Κιβωτος-Σεληνη 29 ημερων...

[geni]

Ενα φτηνο καλοκαιρακι στην πλατεια
γνωρισες ενα κιθαριστα αναρχικο.
Πηρες το νουμερο μετα τη συναυλια
συναντηθηκατε μετα απο καιρο.

Καποτε βραδιαζε σαν περασε απ' εξω
στον ωμο ειχε μια κιθαρα κρεμαστη.
Ειν' η αγαπη του κι η δηλωση σιναμα
πως τον χαλανε οι κοσμικοι μικροαστοι.

refrain:
Ονειρευεσαι' τα πρωινα ξυπνας με την εικονα του.
Κι ερωτευεσαι' στα λογια του γυρευεις την αληθεια.
Μαζι του θα θελες να ζεις στα παραμυθια
και να κρυφτεις μες στων ματιων το χρωμα του.

Συχναζεις τωρα στα πιο απομερα μπαρακια
τρεφεις ελπιδες και φοβασαι τη σιωπη
και σε λυτρωνουν τα ονειρα σου τα βραδακια'
σου λενε οσα αυτος ποτε δε σου 'χει πει.

Τι κρυβει το αυριο κανενας σας δεν ξερει.
Ποιο θα 'ν' το τελος, ποιος θα κανει την αρχη;
Περνουν οι μερες πισω απ της βροχης τη φτερη.
Μπορει να ξεχασε, να σε ζηταει μπορει.

refrain και παλι

[Γιώτα Μή]

καλα βρε Τζενη εισαι μονο 15 χρονων??
αποκλειεται....δε ...δεν ξερω...τα τραγουδια κτα ποιηματα σου αλλο μου βγαζουν!!!! ;Dκ δεν αναφερομαι σε αυτο μονο.....
μπραβο μπραβο!!!συνεχισε.....

[geni]

βασικα ειμαι 15 και κατι μηνες!!!

σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια

φιλακια

[ikaros19]

Τζένη μου πραγματικά πολύ ωραίο......!!! 

[geni]

για να μην ανοιγω νεο θεμα, παραθετω εδω καποια πιο καινουρια

Κοινα λογια, κι ανειπωτ' απ την πρωτη στιγμη
Κι η αγρυπνια μου νιωθει δυο χερια στους ωμους.
Ενα βλεμμα, κλειδί, αψηφά τροχονόμους
ξεκλειδώνει ένα πάθος, ξεπερνά λογική.

Αναβλυζεις ιδρώτα ενός έρωτα αρχαίου.
Με πατριδα το αιώνιο της Κύπριδας σώμα.
μα η αλήθεια χτυπάει,κι ο σφυγμός σου ακόμα
προσπαθεί ν αντικρούσει τη θέα του ωραίου.

Μια κραυγή αγωνίας συναντάει στη στροφή
Τρικυμία ξεσπάει και δυο μάτια σπαράζουν.
Κιβωτό σου ζητάω,βράχοι μέσα μου αδειάζουν
τα δυο μάτια, καθρέφτες στη χαρα μου, γυμνοί.

[geni]

..."μα καρφωσα τα ματια μου
   στου φεγγαριου τις ριζες"...
                  απο το Μεγαλο Ερωτικο...


Το προσωπο σου ηταν εκει κι ολα τα ειδε
Ιδιο και μονο, σ' ενα κοσμο απο γρασιδι.
Οσα δεν ειπες, κι οσα αφηνεις να μιλανε
ονειρα χαρτινα,κομμενα με ψαλιδι.

Κρυβεις θυμο και σ' ενοχλει η αμφιβολια
Σ αλλο ουρανο πώς πας να μπεις, που σε συγκρινει
με το δικο του φως-και στρωθηκε σιμα σου.
Κι ας μην το δεις,η αγωνια του σε κρινει.

Ο,τι θυμασαι ειναι χθες πρωινου ονειρου
Βλεπεις πως χανεται η ζωη, πως σπαταλιεται.
Προτου σε δω, εγινες κιολας παρελθον μου
Ιδιο και μονο, τοσα χρονια που αγαπιεται.