Εμφύλιος ταξικός πόλεμος

[papous]

Φλικ αν διαφωνούσαμε ακόμα και στα δεδομένα τότε, ζήτω που καήκαμε.

Χοληδόχε μπλέκεις τον στρατηγικό σχεδιασμό συλλογικής αντίστασης με την συλλογικότητα. Οπωσδήποτε η συλλογικότητα δρα μέσω ατομικών ενεργειών, αυτό όμως δεν σημαίνει ατομικισμό.

Ένα παράδειγμα για να καταλάβεις. Οι Ιρακινοί αποφασίσαν να κάνουν συλλογική αντίσταση ιδρύοντας μικρές αυτόνομες αντάρτικες ομάδες, τόσο αυτόνομες που κατασκευάζαν μόνοι τους από τα όπλα μέχρι τα εκκρηκτικά και τους πυροκροτητές. Αυτή είναι μια συλλογική προσπάθεια η οποία φαίνεται εξατομικευμένη.

Άλλο παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι από αύριο και για έναν μήνα ο κάθε εργαζόμενος ξεχωριστά αποφάσιζε να μην κάνει τίποτα. Να μην πάει στην δουλεία του και να πάρει αναρρωτική άδεια. Θα ήταν μια συλλογική γενική απεργεία ή όχι?

Πω, πω... Αυτή η τελευταία ενέργεια είναι η απόλυτα μη βίαιη πράξη σε ατομικό επίπεδο που μετασχηματίζεται στην απόλυτα βίαιη ενέργεια σε συλλογικό επίπεδο. Η άγρια βιαιότητα της μη βίας.

[Βραζίλης]

Αν και απάντησα παραπάνω για το πόσο εκμαλιστική είναι η πρόταση "καταδικάζω τη βία απο όπου και αν προέρχεται", θα συμπληρώσω λέγοντας ότι η φράση λειτουργεί ως μονομερής και αυτό γιατί ενώ ναι μέν καταδικάζει, βάζει θύτες και θύματα στο ίδιο τσουβάλι. Είπαμε ότι η βία του κράτους είναι δυσανάλογη έναντι της βίας των διαδηλωτών και αυτό γιατί σε σχέση με τα περιστατικά που καταγγέλονται στην αρχή δεν είχαμε ανάλογα περιστατικά με θύματα αστυνομικούς.

Π.χ. ένα έγκλημα κατά ζωής μπορεί να χαρακτηριστεί "αποτρόπαιο", "πάθους", "εν αμύνη", κλπ. αλλά αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το ποιος φταίει λιγότερο ή περισσότερο είναι άλλο θέμα, και δεν αντιμετωπίζεται με παιδιάστικες αντιλήψεις του στυλ "μού'κανες εσύ αυτό, θα σου κάνω εγώ το ίδιο και κάτι παραπάνω".
Όσο για την "αναλογία της βίας", μπορεί κάλλιστα κάποιος να πει ότι από οι αστυνομικοί έχουν θρηνήσει περισσότερα θύματα, από ότι οι πολίτες. Άρα, οι αστυνομικοί είναι αυτοί που -με την λογική σου- θα'πρεπε να ασκούν περισσότερη βια, να σκοτώσουν μερικούς πολίτες για να έρθει η ισορροπία  (ναι, αστειεύομαι, μου συμβαίνει κι αυτό)
Αν κάποιοι αστυνομικοί δεν κάνουν καλά την δουλειά τους (να προστατεύουν  τον πολίτη δηλ) τότε θα πρέπει να απομακρύνονται από την υπηρεσία. Αν  δεν απομακρύνονται, ευθύνεται η ηγεσία τους και όχι όλοι ανεξαιρέτως οι  συνάδελφοι τους αστυνομικοί.

Η πλειοψηφία του Δείξτε μου λοιπόν εσείς που καταδικάζετε τη βία απο όπου και αν προέρχεται μία περίπτωση νομικής καταδίκης ένστολων για τα παραπάνω περιστατικά (για να μην αναφερθώ στα χιλιάδες άλλα του παρελθόντως) και μετά ευχαρίστως να καταδικάσω κι εγω με τη σειρά μου την αμυντική αντιβία των διαδηλωτών.

