papous kithara's άπαντα. (εξαιρούνται του "Αν θελήσεις....")

[papous]

Θέλοντας να συνεισφέρω στο ξεκαθάρισμα και ακολουθώντας το παράδειγμα του MACISMISIAS:


1)
Εάν θες της κοινωνίας μας να εύρεις τον κανόνα
μηχανικό ανάλογο πάρε τον Παρθενώνα
Οι αναλογίες είν' ο κανών δια το όλο στήσιμο
κι η βία είναι η λάξευση του μάρμαρου, το χτίσιμο.

R:
Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....

Αν βία είχαν για οδηγό οι τεχνίτες της ζωφόρου
δεν θα υπήρχε παντελώς η αξία αυτού του δώρου
κι αν δεν τηρούσαν εντολές, κανόνες του Φειδία
η βία τους στο μάρμαρο θα έφερνε αηδία.

Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....

Σπασμένα μόνο θα έβλεπες μαρμάρου κομματάκια
όπως το σπίτι Παλαμά αφήσαν τα "παιδάκια".

Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....


(Ελπίζω το μικρό ρεφρέν να μην παρεξηγήσεις
είν' άξεστο, μα εκλιπαρώ φτο να κατανοήσεις
είναι πιασάρικο αρκετά κι αν μελλοποιηθεί
από μεγάλο πλήθος θα μου τραγουδηθεί:

Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....)



2)
Tο θέμα δεν θέλω να υποστεί καμμιά λογοκρισία
διότι υπάρχει φίλε μου μεγάλη ακρισία
θα απαντάω εφεξής μονάχα με στιχάκια
τραγουδιστά ή και πεζά ψωροποιηματάκια

R Ι:
Στον τίτλο μας θα μείνουμε τον κεντρικό
και αν το σβήσουνε θα έχουν άδικο.

Όπως γνωρίζεις την ρίμα δα την θέτω μ' ευκολία
κι εσύ το ίδιο - ξέρω εγώ Wink από την παραλία -
θα κάνουμε ανάλυση σ' αυτήν την κοινωνία
με όπλο ή ενάντια, δια via την βία.

R Ι

Σε πολλά είμαι σύμφωνος, μα η βία είναι το μέσον
κι όχι ο κανόνας. Εάν θες τούτο το πράγμα δέξων.
Αλλέως δεν θα έχουμε προς τι να συζητήσουμε
και παραδείγματα πλείονα έχω να ψηλαφίσουμε.

R ΙΙ:
Via την βία, έχουμε ανία
μην έρθει και η άνοια
και δέσει η παράνοια!

Κι ως λέει ο Karman όλοι εμείς οι βέροι Αθηναίοι
από τους Αρβανίτες ως τους Μαραθωνομάχους
κατέχουμε πολλά κιλά τρέλας τε μα και άγχους
πολλά δε ανεχόμενοι μα και πολύ γενναίοι.

R II

Και εάν ο οποιοσδήποτε θα ηδύναντο να γίνει
σε άλλη πόλη, με τας αυτάς ίδιας συνθήκας νέος
κι αν στης πρεμούρας φλέγετο το δυνατό καμίνι,
και πάλι δεν θα ήτανε Πολίτης Αθηναίος.

R III
Στην Αθήνα δεν θα βρεις
μια στιγμή για να την βρεις.


3)Ίδια ρίμα - Άλλο ποίημα.

Που πηγαίνεις ανθρωπάκι
λαμπερό ξερομποτάκι?

Έρχεται το καλοκαίρι
πάρε το μαγιό στο χέρι

θες να κολυμπάς, μαθαίνω
τα κορδόνια σου τα δένω

μα το στριγκ από μετάξι
βάλε άλλον να το ψάξει.

Άκουσα πως ο νομάρχης
του διαόλου προσωπάρχης

έβγαλε απ' το τσιπάκι
το μεγάλο διαμαντάκι

Να τον βάλεις τιμωρία
τι τεράστεια αλητεία

Μα σε χάνω, μου γελάς
με δουλεύεις, ειν' αλήθεια

στ' όνειρό μου με φιλάς
μα στον ξύπνιο.... κολοκύθια.



