Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Μουσικά νέα και συζητήσεις => Μήνυμα ξεκίνησε από: MACMISIAS στις 30/09/07, 15:03
-
Ρομαντισμός ή ανάγκη ;Ουτοπία και ευσεβής πόθος η επανάσταση ; Να κυκλοφορούν μαζί με τα άλλα για να υπάρχει επιλογή ; Στο εξωτερικό βγαίνουν ακόμα δίσκοι στην Ελλάδα τι γίνεται ; Αυτά και άλλα ,περιμένω τη γνώμη σας .
-
νομιζω οτι επειδη το εχω ακουσει απο παλια και χαλασμενα πικ απ μου φαινετε λιγο χειροτερος ο ηχος..η ποιοτητα δλδ..αλλα πως να ας ρτο πω..πιο καθαρος ηχος..
-
Η επιτυχία του CD δεν οφείλεται στην ασύγκριτη ποιότητα ήχου που προσφέρει, αλλά στο γεγονός ότι είναι αρκετά ανθεκτικό (τη στιγμή που το βινύλιο θέλει μεγάλη προσοχή) και φυσικά πάμφθηνο για τις εταιρείες: ουσιαστικά το CD δεν έχει κόστος παραγωγής, ενώ το βινύλιο είναι κάπως τσουχτερούλι.
Εγώ αναπολώ κάτι βαριά βινύλια που γύριζαν στα MK II στο ραδιοφωνικό σταθμό που δούλευα στη Βέροια και μ'έστελναν στον έβδομο ουρανό.
Και ιδίως για τους λάτρεις του κλασσικού ροκ, το ν'ακούς Purple, Zeppelin, Jethro Tull ή Thin Lizzy χωρίς το γρατζούνισμα της βελονας, είναι μεγάλη θυσία.
-
Ειναι γεγονός ,αν εξαιρέσουμε ηχογραφήσεις cd με σαράουντ ήχο και πολλά εφφέ ,ότι ο ήχος των ηχογραφήσεων βυνιλίου είναι καλλίτερος (πιο γλυκός ήχος στις χαμηλές συχνότητες και πιο καθαρός στίς υψηλές (αν το πικάπ και ιδιαίτερα η κεφαλή μπορούν να τα αναδείξουν ).Ομως όπως όλα τα παλαιότερης τεχνολιγίας πράγματα (αρα και ακριβότερου κόστους ),τείνουν να εξαφανιστούν δυστυχώς.Εγω έχω πάνω απο 300 δίσκους βυνιλίου σε άριστη κατάσταση ,που όταν έχω χρόνο τους απολαμβάνω με τα αναλογικά μηχανήματά μου.
-
Ποιος όμως θα πείσει τις εταιρείες που κατασκευάζουν ή κατασκεύαζαν πικάπ να επιστρέψουν σε αυτό;
Γιατί εγώ που ψάχνω μία βελόνα για το πικάπ που έχω (του πατέρα μου)...ακόμα ψάχνω να βρω ακριβώς αυτήν που ταιριάζει. Έχω βρει μία η οποία όμως είναι λίγο πιο βαριά από αυτήν που πρέπει...;)
-
Βασικά κάτι περίεργο που είχα διαπιστώσει όταν πριν 5 χρόνια άκουγα από ένα πικάπ παμπάλαιο είναι ότι όταν έκλεινα τα ηχεία και κολλούσα αφτί στο δίσκο που γύριζε ακουγόταν..
-
Ναι εννοειται! λΕτσι λειτουργει! Να επιστρέψουν? δε χαθηκαν και ποτέ! Όλοι οι δίσκοι βγαίνουν σε βυνίλιο!
Αλήθεια! Ούτε κι εγώ το πίστευα αλλά αποτελεί αλήθεια!Oi Raveonettes για παράδειγμα έχουν βγάλει και βυνίλιο! Αλλά νομίζς αυτό που πέθανε πραγματικά είναι ι κασέτα! Κι εγω λίγο χειρότερο ψηφίζς ελλείψει απάντησης τύπου "εξαρτάται το είδος" :P
-
Μια σημειωση για τους φανατικους του βινυλιου.
Το βινυλιο δεν εχει πεθανει. Δισκους μπορει να βρεις σε μικροτερα καταστηματα πωλησης μουσικων CDs και κασσετων. Πολλα συγκροτηματα βγαζουν παραλληλα με το CD και δισκο ( ο οποιο βεβαια ειναι ακριβος και θεωρειται εως και συλλεκτικος ). Πχ, οι Saxon το κανουν συχνα αυτο. Οποτε μια περιηγηση στα μικρα καταστηματα μουσικης, μπορει να ειναι καλη για οποιον ενδιαφερεται για δισκους ( ενδεικτικα και χωρις κανενα λογο διαφημισης αναφερω το Negro στον Πειραια...Δεν θα αναφερω οδο )
-
Οι κασέτες δε βρίσκω λόγω να μην πεθάνουν.. Εδώ πεθαίνουν και τα σι ντι..
-
Δε ξέρω αν είναι καλύτερος ή χειρότερος ο ήχος(εγώ τον βρίσκω κάπως καλύτερο,οκ όχι σε πικάπ του κιλού) αλλά έχει άλλη χάρη!
Γενικά αποτελεί κάτι σαν ιεροτελεστεία το "θα ακούσω Santana και Zeppelin και θα βλέπω το δίσκο να γυρνάει με τη βελόνα να τον γρατσουνάει"
Καλή η ευκολία του cd και ακόμα περισσότερο του mp3 αλλά νομίζω έχει χαθεί κάπως το νόημα!Εγώ πχ έχω καμια εκατοστή γίγα mp3 και δε προλαβαίνω να τ'ακούσω...Ενώ με τα βινύλια έχεις λίγα και καλά και αλλιώς τα χαίρεσαι!Επίσης δε γίνεται να πας στην παραλία και να κουβαλήσεις ενισχυτή-ηχεία-πικάπ ;D ;D ;D
Προς το παρόν δεν παίρνω δικό μου πικάπ μόνο και μόνο επειδή δεν έχω τα λεφτά να δίνω 30+ ευρώ για δίσκους :-[ (θα γίνει όμως!!)
Και όντως ότι βγαίνει σε cd βγαίνει και σε βυνίλιο,απλά πρέπει να πας στα σωστά δισκάδικα για να τα βρεις
ΥΓ:Οι κασέτες όντως και πολύ έζησαν!
-
Ειναι γεγονός ,αν εξαιρέσουμε ηχογραφήσεις cd με σαράουντ ήχο και πολλά εφφέ ,ότι ο ήχος των ηχογραφήσεων βυνιλίου είναι καλλίτερος (πιο γλυκός ήχος στις χαμηλές συχνότητες και πιο καθαρός στίς υψηλές (αν το πικάπ και ιδιαίτερα η κεφαλή μπορούν να τα αναδείξουν ).
Δυστυχώς, αυτό νόμιζα κι εγώ, ώσπου κάθησα και έκανα ο ίδιος τη σύγκριση: Το ίδιο ακριβώς τραγούδι από βινύλιο, CD και mp3. Και επειδή στα mp3 δεν είσαι σίγουρος από πού προήλθαν, έκατσα και έκανα μόνος μου δικά μου mp3 από βινύλιο και CD αντίστοιχα.
Δηλαδή, για να το πω αλλιώς: Πήρα τους ίδιους ακριβώς δίσκους σε βινύλιο και CD και έκανα συγκρίσεις, όσο περισσότερες μπορούσα, και με όσο το δυνατόν περισσότερη ακρίβεια.
Το αποτέλεσμα, για να μη σας κουράσω με λεπτομέρειες: Ο ήχος του CD σε σύγκριση με το βινύλιο είναι όπως ο ήχος του βινυλίου σε σύγκριση με τους παλιούς δίσκους γραμμοφώνου. Δηλαδή πολλές κλάσεις καλύτερος. Καμία σχέση.
Η διαφορά ακούγεται με το πρώτο δευτερόλεπτο και είναι τέτοια που αμέσως κάνεις ΑΑααα...
Φυσικά υπάρχουν διάφορες σημαντικές λεπτομέρειες στα παραπάνω, αλλά από τότε που έκανα αυτές τις συγκρίσεις, δεν θέλω να ξαναδώ τα βινύλια με τα μάτια μου, έστω και αν και εγώ ώρες-ώρες αναπολώ την ιεροτελεστία του δίσκου...
-
Νομίζω ότι την σύγκριση πρέπει να την κάνεις ακουστικά με ίδιας περίπου τάξης μηχανήματα και όχι με μετατροπή τους ,διότι το αναλογικό σήμα που βγαίνει απο το πικ-απ όταν μετατραπεί αλλοιώνεται πολύ περισσότερο απο το σήμα που βγαίνει απο το σιντι (που σαν σήμα ψηφιακής ηχογράφησης σχεδόν μένει αναλλοίωτο )Ο καλλίτερος τρόπος ελέγχου νομίζω είναι η ακρόαση ..
-
Νομίζω ότι την σύγκριση πρέπει να την κάνεις ακουστικά με ίδιας περίπου τάξης μηχανήματα και όχι με μετατροπή τους
Αυτό ακριβώς έκανα. Σύγκρινα ένα τραγούδι από CD με το ίδιο τραγούδι από το LP, και μάλιστα την ίδια ακριβώς έκδοση του δίσκου, από την ίδια εταιρεία, κλπ.