Υπάρχουν περιπτώσεις, και το ξέρεις. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να κατάδικάσεις την "αμυντική αντιβία των διαδηλωτών", από την στιγμή που έχεις την ιδεολογία ότι η βία είναι δικαιολογημένη για να παλέψουμε/ετε/ουν(?) ενάντια στο "σύστημα" και στους συνανθρώπους που ανήκουν σε οικονομικά ανώτερες τάξεις.

Η αντισταση χωρις βια πως θα υπαρξει?Πες οτι κανω  μια διαδηλωση συμβαινει κατι και δεχεται το συνολο του κοσμου αγρια  καταστολη τι κανουμε?

Η διαδήλωση δεν είναι ο μόνος τρόπος αντίστασης. Πάντως βλέπουμε ότι δυστυχώς τελευταία οι διαδηλώσεις δεν κατάφεραν πολλά πράγματα. Αντιθέτως, η χρήση βίας από μερίδα διαδηλωτών ή "διαδηλωτών" είναι μια υπέροχη αφορμή για την εξουσία για να δικαιολογήσει μέτρα για περαιτέρω μείωση των ελευθεριών του πολίτη και σκλήρυνση της στάσης της.

Ουτοπία είναι να πιστεύει κανείς ότι απλά λέγοντας οι άνθρωποι ότι θέλουν να αλλάξει η κοινωνία θα βγει η κάθε εξουσία και θα τους κάνει το χατήρι. Ουτοπία είναι να πιστεύεις ότι μια μέρα όλοι οι άνθρωποι δεν θα πάνε να ψηφίσουν για να "τους δείξουν".

Εδώ, στην Ελλάδα, η εξουσία έχει γίνει πολύ χοντρόπετση, μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας, μας κλέβουν και τους ξαναψηφίζουμε, αυθαιρετούν και δεν τρέχει τίποτα. Αν είμασταν π.χ. Ιαπωνία, μπορεί να αρκούσε μια σιωπηλή διαδήλωση για να παραιτηθεί απο ευθιξία κάποιος υπουργός. Η αναισθησία της εξουσίας στην Ελλάδα έχει επέλθει σιγά σιγά επί δεκαετίες από τον ωχαδερφισμό και ατομικισμό των πολιτών, όχι από την ελλειπή άσκηση βίας από τους πολίτες.

Στην Βραζιλία των ~200 εκ. κατοίκων, οι διαδηλώσεις που γίνονται είναι μόνο στις μεγάλες πόλεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν έχει καν περάσει κοντά από διαδήλωση. Παρόλα αυτά, ήρθε η στιγμή όπου ο λαός αποφάσισε να διώξει επιτέλους την δεξιά από την εξουσία, που κυβερνούσε επί πάρα πολλά χρόνια, και να επιλέξει έναν αριστερό πρόεδρο. Ναι, πάλι εξουσία είναι, αλλά τα πράγματα πάνε πολύ καλύτερα από πριν. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε ποτέ να εφαρμοστεί ένα αναρχικό σύστημα ή κάτι παρόμοιο, σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Υπάρχουν όμως κοινότητες που αυτοοργανώθηκαν και αυτοοργανώνονται, για την καλυτέρευση της ζωής τους, ειρηνικά, και παράγουν με τους δικούς τους οικονομικούς όρους χωρίς να εξαρτώνται από μεγάλες εταιρίες. Και το κράτος, δίνει κίνητρα για αυτού του τύπου την μικρή επιχειρηματικότητα αυτών των συνδέσμων/κοινοτήτων και δεν προσπαθεί να την θάψει κάτω από την γραφειοκρατία και την φορολογία. Ακόμα και για να πουλάς καλαμπόκια για να έχεις κάποιο εισόδημα, το κράτος λέει: ΟΚ, μπορείς να το κάνεις στην αυλόπορτά σου, και δεν θα φορολογηθείς, γιατί ξέρω ότι είσαι πολύ φτωχός. Στην Ελλάδα, πρέπει να πάρεις άδεια μικροπωλητή από τον Δήμο (κάποιοι δήμοι για κάποιον λόγο δεν δίνουν πια άδειες, άρα μάλλον πρέπει να την αγοράσεις από κάποιον μικροπωλητή που την πουλάει), και ακολούθως: Έναρξη επαγγέλματος, Εγγραφή σε ασφαλιστικό φορέα, να μην "θίγει" οικονομικώς τα μαγαζιά που είναι εκεί κοντά, και διάφορα άλλα που δεν αναφέρω για να μην σας ζαλίζω.