4)
Αυτό που θεωρείς γι' αλήθεια
είναι όντως παραμύθια
που στα έχουνε σερβίρει
για να μην υπάρχει απείθεια.

Κι έτσι και εσύ δεν ψάχνεις
ότι δίνουνε τα χάφτεις
κι όταν ψάχνεις για το σώμα
βάζουν "τρ" και είναι στρώμα.

Και αυτοί δεν ασχολούνται
-έχουν άλλα να δονούνται-
και εσύ γίνεσ' ωραίος
φέρελπις και "θαραλέος".


5)
Ωχου!!! Δυό ώρες περίμενα απάντηση να γράψεις
στόχο το είχεις φίλε μου την νύχτα μου να κάψεις
και όσο εγώ έγραφα για "αλήθεια" στο Λιλάκι
είχες εσύ μου φαίνεται τον νου σου στο... πουλάκι.

Τρυγόνια δυό επιζητάς να πιάσεις μ' ένα σμπάρο
μα δε σου κάνω την χαρά, εγώ απαιτώ καπάρο
κι αν διακαώς επιθυμείς σελίδες να γεμίσεις
δεν μπαίνω σ' αυτό το κουπί με τις παρεξηγήσεις.



6)
"Οι καλικάντζαροι μπορεί να είναι και κακοί?"
ρωτήσανέν με σήμερα τα έξυπνα παιδία
Θέλει παιδιάστικο μυαλό συγχρόνως και παιδεία
ώστε να έχ' η σάτιρα χρειά πολιτική.

Πρέπει να δεις τα πράγματα απ' όλες τις απόψεις
και να τα παίρνεις από μπρος μαζί και από πίσω
σαν του καπέλου το κοντό ή το μακρύ το γείσο
και τις προκαταλήψεις σου ως βούτυρο να κόψεις.

Μ' αν ψάχνετε ολημερίς να βρείτε την ουσία
σ' όλα τα τεκτενόμενα στα μυστικά τα τόσα
δεν ξέρω άμα φτάσουνε του κόσμου όλα τα γρόσα
για ν' αγοράσουν την ζωή που βάζει απουσία.




7)
[Βάγια μου μην ανησυχείς, νάθινγκ δεν πάει χαμένο
με βρίσκεις σ' όλα σύμφωνο, δικό σου, αναμμένο
(ή αναμένω? τι να πώ! Σ' αυτήν την διαρχία
μπορεί τα λάθη να περνούν ωσάν βωμολοχία)
τα λόγια να σκληρήνουνε, να φτάσουν ως το κόκκαλο
κι ύστερα νάδω ποιος τολμά να σε ειπεί και "φρόκαλο".]

Τον Λάμπρο μας τον εκτιμώ ωσάν το νούμερο ένα
τιμή που την εξέλαβε και από τον Κανένα
κι αν κάποιοι λέν' πως η τιμή άλλη τιμή δεν έχει
ρώτηστε τον καθρέφτη τους (μα εκείνος πέρα βρέχει).

Αυτό που με εξίταρε είναι πως "η κουράδα"
έγινε είδος περιοπής, δεν πήγε στον Καιάδα.
Και για να δέσω πιο καλά το νόστιμο γλυκό
κάνω με στίχο ελεύθερο ποίημα σατιρικό:

Κομφετί
γαϊτανάκια στις πλατείες
Απόκριες λένε

Τόσα κρυμμένα μυστικά
τόση αηδία στις κόγχες τους
ξερνούν δάκρυα
κίτρινα
σε χλωμούς ρυθμούς, με όργανα κάποιας ξένης μέρας.

"Δως μοι τούτον τον ξένον" θα κραυγάσουν στο τέλος
φορώντας τις μάσκες.

Απόκριες.....
γδύνονται την μάσκα του παρελθόντος Χρόνου



Tην ομορφιά μπορείς να βρεις και σε σκουπίδι' ακόμα
ως το ποιόν, το μέγεθος και ως ταξινομήσεις
μα έαν κάποιους ενοχλεί των σκουπιδιών η βρώμα
φοβάμαι πως επάνω τους την μυίγα θ' ακουμπήσεις.



