Τραγουδισμένα ποιήματα

[llorona]

Ήθελα από καιρό να ανοίξω ένα θέμα για την μελοποιημένη ποίηση..Δώστε παραδείγματα ευτυχούς σύμπραξης στίχου μελωδίας που αγαπάτε. Αν κάτι έβγαλε αυτή η χώρα, είναι ποιητές και συνθέτες υπέροχους..!
Ας μοιραστούμε λοιπόν την έμπνευσή τους..
Αρχίζω πρώτη με ένα τραγούδι που αγαπώ.

"Γερνάς και Σκοτεινιάζει"
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Ερμηνευτές: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Ήταν ατέλειωτη η μέρα
κι ως νύχτωνε σε μια γωνιά
μ' ένα τσιγάρο του πατέρα
τους άντρες παίζαμε κρυφά.

Τώρα η μέρα σε τρομάζει
γύρω αποτσίγαρα σωρός
και πια δεν είναι γυρισμός
γερνάς και σκοτεινιάζει.

Γέλια παιδιών έξω απ' το σπίτι
πέτρες στην τσέπη της ποδιάς
μα έφτανε ένα νεκρό σπουργίτι
για να σε κάνει να πονάς.

Ή το υπέροχο "σαν αεράκι"
Μουσική Μανώλης Πάππος
Στίχοι Ναπολέων Λαπαθιώτης
Ερμηνεία Ελευθερία Αρβανιτάκη

Χρυσή μου αγάπη, αν ήξερες, τι μέλι είσαι για μένα
Τα μπουμπουκάκια τα όμορφα, τα μοσχομυρισμέ
και τ’ αεράκια που φυσούν, σαν λιποθυμισμένα
δεν έχουνε το βάλσαμο, που ’χεις εσύ για μένα
 
Της λίμνης τα αφρολούλουδα και του γιαλού η γαλήνη
η σμύρνα, το ροδόσταμο, που αργοσταλάει και σβήνει
κι οι ροδωνιές, κι η ολόδροση του κήπου ανθοπλημμύρα
των δυο χειλιών σου των γλυκών δεν στάζουνε τα μύρα
 
Πάω στην τρισέρημη αμμουδιά και μόνη, τι να κάνω
Χαράζω κύκλους απαλούς στη μουσκεμένη άμμο
Σαν αεράκι χάνονται στο κύμα απάνω-απάνω
και απόμεινα στην ερημιά μονάχη, τι να κάμω
 
Τώρα το ετοιμοθάνατο, βαλσαμωμένο αγέρι
γλυκά τραγούδια θλιβερά ν’ αναστενάξει ξέρει
Αλήθεια, ξέρει πιο γλυκά να τραγουδάει από μένα
Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά, μα ξέρω πιο θλιμμένα

Αυτά γι αρχή. Περιμένω τα δικά σας..

[Σιδηρόπουλος]

Σταυρός του Νότου - Μικρούτσικος/Καββαδίας
Λύχνος του Αλλαδίνου - Μικρούτσικος/Καββαδίας..

[Μουσικόφιλη]

Ιδανικός κι ανάξιος εραστής
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Γιάννης Σπανός

θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες

[Shu_Ji]

θα συμφωνησω απολυτα με την προγραφουσα Μουσικοφιλη!! το εχω ακουσει απο λιζετα καλημερη και με εχει στειλει αδιαβαστη!!

[pimami]

στο "Σάλπισμα" του Λ.Θάνου, με ερμηνευτή τον Ν. Ξυλούρη, τα λόγια του Κ.Καρυωτάκη λυτρώνονται από τη μουσική... έτσι το νιώθω εγώ... ειδικά εκείνο το:
"είσαι ψυχή μου η κόρη που τη σβήνει ολοένα
κάποιος έρωτας...."

Α, ναι... μετά από απόδοση των στίχων δια χειρός Λ.Παπαδόπουλου, ο Γ.Γλέζος μελλοποίησε Pablo Nerouda σε έναν δίσκο που αγαπώ ιδιαίτερα... ερμηνευτής του "Emiliano Zapata" o Γ.Πουλόπουλος.

καλά για τον Καββαδία δεν το συζητάμε... ίσως αν ο Καββαδίας ήξερε μουσική να μελλοποιούσε τα ποιήματά του όπως ο Μικρούτσικος...