Μετά μετέτρεψα και τα δύο σε mp3 και ξαναέκανα τη σύγκριση. Και πριν και μετά τη μετατροπή σε mp3, το CD είχε πολύ καλύτερο ήχο (για την ακρίβεια, η μετατροπή σε mp3 δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα στην σύγκριση...)
Την σύγκριση την έκανα μερικές φορές με διαφορετικά άλμπουμ, τα αποτελέσματα ήταν πάνω-κάτω τα ίδια. Σε όλες τις περιπτώσεις το CD ήταν καλύτερο, άλλες φορές λίγο και άλλες φορές δραματικά καλύτερο - μάλλον οφείλεται σε διακυμάνσεις στην ποιότητα εκτύπωσης του LP.
Πολλές φορές, ακούγοντας πρώτα το LP, σκεφτόμουν "δες τι ωραίο ήχο που έχει, αποκλείεται το CD να ακούγεται καλύτερα", αλλά ακούγοντας μετά το CD έβλεπα ότι πράγματι υπήρχε διαφορά, σε όλες τις περιπτώσεις.
Γι αυτό: Μην βγάζετε οποιαδήποτε συμπεράσματα ακούγοντας μόνο το LP ή μόνο το CD. Ακούστε και τα δύο σε άμεση σύγκριση, μόνο τότε μπορείτε να βγάλετε σωστό συμπέρασμα...
-
Δεν ξερω για τον ηχο αλλα τα εξοφυλλα και γενικα η συσκευασια ειναι 1000 φορες καλυτερη απο το σιντι και βεβαια συγκριση με τα αναθεματισμενα μπ3 δεν υπαρχει.Οποιος εχει somewhere in time σε δισκο πρεπει να ειναι ευτυχης!Εγω θα φτιαξω το πικ απ μου φετος και θα αρχισω αγορες αλλαωστε απο βολτες που εκανα οι δισκοι εχουν μια χαρα τιμες.
-
Προσωπικά εκτιμώ κ τα δύο, από τη μια έχουμε τον χαρακτηριστικό χρατς της βελόνας κ αυτόν τον μοναδικό ήχος της αναμονής όσο αυτή διαρκεί μέχρι να ξεκινήσει το τραγούδι...
Προσωπικά, κληρονόμησα το πικαπ του πατέρα μου, μαζί με καμιά 200αριά βινύλια κ γενικότερα έχω πολλές αναμνήσεις από άκουσμα βινυλίων...
Από την άλλη, με διευκολύνει το τηλεκοντρόλ στο χέρι, το μπροστά-πίσω σε κάθε τραγούδι, η εύκολη αποθήκευση σε ψηφιακή μορφή, η εύκολη στοίχιση κ ανάγνωση των cd...
-
Ο ηχος ειναι χοιροτερος, κακα τα ψεματα... Ωστοσω, δεν θα ελεγα οχι στο να μπορουσα να εχω ολα τα mp3 μου σε βυνιλιο...
-
εγω παντως και ανθεκτικο, και καλυτερης ποιοτητας ηχου να ταν, δε θα θελα να επιστρεψει....
Ειναι ωραιο να βλεπεις το διαφορετικο πριν, και το διαφορετικο τωρα...
-
Ειναι γεγονός ,αν εξαιρέσουμε ηχογραφήσεις cd με σαράουντ ήχο και πολλά εφφέ ,ότι ο ήχος των ηχογραφήσεων βυνιλίου είναι καλλίτερος (πιο γλυκός ήχος στις χαμηλές συχνότητες και πιο καθαρός στίς υψηλές (αν το πικάπ και ιδιαίτερα η κεφαλή μπορούν να τα αναδείξουν ).
Δυστυχώς, αυτό νόμιζα κι εγώ, ώσπου κάθησα και έκανα ο ίδιος τη σύγκριση: Το ίδιο ακριβώς τραγούδι από βινύλιο, CD και mp3. Και επειδή στα mp3 δεν είσαι σίγουρος από πού προήλθαν, έκατσα και έκανα μόνος μου δικά μου mp3 από βινύλιο και CD αντίστοιχα.
Δηλαδή, για να το πω αλλιώς: Πήρα τους ίδιους ακριβώς δίσκους σε βινύλιο και CD και έκανα συγκρίσεις, όσο περισσότερες μπορούσα, και με όσο το δυνατόν περισσότερη ακρίβεια.
Το αποτέλεσμα, για να μη σας κουράσω με λεπτομέρειες: Ο ήχος του CD σε σύγκριση με το βινύλιο είναι όπως ο ήχος του βινυλίου σε σύγκριση με τους παλιούς δίσκους γραμμοφώνου. Δηλαδή πολλές κλάσεις καλύτερος. Καμία σχέση.
Η διαφορά ακούγεται με το πρώτο δευτερόλεπτο και είναι τέτοια που αμέσως κάνεις ΑΑααα...
Φυσικά υπάρχουν διάφορες σημαντικές λεπτομέρειες στα παραπάνω, αλλά από τότε που έκανα αυτές τις συγκρίσεις, δεν θέλω να ξαναδώ τα βινύλια με τα μάτια μου, έστω και αν και εγώ ώρες-ώρες αναπολώ την ιεροτελεστία του δίσκου...
Δέν υπάχει περίπτωση κάποιο λάθος έχεις κάνει.
Καταρχάς ο ήχος του βυνιλίου είναι αναλογικός σε αντίθεση με του CD που είναι ψηφιακός.Αυτό αυτομάτος μας λέει ότι το CD προσπαθεί να "μιμιθεί" τον φυσικό αναλογικό ήχο με περιορισμούς σε συχνότητες και σε βάθος 16-bit.Μπορεί η συχνότητες που βγαίνουν απο το βινίλιο να μην είναι δυνατό να τις ακούσει το ανθρώπινο αυτί αλλα έχει αποδειχθεί οτι χωρίς αυτές ο ήχος χάνει την φυσικότητά του.Ποιό κοντά στον ήχο του βινιλίου έρχεται το DVD-Audio το οποίο χρησημοποιεί 24bit recording και sampling rate στα 96khz.
Τώρα γιατί εσένα σου φάνηκε χειρότερος ο ήχος του βινιλίλου δε ξέρω .Μπορεί να φταίει το πικ απ, μπορεί να φταίει η βελόνα του πικ απ, μπορεί να φταίνε πολλά πράγματα και αυτό ακριβώς για μένα είναι ένα απο τα βασικά μειονεκτήματα του βινιλίου + η φορητότητα και η φθορά.
Δέν θέλω να επιστρέψει αλλά να έρθει κάτι καλύτερο.
-
Δέν υπάχει περίπτωση κάποιο λάθος έχεις κάνει.
Όχι, δεν έχω κάνει κανένα λάθος, στην αρχή κι εγώ αυτό πίστευα, ότι έκανα λάθος, και προσπάθησα και δοκίμασα μέχρι αηδίας, μέχρι να σιγουρευτώ ότι όλα είναι εντάξει.
Θεωρητικά, ναι, το βινύλιο θα έπρεπε να έχει πιο φυσικό ήχο, έλα όμως που στην πράξη τα πράγματα είναι πάντα αλλιώς...
Κανείς μας δεν έχει high-end μηχανήματα (πολύ ελάχιστοι τα έχουν). Και με ένα κανονικό-αξιοπρεπές πικάπ, πάντα θα έχεις φθορές του δίσκου, πάντα θα έχεις κάποια τσικ εδώ κι εκεί, πάντα θα έχεις σκόνες, χνούδια και στατικό ηλεκτρισμό, πάντα θα έχεις "θόρυβο" επειδή κάποιος περπάτησε στο πάτωμα. Και από τα 20 παιξίματα και πέρα, ούτως ή άλλως αρχίζει μοιραία η φθορά του δίσκου. Για να μην αναφέρω τους δίσκους που είναι κακοτυπωμένοι και από το πρώτο παίξιμο κιόλας ακούγονται σα φθαρμένοι...
-
ΝΑΙ ΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑΙ !!!!! :D :D :D
Εντάξει μπορεί να ένα πικάπ να μην έχει την ίδια ανάλυση ήχου και τις επιλογές που έχει ένα στερεο, αλλά δεν παύει να βγάζει ακόμα μια μαγεία....
-
Βασικα προτιμω τα CD, αλλα το βυνιλιο εχει ενα πιο ζεστο και χρωματισμενο ηχο σε σχεση με αυτον του CD. Βεβαια, τις επιλογες, τις δυνατοτητες και τη φορητοτητα που σου δινει το CD δεν την αλλαζω με τπτ ειδικα οταν σκεφτομαι οτι μετα απο καποια ακουσματα το βυνιλιο θα ακουγεται ολο κ πιο ασχημα. Αν κ συμφωνω με τον νεο κιθαρωδο υπαρχουν κ περιπτωσεις που το βυνιλιο υπερεχει. Ακουστε π.χ. το remaster του Badmotorfinger των Soungarden και συγκρινετε το με το βυνιλιο αν υπαρχει η δυνατοτητα. Αυτο το οριο των 0 dB που εχει το CD σαν ψηφιακο μεσο κανει αναγκαια τη χρηση limiter κ εδω ειναι πολυ προφανη τα αποτελεσματα υπερβολικης χρησης του.