9)
Εγώ θα σου πετώ βόμβες διασποράς
κι εσύ θα μου πετάς φωτοβολίδες
κι εγώ θα λέω σ' όλους: "είν' οβίδες
είδες κι εσύ τις λάμψεις. Δεν τις είδες?"

Κάπως έτσι συμβαίνει
κι ο λαός σου πεθαίνει
πείνα και φυλακή
ο αγών όμως μένει.


10)
Στα νιάτα μου κυριαρχούσε το σύνθημα: "Μας γ**ήσατε τους δρόμους, σας γ**άμε εμείς τους νόμους" και καθώς φαίνεται τους παραγ**ήσαμε διότι η σημερινή νεολαία κλείνει τον φαύλο κύκλο με το αντίστροφο σύνθημα: "Μας γ**ήσατε τους νόμους, σας γ**άμε εμείς τους δρόμους".



11)Για τους μεγάλους

Για όλα εκείνα τα παιδιά που γνώρισαν την βία
που ο μπαμπάς τους έφυγε με άλληνε συμβία
που γνώρισαν από νωρίς τον φόβο του θανάτου
που τους δήλωσαν πως μια ζωή θα είναι από κάτου
μα και γι' αυτά που πίστεψαν πως θα 'χουν προστασία
κι έμαθαν, αποτέλεσμα είναι σε συνουσία:

Καθώς τον δρόμο σου τραβάς μετά απ' τα παραμύθια
πολλοί θα θρουν για να σου πουν πως "δεν υπάρχει αλήθεια,
κανείς κοντά σου δεν θα 'ρθει ότι κι αν λες"
Σώπα μωράκι μου, μην κλαις.

Ότι "η αγάπη χάνεται σε βρώμικα σεντόνια
κι αν υπάρχει, που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια?"
Πως "δεν χωρούν αναστολές"
Σώπα μωράκι μου, μην κλαις.

Πως
"Κανείς δεν θάρθει να σου πει πια είν' τα όριά σου,
να σ' αγκαλιάσει, να δεχτεί ότι ποθεί η καρδιά σου"
Σε αδειοσύνης θα σε ρίξουν φυλακές
Σώπα μωράκι μου, μην κλαις.

Πως
"Άλλοι γεννήθηκαν λευκοί και άλλοι έχουν χρώμα
κι από τα γεννοφάσκια τους ακολουθεί η βρώμα.
Δεν είναι ίδιες όλες οι φυλές"
Σώπα μωράκι μου, μην κλαις.


Μην κλάψεις και μην φοβηθείς
πάντα θα υπάρχει μια γωνιά να κρατηθείς.
Και θα γιατρέψουν τις ουλές
σώπα μωράκι μου, μην κλαις.



12)
και μετά από τον ποπ
κάθενα κορίτσι θέλει
να του πιάσουν τσιφτετέλι

πήδες πήδες πήδες πήδες
πήδηξες μα δεν τις είδες
ήτανε ελπίδες χτες
σήμερα είναι αρπαχτές

[papous]

13)Τα γυάλινα γοβάκια της Καρέτα - Καρέτα

Ήλιος και φεγγάρι
παντρεύονται οι γαϊδάροι
βρήκα στο χορτάρι
μια σπάνια Φεράρι

Ρ: Σπάνια Φεράρι, σπάνια Φεράρι, σπάνια Φεράρι, σπάνια Φεράρι....

Παίρνω το δοξάρι
κι αρχίζω τον χορό
είμ' ένα γομάρι
μα είμαι και μωρό

Ρ

Μπαίνω στην Φεράρι
και πιάνω τον ρυθμό
φεύγω για τον Άρη
δεν έχω αριθμό

Ρ

Δεν είδα το φανάρι
που ήταν κόκκινο
φωσφόριζαν οι γλάροι
κι έπεσα στο κενό

Ρ

Κάντε μου την χάρη
και φέρτε μου ένα σπόρι
θα βγάλω απ' το βλαστάρι
μια σπάνια Φεράρι

Σπάνια Φεράρι
έπαιξα στο ζάρι
μας πήρανε χαμπάρι
και θα μας βάλουν κάρυ....


