Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές => Μήνυμα ξεκίνησε από: Jimmy_Page στις 08/09/03, 01:10
-
Σκοπευα καιρο να θεσω αυτο το ερωτημα και τωρα που εχουμε και τον καταλληλο χωρο ειναι ευκαιρια...
Τι γνωμη εχετε γι' αυτον τον δισκο? Αλλοι λενε πως ειναι η αναγεννηση των Floyd και η πρωτη σπουδαια δουλεια μετα των Waters. Αλλοι παλι το θεωρουν μια απεγνωσμενη (και αποτυχημενη) προσπαθεια των PF να αναδειχθουν.
Ακουω...
-
Χμ..ειναι ενας απο τους αγαπημενους μου δισκους! Παρατηρω μια ωριμοτητα στο μουσικο τους στυλ. Ξεφευγουν πλεον απο τη ψυχεδελεια και το μπλουζιδικο στυλ και εισαγουν και λιγο pop rock!
Εμενα μου αρεσει πολυ και οχι επειδη εχει το High Hopes, αλλα επειδη οι Pink Floyd κρατιουνται ακομα ζωντανοι!!!
-
polis kalos diskos!OI floyd deixnoun pos einai akoma zontanoi!
-
oloi oi diksoi ton pink floyd einai foveroi! ki o sygekrimenos diskos para poli kalos allo oxi kai o kaliteros!!!
-
File Jimmy... Min kaneis to lathos na sindeseis tin douleia afti ws 'prospatheia anagennisis' i 'prospatheia apokopis apo ton Waters' i den kserw 'gw ti. Par'to san mia douleia enos terastiou sigkrotimatos pou exase enan apo tous kalyterous synthetes stin istoria tis rock. Kai pali to symperasma tha einai oti einai enas eksairetikos diskos me foveres empnefseis apo enan katapliktiko kitharista... 8)
-
O diskos mporei na einai kalos sa kitharistikos diskos (opws kai na to kanoume h kithara tou gilmour einai monadikh) alla dystyxws pera apo auto tipota ,den yparxei h empneush pou yphrxe se pollous allous thematikous diskous twn floyd(animals-farma twn zwwn tou orwell the wall-apoxenwsh darkside of the moon-oti odhgei sth paranoia klp)Kat eme se sxesh me th mousikh pou kukloforhse sta 90s einai kalos diskos alla se sxesh me tous diskous twn floyd(me waters) paei apatos.
-
Πολυ καλος δισκος απο πολλες αποψεις...
Καταρχας απο αποψη μουσικης ηταν σχεδον αψογος... Με τον Gilmour να φτανει (χωρις να αγγιζει :)) επιπεδα παλιοτερων χρονων και με εναν Wright αρκετα πιο εμπνευσμενο.. Το High Hopes θα μπορουσε καλλιστα να ειναι ενα τραγουδι-"επιτυχια" μεσα σε καποιον κορυφαιο δισκο τους... Η φωνη του David πιο ωριμη δεν θυμιζει και πολυ τον παλιο Gilmour, αλλα δεν παυει να ειναι θεικη... Ενας τελειος δισκος για τους νεους (με αυτον το δισκο αλλοστε τους γνωρισαν εγω και οι περισσοτεροι συνομηλικοι μου), μια πολυ καλη Floyd δουλεια για τους φανατικους...
Απο αποψη θεματολογιας θα διαφωνησω με τον fenderiarh. Ο Devision Bell, μετα το Wall, DSOTM, και Animals εχει ισως το πιο σημαντικο θεματικο υποβαθρο, την επικοινωνια... Γι αυτο και ο τιτλος, που εμεσα το "καμπανακι" αυτο (Devision bell) παραπεμπει σε διαφωνια (απο Shine Fan Club (http://www.pinkfloyd.gr): "Division Bell" ονομάζουν το κουδούνι που χτυπάνε στο Αγγλικό Κοινοβούλιο όταν μια διαφωνία έχει φτάσει στο απροχώρητο και είναι αδύνατο να λυθεί, οπότε το καμπανάκι την λήγει. Είναι φανερό λοιπόν, πως αναφέρεται στην κατάσταση εκείνη στις σχέσεις των ανθρώπων, όπου μια διαφωνία έχει φτάσει στο απροχώρητο, λόγω έλλειψης επικοινωνίας). Και -οπως παντα απο την αποχωρηση του Waters- αρκετες αναφορες στην "καρδια" του συγκροτηματος. Με αρκετα πιο τρυφερο τροπο, τοσο σε ηχο οσο και σε στιχο, ο Gilmour βγαζει ενα συναισθημα προς τον Waters. Οπως αναφερεται και στην κριτικη του δισκου "Θα μπορουσε να πει κανεις οτι ο δισκος αυτος ειναι το προσωπικο "The Wall" του Gilmour".
Σιγουρα μεσα στους 6 καλυτερους δισκους του συγκροτηματος, το Devision Bell ειναι μια πολυ καλη προσπαθεια των γερο-Floyd, σιγουρα ασυγκριτα καλυτερη απο το Momentary Lapse Of Reason...
Αυτα.. 8)