ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

[ΠΟΙΟΣ]

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Και έγιναν οι στίχοι μου τα μνήματα των ανεκπλήρωτων

Οι αλήθειες μου καλυμμένες από μουτζούρες πετάχτηκαν με τα άλλα σκουπίδια στον κάδο του δήμου

Και από μένα απέμεινε μόνο φασαρία και θόρυβος έτσι όπως έσερνα το σκουριασμένο μου το όνειρο

Και έβαψα το σκοτάδι μου με το φως της μέρας για να μπορέσω να το μετακινήσω στην επόμενη νύχτα χωρίς να προκαλέσω τον ήλιο

Και περιπλανήθηκα στην ξενιτιά των ανθρώπων για να έχω να γυρίσω πίσω στην σπηλιά μου λυτρωμένος

Σαν ένα ξερό λουλούδι που γύρισε και κρύφτηκε μέσα στον σπόρο του ξέροντας ότι από καμιά μέλισσα δεν θα λείψει

Α.Π.

[panixgr]

Το έχεις άνθρωπε μου! Πολύ όμορφο.

Αλλα δες το έτσι... η ζωη είναι ένα αλισβερίσι ενέργειας... αυτοί που μας θέλουν είναι για να εκμεταλευτούν την ενέργειά μας... όταν δεν έχουμε πλεον δεν μας θέλει κανείς.

άπειροι πολιτισμοί και θρησκείες προσπάθησαν να το σώσουν αλλά η ουσία παραμένει ... και δεν είναι τόσο ... ανθηρή.

[ΠΟΙΟΣ]

Το έχεις άνθρωπε μου! Πολύ όμορφο.

Αλλα δες το έτσι... η ζωη είναι ένα αλισβερίσι ενέργειας... αυτοί που μας θέλουν είναι για να εκμεταλευτούν την ενέργειά μας... όταν δεν έχουμε πλεον δεν μας θέλει κανείς.

άπειροι πολιτισμοί και θρησκείες προσπάθησαν να το σώσουν αλλά η ουσία παραμένει ... και δεν είναι τόσο ... ανθηρή.

Εγώ νομίζω ότι τα προβλήματα ξεκινάνε αν αργήσει το παιδί να γεράσει μέσα σου , και σε τρέχει σε αλάνες για παιχνίδι.... Ε από κει σε  διώχνουν

[panixgr]

Το έχεις άνθρωπε μου! Πολύ όμορφο.

Αλλα δες το έτσι... η ζωη είναι ένα αλισβερίσι ενέργειας... αυτοί που μας θέλουν είναι για να εκμεταλευτούν την ενέργειά μας... όταν δεν έχουμε πλεον δεν μας θέλει κανείς.

άπειροι πολιτισμοί και θρησκείες προσπάθησαν να το σώσουν αλλά η ουσία παραμένει ... και δεν είναι τόσο ... ανθηρή.

Εγώ νομίζω ότι τα προβλήματα ξεκινάνε αν αργήσει το παιδί να γεράσει μέσα σου , και σε τρέχει σε αλάνες για παιχνίδι.... Ε από κει σε  διώχνουν

τεράστιο πρόβλημα... όντως..
θυμάμαι στο πανεπιστήμιο, ήμουν νομιζω 3ο έτος, 1988, μόλις είχα κουρευτεί γουλί, και είχα αρχίσει να σιχαίνομαι την αριστερά, και ιδίως ΚΚΕ Εσ, ρήγα φερραίο, κτλ... Ειχε έρθει απο το Ρεθυμνο στο Ηράκλειο μια θεατρική ομάδα και ο αρχηγός-σκηνοθέτης είχε ένα ματσο κορτσουδια συνοδία και μιλούσε για αγωνες, επαναστάσεις, κτλ.. Ηταν φανερό οτι ο γελοίος δεν μπορούσε να σταυρώσει ... θηλυκό ... πόσο είχα σιχαθεί εκείνη την εικόνα... που να φανταζόμουν την αφεντιά μου 33 χρόνια μετά...

Το πρόβλημα ειναι τεχνικο, κάτι έγινε στην εξέλιξη του είδους και οι άντρες συνέχισαν να "λειτουργούν" και μετά τα 40,50,60.. αυτό είναι ανωμαλία της φύσης, μας κάνει δούλους, αντίχριστους, βρυκόλακες, πεινάλες, ληγούρια, πορνόγερους... Μόνο η εγκράτεια και η επιστροφή στην εκκλησία μπορούν να δώσουν απάντηση σε αυτή την στρέβλωση (για την οποία δεν ευθυνόμαστε εμείς 100%).

[ΠΟΙΟΣ]

Το έχεις άνθρωπε μου! Πολύ όμορφο.

Αλλα δες το έτσι... η ζωη είναι ένα αλισβερίσι ενέργειας... αυτοί που μας θέλουν είναι για να εκμεταλευτούν την ενέργειά μας... όταν δεν έχουμε πλεον δεν μας θέλει κανείς.

άπειροι πολιτισμοί και θρησκείες προσπάθησαν να το σώσουν αλλά η ουσία παραμένει ... και δεν είναι τόσο ... ανθηρή.

