Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / -

« στις: 14/03/08, 23:32 »

Είναι κατι φορές που τα 'χεις λήξει με τον εαυτό σου.
Όλες τις υπόλοιπες αισθάνεσαι άνθρωπος όμως.
Μέσα απο τις αντιφάσεις σου.
Έτσι ξαναγεννιέσαι.
Έτσι εξανθρωπίζεσαι.
Μόνο έτσι νοιώθεις υπαρκτος.

Φαντάζομαι θα το'χεις καταλάβει,αλλά στα οδοφράγματα έιμαστε όλοι ίσοι.
Εκεί είναι πιο απλά τα πράγματα.

Στα οδοφράγματα του μυαλού σου ειναι αλλιώς.
Εκεί πέρα στέκεσαι μόνος σου,
δεν υπάρχει κάποιος να σε σώσει απ τους φόβους σου.
Τις φάσεις και τις αντιφάσεις σου.
Καλύτερα σου λέω γω.
Έτσι, για να μένεις σε εγρήγορση.
Γιατί ,δεν ξέρω αν το χεις καταλάβει τούτο,
εκεί είναι οι δύσκολες συγκρούσεις...

Βαθιά μέσα σου.

Όταν τις λύσεις-όχι να τις παραμερίσεις έτσι?-
Τότε στάχτη θα ναι στο περασμά σου,
θάνατος και ζωή στα χέρια σου.
Τότε απόλαυσε στιγμές υπεροχής,
στα πιο φλογερά οδοφράγματα της ζωής σου.
Εκεί,απέναντι σε όλα τα σκουλίκια
που χουν για σένα χαράξει,ευθεία γραμμή

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / -

« στις: 14/03/08, 23:25 »

Δεν μπορείς να ονειρευτείς σε αυτή τη πόλη.
Νοιώθεις πως είσαι τρελός,
πραγματικά!
Χαχα!Δώσε μεγάλε , πάμε , όλη η ορχήστρα καλύτερα!
Μα στάσου μια στιγμή.
Εσύ είσαι ο τρελός ή οι υπόλοιποι
που κινούνται βιαστικά και απάνθρωπα?
Η ορχήστρα που λέγαμε βλέπεις...

Ούτε να σκεφτείς ελεύθερα μπορείς.
Βλέπεις, υπάρχουν και οι μπάτσοι της σκέψης.
Ξέρεις, αυτοί που σε βλέπουν για δυο εικόνες μονάχα
και θαρρούν οτι έχουν καταλάβει τη ψυχή σου
Οχι , οχι δεν φοράνε στολή, μα κι όμως
Καταπιέζουν το ονειρό σου καλύτερα απ τους άλλους.
Βίαζουν τη σκέψη καλύτερα απ τους άλλους.

Φαντάσου τώρα την εικόνα.
Καθιστός , χαμογελαστός
Καρφώνεις με τα μάτια σου τον ουρανό και τ'αστέρια
Και μ'έναν παιχνιδιάρικο κόμπο στο στομάχι σου,
σαν αυτόν απ τον πρώτο παιδικό σου έρωτα
Πες μου δεν νοιώθεις υπέροχα αθώος τωρα?

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ο δρομος της εκδικησης

« στις: 03/03/08, 00:22 »

Νιώθω να με στοιχειώνουν ξαφνικά,
Οι λέξεις μου με πνίγουν
Οι σκέψεις μου θολές εικόνες,
Μες το μυαλό μου μένουν μόνες

Αισθήματα διάχυτα,παντού διασκορπισμένα,
Σε κάποια κόκκινη γραμμή
Και αυτό που είδα τελικά σε μένα,
Μάλλον δεν είναι λογική

Αίσθημα μίσους στη καρδιά μου,
Φορέας κάποιας είδησης
Εικόνες πόνου στο μυαλό μου,
Το σήμα της εκδίκησης
Τρέχει συνέχεια η ματιά μου,
Στο κόσμο της συνείδησης
Και η ελπίδα μεσ'τα ονειρά μου,
Αιτία αναζήτησης

Ντυθήκανε τα χρώματα μουντά
Βαφτίστηκε η φρίκη,ευτυχία
Μα κόκκινη φαντάζει η ακμή μου
Με μαύρο πέπλο στη ψυχή μου

Τώρα οι λέξεις μ'αλαφρύνανε,
Μοιάζουν οι σκέψεις μου κινούμενες εικόνες
Γυμνές σχεδίες σ'αχόρταγα νερά,
Ποτέ πια δεν θα είναι μόνες

Αίσθημα μίσους στη καρδιά μου,
Φορέας κάποιας είδησης
Εικόνες πόνου στο μυαλό μου,
Προάγγελος της σύγκρουσης
Τρέχει συνέχεια η ματιά μου,
Στο κόσμο της συνείδησης
Και η ελπίδα μεσ'τα ονειρά μου...
Ο δρόμος της εκδίκησης

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / η ιδεα της κοινωνιας τους

« στις: 25/02/08, 18:50 »

Απέραντη μιζέρια και θάλασσες πτωμάτων
Είναι η ιδέα που έχουνε αυτοί!