-
Οι δισκοι ειχαν καλυτερο ηχο , αλλα τα cd ειναι η κονομα.Οποτε τι να λεμε...
-
Ψηφιακό > αναλογικό. Long live peer2peer :D
-
Αν καποιος εχει high end μηχανηματα και βινυλια σε πολυ καλη κατασταση, τοτε αξιζουν (ηχητικα και σαν γενικοτερη αισθηση/εμφανιση) τα βινυλια.
Απο την αλλη ομως, οι περισσοτεροι εχουμε απλα μηχανηματα, τα περισσοτερα απο τα οποια ειναι καθαρα ψηφιακης τεχνολογιας, οποτε θα ακουγονται καλυτερα τα cds κτλ.
Εγω αν και εχω αρκετα βινυλια, μπορω να πω, οτι μιας και δεν εχω, ουτε προκειται να αγορασω ποτε high end μηχανηματα, μου αρεσουν περισσοτερο τα cds και φυσικα τα mp3s που σχεδον αποκλειστικα ακουω πλεον λογω ευκολιας...
-
η τεχνολογια ειναι πολυ καλο πραγμα και εξυπηρετει.. εξηγουμαι.. Θυμηθειτε τι προσβαση σε τραγουδια ειχαμε την εποχη του βινυλιου και της κασσετας ακομα και τι προσβαση εχουμε τωρα.. ΜΕΓΑ μειονεκτημα: οι δισκοι δεν αντιγραφονται..οποτε εχεις ενα δισκο, τον εχεις εσυ και το πολυ πολυ να με τον δανεισεις να τον ακουσω..τωρα τα πραγματα ειναι σαφως καλυτερα. Οποιαδηποτε στιγμη μπορω να βρω σχεδον οποιο τραγουδι θελω. Επισης, αντε να μεταφερεις ολους σου τους δισκους. Τωρα, εναν εξωτερικο σκληρο και μεμιας κουβαλαω παντα μαζι μου 150000 και τραγουδια.. η ποιοτητα ειναι μακραν καλυτερη, δεν θεωρω ρομαντικο το χριτς χριτς της βελονας οπως δε θεωρω ρομαντικο το να ακουω ρεμπετικα σε πρωτες ηχογραφησεις απο γραμμοφωνα που πρεπει να μου βγουνε τ αυτια για να καταλαβω τι γινεται... Η μουσικη ειναι για να ακουγεται, οσο το δυνατον καλυτερα, για να την απολαμβανουμε κατα το μεγιστο δυνατο.
Μακαρι να μπορουσα να εχω ενα τσιπακι σα ταλιρο μικρο και να ειχε μεσα ολη τη μουσικη του κοσμου. Η τεχνολογια μας εξυπηρετει.
-
Καλό το τσιπάκι με όλη τη μουσική του κόσμου, αλλά δεν θα καταφέρεις να το ακούσεις ποτέ ολόκληρο..! :P
Δεν λέω η πρόσβαση σε τραγούδια, η ευκολία, η φορητότητα, η ποικιλία κα. δεν συγκρίνονται και ευτυχώς που μπορούμε ν ακούσουμε όποιο τραγούδι θέλουμε χωρίς να φτύσουμε αίμα.
Έχει γίνει όμως λίγο κονσέρβα η κατάσταση..Και δεν είναι θέμα ρομαντισμού και βλακείες. Όταν υπήρχαν βινύλια έπρεπε να ασχολήθεις αρκετά για να βρεις το ταδε τραγούδι, να ξέρεις πάνω κάτω πως λειτουργεί το μηχάνημα που θα το βάλεις να παίξει κτλ. Όχι μια χύμα κατάσταση του στυλ 'έχω 8 δισεκατομύρια γίγα μουσικής στον υπολογιστή μου που δεν ξερω τι είδη μουσικής είναι, γιατί μου τα έδωσε ο ταδε (δεν τα έψαξα εγώ), και νταξει μπορεί να μην τα ακούσω ποτέ γιατί δεν ξέρω από που να αρχίσω!'
Γιατί όπως λένε και οι σοφοί..το μαχαίρι είναι καλό όταν κόβεις το ψώμι, άμα όμως εκνευριστείς λίγο και αρχίσεις και κομματιάζεις κόσμο, σταματά να ναι καλό ;)
Οπότε καλά είναι εκεί που ναι το βινύλιο (όποιος ενδιαφέρεται το βρίσκει), αλλά μήπως να γυρίσει για λίγο πίσω μπας και εκτιμηθεί λίγο περισσότερο η μουσική?? ;) Γιατί όταν δυσκολεύουν τα πράγματα πρέπει να ενδιαφερθείς λίγο για να μάθεις..
Πάντως από θέμα ήχου το βυνίλιο και η κασσέτα είναι για στιγμές που ξέρεις πλεον που ναι η παραμικρή παύση στο τραγούδι ή η ανάσα που πήρε ο τραγουδιστής ή οποιαδήποτε λεπτομέρεια και απλά θέλεις ν ακούσεις σίγουρα πιο ζεστό και καλό ήχο, γεμάτο χρατς χρατς ;) Τουλάχιστον προσωπικά μου είναι πιο συμπαθή τα χρατς χρατς απ το κόλλημα που τρώει το cd όταν χαλάει! :P
-
Όχι μια χύμα κατάσταση του στυλ 'έχω 8 δισεκατομύρια γίγα μουσικής στον υπολογιστή μου που δεν ξερω τι είδη μουσικής είναι, γιατί μου τα έδωσε ο ταδε (δεν τα έψαξα εγώ), και νταξει μπορεί να μην τα ακούσω ποτέ γιατί δεν ξέρω από που να αρχίσω!'
Γιατί όπως λένε και οι σοφοί..το μαχαίρι είναι καλό όταν κόβεις το ψώμι, άμα όμως εκνευριστείς λίγο και αρχίσεις και κομματιάζεις κόσμο, σταματά να ναι καλό ;)
]Οπότε καλά είναι εκεί που ναι το βινύλιο (όποιος ενδιαφέρεται το βρίσκει), αλλά μήπως να γυρίσει για λίγο πίσω μπας και εκτιμηθεί λίγο περισσότερο η μουσική?? ;)
[/b
Συμφωνω με χιλια ειδικα με το μαυρισμενο..Γιατι μαλλον εχουμε χασει το νοημα..το μονο που θα διαφοροποιησω ειναι οτι διπλα στο βινυλιο βαζω και το cd αφου κραταει την ιδια φιλοσοφια αντιθετα με τα μπ3.
-
βυνιλιο...ασυγκριτα παρα πολυ καλο σε σχεση με ολα.τωρα γιατι?στο βυνιλιο ο ηχος ειναι αναλογικος με αποτελεσμα να μην υποσταται ο ηχος μεγαλη επεξεργασια κ να αποκοπτονται συχνοτητες!αν κ το κοστος ειναι καπως υψηλο,σιγουρα ομως ο ηχος του(εφοσον εχεις ενα καλο πικαπ κ ενισχυτη)θα σε ικανοποιηση.προσωπικα μεσα απο τα βυνιλια ακουσα πολυ ζεστο ηχο,ωραιο μπασο κ ντραμς που δεν εμοιαζαν σαν καποιος να βαραει τις κατσαρολες της μανας του..προσωπικη αποψη παντα
-
βυνιλιο...ασυγκριτα παρα πολυ καλο σε σχεση με ολα.τωρα γιατι?στο βυνιλιο ο ηχος ειναι αναλογικος με αποτελεσμα να μην υποσταται ο ηχος μεγαλη επεξεργασια κ να αποκοπτονται συχνοτητες!
Παιδιά, για σιγά!!! ::) ::)
Βλέπω πολύ μεγάλη σύγχυση επί του θέματος και ότι στην ψηφοφορία το αποτέλεσμα είναι σαφώς υπέρ του βινυλίου, αν και νομίζω ότι οι περισσότεροι μπερδεύουν τη νοσταλγία τους για το LP και το πικάπ με την ποιότητα ήχου, που είναι όμως κάτι το εντελώς διαφορετικό.
Είναι σαν να λέμε ότι "η ατμομηχανή είναι καλύτερη από τον ηλεκτροκινητήρα, γιατί η καύση του κάρβουνου αυξάνει την πίεση του αέρα, με αποτέλεσμα το τρένο να τρέχει πιο γρήγορα". Ακούγεται ίσως σωστό, αλλά η πραγματικότητα είναι αλλιώς...
Το θέμα είναι πολύ μεγάλο, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Η όλη διαδικασία εγγραφής/αναπαραγωγής του ήχου από δίσκους είναι στο κάθε βήμα της γεμάτη από μη αναστρέψιμες απώλειες, φθορές, προβλήματα και συμβιβασμούς. Π.χ.
- Απώλειες κατά τη χάραξη του δίσκου: Πώς μπορεί ένα διαμάντι κοπής να χαράξει το αυλάκι σωστά, χωρίς να παραμορφώσει καθόλου τη μορφή του σήματος; Οι δυνάμεις που αναπτύσσονται δεν είναι καθόλου αμελητέες, μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για πραγματικό κόψιμο, όπου βγαίνει "γρέζι" και "ροκανίδια"...
