ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

[marthaxan]

Στις σκιές παραφυλάς σαν τον εχθρό         
Περιμένεις να με δεις ν’ αναθαρρώ         
Και μόλις νιώσω πως μπορώ να ξαναζήσω      
Χτυπάς σκληρά για να ξανακυλήσω                

Σχέδιο δόλιο, πολύπλοκο έχεις πλάσει
Λόγια, υποσχέσεις και φιλιά έχεις μοιράσει
Το παραμύθι σου πιστεύω σαν παιδί
Και τότε αρχίζεις να χτυπάς με ηδονή

Τα λόγια γίνται μαχαίρια κοφτερά
Τα χέρια σου φίδια φαρμακερά
Πόσο ν’ αντέξω;
Πού να πάω, πού να τρέξω;

Δειλά δειλά ένα βήμα έκανα μπροστά
Μα, δέκα βήματα πίσω με στέλνεις πιο μακριά

Ο απόκρημνος γκρεμός, να, με ζυγώνει
Το κρύο το θανατερό, κοίτα, με ζώνει

Θα πέσω θα χαθώ μέσα στην άβυσσο
Παιδιά που  ‘χάσαν το στρατί για τον παράδεισο
Μόνα θα μείνουν, σιωπηλά και προδομένα
Μάνα που τ’ άφησε στεγνά και ρημαγμένα

Όσα γιατί κι αν ψάξω, πια κανείς δεν θ’ απαντήσει
Δε θα βρεθεί κανείς να μου εξηγήσει
Τη λύτρωση κι εσύ κι εγώ θα ψάξουμε
Και τη ζωή σε λάθος δρόμους θα ρημάξουμε