14)
Μόνο μη μας ζορίζετε, μα και μη μας τα πρήζετε
κάνα κακό να μην μας έβρει, σταθήτε μέχρι τον Δεκέμβρη
όταν θα πάρουμε τα μπόνους, δώστε μας δίφραγκα τρεις τόνους.



15)
"Στις οροφές της πίστεως
μελωδικές εικόνες σεριανούν τον κρύο αέρα
δένουν στεφάνι στην μνήμη της αποκοτιάς
πάνω στα κύματα
που υφαίνουν τα άνθη τους
ροζ βιολετί στο ακρογυάλι του πόθου....."


Της έδωσε το τσαλακωμένο χαρτάκι. "Τι είναι?" τον ρώτησε. "Αγκάλιασέ με, απελευθέρωσέ με" της είπε. Τον κράτησε στην αγκαλιά της, το κεφάλι του χωμένο στα μαλλιά της, έκλαιγε σαν παιδί.

Απέμεινε βουβή να κοιτά το σύμπλεγμά τους όπως καθρεφτιζόταν στο σπασμένο τζάμι. Τον αγαπούσε αλλά δεν καταλάβαινε. Απλά συναινούσε σιωπηλά. Όταν αποκαμωμένος από την ένταση προσπαθούσε να "απελευθερωθεί", όπως έλεγε, αναζητούσε πάντα την οριοθέτησή του στην αγκαλιά της......



16)
Ο Νικ Κας αποσύρθηκε συλλογισμένος. Η παρέλαση είχε τελειώσει και μόνο τ' άδεια κουφάρια στις άκρες του δρόμου ομολογούσαν το σκηνικό που είχε προηγηθεί. "Θεέ μου....... Ποιός είμαι? Που είμαι? Τι κάνω? Που πάω?" τα ερωτήματα διαπερνούσαν τις βαθουλωμένες του κόγχες, γκρεμίζοντας τις σκιές του φεγγαριού που τον κοιτούσε χλευάζοντας. Κλωτσούσε τις πέτρες στα έρημα πια καλντερίμια, διεισδύοντας όλο και πιο βαθιά στο σκοτάδι, όλο και πιο βαθιά στην απόλαυση.

Η περίπτωση του φίλου και συνεργάτη του Ζαν Μπον τον οδηγούσε σταθερά προς την συντριβή. "Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί? Θεέ μου, βοήθα με..... Ακολουθήσαμε πιστά τις οδηγείες της Φάρμα Ρουφ. Τους δείκτες νοσηρότητας. Τα πέντε σημεία διάγνωσης. Γιατί ο Μετα Νοβα Λιμπερτά ντε Προφούντις θεώρησε υπεύθυνο τον Ζαν Μπον για την μείωση της παραγωγής του Ξανά Μανάξ?" Η κάθετη λύση του Ζαν Μπον δεν του φάνηκε αρκετή. Οι μύες του προσώπου του συσπάστηκαν απεγνωσμένα. Ώσπου....... η ύψωση του αριστερού του φρυδιού μαρτυρούσε - σε όσους γνώριζαν τον χαρακτήρα του - ότι είχε βρει την λύση..... Κοίταξε ειρωνικά το παρελθόν του: " Όποιος ζητά ευθύνες απ' τον Νικ Κας ας ταξιδέψει στο χρόνο να βρει τον παλιό Νικ Κας. Δεν είμαι αυτός, είμαι η εξελιγμένη εικόνα του. Κάποιος άλλος. Ο Μετα Νικ Κας!" Και αποτραβήχτηκε στην αποχαύνωσή του.


Στο τέλος του δρόμου

Στον εικοστό πρώτο όροφο του φόντου

κάποιος έκλεινε το φως

στο ρήμα "ελπίζω"




17)
Το πλήθος ουρλιάζει
καρδιά που φωνάζει
(ακούς τους παλμούς στον αέρα?)
"Θα πέσει" αλαλάζει
"σημείο αλλάζει"
κι η οργή του ματώνει την μέρα.