- Απώλειες κατά την εκτύπωση του δίσκου: Πώς μπορεί ένα πλαστικό μέσα σε δευτερόλεπτα να αποτυπώσει τη μορφή του αυλακιού, (μιλάμε για χιλιοστά του χιλιοστού), με μεγάλη ακρίβεια και χωρίς απώλειες, ας μην ξεχνάμε ότι οι θερμοκρασίες κατά την εκτύπωση είναι μεγάλες και τα προβλήματα πολλά. Πόσοι από τους δίσκους που έχετε είναι εντελώς επίπεδοι και πόσοι είναι στραβοί ή παράκεντροι;
- Απώλειες κατά το παίξιμο του δίσκου: Ό,τι και να κάνουμε, η βελόνα δεν μπορεί να παρακολουθήσει τη μορφή του αυλακιού 100% σωστά, είναι σχεδόν αδύνατο και ενάντια στους νόμους της φυσικής. Πάντα θα υπάρχει μία έστω και μικρή διαφορά που μεταφράζεται σε παραμόρφωση του ήχου.
- Φθορά: Μετά από 15 περίπου παιξίματα, αρχίζει η φθορά, όπου η βελόνα πλέον αρχίζει και "οργώνει" το αυλάκι. Η φθορά είναι ύπουλη, αρχικά δεν την καταλαβαίνουμε, αρχίζει σιγά-σιγά και αυξάνεται βαθμιαία όσο περισσότερες φορές παίζουμε το δίσκο.
- Άλλα διάφορα: Ο θόρυβος που προέρχεται από το μοτέρ, τα έδρανα και τους ιμάντες του πικάπ (ακούγεται συνήθως σαν ένα ελαφρό γουργούρισμα στα ήσυχα σημεία του δίσκου), ο στατικός ηλεκτρισμός, οι γρατζουνιές, η σκόνη (αυξάνει κατά πολύ τη φθορά, σαν να τρίβουμε το δίσκο με γυαλόχαρτο), τα χνούδια...
Στον ψηφιακό ήχο έχουμε μεν μια απώλεια κατά την ψηφιοποίηση, αλλά μετά από αυτήν οι απώλειες είναι πρακτικά μηδέν σε όλα τα στάδια. Για όσους δεν την έχουν προσέξει, η απώλεια αυτή είναι ακουστή σαν ένα ελαφρό θρόισμα που αυξομειώνεται μαζί με τον ήχο και ακούγεται συνήθως μόνο σε πολύ απαλά κομμάτια π.χ. σόλο κλασικής κιθάρας και μόνο σε χαμηλής ποιότητας μηχανήματα.
Και για να μην σας κουράζω με την πολλή θεωρία, ιδού και το πρακτικό παράδειγμα: Το ίδιο τραγούδι από βινύλιο και από CD. Κατεβάστε τα από εδώ:
http://rapidshare.com/files/62993514/LP-CD.rar.html
Ίσως θα ξαφνιαστείτε με το τραγούδι, πρόκειται για το γνωστό χασαποσέρβικο "του Καραγκιόζη", σε σχετικά παλιότερη ηχογράφηση του 1968. Γιατί αυτό;
- Ήθελα ένα απλό σχετικά κομμάτι, οπωσδήποτε με ακουστικά όργανα. Π.χ. με μια ηλεκτρική κιθάρα δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος πώς ήταν ο πραγματικός της ήχος, με τα ακουστικά όργανα υπάρχει πάνω-κάτω κάποιο μέτρο σύγκρισης, όλοι ξέρουμε π.χ. πώς περίπου ακούγεται ένα μαντολίνο.
- Ήθελα να έχω ο ίδιος το LP και το CD και να κάνω μόνος μου όλες τις μετατροπές, ώστε να είμαι βέβαιος ότι όλα έγιναν σωστά. Με τραγούδια που βρίσκει κανείς από εδώ και από εκεί, δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος.
- Ήθελα το βινύλιο να είναι εγγυημένα άπαιχτο και σε καλή κατάσταση. Ο εν λόγω δίσκος δεν έχει παιχτεί πάνω από 10 φορές.
- Η ηχογράφηση και η μετατροπή έγιναν με εντελώς αξιοπρεπή και αξιόπιστα μηχανήματα, με πολλή προσοχή και μετά από πολλές δοκιμές, ώστε να αποκλειστεί κάθε είδους πρόβλημα.
Ακούστε λοιπόν τις δύο εκδόσεις και παρατηρήστε τα παρακάτω:
- Παρατηρήστε πώς το CD ακούγεται πιο καθαρό, σφιχτό και "συγκεκριμένο", πιο κρυστάλλινο. Τα όργανα ακούγονται πιο καθαρά και ξεχωρίζουν πολύ περισσότερο το ένα από το άλλο.
- Ο ήχος του LP είναι πιο μουντός, άψυχος, "λερωμένος" και μπερδεμένος, τα όργανα δεν ξεχωρίζουν τόσο καλά.
- Παρατηρήστε το γκλιν-γκλιν του τριγώνου (όπως λέμε "τρίγωνα, κάλαντα"). Στο CD ακούγεται καθαρά και ξάστερα, σαν να χτυπάει κάποιος ένα τρίγωνο δίπλα σου, στο LP έχει σχεδόν κατακρεουργηθεί, σαν να παίζει κάτω από κουβέρτα. Είναι σαν τη διαφορά του ΣΣΣΣίγμα με το ΘΘΘΘήτα...
- Παρατηρήστε το μαντολίνο, πόσο πιο καθαρά και φυσικά ακούγεται στο CD.
- Παρατηρήστε την κιθάρα, στο LP δεν ξεχωρίζει σχεδόν καθόλου, ακούγεται σαν ένας άμορφος "βούρκος".
- Παρατηρήστε πώς στο LP ο ήχος βαθμιαία χειροτερεύει, θολώνει, "κουράζεται" και "μουντζουρώνει" όλο και περισσότερο όσο προχωράει το τραγούδι (ειδικά ακούστε τα τελευταία 20 δευτερόλεπτα σε σύγκριση). Ο λόγος είναι ότι όσο η βελόνα προχωράει προς το κέντρο του δίσκου, τα αυλάκια είναι όλο και πιο πυκνογραμμένα, με αποτέλεσμα η ποιότητα να πέφτει κατακόρυφα. Το πρόβλημα μαστίζει γενικά τα τελευταία τραγούδια κάθε πλευράς των LP, το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν προτελευταίο στο LP και ήδη το πρόβλημα είναι ακουστό.
- Το κλου: Όλες αυτές οι διαφορές ακούγονται τόσο εύκολα, ακόμα και μετά τη μετατροπή σε mp3. Και το CD είναι στα 128kbps ενώ το LP στα 160+kbps, κάτι που δείχνει ότι τα ψηλότερα bitrates δεν ακούγονται πάντα και καλύτερα...
Φυσικά, το παραπάνω παράδειγμα δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε και καλά θα είναι σε όλες τις περιπτώσεις έτσι. Οι διαφορές ανάμεσα σε LP και CD ποικίλλουν και είναι άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο εμφανείς. Πάντως από την μέχρι τώρα εμπειρία και τις δοκιμές που έχω κάνει (και πιστέψτε με, έχω κάνει πολλές), το παραπάνω παράδειγμα είναι 100% αντιπροσωπευτικό της κατάστασης.
-
Σχετικα με την αντοχη στον χρονο τι γινεται?
-
Έχω μια απορία εδώ και πολύ καιρό.. Πως λέγεται το pick up στα ελληνικά;;
-
Χωρίς να παίρνω όρκο ,νομίζω ότι ο όρος "γραμμόφωνο" πρέπει να καλύπτει και το πικ-απ.Απλά καθιερώθηκε σαν ονομασία της συγκεκριμένης συσκευής και έτσι ίσως χάθηκε...
-
Ας το επιβεβαιώσει κάποιος αν μπορεί παρακαλώ!
-
Ρε παιδιά ας μην τρελενόμαστε!!! Δεν νομίζω ότι υπάρχει σύγκριση... Ο ήχος του cd είναι πολύ καλύτερος... Και για μενα που δεν έχω ζήσει την εποχή του LP ώστε να συνδεομαι συναισθηματικα μπορω να δω ξεκάθαρα την διαφορα...
Επίσης ένα μειωνέκτημα που έχει το LP είναι ότι δίνει στην μουσική υλιστικό χαρακτήρα πράγμα που κάνει πολύ κακό στην ίδια την μουσική... Δεν θα ξεχάσω ποτέ την συμπεριφορά ενος φίλου κολλημένου με τους δίσκους του, που κάποιες φορες που του ζητούσα να βάλει στο πικαπ κάποιον να ακούσουμε νευρίαζε και έλεγε ότι χαλάνε και τα λειπά...
Επίσης συμφωνώ και γω ότι ακόμα μπορείς να βρεις σε επιλεγμένα καταστήματα δίσκους και ότι πολλοί καλλιτέχνες και συγκροτήματα κυκλοφορούν και LP... Aκόμα και έλληνες, τώρα εντάξει μην περιμένεις να βρεις κοκκίνου και τσαλίκη σε LP!!!