Αφού στον "τρίτο κόσμο" κάνουν αυτά τα ωραία πράγματα, γιατί στην Ελλάδα που είναι στην Ευρώπη (αυτή μας μάρανε) δεν γίνονται; Γιατί στην δική μας περίπτωση μας χρειάζεται ένας εμφύλιος για να "στρώσουμε";

[Lo.Lee.Ta]

Τα καταλαβαίνω αυτά που λες παππού και τα παραδείγματα είναι απόλυτα κατανοητά. Το πρώτο μπορεί να ειναι και πραγματικό, το δεύτερο λίγο τι φανταστικό. Επίσης το δεύτερο θα μπορούσε να αφορά συλλογικότητα με ελαφρώς διαφορετικά αποτελέσματα με αυτά που αναφέρεις. Εφόσον θεωρούμε ως δεδομένο ότι μπορούν όλοι μαζί την ίδια μέρα να πάρουν άδεια για το ίδιο χρονικό διάστημα. Ή κάτι χάνω ?? Εξού και η συλλογικότητα πρέπει να είναι μπόλικα καράτια, για να θεωρηθεί συλλογικότητα. Το έχουμε πει, ότι τα όρια παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο και για τίποτα δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχείς πριν δούμε το τέλος του. Ακόμη και αν όλα έχουν ένα τέλος, αλλιώς είναι να πατάς φρενό μέχρι να σταματήσεις γλυκά και αλλιώς να προσγειωθείς με 200χιλιόμετρα πάνω στον τοίχο. Όχι βέβαια ότι ανθρώποι που βράζει η αδρεναλίνη τους, δεν προτιμούν το δεύτερο.
Στον King είπα να κάνετε αυτό που θέλετε και να θέλετε αυτό που κάνετε. Ανάλογα με το πως θα το δει κανείς, μπορει να με πει ατομικιστή, μπορεί να με πει και συλλογικότατο άνθρωπο! Πάλι μπαίνουν στη μέση τα καράτια της συλλογικότητας.
 
Θεωρείς παππού ότι υπάρχει ατομικιστής ο οποίος έχει μπέσα!? και συλλογικός άνθρωπος ο οποίος δεν έχει μπέσα! ??
Δεν μίλάω για φαίνεσθαι, αλλά για είναι.

[La Flic]

Βραζίλη μου,για τα πάντα υπάρχουν στοιχεία και λίστες με ακριβείς ημερομηνίες. Μήπως θέλεις να δημοσιεύσω αυτή τη λίστα με δολοφονημένους πολίτες απο τα όπλα αστυνομικών απο το 1985 έως σήμερα μαζί με τις ποινές-χάιδια που εισέπραξαν για να μη μιλούμε με υποθέσεις;

