Mike Oldfield - Music of the Spheres

[freemind]

Ο Mike Οldfield μας ειχε συνηθισει τον τελευταιο καιρο ( ξεκινωντας απο το Millenium Bell ) σε ηλεκτρονικες παραγωγες και συνθεσεις, που σιγουρα δεν αντικατοπτριζαν τον Oldfield της δεκαετιας του 80 και των Tubular Bells ( 1-2 κυριως ).
Παρολαυτα, νομιζω πως αυτος ο δισκος κανει ενα μεγαλο "come back" για τον αυτοδιδακτο κιθαριστα, που καταφερε απο τα μεσα του 70 να αλλαξει την εικονα της "instrumental new age/rock" μουσικης.

Σιγουρα, περασαν πολλα χρονια απο τοτε, πολλοι ανθρωποι που συνεργαστηκε μαζι τους ( και αποκομισε πολλες εμπειριες και επιρροες ), πολλες τεχνικες ηχογραφησης και παραγωγης που αλλαξαν κατα καιρους και μια "διαβαση" απο πολλα ειδη μουσικης.

Ομως το "Music of the Spheres" ειναι ενας κατεξοχην ορχηστρικος δισκος. Ο Mike πεταει απο πανω του την ηλεκτρικη κιθαρα και αποδεικνυει ( για αλλη μια φορα ) πως οι ικανοτητες του στην ακουστικη ειναι τρομερες και τεχνικα, αλλα και αισθητικα.

Κυριο λογο στα κομματια του δισκου παιζει η ορχηστρα, αφου ο Mike Oldfield εχει εναν καθαρα σολιστικο ρολο. Η δουλεια στην ενορχηστρωση ειναι τρομερη, ενω για αλλη μια φορα ο δισκος αποτελει σεμιναριο ηχοληψιας και παραγωγης.

Στο συνθετικο τομεα, πρεπει να παραδεχτω πως ο Mike Oldfield δειχνει μια προτιμηση σε παλαιοτερες του συνθεσεις. Riffs που θυμιζουν κομματια παλαιοτερων ( επιτυχημενων ) δισκων, μοτιβα που επαναλαμβανονται απο την ορχηστρα και "χτιζονται" σιγα σιγα, καθως και μια οργιαστικη χρηση των ορχηστρικων ηχοχρωματων, ειναι τα σημεια οπου επικεντρωνεται ο Oldfield.

Προσωπικα θα σταθω στο main riff ολου του δισκου για 2 λογους.
α) Γιατι μετα απο 5 δισκους, ο Odlfield ακολουθει τη λογικη των νεανικων του χρονων. "Δημιουργησε το riff, ανακατεψε το, παιξε πανω του, χτισε το, κορυφωσε το, πεταξε το σε διαφορετικα σημεια, χωρισε το..εχεις ετοιμο το κομματι". Και επιτελους, το riff υπαρχει σε ολον το δισκο.
β) Γιατι θυμιζει ενα μερος απο το Tubular Bells 1. Και εκει που λες "παλι το ιδιο", σε αφηνει με μια γλυκια γευση αφου φροντιζει να το παραλλασει τοσο, οσο πρεπει για να μην καταντησει βαρετο.

Περιληπτικα, αυτος ο δισκος μ'αρεσει γιατι:

1) Ειναι μια θετικη αναμνηση απο ενα συνθετη που μεγαλωσε 2 γενιες με instrumental κομματια.
2) Μπορω να τον ακουσω 3 φορες συνεχομενα χωρις να βαρεθω, αφου ανακαλυπτω παντα κατι καινουριο.
3) Ανηκει στο ειδος της ορχηστρικης μουσικης, με μοντερνα στοιχεια.
4) Εχει αρτια παραγωγη.
5) Παιζει ο Oldfield 
6) Ειναι του Oldfield 

Αυτος ο δισκος δεν μ'αρεσει γιατι:
1) Τα Metropolis τον εχουν στα 17Ε περιπου. Ειναι παραγωγης 2007.
2) Παντα πρεπει να βρω κατι αρνητικο, αλλα δεν βρισκω τιποτα και αυτο μου την σπαει. 


1 Harbinger                - 04.04
2 Animus                 - 03.09
3 Silhouette                 - 3.19
4 Shabda                 - 3.56
5 The Tempest                    - 5.48
6 Harbinger (reprise)             - 1.30
7 On My Heart  Feat: Hayley Westenra Part 2   - 2.27
8 Aurora                   - 03.42
9 Prophecy                  - 02.54
10 On My Heart (reprise)          - 01.16
11 Harmonia Mudi             - 03.46
12 The Other Side             - 01.28
13 Empyrean                - 01.37
14 Musica Universalis             - 06.24

[Diagrapste me epitelous]

.