-
Χωρίς να παίρνω όρκο ,νομίζω ότι ο όρος "γραμμόφωνο" πρέπει να καλύπτει και το πικ-απ.Απλά καθιερώθηκε σαν ονομασία της συγκεκριμένης συσκευής και έτσι ίσως χάθηκε...
Το γραμμόφωνο είναι πρόγονος του πικ-απ απ' ό,τι ξέρω. Αντίστοιχη ελληνική λέξη για το πικ-απ δεν έχω συναντήσει, ίσως και να μην υπάρχει.
Επί του θέματος, προτιμώ CD. Βινύλιο εξ ανάγκης, γιατί υπάρχουν εξαιρετικά παλιά άλμπουμ που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε CD.
-
Η λέξη πικαπ, ερμηνεύεται ως: αυτοφωνόγραφος
Εγώ δεν θέλω να επιστρέψει το βινύλιο, προχώρησε και αυτό με τις αλλαγές των χρόνων και έγινε cd.
Που να κουβαλάς τώρα πικαπ και δίσκους, να ψάχνεις να βρεις μπρίζα να παίξει, που να σου σπάσει και κάνα συλλεκτικό κομμάτι....
-
Η λέξη πικαπ, ερμηνεύεται ως: αυτοφωνόγραφος
Εγώ δεν θέλω να επιστρέψει το βινύλιο, προχώρησε και αυτό με τις αλλαγές των χρόνων και έγινε cd.
Που να κουβαλάς τώρα πικαπ και δίσκους, να ψάχνεις να βρεις μπρίζα να παίξει, που να σου σπάσει και κάνα συλλεκτικό κομμάτι....
Ευχαριστώ που μου έμαθες μια λέξη σήμερα ;) Κατά τα άλλα εγώ έβαλα το θέμα και προτιμώ το βυνίλιο (ίσως και λόγω ηλικίας) ,αν και έχω αρχίσει πια να αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά πεθαίνουν έτσι κι'αλλοιώς .Το μέλλον θα είναι κάποιοι υπολογιστές σε μέγεθος walkman(ίσως και μικρότεροι) , που θα έχουν όλες τις δυνατότητες ,να ακούς ανά πάσα στιγμή.Αυτά που με στενοχωρούν είναι δύο πράγματα .Το πρώτο είναι ότι το αναλογικό σήμα χάθηκε και μαζί με αυτό και η φυσικότητα του ηχογραφημένου ήχου(ναι με αρμονικές ,με θορύβους αλλά αυτός είναι ο ήχος στη φύση τι να γίνει) και το δεύτερο ότι χάνεται ένα μεγάλο κομμάτι τέχνης ,που βρισκόταν στα εξώφυλλα.Πολλά εξώφυλλα έχουν γράψει ιστορία εικαστικά...Και φυσικά η ομορφιά της δισκοθήκης μέσα στο σπίτι... :(
-
Μα, υπάρχουν και εξώφυλλα cd, που έχουν γράψει ιστορία (θα ξεχάσω εγώ το εξώφυλλο του Άντε γεια με την Βανδή, φωτογραφιζόμενη ως άλλη Τελευταία των Μοϊκανών?)
Άλλωστε οι διαστάσεις αλλάζουν, σαφώς και το βινύλιο έχει αφήσει εποχή, υπάρχουν ακόμα μανιώδεις συλλέκτες τους, αλλά όλα ισοπεδώνονται από τον χρόνο..... όλα αλλάζουν
-
Οι διαστάσεις αλλάζουν , σωστό. Αλλά έτσι όπως πάει θα καταργηθούν και τα cd...Τέλος πάντων όλα αλλάζουν κι' αλλαλάζουν και το ξέρω κι'εγώ μωρέ ότι δεν μπορώ να κάνω και πολλά...Αλλά είναι κάπως σαν την παραλία με τα πεντακάθαρα νερά,που έχεις περάσει υπέροχα και πας μετά από καιρό και βρίσκεις τα beach bar και το σκουπιδαριό...Σου λείπει...
-
Εγω που εχω ενα σωρο απο την μανα μου και απο τον παππου μου....Θεσσαλονικη οταν ειμαι δωρον αδωρον...μονο αν παω καμμια βολτα Χαλκιδικη στο μηχανημα του παππου....δουλευει ακομα παρακαλω..το ειχε φερει προ 15ετιας απο Γερμανια, με τα ηχειακια του(ηχειαρες δηλαδη...και σε μεγεθος και δε αποδοση,σαν να με συναυλια οταν το παμε τερμα) με το σταντ του,με τις ειδικες θηκουλες του,το βουρτσακι,με τα πετσετακια της γιαγιας απο πανω..ολα τα εχει...και σας πληροφορω από ηχο μαμαει..Και οι δισκοι αθικτοι..ειναι θέμα ποιοτητας?ειναι το μερακι των δικων μου?δεν ξερω.εγω παντως την βρισκω...ειναι σαν οικογενειακη παραδοση πλεον...
-
Βυνιλιοοο....έρωτας.
Εχοντας συνιθισει τα cd....οποτε ανοιξω το πικup...
1η απολαυση....η δισκοθηκη στο σπίτι...πόσες φορες ανα καιρους μεσα στη νοσταλγια κάθεστε και κοιτατε τα δισκακια σας ένα ένα?
2η ευχαρίστηση να ....διαλέξω...
Απολαυση να κοιταω τα δισκακια μου με τις εξωφυλαρες τις χειροπιαστες.(τι μανια και αυτή να μικραίνουν τα πάντα)
3η απολαυση......βαζεις τον δισκο ...και κατεβάζεις την βελόνα....κριτς κρατς κρουτς....αυτά ειναι!!!
4η απολαυση.....ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΥΡΑΑΑΑ
Δεν ξερω ρε παίδες..με τα cd δεν την βρίσκω καθόλου....ουτε σε ηχο
Ενώ με το βυνίλιο......
Αλήθεια,,,πόσοι υποστηριχτές του ήχου των CD έχουν ακούσει βυνίλιο Σε ΚΑΛΟ PICUP??? Mε καλή βελόνα και όλα τα σχετικά.
Χμμμ....πρωί μεν αλλά...κατσε να βαλω ενα ουισκάκ και κάνα βυνιλιάκι... έχει και συνεφιά...τραβαει
τι λέτε? Rory Gallagher - Moonchild? ή μήπως το The wall?
-
Χμμμ....πρωί μεν αλλά...κατσε να βαλω ενα ουισκάκ και κάνα βυνιλιάκι... έχει και συνεφιά...τραβαει
τι λέτε? Rory Gallagher - Moonchild? ή μήπως το The wall?
Θες παρέα;
-
Αχ, δεν τα πρόλαβα...
Πολύ κρίμα...
-
Χμμμ....πρωί μεν αλλά...κατσε να βαλω ενα ουισκάκ και κάνα βυνιλιάκι... έχει και συνεφιά...τραβαει
τι λέτε? Rory Gallagher - Moonchild? ή μήπως το The wall?
Θες παρέα;
wellcome :) :)
-
τι να επιστρέψει; το βινύλιο δεν έφυγε ποτέ ρε !!! δεν το έχετε πάρει χαμπάρι μου φαίνεται...ειναι εδώ και καλά κρατεί!!! ολα τα άλλα είναι απλές οδοντόπαστες...yeah:))
-
εγω αναγκαστικα εχω βινυλια γιατι η μουσικη που δεν συνεχιστηκε στα σιντι και νομιζω πως ειναι καλυτερα αλλα δυσκολοτερα απο τα σιντι,ομως πρεπει να κοιταμε που εφτασε τη μουσικη η ευκολια του να κανεις σιντι,ο καθε αχρηστος και αχρηστη εχουν απο ενα σιντι.
-
Σόρρυ που επανέρχομαι μετά από 2 χρόνια, αλλά θα ήθελα να το δούνε και πιο νέα μέλη αυτό το θέμα. Εγώ συνεχίζω απτόητος να προτιμάω τα βινύλια και μάλιστα έχω προμηθευτεί και καινούργιο πικ απ , υπέροχο και πάμφθηνο, μιας και κάτι έχει αρχίσει εδώ και καιρό και κινείτε στο χώρο...Επανεκδόσεις γίνονται, τα βρίσκουμε πλέον σε ειδικά μαγαζιά κυρίως στο Μοναστηράκι, μαζί βέβαια με τα παλιά τα μεταχειρισμένα. Απέκτησα αυτά τα 2 χρόνια άλλα 60 κομμάτια που μου λείπανε.
Το μεγάλο σοκ όμως το έπαθα όταν με τις "Μέρες" θελήσαμε να κάνουμε ένα ντέμο, πριν τη 2η δουλειά που δεν ήταν γραφτό να γίνει ποτέ...Εκείνες τις μέρες στο στούντιο είχανε πάθει ζημιά με τους υπολογιστές τους και είπαμε δεν γ**ιέται , ας το γράψουμε με τον παλιό τρόπο, μιάς και το στούντιο διέθετε και παλιό εξοπλισμό. Παιδιά άλλη αίσθηση...Χίλιες φορές θα έγραφα ένα δίσκο έτσι, αν δεν ήξερα ότι θα κοπεί σε cd και θα χαθεί ένα 30% τουλάχιστον από τον ήχο του.Αν ήταν όμως για βινύλιο, να χέσω και τη τεχνολογία και τις ευκολίες της, θα τον έκανα το κόπο και ας μου έπαιρνε 2 χρόνια.Ένα απλό ντέμο ήταν, αλλά ο ήχος του είναι κάβλα...Αναλογικό versus Ψηφιακό; Αναλογικό ούτε συζήτηση. Βινύλιο σίγουρα!