                                             ....είναι κι άλλα... κι άλλα... κι άλλα....

[Apollon18]

Ανδρεικελα-Υπογεια ρευματα
Σορυ αλλα δεν ξερω ποιος εγραψε το ποιημα,αμα ξερετε πειτε,ειναι πολυ φοβερο τραγουδι

[llorona]

έχω την αίσθηση ότι είναι Καρυωτάκης, αλλά θα το κοιτάξω...Ωραίο τραγούδι, πραγματικά..

[RogerWaters]

Ανδρεικελα-Υπογεια ρευματα
Σορυ αλλα δεν ξερω ποιος εγραψε το ποιημα,αμα ξερετε πειτε,ειναι πολυ φοβερο τραγουδι

Ειναι του Καρυωτακη. Το τσεκάρισα.

[Anastasia_Th]

Σαντορίνη
Ποίηση: Σεφερη
Μουσική: Ανδριόπουλος (νομιζω)
Ερμηνεία: Μητσιάς

[llorona]

Ένας υπέροχα ερωτικός Παλαμάς, μια λιτή αλλά απόλυτα "μέσα στο κλίμα" μελωδία του Νίκου Ζούδιαρη και μία ματωμένη ερμηνεία του Σταύρου Ψαρουδάκη στο ΓΥΜΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (από τη συλλογή ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ-19 ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΕΛΟΠΟΙΟΥΝ ΠΑΛΑΜΑ)

ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
 

Εδώ τα πάντα ξέστηθα
κι αδιάντροπα λυσσάνε
αστέρι είν' ο ξερόβραχος,
και το κορμί φωτιά.
Εδώ ειν' ο ίσκιος όνειρο
εδώ χαράζει ακόμα
στης νύχτας το αχνό στόμα
χαμόγελο ξανθό.
 
Εδώ ο λεβέντης μάγεμα
η σάρκα αποθεώθη,
οι παρθενιές, Αρτέμιδες,
Ερμήδες είναι οι πόθοι.
Η κάθε ώρα ολόγυμνη,
θάμα στα υγρόζωα κήτη   
πετιέται κι η Αφροδίτη
και χύνεται παντού.
 
Μέτωπο, μάτια, κύματα
μαλλιά γλουτοί, λαγόνες
κρυφά λαγκάδια του Έρωτα
ρόδα, μυρτιές, κρυψώνες.
Τα στρογγυλά, τα ολόισια
χνούδια, γραμμές, καμπύλες
ω θείες ανατριχίλες,
χορεύτε το χορό.
 
Κάτι γυμνό και ξέσκεπο
στα ολανοιγμένα πλάτια,
που ζωντανό θα το δειχναν
μόνο δυό φλόγες μάτια.
κάτι από τους σάτυρους
κρατιέται κι ειναι αγρίμι
και είν' η φωνή του ασήμι,-
μη φύγεις, ειμ' εγώ.

[elsa1988]

ΚΟΥΡΟ ΣΙΒΟ
Ποίηση Νίκος Καββαδίας
Μουσική Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια
είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις καθώς λένε με το πρώτο

Πέρα απ' τη γέφυρα του Αδάμ στη Νότιο Κίνα
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια
μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σου 'πανε μια κούφιαν ώρα στην Αθήνα

Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ' ανάβει
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει
κι ο λόγος της μες στο μυαλό σου να σφυρίζει
"ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι"

Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κι έχει χαλάσει
σκατζάρισες μα σε κρατά λύπη μεγάλη
απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος που 'χα με κούραση γυμνάσει

Η λαμαρίνα, η λαμαρίνα όλα τα σβήνει
μας έσφιξε το Κούρο Σίβο σα μια ζώνη
κι εσύ κοιτάς ακόμη πάνω απ' το τιμόνι
πώς παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι

[elsa1988]

ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

Ποίηση Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική Μίκης Θεοδωράκης

Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους

Θε μου πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

Θε μου πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές κι εσύ
Θε μου πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση

[elsa1988]

ΑΓΑΠΗ

Ποίηση Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική Μίκης Θεοδωράκης

Κι ήμουν στο σκοτάδι
Κι ήμουν το σκοτάδι
Και με είδε μια αχτίδα

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι
Πώς μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη
εγώ που μ' είχε πέτρα κάνει ο πόνος

[eva...]