Ξέρεις τι άλλο δείχνει αυτή η λίστα; ότι πρώτον καταρίπτει το μύθο των "μεμονομένων περιστατικών", ότι οι μαχαλόμαγκες αστυνομικοί γνωρίζουν ότι σε ότι και να κάνουν έχουν τη κάλυψη της πολιτικής υγεσίας τους, ότι το ίδιο το κράτος τους λέει "κάντε ότι γουστάρετε κι εδώ είμαι εγώ".
Και πρόσεξε μιλάω για λίστα μόνο δολοφονημένων και όχι ανθρώπων που έχουν δαρθεί,τραυματιστεί,εξευτελιστεί. Αν πρόσθετα και αυτούς η λίστα θα ήταν εγκυκλοπαίδια. Πληροφοριακά η λίστα περιέχει πάνω απο 200 άτομα και δεν μιλώ για ποινικούς που αντάλαξαν πυροβολισμούς με δαύτους, αλλά για νέους κυρίως όπως παράδειγμα εκείνο το παιδί  17 χρονών στη Μεσαρά της Κρήτης που δεν σταμάτησε με το μηχανάκι του σε μπλόκο λόγω ότι  φοβήθηκε επειδή δεν είχε δίπλωμα και ο άρχων του νόμου τον πυροβόλησε πισώπλατα στο κεφάλι. Η το άλλο παιδί 21 χρονων  στα Ανώγεια της Κρήτης που τους γάζωσαν με τα αυτόματα το αμάξι επειδή δεν σταμάτησαν και αυτοί σε μπλόκο λόγω ότι είχαν επάνω τους 10 γραμμάρια χασίς και φοβήθηκαν, η το άλλο το παιδί 19 χρονών στη Λιβαδειά που πυροβολήθηκε πισώπλατα στο κεφάλι επειδή και αυτο δεν είχε δίπλωμα και φοβήθηκε.
Για όλες αυτές τις περιπτώσεις η "αγία ΕΔΕ" απεφάνθει ότι ήταν εκπυσοκροτήσεις των όπλων κι έγιναν τυχαία.

 Και για να μη μακρυγορώ θα σε παρακαλούσα να μου βάλεις έστω και ένα όνομα αστυνομικού που δίωχθηκε απο την αστυνομία λόγω βίας εναντίον πολίτη. Όχι που να δικάστηκε με τρίμηνη αργεία η κάποιους εφέσιμους μήνες φυλακής κι επέστρεψε στα "καθήκοντα" του (όπως καλή ώρα οι "κηπουροί" της ζαρτινίερας στη Θεσ/νίκη) αλλά που να διώχθηκε για πάντα απο την ΕΛΑΣ.
Ότν θα μιλάμε για αυτά τα θέματα θα μιλάμε με στοιχεία και γεγονότα και όχι αερολογώντας και πιπιλίζωντας τη καραμέλα περί "μεμονομένων περιστατικών".

Λές ότι δεν εύθυνονται όλοι οι αστυνομικοί για τους "λίγους κακούς". Εγώ λέω ότι ευθύνονται παραπάνω απο τη πολιτική τους υγεσία,πολύ απλά για το λόγο ότι κανένας τους δεν έχει αντιδράσει πότε εναντίον αυτών των "λίγων" και δεν έχει απαιτήσει να διωχθούν απο το σώμα επειδή το ξευτιλίζουν γενικά με τη συμπεριφορά τους και τα εγκλήματα τους.

Στην αρχή του θέματος ύπαρχουν 5 επώνυμες καταγγελίες για πολύ σοβαρούς τραυματισμούς που συνέβησαν όλοι την ίδια μέρα, δε βρίσκεις ότι είναι λιγάκι μαζεμένα τα "μεμονομένα περιστατικά";
Και μιλάμε για ανθρώπους εργαζόμενους που κατέβηκαν ειρηνικά και όχι για νέους που κατέβηκαν να συγκρουστούν. Μεταξύ αυτών (αν και δεν έχει  σημασία) ειναι και η κόρη του συγγραφέα Μήτσου Κασόλα.
Για τις συγκεκριμένες καταγγελίες δεν απάντησες κάν.Απλά κατέφυγες ως συνήθως σε μια κλασική υποστήρηξη των αστυνομικών που "είναι και αυτοί εργαζόμενοι" κλπ κλπ συναισθηματικά, και απαλλακτικά για δαύτους.

