ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ

[Takamine]

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ

Η πρώτη αντάμωση, ένα άγριο
πράσινο δάσος.
Με φοίνικες και λίμνες,
μ' αηδόνια, με χήνες.
Μεγάλο δάσος, σ' ένα σχήμα πρωτόγνωρο,
ποιος Θεός να το 'χει λαξεύσει;
και μαγεύεις κάθε σκέψη;
Χειμαρρώδεις καταρράκτες
σ'αφήνουν μια μοσχοβολιά
φρεσκάδα από αμυγδαλιά.
Ολόλευκη, τρυφερή αμυγδαλιά
φωτισμένη με όλες του ήλιου τις αχτίδες,
προστατευμένη απ' της Αθηνάς τις ασπίδες.
Κάθε χαμόγελο με λυτρώνει,
άγγελος που πετάει μ' ανοιχτά φτερά,
ένα νούφαρο που πορφυρίζει στα νερά.
Πιο απαλή αφή απ' τον αφρό της θάλασσας
κι η ανάγκη μου δεν δαμάζεται
ούτε από τίποτα, σκιάζεται.
Μόνο αγάπη!
Αγάπη για την πορεία που διαγράφουν τα μάτια μου,
στην όαση, στ' όνειρο, στον παράδεισο.
Αυτή η εικόνα είναι η ζωή...
είναι η αγάπη, η ευχή,
πίστη στο καθετί, πίστη δυνατή.
Το προσωπό σου είναι η ζωή.