-
Εξακολουθώ να είμαι υπέρ του βινυλίου. Όποτε αγοράζω κάποιο βινύλιο πρώτη μου δουλειά είναι ηχογράφηση στο pc στα 24 bit/ 192KHz και μετά μετατροπή σε flac. Έτσι ώστε η πρώτη αναπαραγωγή του βινυλίου να μένει ηχογραφημένη και αποτυπωμένη.
Το μόνο + που δίνω στους δίσκους βυνιλίου είναι ότι το sex με μουσική υπόκρουση από βινύλιο δεν συγκρίνεται με μουσική υπόκρουση από CD. 0:)
-
Πριν λιγο ανεβασα μια αγγελια μου για δισκους βινυλιου. Αν ενδιαφερεστε στειλτε μου π.μ.
-
το cd ειναι σαφως πολυ καλυτερο...αν δεν το ακους το κρεμας με μια λεπτη κλωστουλα απο το μπαλκονι και απο την αντανακλαση φευγουν τα περιστεροχελιδονα που σου χεζουν το μπαλκονι....
Σοβαρα τωρα οκ το βυνιλιο,cult κτλ αλλα cd και παλι cd για πολους λογους
-
Έχω κάποιες χιλιάδες δίσκους. Μερικοί από αυτούς σπάνιοι. Κάποιοι ιδιαίτεροι (χρωματιστά βινύλια, picture discs, κλπ.) Έχω picture disc των Beatles το οποίο είναι πολύ σπάνιο. Δεν έχω ιδέα πόσο μπορεί να κοστίζει σήμερα.
Ξέρω (προφανώς) πολύ καλά πως νιώθουμε οι παλιότεροι και τι σχέση έχουμε με το βινύλιο. Έχω περάσει αμέτρητες ώρες τις ιεροτελεστίες για το καθάρισμα του δίσκου, το ακούμπημα της βελόνας γλυκά επάνω του, το χάζεμα του εξώφυλλου όσο ο δίσκος έπαιζε, κλπ.
Λυπάμαι όμως που θα το πω, προτιμώ το cd. Η ποιότητα του ήχου, η ευκολία στη χρήση και η μηδενική συντήρηση που χρειάζεται είναι μεγάλα πλεονεκτήματα.
Το βινύλιο έχει πεθάνει πλέον και το έχω συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό. Οι εξαιρέσεις στον κανόνα με τις διάφορες κυκλοφορίες βινυλίου είναι συμπαθητικές αλλά παραμένουν εξαιρέσεις.
Αυτό πιστεύω που πρέπει να δούμε πλέον είναι όχι ο θάνατος του βινυλίου αλλά του cd!
-
Το μόνο + που δίνω στους δίσκους βυνιλίου είναι ότι το sex με μουσική υπόκρουση από βινύλιο δεν συγκρίνεται με μουσική υπόκρουση από CD. 0:)
Αν αποσκοπείς στο να κολλήσει η βελόνα τότε ναι... ;D
Από την άλλη με το CD δεν υπάρχει η ανάγκη να σηκωθείς να αλλάξεις πλευρά... ;)
Σοβαρά όμως τώρα το βινύλιο επιστρέφει σιγά σιγά. Μόνο και μόνο που βλέπεις το Sonik να μοιράζει 7" είναι καλή κίνηση για να μάθει και το νεότερο κοινό αυτό το μέσο. Ελπίζω μόνο τα pressing plants να γίνουν αρκετά γνωστά και διαθέσιμα για να μπορούν και νεόκοπα συγκροτήματα να "κόβουν" τις αυτοχρηματοδοτούμενες κυκλοφορίες τους σε βινύλιο.
-
Το βινύλιο καθόλου δεν έχει πεθάνει , ούτε είναι κάτι cult όπως αναφέρθηκε παραπάνω.Και νέες κυκλοφορίες υπάρχουν και καινούργια πικ απ βγαίνουνε σιγά σιγά στο χώρο των ηχοσυστημάτων.Αρκεί να ασχοληθεί κάποιος και θα το βρει αυτό... Μη μπερδεύουμε την ευκολία και τη βολή με τον ήχο γιατί είναι τελείως διαφορετικά πράγματα.
-
Αυτό πιστεύω που πρέπει να δούμε πλέον είναι όχι ο θάνατος του βινυλίου αλλά του cd!
Συμφωνω απολυτα με αυτο! ;)
-
Πάντως MACMISIAS το ποσοστό που χάνεται στην τελική αναπαραγωγή του μέσου από την κβαντοποίηση δεν νομίζω να είναι 30%. Ενδεικτικά το μόνο πρόβλημα που μπορεί να υπάρχει είναι στην διακύμανση των εντάσεων (16 Bit) και όχι στο μέγεθος της δειγματοληψίας (44.100 KHz), που η ανεπάρκεια του δεύτερου φαίνεται μόνο σε διαδικασίες timestreching και πολύ συγκεκριμένων διαδικασιών κατά το mastering. Ενδεικτικά αναφέρω τμήμα από μια συνέντευξη του Bob Katz, παγκόσμιας φήμης μηχανικού mastering, σχετικά με το loudness war, επειδή αναφέρει κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για τις δυνατότητες του μέσου στην πράξη.
"Η δυνατή μουσική ακούγεται "καλύτερη" μόνο στιγμιαία. Αν είναι συνέχεια δυνατή, κουράζει. Όταν παίζονται παλιά κομμάτια του Tom Jones ή κάποια παλιά καλά R&B στο dance floor, η ποιότητα είναι εμφανώς καλύτερη από τα περισσότερα σημερινά"
Αλλά δεν είναι καλό να εκμεταλλευτεί κάποιος όλα τα διαθέσιμα bits, για να αποφύγει τα προβλήματα με το θόρυβο και να διατηρήσει την ποιότητα; Αυτό είναι ένας μύθος. Ο Bob Katz εξηγεί:
"Είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί ότι δεν ισχύει αυτό. Πρώτα απ' όλα, το δυναμικό εύρος του 16μπιτου μέσου αναπαραγωγής είναι από μόνο του αρκετά ευρύ για να γράψεις μια συμφωνία του Μπετόβεν, στην οποία η μέση ένταση στα δυνατά μέρη είναι -20dBFS, που ακόμα και αυτή μπορεί να μη φτάσει ποτέ στο ανώτατο όριο έντασης που προσφέρει το μέσο. Όταν ξεκινάει το σιγανό δεύτερο μέρος, κανένας δεν ανεβάζει την ένταση του στερεοφωνικού του για να το ακούσει καλύτερα, επειδή θα ακουστεί χειρότερα. Είναι σχεδιασμένο να ακούγεται απαλό. Ξεκινήστε με αυτό το σιγανό μέρος. Ρυθμίστε την ένταση των ηχείων έτσι ώστε να ακούγεται καλά και μετά σταματήστε το CD player - ακούσατε κάποιο θόρυβο ή σφύριγμα στα ηχεία; Φυσικά όχι. Αυτό δείχνει ότι ο λόγος σήματος/θορύβου του CD είναι τέλειος για κλασσική μουσική.
Το δυνάμωμα ενός κομματιού ροκ ή ηλεκτρονικής μουσικής στην προσπάθεια μας να το κάνουμε "δυνατότερο" δεν μπορεί να βελτιώσει την ακουστή αναλογία σήματος/θορύβου πέρα από το ιδανικό επίπεδο στο οποίο το φτάνει η κλασσική μουσική. Το μόνο που πετυχαίνει, είναι να σας αναγκάζει να χαμηλώσετε την ένταση των ηχείων και αν το έχετε παρακάνει με το compression ή την επεξεργασία, η ποιότητα του ήχου θα πέσει και αυτή"
Βλέπουμε ότι το CD μια χαρά μέσο είναι. Το θέμα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της μουσικής αντί να προχωρήσουμε σε ένα ανώτερο μέσο (DVD Audio, Super Audio CD) ο κόσμος προτίμησε ένα μέσο με χαμηλότερη ποιότητα ήχου από το προηγούμενο, το Mp3. Αυτό είναι που πιστεύω θα έπρεπε να μας ανησυχεί.
-
Kαλα τα λεμε ολα αυτα αλλα για να αγορασω εγω εξοπλισμο σημερα για να παιζω τους δισκους ποσο θα μου βγει; Δεν εχω τπτ απο τα μηχανηματα που ειχα στο παρελθον (εξου και η αγγελια που εβαλα).
Θα χρειαστω πικ-απ, ενισχυτη και ηχεία. Για τι κοστος μιλαμε δηλ;
-
Αύριο θα το ψάξω και θα σου έχω μιά απάντηση που ίσως δεν την περιμένεις.Το κόστος δεν είναι τόσο μεγάλο όσο νομίζεις...