Πάντως θα είθελα να μας πείς και άλλους τρόπους αντίδρασης και διαμαρτυρίας εκτός απο τις διαδηλώσεις,θα  είχε ενδιαφέρον αυτό.

[La Flic]

νη.

Άλλο παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι από αύριο και για έναν μήνα ο κάθε εργαζόμενος ξεχωριστά αποφάσιζε να μην κάνει τίποτα. Να μην πάει στην δουλεία του και να πάρει αναρρωτική άδεια. Θα ήταν μια συλλογική γενική απεργεία ή όχι?

Πω, πω... Αυτή η τελευταία ενέργεια είναι η απόλυτα μη βίαιη πράξη σε ατομικό επίπεδο που μετασχηματίζεται στην απόλυτα βίαιη ενέργεια σε συλλογικό επίπεδο. Η άγρια βιαιότητα της μη βίας.

Παππού αυτό που λές συμβαίνει ήδη στο δημόσιο απο τότε που τους έκοψαν τα επιδόματα. 'Εχει παρατηρηθεί το φαινόμενο της λευκής απεργίας και της μειωμένης εργασίας σε πολύ μεγάλο βαθμό σε όλες τις υπηρεσίες και απασχολεί τη κυβέρνηση αλλά δε μπορεί φυσικά να κάνει τίποτα.
Το σαμποτάζ στους χώρους εργασίας και η αποφυγή της με διάφορα μέσα προκειμένου οι εργαζόμενοι να πετύχουν τις διεκδικήσεις τους, είναι ένα απο τα προτάγματα του αναρχοσυνδικαλισμού. Τη δεκαετία του 80 ήταν κανόνας στα τηλεφωνικά κέντρα της Γερμανίας για να κερδίσουν παραπάνω μισθούς οι εκεί εργαζόμενοι.

[papous]

Έλα τώρα φλικ... πες μου ότι δεν σοβαρολογείς?

Συγκρίνεις την λευκή απεργία που κάνουν οι δημόσιες και δημόσιοι με γενική συλλογική αποχή από την δουλειά? Δεν γνωρίζεις φαίνεται ή δεν μπορείς να φανταστείς την διαφορετικότητα στις επιπτώσεις.

Άκου να δεις. Την "λευκή απεργία" που κάνουν αυτήν την στιγμή ορισμένες δημόσιες και δημόσιοι δεν θα την είχε πάρει χαμπάρι κανείς αν δεν την έγραφαν οι εφημερίδες κι αυτό διότι έτσι κι αλλιώς οι εν λόγω "αντιδρώντες" έξυναν τ' αρχ**ια τους ή τραβούσαν τα βυζιά τους ανέκαθεν. Το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων που δούλευε παλιότερα, δουλεύει και τώρα κανονικότατα, όταν δεν απεργεί, και με εξαίρετο αίσθημα ευθύνης.

Αν γινόταν γενική συλλογική απεργία ενός μηνός, πράγμα που απεύχομαι, τότε θα το καταλαβαίναμε αμέσως. Θα αυξανόταν η εγκληματικότητα 100 φορές εφόσον θα απεργούσαν και οι τόσο μισητοί αστυνομικοί. Οι εγκληματικές ομάδες θα ήταν στα φόρτε τους. Οι φόροι δεν θα εισπράτονταν, η αγορά δεν θα κινιόταν, οι άρρωστοι θα πέθαιναν στα σπίτια τους αβοήθητοι, τα πτώματα θα σάπιζαν στους δρόμους, οι πόλεις θα είχαν προβλήματα τροφοδοσίας και επισιτισμού, ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, δεν θα υπήρχαν. Οι άνθρωποι της πόλης θα άντεχαν το πολύ δέκα μέρες μετά από το πλιάτσικο στα καταστήματα, από εκεί και μετά ή θα πέθαιναν από την πείνα, την δίψα, τις αρρώστιες, ή θα τρωγόντουσαν μεταξύ τους.

Άντε, ας μην συνεχίσω...