Τα χνάρια μετράνε
καρδιές που πονάνε
κι η στάμπα στο μάρμαρο μένει
Τα χρήματ' αφήσαν
στοιχήματα κλείσαν
η τύχη, τυφλή, μαγεμένη.

Κι απ' τους γνώστες έμεινε μόνο ο ψυχίατρος
να μοιράζει γλυκά και αντικαταθλιπτικά
στους χαμένους.

Ο άνθρωπος πίσω από την βιτρίνα του εικοστού ορόφου διάβασε τις τελευταίες
γραμμές διχως να βγάλει νόημα... και προσπάθησε κάθετα.... ανέβηκε στον εικοστό πρώτο....

Κι ο χρόνος συνεχίζει.....


"τικ τικ τικι τικι τακ
κάν' η καρδιά μου
σαν σε βλέπει"
...................

Στ' αλήθεια



18)
Και να λοιπόν διαλάμπουσα η καρδάρα με το μέλι
μπορείς το δάχτυλο κι εσύ φίλε μου ν' ακουμπήσεις
δεν λείπουν κι οι απαστράπτουσες λαμπρές διαφημίσεις
την Τέχνη κι αν υπηρετείς, τον .... χορηγό της θέλει!

Έλα, έλα, έλα κι εσύ.
Έλα, έλα, έλα μαζί.
Για την αλήθεια ρε γ**ώτο
μπορεί να παίξουμε και Πρώτο.


19)Συμφωνώ, ο Λόγος είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου το οποίο μπορεί να ελέγξει απόλυτα. Αυτό ακριβώς δικαιολογεί και την ύπαρξη τέτοιου πλήθους δοσίλογων!


20)
73$ το πετρέλαιο. Όλα βαίνουν κατά τα προβλεπόμενα.

Λοιπόν αν τα πράγματα κυλήσουν όπως έχουν οι οδηγίες διάσωσης που προτείνω είναι:
1) Κάντε την προσευχή σας. Ο Θεός είναι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει σε τέτοιες περιπτώσεις.
2) Κοιτάξτε να βρείτε κανένα κτηματάκι, κήπο, γενικά ότι μπορεί να αποδώσει για τον προσπορισμό του επιούσιου άρτου.
3) Επενδύστε σε ζώα. Καμμιά κατσικούλα, κοτούλες, ορτύκια, κουνέλια κλπ. Μπορείτε να επενδύσετε και σε χρυσό. Εχει όμως το μειονέκτημα ότι δεν τρώγεται.
4) Αγοράστε ποδήλατα, τσάπες, σκαλιστήρια. Επίσης τόξα, βέλη, πυραύλους και ότι άλλο αμυντικό μέσον μπορείτε να φανταστείτε.
5) Αρχίστε να μιλάτε στους παλιούς φίλους σας, στους γείτονες, στους συγγενείς. Είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα τους χρειαστείτε.


21)
Συχωρεμένο να μη λες
έναν παππού παιδί μου
διότι με πιάνει σύγκρυο
κλείνομαι στο τσαρδί μου.

Διότι ο Χάρος σαν θα δει
άξιο αντικαταστάτη
εμέ θα πάρει σούμπιτο
δικό του παραστάτη.

Τι να είπω φίλε, τα 'σπασες
κι αιώνια θα το λέω
πως μ' άρεσε η κόντρα αυτή
τραβάτε με κι ας κλαίω.

Ανέκαθεν μου άρεσαν
στο κείμενο αστεράκια
και θα σου βάλω και γω δω
τα πέντε μου *****ακια.



22)
Κι οι νέοι είναι δυνατοί κι οι γέροι έχουν πείρα
κάποιοι νιοί όμως δεν πιάνονται, τούτα τα λόγια τήρα.

Ξέρουν πως στο επί κοντώ σηκώνουν το κοντάρι
και πως τα βάρη να κρατούν να σπάει το καντάρι.

Ξέρουν να ρίχνουν μακρυά την σφαίρα και την σφύρα
τον στόχο πως να βρίσκουνε στου στόχαστρου την γύρα

Τελειώνουν πάντα γρήγορα, τα τετρακόσια μέτρα
και στα εκατό πιο γρήγοροι κι απ' το να ρίξεις πέτρα.