-
Το θέμα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της μουσικής αντί να προχωρήσουμε σε ένα ανώτερο μέσο (DVD Audio, Super Audio CD) ο κόσμος προτίμησε ένα μέσο με χαμηλότερη ποιότητα ήχου από το προηγούμενο, το Mp3. Αυτό είναι που πιστεύω θα έπρεπε να μας ανησυχεί.
+100
Δυστυχώς το mp3 είναι σκέτη καταστροφή...
Υπάρχει μάλιστα ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό της νέας γενιάς που το mp3 (λόγω και του download) είναι το μοναδικό format στο οποίο έχει ακούσει μουσική!
Αν κάτσεις και το καλοσκεφτείς είναι λίγο τραγικό!
Τώρα μάλιστα που η μεταφορά δεδομένων αλλά και οι αποθηκετευτικοί χώροι στους κανονικούς και φορητούς σκληρούς μας έχουν αυξηθεί κατά πολύ, ας ελπίσουμε οτι κάποια στιγμή το mp3 θα πάψει να κυριαρχεί...(μόνο γι'αυτό εξάλλου έγινε δημοφιλές...για το μικρό του μέγεθος...)
Τώρα για το βυνίλιο vs cd ,θα έλεγα οτι τάσομαι σαφώς υπέρ του δεύτερου.
Το πρόβλημα με τα cd υπήρχε τα πρώτα χρόνια που κυκλοφόρησαν μέχρι και τα early nineties...
Ακούγοταν σαφώς πολύ κατώτερα του βυνιλίου γιατί το transfer με τα μηχανήματα εκείνης της εποχής ήταν πολύ κατώτερο.
Σήμερα όμως το ψηφιακό conversion γίνεται χωρίς σημαντική αλλοίωση της αναλογικής ηχητικής πληροφορίας...
Το cd δεν έχει πλέον τον σκληρό ψυχρό ήχο των πρώτων ημερών του.
Διαφέρει βέβαια απο το βυνίλιο γιατί έχει υψηλότερη ανάλυση, πράγμα που μερικοί δεν προτιμούν γιατί τους αρέσει η "ζεστασιά" ενος πιο lo-fi ήχου σαν του βυνιλίου.
-
Kαλα τα λεμε ολα αυτα αλλα για να αγορασω εγω εξοπλισμο σημερα για να παιζω τους δισκους ποσο θα μου βγει; Δεν εχω τπτ απο τα μηχανηματα που ειχα στο παρελθον (εξου και η αγγελια που εβαλα).
Θα χρειαστω πικ-απ, ενισχυτη και ηχεία. Για τι κοστος μιλαμε δηλ;
Και το cd θέλει ενισχυτή και ηχεία......
-
Kαλα τα λεμε ολα αυτα αλλα για να αγορασω εγω εξοπλισμο σημερα για να παιζω τους δισκους ποσο θα μου βγει; Δεν εχω τπτ απο τα μηχανηματα που ειχα στο παρελθον (εξου και η αγγελια που εβαλα).
Θα χρειαστω πικ-απ, ενισχυτη και ηχεία. Για τι κοστος μιλαμε δηλ;
Και το cd θέλει ενισχυτή και ηχεία......
Δεν νομιζω οτι υπαρχει περιπτωση να καταφερεις ποτε να ακουσεις μουσικη χωρις καποιου ειδους ηχειο ::)
-
Δυστυχώς το mp3 είναι σκέτη καταστροφή...
Υπάρχει μάλιστα ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό της νέας γενιάς που το mp3 (λόγω και του download) είναι το μοναδικό format στο οποίο έχει ακούσει μουσική!
Αν κάτσεις και το καλοσκεφτείς είναι λίγο τραγικό!
Γιατί υπερβάλλουμε; Το μοναδικό πρόβλημα του mp3 επί της ουσίας είναι πως ως απωλεστικός αλγόριθμος, το transcoding μπορεί να οδηγήσει σε εξαιρετική επιδείνωση του ήχου με τον καιρό, αλλά σε γενικές γραμμές αποτελεί ιδανικό μέσο για να καλύπτονται οι καθημερινές μας ανάγκες και χάρη σε αυτό κατ' ουσίαν έχουμε οι περισσότεροι αποκτήσει μουσική παιδεία, που ούτε που την ονειρευόμασταν ακόμα και στην εποχή του cd. Κι όχι πως δεν υπάρχουν και διαδικτυακές γωνιές που παρέχουν flac για όσους αρέσκονται στην αρχειακή διατήρηση.
Σε κάθε περίπτωση αυτό το debate "vinyl vs cd" μοιάζει σαν να ρωτάς αν το στήθος του Ρουβά θα ήταν καλύτερο δασύτριχο ή λάμπα. Διαφορετικές προτιμήσεις απλώς μια κι η έννοια του καλύτερου είναι λίγο δύσκολο να σκιαγραφηθεί αν δεν εξετάσουμε πρώτα τα κριτήρια. Προσωπικά δεν δηλώνω προγονόπληκτος και μάλλον ρομαντικός...δεν ανήκω σε εκείνους που οτιδήποτε προέρχεται από το παρελθόν το περιβάλλουν με συμπάθεια και με νοσταλγία. Φεύγοντας από το στοιχείο της ποιότητας του ήχου, δεν αναπολώ την ιεροτελεστία, τα μεγέθη των εξωφύλλων, τα σκρατσαρίσματα, την φθορά, το άγγιγμα κοκ...πρωτίστως στέκομαι στο αν η μουσική που βγαίνει σήμερα είναι εξίσου αξιόλογη και δευτερευόντως ασχολούμαι με το μέσο. Μάλιστα προτιμώ την πρακτικότητα και την ανθεκτικότητα, ακριβώς γιατί με ενδιαφέρει να μπορώ να διατηρώ ευκολότερα όσα αγαπάω να ακούω. Όπως είμαι ευγνώμων και για τα διάφορα format που υπάρχουν και μου επιτρέπουν να απολαμβάνω 100-150 τραγούδια στο αυτοκίνητο, αντί να ήλπιζα να υπάρχει πικάπ που να εφάπτεται στην μπαγκαζιέρα οροφής για το high fidelity του πράγματος.
Ο ήχος μου είναι παραπάνω κι από αρκετός ως έχει και σίγουρα δεν με εμπόδισε από το να βυθιστώ στην ομορφιά ενός κομματιού, όταν το τελευταίο την διέθετε. Έχω ακούσει υπέροχα πράγματα μέσα από ευτελή mp3 χωρίς να με πιάνει μανιοκατάθλιψη από τις χαμένες συχνότητες, ίσως γιατί το γέρικο αυτί μου αρνείται πεισματικά να πιστεύσει το placebo effect.
-
Γιατί υπερβάλλουμε; Το μοναδικό πρόβλημα του mp3 επί της ουσίας είναι πως ως απωλεστικός αλγόριθμος, το transcoding μπορεί να οδηγήσει σε εξαιρετική επιδείνωση του ήχου με τον καιρό, αλλά σε γενικές γραμμές αποτελεί ιδανικό μέσο για να καλύπτονται οι καθημερινές μας ανάγκες και χάρη σε αυτό κατ' ουσίαν έχουμε οι περισσότεροι αποκτήσει μουσική παιδεία, που ούτε που την ονειρευόμασταν ακόμα και στην εποχή του cd. Κι όχι πως δεν υπάρχουν και διαδικτυακές γωνιές που παρέχουν flac για όσους αρέσκονται στην αρχειακή διατήρηση.
Σύμφωνοι, αλλά ο λόγος για τον οποίον διαδόθηκε το mp3 (το μικροτερό του μέγεθος) παύει να είναι πλέον ένα βασικό προτέρημα..
Απο τη στιγμή όπως αναφέρω και πιο πάνω που στο πολύ άμεσο μέλλον θα μας παίρνει (λόγω χώρου πλέον) να πούμε αντίο στην απώλεια του mp3 καλό θα είναι να το πράξουμε...
Το flac ίσως είναι μια καλή αρχή προς αυτή την κατεύθυνση...(έχει το προτέρημα οτι η μικρή αυτή συμπίεση που κάνει είναι πλήρως αναστρέψιμη..)
-
Απλά ένα mp3 με καλή ποιότητα είναι στο 1/10 του αρχικού μεγέθους ενώ ένα flac στο 1/3.
-
Σύμφωνοι, αλλά ο λόγος για τον οποίον διαδόθηκε το mp3 (το μικροτερό του μέγεθος) παύει να είναι πλέον ένα βασικό προτέρημα..
Κοίτα...ακόμα κι αν φτάσουμε στο σημείο να έχουμε μερικά terabyte για πλάκα σε usb stick, και πάλι ο κόσμος θα προτιμάει να αποθηκεύει περισσότερα mp3, έναντι flac ή wav, αν και όταν δεν αντιλαμβάνεται το αυτί του την ηχητική διαφορά. Αν κατορθώσουμε και τον πείσουμε για τα μειονεκτήματα που προκύπτουν από την αποκλειστική και συνεχή του χρήση και κατάχρηση, τότε σίγουρα θα υπάρξει διαφοροποίηση στις επιλογές. Δε χρειάζεται όμως να το απεμπολήσουμε από την καθημερινότητά μας...εξυπηρετεί σημαντικά σε πρακτικό επίπεδο κι η ποιότητά του, μέσα από τη διαρκή βελτιστοποίηση των encoders, έχει φτάσει σε σημεία ικανοποιητικότατα. Αντί να κουβαλάς όπως ο Οβελίξ καμιά 50 δίσκους βινυλίου και 30 cd στην πλάτη, τη βγάζεις με ένα μικροσκοπικό mp3 player και κάνεις τη δουλειά σου άνετα κι εύκολα.
