Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Μπορεί κάποιος να μου λύσει την εξής απορία: Υπάρχει κάποια συσχέτηση μεταξυ της ψηλότερης νότας που μπορεί να πιάσει κάποιος με την κανονική φωνή και αυτής που μπορεί να πιάσει με falsetto? Δηλαδή με την κανονική φωνή μπορείς θεωρητικά να πιάσεις τις νότες που πιάνεις με το falsetto; Αν όχι πόσο περίπου χαμηλότερα?
Τέλος πως καταλαβαίνω αν τραγουδάω κανονικά ή falsetto;
Συμφωνούμε απόλυτα σε αυτό. Νομίζω όμως ότι το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της θεωρίας του χάους είναι ότι εμφανίζεται σε απλούστατα και πλήρως θεωρητικά συστήματα, όπως τρεις μάζες σε τροχιά, χωρίς καμία απολύτως εξωτερική παρέμβαση. Γι' αυτό και δεν θέλω να μπλέκω πολλές παραμέτρους. Το παράδειγμα με την πεταλούδα το χαρακτήρισα κακό γιατί κάποιος που το ακούει μπορεί να νομίσει ότι η απροσδιοριστία οφείλεται στην πληθώρα των εξωτερικών αντιδράσεων, ενώ το χάος είναι εν γένει ιδιότητα του συστήματος.
Πάντως όπως δεν μπορείς να έχεις τις ίδιες αντιστάσεις τσόχας, τριβές αέρα κλπ δεν μπορείς να έχεις και δύο ίδια χτυπήματα. Αν θεωρήσεις μόνη παράμετρο της στεκιάς τη γωνία και ρίξεις Ν στεκιές η πιθανότητα κάποια από αυτές να είναι πανομοιότυπη με την επιθυμητή είναι Ν δια άπειρο = 0 για κάθε Ν...
Symeon> Αυτό που λες είναι μια υποκειμενική έννοια της ακρίβειας. Εγώ αναφέρω την ακρίβεια με την αντικειμενική της έννοια, πχ αν μετρήσουμε ένα μήκος με ακρίβεια 1 cm και το βρούμε 1 μέτρο τότε αυτό μπορεί να είναι από 99 ως 101 cm. Το πρόβλημα του κουτιού υπόκειται ΚΑΙ στη στατιστική όπως και οποιοδήποτε άλλο φαινόμενο. Μπορείς όμως να υπολογίσεις την εξίσωση της τροχιάς ενός σωματιδίου για οποιονδήποτε χρόνο; Από θεωρητικής άποψης το πρόβλημα του καιρού είναι πιο κλασικό παράδειγμα εφαρμογής της θεωρίας του χάους, αλλά το πρόβλημα του μπιλιάρδου σου δίνει μια μηχανική αναπαράσταση του πως δύο παραπλήσια φαινόμενα εξελίσσονται με έναν τρόπο που δίνει σταδιακά αποκλίνοντα αποτελέσματα. Όπως δύο παρόμοιες στεκιές στο μπιλιάρδο σε κάθε κρούση των μπαλών θα "απομακρύνονται" συνεχώς η μία από τη άλλη, έτσι και δύο καιρικά φαινόμενα, ένα "με" πέταγμα πεταλούδας και ένα "χωρίς" σταδιακά θα δίνουν εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα. Και τελικά δύο διαφορετικά πειράματα με όσο πανομοιότυπες αρχικές συνθήκες και αν ξεκινήσουν, θα εξελιχθούν διαφορετικά. Γι' αυτό και δεν μπορούν να γίνουν μακροπρόθεσμες προβλέψεις.
Samsonic> διάβασε το "Παίζει ο Θεός Ζάρια;" του Ian Stewart. Η θεωρία του Merfy (ή Murfy?) είναι απλά ένα ψυχολογικό τρικάκι, δεν έχει σχέση με τη φυσική...
Panos1984> το πρόβλημα του κουτιού το λύνει η στατιστική όσο λύνει και το πρόβλημα του καιρού. Η στατιστική μας λέει ότι υπάρχει αέρας σε ολόκληρο το κουτί, όπως μας λέει και ότι θα υπάρχει αέρας σε όλη την επιφάνεια της γης, αλλά δεν μπορεί να προβλέψει την πορεία ενός συγκεκριμένου μορίου...