Έχουν προπονητή κοινό που την φωνάζουν Λία
την βρίσκουν και στα όνειρα μα και στην παραλία.





23)
Παιδί μου, δεν νομίζω ότι απαντάς με τον σωστό τρόπο σ' ένα μεθυσμένο γέρο ο οποίος το μόνο που εξέφρασε είναι την θέλησή του να γνωρίσει κάτι που αγνοεί και που κατέχεις, με τον πιο προσήνιο και γλυκύ τρόπο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει.

Ευχαρίστως να ελέγξω εάν δύναμαι να έχω κοινή γνώμη μ' εσένα, να ζητήσω συγγνώμη δηλ, αρκεί να γνωρίζω ποια ακριβώς είναι η γνώμη σου. Να την σταθεροποιήσεις δηλ. Διότι την μια μας λες ότι δεν είναι δεκτές οι συγγνώμες εκ των υστέρων διότι δεν αλλάζουνε τις γνώμες, την άλλη ζητάς ο ίδιος συγγνώμη, και την παράλλη λες σ' εμένα - έναν ξεμωραμένο γέρο - ότι "οφείλω" συγγνώμες και διευκρινήσεις.

Και πρόσεξε, σε παρακαλώ, ποιες λέξεις χρησιμοποιείς. Θα βγει ο Χολιδόχος απ' το άλλο θέμα και θα αρχίσει να μας βαράει με την αγιαστούρα του λόγου. Η λέξη "οφείλεις" εμπεριέχει βία. Οφείλεις, χρωστάς, κάτι έχεις πάρει και υποχρεούσε να το δώσεις ανεξάρτητα εάν θέλεις ή όχι, μονόδρομος. Το ίδιο και η έκφραση "δεν δικαιούσε να μην γνωρίζεις". Δεν έχεις το δικαίωμα, υποχρεούσε να το γνωρίζεις, αλλιώς να κατέβεις απ' την καρέκλα που τρίζει, κι αν δεν κατέβεις θα σε κατεβάσει η γνώση με την βία.
Θα μου πεις, βέβαια, ότι η Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας ήταν στις 2/10/08 ενώ η απάντησή σου στις 3/10/08. Άλλη η γνώμη την Πέμπτη άλλη την Παρασκευή.

Αυτό το "οφείλεις" πάντως μ' έφτιαξε. Να είσαι καλά! Τι αναμνήσεις! Θυμάμαι τότε που όφειλα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Τι εποχές! Μην ανησυχείς, δεν έχουν περάσει ανεπιστρεπτεί. Πάλι, με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι! Μπορείς πάντως να προτείνεις και προγραφές, τίποτα δεν αποκλείεται.

Η δύναμη μαζί σου.
Με σεβασμό και ειλικρίνεια
papous.

[Gregori]

Παππού γειά χαρά'
για πάμε μιά βόλτα επάνω να δούμε τι γίνεται.

[Gregori]

Εγώ παππού θα πρότεινα
ν' ανοίξουμ' ένα θέμα
για την Αλήθεια μοναχά
μακριά από το ψέμα.

Και να το ονομάσουμε
" αλήθειες με αξία μα και με σημασία"
μα ξέρεις τι φαντάζομαι ?
θα πέσει συνουσία.

Τι λες να το ρισκάρουμε ?
κι ο χρόνος θέ να δείξει
ποιός την Αλήθεια προτιμά
και ποιός θα μας τα πρήξει.
 

[papous]

Άρτι θεώρησα τούτο το θέμα σου φίλε Γρηγόρη
και εκατοίκησα το δυσθεώρητο άνομο κλέος
κι ως επαρείσφρυσα σ' άλγος φαινόμενο σαθρών δυάδων
ως είδος έτερο διατετράνωσα άφατον γνώμην.

Καθόσον έχουμε άπαντες κτήμα μας την Αληθεία
γιατί το Ψέμα μας το αποπαιδώνουμε χωρίς πατέρα?