Φεύγω μην μου φταις...

[kalliandi]

     

Ανοίγω τα φτερά, φεύγω μακριά

πετάω στα ψηλά, στα ψηλά βουνά.

Όλα τόσο ωραία σαν μια ζωγραφιά

σε μια έμπνευση Θεού, μία πινελιά.

Διασχίζω τον αιθέρα, απέραντος ουρανός,

λούζομαι ακτίνες σαν μικρός Θεός

γίνομαι τώρα ένα, ένα με το φως…

Φεύγω…αφανίζομαι ολόκληρος.

Φεύγω μην μου κλαις, φεύγω μην μου φταις.

Κι αν η αλήθεια είναι ψέμα που θα δείξουν οι καιροί,

καρτερικά θα περιμένω σαν το χάδι το παιδί.

Φεύγω μην μου φταις, το φεγγάρι δες…

Όλο φεύγει μάτια μου…μα ήταν εδώ εχθές!

Κάπου θα ξεφύγω, κάπου θα χαθώ

σ’ ένα αστέρι πάω τόσο δα μικρό.

Άκουσα πως είναι τόσο τυχερό

όσο η Γη που έχει άφθονο νερό.

Μιλάω με τ’ αστέρια κι εκείνα με ρωτούν:

«Πού πας χωρίς αγάπη…; Τα όνειρα θα χαθούν».

«Πάω με την αγάπη βαθιά μες στην καρδιά.

Αγάπη για την φύση, εσάς και την ψυχή,

θέλω να δω, να νιώσω, όσα είχα ονειρευτεί…».

«Είσαι ανόητος θνητός…πού πας και πού ορίζεις!;

Άγω το παν δύσκολα πρέπει να ξεστομίζεις!».

Φεύγω μην μου φταις, φεύγω μην με καις.

Κι αν η αγάπη είναι σιωπή και η ψυχή ανάσα

θα νοσταλγώ, θα σκέφτομαι τα λόγια από τα άστρα.

Φεύγω μην με καις, κοίτα το φεγγάρι, κοίτα το…χλωμό…

Όλο φεύγει μάτια μου, μα είναι πάντα εδώ!

[kalliandi]

         

Ανοίγω τα φτερά, φεύγω μακριά

 

πετάω στα ψηλά, στα ψηλά βουνά.

 

Όλα τόσο ωραία σαν μια ζωγραφιά

 

σε μια έμπνευση Θεού, μία πινελιά.

       
 
 

Διασχίζω τον αιθέρα, απέραντος ουρανός,

 

λούζομαι ακτίνες σαν μικρός Θεός

 

γίνομαι τώρα ένα, ένα με το φως…

 

Φεύγω…αφανίζομαι ολόκληρος.

       
 
 

Φεύγω μην μου κλαις, φεύγω μην μου φταις.

 

Κι αν η αλήθεια είναι ψέμα που θα δείξουν οι καιροί,

 

καρτερικά θα περιμένω σαν το χάδι το παιδί.

 

Φεύγω μην μου φταις, το φεγγάρι δες…

 

Όλο φεύγει μάτια μου…μα ήταν εδώ εχθές!

       
 
 

Κάπου θα ξεφύγω, κάπου θα χαθώ

 

σ’ ένα αστέρι πάω τόσο δα μικρό.

 

Άκουσα πως είναι τόσο τυχερό

 

όσο η Γη που έχει άφθονο νερό.

       
 
 

Μιλάω με τ’ αστέρια κι εκείνα με ρωτούν:

 

«Πού πας χωρίς αγάπη…; Τα όνειρα θα χαθούν».

 

«Πάω με την αγάπη βαθιά μες στην καρδιά.

 

Αγάπη για την φύση, εσάς και την ψυχή,

 

θέλω να δω, να νιώσω, όσα είχα ονειρευτεί…».

 

«Είσαι ανόητος θνητός…πού πας και πού ορίζεις!;

 

Άγω το παν δύσκολα πρέπει να ξεστομίζεις!».

 
 
     

Φεύγω μην μου φταις, φεύγω μην με καις.

 

Κι αν η αγάπη είναι σιωπή και η ψυχή ανάσα

 

θα νοσταλγώ, θα σκέφτομαι τα λόγια από τα άστρα.

 

Φεύγω μην με καις, κοίτα το φεγγάρι, κοίτα το…χλωμό…

 

Όλο φεύγει μάτια μου, μα είναι πάντα εδώ!