Όντως η θεωρία του χάους εμφανίζεται πάντα "πακέτο" με συστήματα που περιγράφονται από μη γραμμικές εξισώσεις (και αυτά είναι πολλά, πχ τρεις ή περισσότερες μάζες σε τροχιά) αλλά η ουσία της θεωρίας του χάους οφείλεται στην παραπάνω απλή διαπίστωση, δηλαδή στη μεγένθυνση των αποκλίσεων. Δεν σου λέω ότι το παράδειγμα αυτό είναι απόδειξη της θεωρίας, αλλά σου δίνει να καταλάβεις που οφείλεται. Τώρα αν μιλάμε για απόδειξη άσ'το, εδώ δεν ξέρουμε καλά καλά αποδείξεις θεωρημάτων του 18ου αιώνα! Αν οι αποδείξεις ήταν τόσο απλές όσο και τα παραδείγματα θα ήμασταν όλοι επιστήμονες...
εχω δει την μιση ταινια, και είναι ήδη στις τοπ 5 που έχω δεί!! θα την συνεχισω αύριο.. καταπληκτική..
τωρα για την θεωρία.. απ΄ότι ξέρω υπάρχει και η ακριβώς αντίθετη θεωρία.. χωρίς να είμαι σίγουρος: πως ενα πράγμα τόσο μικρό, οπως π.χ το πέταγμα της πεταλούδας, ειναι τοσο μικρό που θα απορροφηθεί απτο σύμπαν και δεν θα έχει καποια σημαντική ¨αντίδραση¨ στον κόσμο..
Ε;;; Υπάρχει τέτοια θεωρία; Βασικά δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει επιστημονική θεωρία που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο... Πώς θα απορριφθεί δηλαδή; Θα συμβεί ένα φαινόμενο και τα παρακείμενα μόρια θα "αρνηθούν" να επηρεαστούν; Μάλλον για αμπελοφιλοσοφία μου ακούγεται...
Ως προς τη θεωρία του χάους τώρα, πάντα έλεγα ότι το παράδειγμα της πεταλούδας είναι ένα κακό παράδειγμα, όχι γιατί δεν εφαρμόζεται η θεωρία του χάους, αλλά γιατί δε σε βοηθάει να καταλάβεις το "μηχανισμό" του χάους.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, χάος σημαίνει στη φυσική "στοχαστική συμπεριφορά που εκδηλώνεται σε ένα ντετερμινιστικό σύστημα". Με άλλα λόγια "τυχαία συμπεριφορά σε σύστημα του οποίου η συμπεριφορά καθορίζεται πλήρως από αιτιοκρατικούς νόμους". Ένα κακό με τη θεωρία του χάους που έχει αποτρέψει τους περισσότερους από το να την καταλάβουν είναι το "ψαρωτικό" της όνομα. Ένα άλλο κακό είναι το προαναφερθέν παράδειγμα.