Ενα απο τα πιο ωραια τραγουδια που εχει ερμηνευσει με την τρομερη φωνη της η Αρβανιτακη και επιπλεον το Σου το 'πα για τα συννεφα!!Στιχοι απο ποιημα του Οδυσσεα Ελυτη και μελοποιημενο απο τον Παπαδημητριου Δημητρη!

Το παραπονο

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ
γι’ αλλού, γι’ αλλού ξεκίνησα
Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ
γι’ αλλού, γι’ αλλού ξεκίνησα

Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ
Σα να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα
Σα να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
Πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει
 
Σου το 'πα για τα συννεφα

Σου το ‘πα για τα σύννεφα
σου το ’πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το ‘πα για τα σύννεφα
Για σένα και για μένα
 
Σου το ‘πα με τα κύματα
σου το ‘πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με την χαρτορίχτρα
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το ‘πα με τα κύματα
Σου το ‘πα μες στη νύχτα
 
Σου το ‘πα τα μεσάνυχτα
σου το ‘πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου μόνο λίγο σ’ άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες
Από κοντά κι από μακριά
σου το ‘πα τα μεσάνυχτα
Με τ’ άστρα που κοιτούσες

[eva...]

Ενα αλλο μελωποιημενο ποιημα που πιστευω δεν πρεπει να ξεχναμε ειναι το Αξιον Εστι του Ελυτη μελωποιημενο απο τον Θεοδωρακη καθως και το Της δικαιοσυνης ηλιε νοητε με τον Μπιθικωτση!!Αλλα μελωποιημενα του Ελυτη επισης ειναι Το μαγισσακι ερμηνευμενο απο την Νενα Βενετσανου που πιστευω δεν χρειαζεται να πω κατι για οσους το εχουν ακουσει!!!Επισης του Ελυτη Τα τζιτζικια ερμηνευμενο απο τον Βιολάρη Μιχαλη και μουσικη του Κόκοτου Λίνου

Το μαγισσακι

Από τους χρόνους τους παλιούς   το' χω βαθύ μεράκι
Να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το μαγισσάκι
Τ' άπιαστο σαν αερικό, στην εμορφιά του Μάης
Που αν κάνεις να τον μυριστείς, αλίμονο σου, εκάης
 
Έβγα, έβγα, μαγισσάκι,  χτύπα, χτύπα το ραβδάκι
Ντο και ρε και μι και φα, μες στα ροζ τα σύννεφα
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα, τι και τούτα, τι και κείνα
Ντο και ρε και φα και μι, φούχτα μου και δύναμη
 
Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι
Να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το μαγισσάκι
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός, άγγελος η μαμά του
Κι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του κυμμάτου
 
Χτύπα, χτύπα το ραβδάκι, χύνε το νερό στ’ αυλάκι
Φα και ρε και μι και ντο, μες το μπλε το ξάγναντο
Τα παπιά και τα βαπόρια, παν μαζί και πάνε χώρια
Έξι, τέσσερα κι οκτώ, γούρι μου και φυλαχτό
 
Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές ν' ανάψω ένα κεράκι
Να κάνει θαύμα στα κρυφά για 'με το μαγισσάκι
Που να κοιμάμαι ξυπνητός, να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά, μα να 'μαι ερωτευμένος
 
Έβγα, έβγα μαγισσάκι, χτύπα, χτύπα το ραβδάκι
Ντο και ρε και μι και φα, μες στα ροζ τα σύννεφα
Τα παπιά και τα βαπόρια, παν μαζί και πάνε χώρια
Έξι, τέσσερα κι οκτώ, γούρι μου και φυλαχτό

Τα τζιτζικια

Η Παναγιά τα πέλαγα  κρατούσε στην ποδιά της     | 2x
τη Σίκινο την Αμοργό και τ' άλλα τα παιδιά της   | 2x
 
E, σεις τζιτζίκια μου άγγελοι γεια σας κι η ώρα η καλή
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει  Κι όλοι αποκρίνονται μαζί
 
Ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει   | 2x
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει                                   | 2x
 
Από την άκρη του καιρού  και πίσω απ' τούς χειμώνες    | 2x
άκουγα σφύριζε η μπουρού  και βγαίναν οι γοργόνες      | 2x
 
E, σεις τζιτζίκια μου άγγελοι γεια σας κι η ώρα η καλή
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει  Κι όλοι αποκρίνονται μαζί
 
Ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει   | 2x
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει                                   | 2x
 
Και 'γώ μέσα στους αχινούς στις γούβες στ' αρμυρίκια  | 2x
σαν τους παλιούς θαλασσινούς ρωτούσα τα τζιτζίκια     | 2x
 
E, σεις τζιτζίκια μου άγγελοι γεια σας κι η ώρα η καλή
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει  Κι όλοι αποκρίνονται μαζί

Ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει   | 2x
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει                                   | 2x

Της δικαιοσυνης ηλιε νοητε

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη εσύ  δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη, μη παρακαλώ σας μη
μη παρακαλώ σας μη, λησμονάτε τη χώρα μου
 
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά στου γλαυκού το γειτόνεμα
 
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ με φοβέρες και μ’ αίματα
 
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου

[eva...]

Τελικα τα μελοποιημενα ποιηματα ειναι αρκετα!!Αρκει να βαλεις το ραδιο,να ακουσεις αγαπημενα και πολυτραγουδισμενα τραγουδια και μολις αρχισεις να σιγοψιθυριζεις τους στιχους ανακαλυπτεις οτι καπου τους ξερεις!!!Ανακαλυπτεις πως ειναι στιχοι ενος ποιηματος ενος γνωστου ποιητη η ποιητριας!!!Απο που να ξεκινησεις και που να τελειωσεις!!
*Απο Γ.Σεφερη:
Πες τη το μ'ενα γιουκαλιλι-Μητσιας/Μουτσης Δημος
Θα βρεθουμε ξανα-Γκαϊφυλιας/Μαυρουδης Νοτης
Αφηγηση-Μιλτος Πασχαλιδης
*Απο Καρυωτακη:
Μπαλαντα στους αδοξους ποιητες των αιωνων-Θανασης Παπακωνσταντινου/Θεοδωρακης
*Απο Πολυδουρη:
Δεν τραγουδω παρα γιατι μ'αγαπησες-Αρβανιτακη/Παπαδημητριου

[RogerWaters]

Δημοσιοι υπαλληλοι

του Κ. Καρυωτακη, μουσική Μ. Θεοδωράκης, ερμηνεια, Β. Παπακωνσταντινου

Οι υπαλληλοι ολοι λιωνουν και τελειωνουν
σαν στηλες δυο-δυο μες στα γραφεια
ηλεκτρολογοι θα ναι η πολιτεια
κι ο θανατος που τους ανανεωνουν

Καθονται στις καρεκλες, μουτζουρωνουν
αθωα λευκα χαρτια χωρις αιτια
"Συν τη παρουση αλληλογραφια
εχομεν την τιμην" διαβεβαιωνουν

Και μοναχα η τιμη τους απομενει
οταν ανηφοριζουνε τους δρομους
το βραδυ στις οχτω σαν κουρντισμενοι

Παιρνουν καστανα σκεφτονται τους νομους
σκεπτονται το συναλλαγμα τους ωμους
σηκωνοντας οι υπαλληλοι οι καημενοι

[morenita]

Κωστας Βαρναλης:

Οι μοιραιοι

Μες στην υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές,
απάνου εστρίγγλιζε η λατέρνα
όλη η παραία πίναμε εψές,
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ο ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής,
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Οσο κι ο νους αν τυραννιέται
άσπρην ημέρα δε θυμιέται!

Ηλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος του άσωτου ουρανού,
ω! της αυγής κροκάτη γάζα
γαρούφαλλα του δειλινού,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Του ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος - ίδιο στοιχιό
του άλλου κοντόμερη η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό,
στο Παλαμίδι ο γυιός του Μάζη
κ' η κόρη του γιαβή στο Γκάζι.

-Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
-Φταίει ο θεός που μας μισεί!
-Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
-Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
"ποιος φταίει; Ποιος φταίει;... κανένα στόμα
δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα.

Ετσι, στην σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει, μας πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!


Προς γνωση και συμμορφωση...

[Μαργαρίτα Π.]

Θεσσαλονίκη
Νίκος Καββαδίας
(Μελοποιημένο από τον Θάνο Μικρούτσικο)

Ήτανε κείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ' έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
Άγιε Νικόλα φύλαγε κι Αγια θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί

Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου 'πες "σ' αγαπώ"
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό

[Σ.απ.φώΣ]

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη
   νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά

Κάμε να σ’ ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του
   πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρα-
   τώντας
Ακόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου πα-
   λάμες.

