένοιωσα μιά ζάλη
στου κουμπάρου την αγκάλη
και η στάχτη απ'το μαγκάλι,
πάνω στο χαλί'

μα χαλάλι του Μιχάλη
και θα προσπαθήσω, πάλι,
να μη λερωθεί.

Χάλια το χαλί Μιχάλη
γιατί ένοιωσα τη ζάλη
πούνοιωσα και στην αγκάλη
και το λάδι απ' το μπουκάλι
αντί μέσα στο τσουκάλι
πάνω στο χαλί και πάλι'

μα στ' ορκίζομαι Μιχάλη
πώς θα προσπαθήσω πάλι
μη ξανασυμβεί.

Αμα έχει ρε Μιχάλη
στο κεφάλι της τη ζάλη
και το νού της στην αγκάλη,
τότε το χαλί χαλάλι
άστο να καεί
και στο μαύρο της το χάλι
στείλτη να πνιγεί.

166

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ενοχές

« στις: 01/03/06, 10:39 »

          Ενοχές

Σαν περάσουν τα χρόνια,
θ' απομείνουν στιγμές,
να θυμίζουν αιώνια,
τις φρικτές σου ενοχές'

Τα σκουλήκια θα τρώνε
το σάπιο κορμί σου
θα χαράζει για σε
την αυγή σκοτεινιά '

σ' ένα βούρκο πηχτό
θα χαθεί η ψυχή σου
κι η καρδιά σου θα ζεί
μοναχά λησμονιά '

οι αγγέλοι διαβόλοι
θα γενούν στη ζωή σου
η ματιά σου τον ύπνο
δε θα βλέπει ποτές'

oι παλιοί σου γνωστοί
θα μισούν τη μορφή σου
και γαλήνη δε θάχεις,
μοναχά ενοχές.

Τη ζωή σου θα ζήσεις
συντροφιά μ' αγωνίες,
με αφόρητες τύψεις
και φρικτές Ερινύες.

167

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άλικο Δείλι

« στις: 27/02/06, 10:57 »

                   Άλικο Δείλι



Σ’ ερωτικό ηλιότοπο θνητών και θεανθρώπων
αγγέλων ερωτόπλαστων νιάτων γεροδεμένων
ιστορικών ποιητικών και μουσικών προσώπων
σμίγουνε πόθοι Ομηρικοί παιδιών ερωτευμένων.

Στη γη όπου η Άνοιξη ανθίζει κάθε μέρα
και το γαλάζιο τ’ ουρανού χορεύει στην αρμύρα
ο ψίθυρος της θάλασσας μες στη σιωπή του αγέρα
φαντάζει σαν του Απόλλωνα τη μουσική στη λύρα.

Κι όταν γιορτάζει ο έρωτας στα ολόδροσα τα χείλη
κι ο ήλιος στεφανώνεται λευκά πορτοκαλάνθη,
στην κοίτη του ερωτισμού το Άλικο το Δείλι
λούζει με ηλιοβούτημα τ' απόκρυφα τα πάθη.

Πριν το σύμπαν στρωθεί με βελούδινα αστέρια
να λαγιάσει του πρίγκηπα ήλιου το φώς
στην ουράνια γιορτή τους με κρίνους στα χέρια
ο σοφός της μεγάλης αγάπης θεός               
και του έρωτα αγγέλοι αιώνιοι  χίλιοι
ερωτεύουν τη γη με το γιό τ' ουρανού
και στη γη του Πρωτέρωτα τ' Άλικο Δείλι
δυό αγνούλες καρδιές' μίας νιάς κι ενός νιού !

Εκλεκτή των θεών η δροσόπλαστη κόρη
λαφροσειέται στους άμαθους πόθους αγνά'
από γλύπτες αγγέλους πλασμένο τ' αγόρι
προς των πόθων το κάλεσμα κλίνει σεμνά.

Στο γιαλό των Παρθένων γλιστρούν απ' το Δείλι
μές τον κόρφο της νιάς ηλιαχτίδες θερμές'
η ανάσα κολλά στα μελένια της χείλη
κι αγρικάει της νιότης τίς πρώτες ορμές.

Του πελάγου η αύρα φλερτάρει με χάρη
με τη φλόγα στα λιόλουστα στήθια του νιού'
την αγνή κοπελιά θε να κάνει ζευγάρι
να σμιχτούνε στα κόκκινα του δειλινού.

Ένα χάδι στο φέγγος της μέρας που φεύγει
σεργιανά μεθυστά στα χυτά της μαλλιά
τραγουδάει η γη και ο ήλιος χορεύει
στ' ουρανού τη γιορτή μ' ανοιχτή αγκαλιά.

Πειρασμοί σκανταλίζουν το νού και σαλεύει
οι καρδιές φτερουγούνε σα σμάρι πουλιά
και ο έρωτας νέο και νιά σαγηνεύει
σ' ερωτόπλαστης ήβης παρθένα φωλιά.

Η πνοή απ' τα σπλάχνα τους λάβα συνάζει
κι η καυτή ανερώτευτη σάρκα ποθεί
τη στιγμή που το σώμα ανάσες θα στάζει
σαν αράχνης ιστός απαλά ν' απλωθεί.