Εγώ νομίζω ότι τα προβλήματα ξεκινάνε αν αργήσει το παιδί να γεράσει μέσα σου , και σε τρέχει σε αλάνες για παιχνίδι.... Ε από κει σε  διώχνουν

τεράστιο πρόβλημα... όντως..
θυμάμαι στο πανεπιστήμιο, ήμουν νομιζω 3ο έτος, 1988, μόλις είχα κουρευτεί γουλί, και είχα αρχίσει να σιχαίνομαι την αριστερά, και ιδίως ΚΚΕ Εσ, ρήγα φερραίο, κτλ... Ειχε έρθει απο το Ρεθυμνο στο Ηράκλειο μια θεατρική ομάδα και ο αρχηγός-σκηνοθέτης είχε ένα ματσο κορτσουδια συνοδία και μιλούσε για αγωνες, επαναστάσεις, κτλ.. Ηταν φανερό οτι ο γελοίος δεν μπορούσε να σταυρώσει ... θηλυκό ... πόσο είχα σιχαθεί εκείνη την εικόνα... που να φανταζόμουν την αφεντιά μου 33 χρόνια μετά...

Το πρόβλημα ειναι τεχνικο, κάτι έγινε στην εξέλιξη του είδους και οι άντρες συνέχισαν να "λειτουργούν" και μετά τα 40,50,60.. αυτό είναι ανωμαλία της φύσης, μας κάνει δούλους, αντίχριστους, βρυκόλακες, πεινάλες, ληγούρια, πορνόγερους... Μόνο η εγκράτεια και η επιστροφή στην εκκλησία μπορούν να δώσουν απάντηση σε αυτή την στρέβλωση (για την οποία δεν ευθυνόμαστε εμείς 100%).

Νομίζω το γενικεύεις και το απλοποιεις ...θυμάμαι κάποτε που είχα διαβάσει για την κοπέλα ενός μεγάλου σε ηλικία ποιητή που την αποκαλούσαν ... η μούσα του ...την ίδια στιγμή που κοροϊδεύαμε το γείτονά μου που ήταν και αυτός σε μεγάλη ηλικία και και την αληθινή του αγάπη για μία πιο μικρή κοπέλα Την λέγαμε γέροντοκαψούρα ....τελικά Όλα έχουν να κάνουν με το ποσο η εικόνα σου μπορεί να υποστηρίξει αυτό που κάνεις... Όσο αφορά αυτή την ενέργεια που λες αυτό δεν έχει να κάνει με την ενέργεια που έχεις εσύ αλλά με την ενέργεια που μπορεί να παράγει ο άλλος με σένα....

[panixgr]

Η ουσία παραμένει: ζητιανιά στοργής, ανεκπλήρωτος πόθος, ανασφάλεια, αδυναμία, φόβος, εγωϊσμος. Ολα τα καλά συστατικά που αγαπάει ο εξω-απο-δώ. Προσωπικά επαιξα, έχασα, και τελικά αποφάσισα τον δύσκολο δρόμο, των γενναίων, μένω σε αυτά που είπα.
Δεν απλοποιώ τίποτε επειδή το λέω (επι τέλους) με το όνομά του.

Εχω τα ^%$ να μην είμαι εντάξει με την στρέβλωση, ούτε να μετονομάζω την πενία και την ζητανιά με όμορφους χαρακτηρισμούς.

Ας ειναι καλά η γυναίκα μου, που προέρχεται απο ράτσα πολεμιστών και μου άνοιξε τα στραβά.


Η κουλτούρα της κεντρικης ελλάδος με την οποία μεγάλωσα και το ρόκ αποδείχθηκαν ΕΛΑΧΙΣΤΑ για να με βοηθήσουν. Τα πράγματα είναι μετρημένα, δεν βγαίνει η αριθμητική αλλιως και ο δρόμος είναι ένας (του φωτός).

[ΠΟΙΟΣ]

Η ουσία παραμένει: ζητιανιά στοργής, ανεκπλήρωτος πόθος, ανασφάλεια, αδυναμία, φόβος, εγωϊσμος. Ολα τα καλά συστατικά που αγαπάει ο εξω-απο-δώ. Προσωπικά επαιξα, έχασα, και τελικά αποφάσισα τον δύσκολο δρόμο, των γενναίων, μένω σε αυτά που είπα.
Δεν απλοποιώ τίποτε επειδή το λέω (επι τέλους) με το όνομά του.

Εχω τα ^%$ να μην είμαι εντάξει με την στρέβλωση, ούτε να μετονομάζω την πενία και την ζητανιά με όμορφους χαρακτηρισμούς.

Ας ειναι καλά η γυναίκα μου, που προέρχεται απο ράτσα πολεμιστών και μου άνοιξε τα στραβά.


Η κουλτούρα της κεντρικης ελλάδος με την οποία μεγάλωσα και το ρόκ αποδείχθηκαν ΕΛΑΧΙΣΤΑ για να με βοηθήσουν. Τα πράγματα είναι μετρημένα, δεν βγαίνει η αριθμητική αλλιως και ο δρόμος είναι ένας (του φωτός).

θα σου απαντήσω με ένα σχόλιο που έκανε στους στίχους μου μία κυρία κάπου αλλού ....Δώσε προσοχή εκεί που αναφέρεται για το σεβασμό και την αξιοπρέπεια...και για να κλείσουμε εδώ αυτό το θέμα νομίζω πως είναι όλα ειναι προσωπική υπόθεση και προσωπικός ο δρόμος.............''Η απόλυτη μοναξιά, ένας άστεγος συναισθημάτων... ο τελευταίος στίχος, σα να ξαναγίνεται μωρό και να ξαναγυρίζει στη μήτρα... γιατί είναι ξένος για όλο τον κόσμο. Έντονοι οι στίχοι σου, έχουν ένα μίγμα θλίψης, οίκτου αλλά και σεβασμού απέναντι στον άνθρωπο αυτό, που είναι αξιοπρεπής στη μοναξιά του, δεν παρακαλάει.''