Σαν αναλώσιμοι πρεπεί να γεννηθούμε
Σαν υποτακτικοί πρεπεί να ανατραφούμε
Σαν ζωντανοί νεκροί πρεπεί να εργαστούμε
Ανύμποροι,κουφοί,τυφλοί να εξαφανιστούμε

Με πρέζες πρόσκαιρης χαράς,πλαστικής ευτυχίας
Προβάλλουν την ιδέα τους αυτοί!

Σαν τρόφιμοι,να ενταχθούμε
Σαν μηχανές,να αλληλεπιδρούμε
Σαν ζώα,να αναπαραχθούμε
Γυμνοί απο αισθήματα,να ερωτευτούμε

Μα όταν τις επιθυμίες μας ακούμε...
Και βίαια στα αισθήματά μας αφεθούμε...
Στα όνειρα μας θα ανταποκριθούμε...

Τότε με σκέψη καθαρή,αθώα καταστρεπτική
Και πρωτόγνωρη δίψα για ζωή
Για εσάς θα είναι κακά τα νέα
Και γι αυτό που ονομάζετε εσείς ιδέα...ιδέα...ιδέα!

Ιδέα της επιβολής,του κράτους της υποταγής
Ιδέα της καταστολής,συναισθημάτων και ψυχής
Ιδέα που επιβάλλατε,με ψέμματα και βία
Ιδέα που εσείς,αποκαλείτε κοινωνία...

υγ αυτο ειναι πανω κατω το υφος που προτιμω να γραφω,ισως γι αυτο κραταω πολυ προσωπικους τους στιχους μου

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ενα λουλουδι που δεν αφηνουν να ανθισει(κουβεντα με εναν καθημερινο ανθρωπο)

« στις: 25/02/08, 12:12 »

Φίλε, βλέπεις πρόσωπα μουντά
Μπορείς να νιώσεις την οργή τους?
''-Φίλε πρέπει να πάω στη δουλειά''
''-Ανάσα-στάχτη και βαριά καρδιά''
(...Φαύλος κύκλος η ζωή σου...)
Είναι σαν να στέκεσαι γυμνός
Μόνος,σκυφτός και διαλυμένος
Σαν να κοιτάς ενα λουλούδι που πεθαίνει
Έτσι ο κόσμος πάει χαμένος

Σε πείσαν πως δεν είσαι άνθρωπος
Σκοτώσανε τα όνειρά σου
Ομώς εσυ πάλι παράλογα κοιτάς
Καθώς δίπλα μου ξεφυσάς
''-Μα τί να κάνω?Πώς μπορώ ξύπνιος ξανά να μείνω?''
''-Καίγομαι μέσα μου σαδιστικά και τη ζωή μου αφήνω''
(...Φαύλος κύκλος η ζωή σου...
 ...Οπλισμένη η υπομονή σου...)

Το βράδυ όμως είναι αλλιώς
Σκιές συνομωτούν,έχουν το νοημά τους
Και τότε η πόλη έχει φώς
Σάν την ασύμμετρη χαρά τους
Φίλε,σταμάτα λίγο το ρολόϊ σου
Και σκέψου τη σκιά σου
Πές μου τι βλέπεις τώρα, ακριβώς,!
Ποτέ μη ξανασκύψεις το κεφάλι σου
Για τ'άλλα προσωπά σου...
''-Είδα ενα ανήμπορο λουλούδι που πέθαινε αργά''
''-Μα είχε σπίθα και οργή,το μόνο που του μένει πια...''

υγ ειναι η πρωτη φορα που ανεβαζω στιχους πρωτον επειδη ειναι ιδιαιτερα προσωπικοι και φανταζομαι θα ναι λιγο δυσκολο να βγαλει καποιος αλλος πλην εμου νοημα και εκτος αυτου...ντρεπομαι

6

Κιθάρα - Μάρκες και τύποι / squier II stratocaster

« στις: 31/12/07, 03:09 »

εχει κανεις ιδεα τι παιζει με αυτη τη κιθαρα?την πηρα απο ενα φιλο που την ειχε παρατημενη και την εφερα στα ισια της με ελαχιστα λεφτα και καποιες μικροδουλειες απο μερους μου.απλα επειδη γκουγκλαρα κιολας δεν βρηκα κατι το ιδιαιτερο ουτε καν τη χρονια κατασκευης δεν καταφερα να μαθω μιας και το serial αρχιζει με Μ και μετα εχει 6 αριθμους ενω ειδα οτι σε fender και squier τα serials δεν πανε ετσι.δηλαδη η παιζει και δευτερο γραμμα στο serial η εχει λιγοτερους αριθμους τελοςπαντων.ειναι made in korea με maple ταστιερα.απλα επειδη oι squier δεν ειναι και τπτ σοβαρες κιθαρες να δω σε τι μπορει να διαφερει αυτη που ειναι squier II-αν δλδ υπαρχει καποια διαφορα-.
και μια αλλη ερωτηση με αυτους που εχουν squier.εχουν λουστο στο λαιμο η οχι?
παντως ο ηχος της δεν μπορω να πω οτι ειναι κακος.για blues σε σχεση με την prestige-η οποια εχει μεν πολυ καλα καθαρα- ειναι καπως καλυτερος.