Ανυπόμονος έρωτας...

[Vern]

Ένα κρύο Σάββατο μου έδωσες ζωή
μ' ένα φιλί σου τρυφερό κι απίστευτα γλυκό,
μόνο που εκείνη η στιγμή δεν κράτησε πολύ
κι σ ένα αεροδρομιο, βρέθηκα, παγερό.


Πήγαινα στο τίποτα και άφηνα το κάτι
το σώμα δεν υπάκουε και η ψυχή λειψή
να ξέρεις σ ' ερωτεύτηκα και πόσο σ' αγαπάω
μπορεί να το 'πα εύκολα μα θα στο ξαναπώ , σ' αγαπώ


Μόνο η γλυκειά σου η φωνή καθόλου δε μου φτάνει
το χάδι σου το απαλό όσο τίποτα ζητώ,
γρήγορα ανυπομονώ να φτάσω στο λιμάνι
και μ' ένα εισιτήριο  κοντά σου να βρεθώ...