Απ' το σούρουπο λιόχρωμα δρέπουν τα χείλια
και σε φόντο γυμνό ζωγραφίζουν φιλιά
με παλμούς θηλυκούς τ' ανοιγμένα κογχύλια
προκαλούν τα φιλιά χαμηλά στην κοιλιά.

Σε κρυφά μονοπάτια με ρόδα λουσμένα
ο ιδρώτας κυλά σαρκική ευωδιά
κύμα πόθου δονεί τρυφερά τον υμένα
δυό σταλιές ροδαλές στην υγρή αμμουδιά

Ο Πρωτέρωτας φλέγεται στ’ Άλικο Δείλι
στο βωμό του αγνού κολπικού δονισμού'
λυτρωμένοι σπασμοί ενσαρκώνουν τη μύλη
ταπεινοί ασπασμοί Λυτρωτή Οργασμού.

Μοίρες έχουν μοιράνει την ώρα της γέννας
την αγνότητα αμνό στο βωμό της γενιάς'
να γενεί η τιμή κάθε κόρης παρθένας
ιερό φυλαχτό Άγιας Πρώτης Νυχτιάς.

Καταθέτουν περίσσεμα πόθου μ' ευλάβεια
προσκυνούν την αρχή της ζωής με τιμές
λίγο χώμα νερό δυό πρωτόπλαστα χάδια
και ανάσα καυτή' όπως λεν οι Γραφές.

Τώρα στ’  άστρα μεθούν οι θεοί κι οι αγγέλοι
μα ο πρίγκηπας ήλιος ποθεί την αυγή
που το φως του θ' αρχίσει γλυκά ν' ανατέλλει
με ουράνια στοργή, ν’ αγκαλιάσει τη γη.

Όρκους πίστης λαξεύουν και ζήσης αιώνιας
το σμυρίγλινο σώμα του άβγαλτου νιού
στ' αλαβάστρινο στήθος της νιάς της Παρθένας
και στη Γή τη δικιά μας ο Γιός τ' Ουρανού.

168

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Της Ειρήνης Πηγή

« στις: 27/02/06, 10:51 »

Ειρήνης πηγή

Απλωθήκαν χαμπέρια
με θυμό και οργή,
ότι στήσαν καρτέρια
στων λαών τη σιγή
κι υψωθήκαν μαχαίρια
ν' αφανίσουν τη γή.

Στης νυχτιάς τη μιζέρια
ξανασφίγγουν τα χέρια
της ειρήνης οι γιοί'
οιωνοί χαρωποί
φωτεινά πεφταστέρια
και λευκά περιστέρια.

Ξημερώνει αυγή
του λαού τα νυστέρια
ακουμπούν με στοργή
στη μικρή την πληγή
κι η χαρά στα παρτέρια
να φανεί δεν αργεί.

Θα υψώσω κραυγή
και γραφή στα τεφτέρια'
του λαού την ψυχή
τη φωτούν αγιοκέρια
κι αναβρύζει ειρήνη
σαν βουνίσια πηγή.

169

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κήποι Παραδεισένοι

« στις: 27/02/06, 10:47 »

Σ' ευχαριστώ Ντερος για τα καλά σου λόγια'
οι στίχοι τις περισσότερες φορές
εκφράζουν μιά πραγματικότητα.

170

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κήποι Παραδεισένοι

« στις: 24/02/06, 20:52 »

Αμήν!

171

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κήποι Παραδεισένοι

« στις: 24/02/06, 19:46 »

Σ' ευχαριστώ

172

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Προϊόντα καιρών

« στις: 24/02/06, 17:43 »

Προϊόντα με χνώτα ληγμένα
περασμένου καιρού,
στο βωμό του ασύδωτου κέρδους'

προϊόντα καιρών
από κάποια μυαλά ματωμένα'
κουρασμένα κορμιά
στο σωρό στιβαγμένα.

Κλοουνάκια με χιούμορ βαμμένα
στο γυαλί του λαού,
στο βωμό του ασύδοτου κέρδους'

προϊόντα καιρών
από κάποια μυαλά εκλεγμένα'
κρατικοί λειτουργοί
μονομάχοι σ’ αρένα.

Απλωμένα χεράκια κερένια
σ' ένα στοπ φαναριού,
στο βωμό του ασύδωτου κέρδους'

προϊόντα καιρών
από κάποια μυαλά πουλημένα'
δυό ματάκια δειλά
παιδικά πονεμένα.

Του γυαλιού εποχές
να γελάς ή να κλαίς'
συνταγές μυστικές
οι ληγμένες τροφές
απ'το χτές'
φανταιζί προϊόντα καιρών
του γυαλιού οι στυγνές εποχές.

173

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κήποι Παραδεισένοι

« στις: 24/02/06, 17:40 »

Εσβησα τα όνειρα
με το άσπρο χιόνι
δίπλα σου ξαγρύπνησα
γιά να κοιμηθείς'

άπλωσα τα δάκρυα
σε λευκό σεντόνι
τον καϋμό μου σούστρωσα
γιά να σκεπαστείς'

σαν σπουργίτι έμεινα
στη ζωή μου μόνη
κάρφωσα τη σκέψη μου
να μην ξεχαστείς.

Στους αιθέρες μη χαθείς
ούτε και στους ουρανούς
τους παραμυθένιους
θ' ανταμώσουμε νωρίς
μέσ' στους κήπους κρίνε μου
τους παραδεισένιους.