Θα προσπαθήσω να δώσω ένα καλύτερο παράδειγμα. Έστω ότι έχουμε ένα τραπέζι μπιλιάρδου. Χτυπάμε την άσπρη, αυτή χτυπάει μια άλλη μπάλα και η δεύτερη καταλήγει στην τρύπα. Με βάση την γωνία υπό την οποία χτυπήσαμε την άσπρη, μπορούμα να προβλέψουμε αν η άλλη μπάλα θα μπεί ή όχι. πχ αν χτυπήσουμε την άσπρη υπό γωνία από 29 ως 31 μοίρες ως προς την άκρη του τραπεζιού, η άλλη μπάλα θα μπει, αλλιώς όχι. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Έστω ότι εισάγουμε άλλη μια μπάλα στο παράδειγμά μας. Θέλουμε η άσπρη να χτυπήσει την δεύτερη μπάλα, η δεύτερη την τρίτη και η τρίτη να μπει στην τρύπα. Όσοι έχουν παίξει μπιλιάρδο θα ξέρουν (και οι υπόλοιποι θα μπορούν να το φαντασούν) ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο δύσκολο. Αυτό γίνεται γιατί συμβαίνει το εξής: αν η ιδανική γωνία που μπορούμε να χτυπήσουμε την άσπρη είναι 30 μοίρες, για να μπει πχ η τρίτη μπάλα στο κέντρο της τρύπας, εμείς θα καταφέρουμε να την χτυπήσουμε υπό γωνία πχ 29,9 μοίρες. Όταν η άσπρη χτυπήσει όμως την δεύτερη μπάλα, αυτή θα κινηθεί υπό γωνία που διαφέρει όχι 0,1 μοίρες από το ιδανικό αλλά πχ 0,5, δηλαδή η απόκλιση θα αυξηθεί. Ακολούθως όταν η δεύτερη χτυπήσει την τρίτη, η απόκλιση θα φτάσει πχ τις 2 μοίρες, και η τελευταία δεν θα καταλήξει στην τρύπα. Όσο προσθέτουμε μπάλες, τόσο τα "σφάλματα" θα μεγενθύνονται και τόσο πιο δύσκολο θα είναι να πετύχουμε το στόχο μας (πχ δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει παίχτης που να μπορεί να υπολογίσει "καρμπόλες" με 10 μπάλες).
Έστω τώρα ότι βάζουμε ένα μηχάνημα να μετρήσει τη γωνία που χτυπάμε την άσπρη για να μας πεί άμεσα αν η τελευταία μπάλα θα μπει. το μηχάνημα αυτό θα αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα. Δηλαδή, για να προβλέψει το αποτέλεσμα του χτυπήματος θα πρέπει να μπορεί να μετρήσει με σφάλμα πχ το πολύ 1 μοίρα για 2 μπάλες, 0,1 για τρεις, 0,01 για τέσσερις κλπ. Τελικά αν του βάλουμε μια καραμπόλα με 10 μπάλες για να μπορεί να μας πει προς πια κατεύθυνση θα κινηθεί η τελευταία μπάλα πρέπει να έχει ένα σφάλμα πχ 0,00000001.
Αν όμως αντί για ένα τραπέζι μπιλιάρδου έχουμε ένα κουτάκι με αέρα; Το κάθε μόριο του αέρα συγκρούεται με τα υπόλοιπα κάποιες χιλιάδες φορές το δευτερόλεπτο. Για να υπολογίσουμε λοιπόν τη θέση των μορίων μετά από ένα δευτερόλεπτο θα χρειαστούμε τόση ακρίβεια στις μετρήσεις που δε θα μας φτάνει μια εγκυκλοπαίδεια για να γράψουμε τις αρχικές ταχύτητες. Για να κάνουμε προβλέψεις για μετά από δύο δευτερόλεπτα θα χρειαστεί πολλές φορές μεγαλύτερη ακρίβεια, και όσο προσθέτουμε δευτερόλεπτα η ακρίβεια που θα χρειαστούμε ανεβαίνει εκθετικά! Με πόση ακρίβεια πρέπει λοιπόν να μετρήσουμε τις αρχικές ταχύτητες ώστε να μπορούμε να πούμε ότι θα υπολογίσουμε τις θέσεις των μορίων σε μια οποιαδήποτε στιγμή; Η απόντηση είναι ΑΠΕΙΡΗ! με όση ακρίβεια και να κάνουμε τις μετρήσεις, θα υπολογίζουμε σωστά για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά θα πέφτουμε έξω, και ακόμα και αν αυξήσουμε την ακρίβειά μας απλά θα υπολογίσουμε σωστά για λίγο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, και από εκεί και πέρα το φαινόμενο θα εξελίσσεται τυχαία...
Αντίστοιχοι μηχανισμοί "ανακύκλωσης των αποκλίσεων" παρουσιάζονται και σε πληθωρα άλλων φαινομένων, όπως πχ ο καιρός. Και μιλώντας για καιρό και πεταλούδες, ακόμα και αν ξέραμε πως ακριβώς θα πετάξει η κάθε πεταλούδα, απλά θα προβλέπαμε τον καιρό σωστά για λίγες μέρες αργότερα...