(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
να γνωρίζω κανένανε κι ούτε
Κανένας με γνώριζε).


Μανόλης βέβαια...

[geni]

Episis apo Elyti kai me ti foni tis Arvanitaki "Ola ta pire to kalokairi" Nomizo o Papadimitriou to exei melopoihsei.
Xilia suggnomi gia ta Greeklish. 

[Τσάκι]

συν ενα για το σαλπισμα
επισης "οι ρητορες" του Γκατσου σε μουσικη Μουτση
συν ενα επισης για τους μοιραιους
και ελεος και φτανει πια με τον καββαδια και τον Θανο

[Apollon18]

συν ενα για το σαλπισμα
επισης "οι ρητορες" του Γκατσου σε μουσικη Μουτση
συν ενα επισης για τους μοιραιους
και ελεος και φτανει πια με τον καββαδια και τον Θανο

Αφου του καββαδια ειναι τα πιο πολλα και κατα την γνωμη μου τα καλυτερα και σαν τραγουδια."Γιε μου που πας,μανα θα παω στα καραβια!"

[Angello]

Νοσταλγία
Κώστας Καρυωτάκης - Λουκάς Θάνος - Νίκος Ξυλούρης

Μεσ' από το βάθος των καλών καιρών
οι αγάπες μας πικρά μάς χαιρετάνε.

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες.
κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
που δεν μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα,
δεν αγαπάς και δεν θυμάσαι, ας κλαις.

Ξάφνου θα ιδείς δυο μάτια γαλανά
-- πόσος καιρός! -- τα χάιδεψες μια νύχτα
και σα ν' ακούς εντός σου να σαλεύει
μια συφορά παλιά και να ξυπνά.

Θα στήσουνε μακάβριο το χορό
οι θύμησες στα περασμένα γύρω
και θ' ανθίσει στο βλέφαρο σαν τότε
και θα πέσει το δάκρυ σου πικρό.

Τα μάτια που κρεμούν -- ήλιοι χλωμοί --
το φως στο χιόνι της καρδιά και λιώνει,
οι αγάπες που σαλεύουν πεθαμένες
οι πρώτοι ξανά που άναψαν καημοί...


Λυπημένα δειλινά
Ζαχαρίας Παπαντωνίου - Γιάννης Σπανός - Καίτη Χωματά

Στης γειτονιάς της φτωχικής
γυρίζ' ο νους μου, τα στενά,
τα λυπημένα δειλινά
στοχάζομαι της Κυριακής.

Μέσα στη κόκκιν' αντηλιά
το μαραμένο θηλυκό
δίχως ελπίδα και μιλιά
ποτίζει το βασιλικό.

Κανείς διαβάτης δε περνά,
κανέν' αυτή δε καρτερεί,
που στο μπαλκόν' ορθή φορεί
το γιορτινό της το γκρενά.

Σα Μοίρα κάθεται μια γριά.
Στο φως μιας πόρτας ρημαδιού,
μακραίν' ο ίσκιος του παιδιού...
Καμπάν' ακούγεται μακριά.

Στο σύννεφο το βυσσινί
θα πέσ' ο ήλιος να κρυφτεί.
Ψαλμός ακούγετ' η φωνή
του τελευταίου πραματευτή.

Όλα σταμάτησαν εκεί.
Αργεί πολύ να 'ρθει η βραδιά...
Πως έχω τη καρδιά βαριά
το δειλινό τη Κυριακή.

[P.D.L.]

Γυναίκα της ψυχής μου (αν δεν κάνω λάθος Σεφέρης μελοποιημένο από Αφους Κατσιμίχα)







Να προσθέσω στην Θεσσαλονίκη δύο στροφές που δεν τραγουδιούνται από τον Κούτρα στον δίσκο:


Νερό καλάρει το fore peak, νερό και τα πανιόλα
Μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί
Με στάμπα που δεν φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα
Ή το κορίτσι που χορεύει απάνω στο σκοινί

Ο ναύτης ρίχνει τα χαρτιά, και ο θερμαστής το ζάρι
Κι αυτός που δεν νογάει, παραπατάει λοξά
Θυμήσου εκείνο το στενό Κινέζικο παζάρι
Και το κορίτσι που κλαιγε πνιχτά μες στο ριξά....