Όντως δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι, γι αυτό και εγώ πιστεύω τα εξής: Κατά 90% τη θεωρία την έχουν βγάλει κάποιοι έξυπνοι για να πουλήσουν βιβλία/περιοδικά κλπ. Κατά 9,99999999999% το πίστευαν και οι ίδιοι Κατά 0,00000000001% οι γεωλόγοι είναι τόσο στουρνάρια που από τους κάμποσες δεκάδες χιλιάδες απ' αυτούς σε 100 χρόνια δεν βρέθηκε ένας που να καταλάβει τι βρίσκεται κάτω από τα πόδια του να ξυπνήσει και τους υπόλοιπους...
Αλλα βέβαια κάποιοι είναι τόσο πιο έξυπνοι που με το να δουν πέντε φωτογραφίες και κανα δυο βιβλία ανύπαρκτης επιστημονικότητας καταλαβαίνουν μέσα σε πέντε μέρες όσα όλοι οι υπόλοιποι που έχουν φάει τη ζωή τους στο διάβασμα και στα πειράματα δεν έχουν καν ψιλιαστεί...
Εγώ θα σου πρότεινα να πας και να δοκιμάσεις τις κιθάρες ο ίδιος για να δεις ποια σε βολεύει περισσότερο. Άλλους τους βολεύουν οι λεπτοί λαιμοί άλλους οι πιο χοντροί, είναι θέμα χεριών. Προσωπικά έχω μια ibanez και εγώ όπως και όσοι την έχουν δοκιμάσει την βρήκαν πολύ βολική. Τώρα για ήχο δεν σου λέω γιατί είναι σε περισσότερα λεφτά, αλλά επειδή και αυτό είναι υποκειμενικό, βρες και κάποιον που να ξέρει να παίζει ή βάλε ένα από τα παιδιά στα καταστήματα να σου παίξει για να αποκτήσεις δική σου άποψη. Θα δεις ότι θα μπορείς να καταλάβεις διαφορές στον ήχο μεταξύ τους.
Απορια 1η :Με αυτην με τους 3 λαιμους πως την κρεμασε πανω του?? Απορια 2η :Αυτη την καρδια πως την χρησιμοποιοησε??
1) δε λες πως τη σήκωσε... 2) Legato προφανώς, αλλά νομίζω έπαιζε και στα δύο χέρια το ίδιο... Πρέπει να κυκλοφορεί και κάποιο video αλλά δυστυχώς δεν το έχω
Oπως λενε και οι Αγγλοι "The proof of the pie is in the eating!"
To μονο που εχετε να κανετε ειναι να μας δειξετε τι παιζετε απο κοντα!
Ευχαριστως να σας ακουσουμε και να μας αποδειξετε τι αξιζετε!
Ξαναδιάβασε το post μου, δεν είπα ότι το βγάζω, είπα ότι το προσπαθώ και ότι μαλλον δεν πρόκειται να το βγάλω ποτέ. Εξάλου το solo είναι 3,5 λεπτά παπάδες, τι να βγάλεις!!! (και όταν λέμε παπάδες εννοούμε ΠΑΠΑΔΕΣ)
Απλά είναι ιδανική άσκηση και ένα αρκετά εντυπωσιακό solo ακόμα και χωρίς να πλησιάσεις τις 12+ νότες/δλ. του Paganini. Αν μπορούσα να το βγάλω κανονικά δεν θα είμουνα στο Ellada...
Ένα solo που δουλεύω τώρα και το οποίο δεν πρόκειται να βγάλω ποτέ στην ταχύτητα που το βγάζει ο ίδιος είναι το Moto Perpetuo του Nicolo Paganini (για όσους δεν τον ξέρουν είναι βιολιστής). Ο φίλος Joe Satriani μπορεί αμα θέλει να το δοκιμάσει...
Εμφάνιση μηνυμάτων
) είναι απλά ένα ψυχολογικό τρικάκι, δεν έχει σχέση με τη φυσική...