Δεν αναφέρομαι φυσικά σε όλους εκείνους που οι ηχητικές τους ανάγκες τους έχουν οδηγήσει να φτιάξουν ως και ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο στο σπίτι...αποτελούν μια ειδικότερη κατηγορία που ξεφεύγει της καθημερινότητας.
-
Σε κάθε περίπτωση αυτό το debate "vinyl vs cd" μοιάζει σαν να ρωτάς αν το στήθος του Ρουβά θα ήταν καλύτερο δασύτριχο ή λάμπα. Διαφορετικές προτιμήσεις απλώς μια κι η έννοια του καλύτερου είναι λίγο δύσκολο να σκιαγραφηθεί αν δεν εξετάσουμε πρώτα τα κριτήρια. Προσωπικά δεν δηλώνω προγονόπληκτος και μάλλον ρομαντικός...δεν ανήκω σε εκείνους που οτιδήποτε προέρχεται από το παρελθόν το περιβάλλουν με συμπάθεια και με νοσταλγία. Φεύγοντας από το στοιχείο της ποιότητας του ήχου, δεν αναπολώ την ιεροτελεστία, τα μεγέθη των εξωφύλλων, τα σκρατσαρίσματα, την φθορά, το άγγιγμα κοκ...πρωτίστως στέκομαι στο αν η μουσική που βγαίνει σήμερα είναι εξίσου αξιόλογη και δευτερευόντως ασχολούμαι με το μέσο. Μάλιστα προτιμώ την πρακτικότητα και την ανθεκτικότητα, ακριβώς γιατί με ενδιαφέρει να μπορώ να διατηρώ ευκολότερα όσα αγαπάω να ακούω. Όπως είμαι ευγνώμων και για τα διάφορα format που υπάρχουν και μου επιτρέπουν να απολαμβάνω 100-150 τραγούδια στο αυτοκίνητο, αντί να ήλπιζα να υπάρχει πικάπ που να εφάπτεται στην μπαγκαζιέρα οροφής για το high fidelity του πράγματος.
Ο ήχος μου είναι παραπάνω κι από αρκετός ως έχει και σίγουρα δεν με εμπόδισε από το να βυθιστώ στην ομορφιά ενός κομματιού, όταν το τελευταίο την διέθετε. Έχω ακούσει υπέροχα πράγματα μέσα από ευτελή mp3 χωρίς να με πιάνει μανιοκατάθλιψη από τις χαμένες συχνότητες, ίσως γιατί το γέρικο αυτί μου αρνείται πεισματικά να πιστεύσει το placebo effect.
Όμορφη ανάλυση. Συμφωνώ σε όλα!
Θυμάμαι πολύ καλά ότι απέφευγα να παίζω τα σπάνια και ακριβά βινύλια που είχα. Τα έγραφα σε κασέτα και έλιωνα στο παίξιμο την κασέτα και όχι το βινύλιο, γνωρίζοντας ότι χάνω πολύ σε ποιότητα ήχου έτσι. Είναι σίγουρο ότι αν έπαιζα τους δίσκους με τέτοιους ρυθμούς τώρα οι περισσότεροι θα ήταν κατεστραμμένοι.
Παρ' όλα αυτά τα παραπάνω, παρ' όλο που φρόντιζα, αποθήκευα και συντηρούσα τους δίσκους με τον ιδανικότερο τρόπο (όρθιοι, όχι πιεσμένοι, σε καλές θερμοκρασίες δωματίου μακριά από ήλιο, υγρασία, κλπ.) υπήρξαν περιπτώσεις που κάποιοι δίσκοι σκέβρωναν ή η βελόνα πηδούσε χωρίς κανένα προφανή λόγο και μετά από ελάχιστη χρήση.
Μόνο και μόνο που το cd με απάλλαξε από τα παραπάνω (και από αρκετά ακόμη παρόμοια θα έλεγα) είναι αρκετό για μένα να το προτιμώ.
-
Ούτε εμένα με απασχολεί το μέσο εγγραφής, αλλά η ίδια η μουσική. Ας είναι σε mp3 (πάνω από 128Kbps), δεν είμαι ρομαντικός του μέσου και δεν με ενδιαφέρει η ιεροτελεστία του βινυλίου ή του CD (ναι, αργά ή γρήγορα θα έχουμε και ρομαντικούς του CD), τα οποία τα'χω να σκονίζονται σε μια γωνιά.
Οι μέθοδοι συμπίεσης φτιάχτηκαν για συγκεκριμένο λόγο, και υπάρχουν πολλές και διάφορες. Από απωλεστικές προτιμώ OGG με σαφώς ανώτερη ποιότητα αλλά το MP3 είναι πιο διαδεδομένο στα μέσα αναπαραγωγής.
Τελικά, αν προτιμάτε το βινύλιο επειδή είναι αναλογικό και σας δίνει μια γλυκιά νοσταλγία με το χρατς-χρατς, γιατί δεν σας συμβαίνει το ίδιο με τις κασέτες και το φου-φου;
-
Ώπα γιατί χάνεται το νόημα. Καμμιά προγονολατρεία και καμμιά ψύχωση με καμμιά παράδοση. Μιλάμε καθαρά για το τι ικανοποιεί το αυτί ή όχι. Μπορώ να καταλάβω αυτούς που δεν έχουν ακούσει δίσκους βινυλίου.Δεν μπορούν να κάνουν τη σύγκριση. Εγώ όμως που έχω ζήσει ίσους χρόνους και με τα βινύλια και με τα cd ,mp3 κλπ εκφράζω καθαρά γούστο.
Ξαναλέω μη μπερδεύουμε την ευκολία μεταφοράς και αποθήκευσης με τον ήχο.Ναι μπορώ να ακούσω χιλιάδες τραγούδια με τα νέα μέσα...Πότε;
Και ποιούς θα θυμάμαι από όλους αυτούς; Πάλι μερικούς που θα ξεχωρίσω.Όλα τα άλλα άχρηστες πληροφορίες είναι. Και τέλος , έλεος πια με τα κάθε λογής γκατζετάκια ρε παιδιά.Έχουμε και πραγματική ζωή να ζήσουμε...
Τέλος να πω και για τη κασσέτα και το φου φου; (τι εννοείς;) .Οι κασσέτες μασιούντε για πλάκα και είχανε και αυτές χειρότερο ήχο από τους δίσκους.Οπότε δεν τις προτιμάω, όπως δεν προτιμάω και τα "φρέσκα κουλούρια"...
-
Κατά τη γνώμη μου η υποτιθέμενη καλύτερη ποιότητα ηχητικής απόδοσης του βινυλίου ως προς τα ψηφιακά μέσα είναι ένα μάλλον σαθρό επιχείρημα για την ανωτερότητή του. Ακόμα κι αν παραδεχτούμε ότι θεωρητικά το βινύλιο προσφέρει καλύτερη ποιότητα ήχου από το CD ή το mp3, στην πράξη αυτό αντισταθμίζεται από την ταχύτητα με την οποία το βινύλιο φθείρεται σαν υλικό, οδηγώντας αναπόφευκτα στα γνωστά ηχητικά προβλήματα κατά την αναπαραγωγή. Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε με δίσκους βινυλίου το γνωρίζουμε αυτό πολύ καλά. Έχω βινύλια από τη δεκαετία του '70 τα οποία πρόσεχα και περιποιόμουν όσο μπορούσα και ποτέ δεν τα "έλιωσα" στο παίξιμο. Παρ' όλα αυτά πλέον δεν μπορώ να τα ακούσω γιατί τα χρατς χρουτς και τα πηδήματα που κάνει η βελόνα πάνω στο δίσκο είναι τόσο έντονα που ενοχλούν και κουράζουν κατά την ακρόαση.
Εν κατακλείδι, η ευκολία στη χρήση σε συνδυασμό με την αρχικά ίσως υποδεέστερη αλλά σαφώς πιο αναλλοίωτη σε βάθος χρόνου ποιότητα του ψηφιακού μέσου, το κάνουν σίγουρα προτιμότερο για μένα. Και ίσως ο Μacmisias έχει δίκιο στο ότι δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε την ευκολία μεταφοράς και αποθήκευσης με την ποιότητα του ήχου. Καλώς ή κακώς όμως, στην πράξη αποτελεί κι αυτό ένα σημαντικό παράγοντα για το σύγχρονο άνθρωπο. Και με αυτή τη λογική, ούτε η πληθώρα (σε υπερβολικό βαθμό) προσβάσιμων mp3, ούτε η gadget-οποίηση (ας μού επιτραπεί ο όρος) της μουσικής εμπειρίας έχουν κάποια σχέση με την ποιότητα του ήχου. Αν λοιπόν επικεντρώνουμε εκεί τη σύγκριση, καλό θα ήταν να τα αφήσουμε κι αυτά ως επιχειρήματα έξω από τη συζήτηση.
-
Πιθανόν το βινύλιο να έχει καλύτερη ποιότητα ήχου, αλλά μόνο τις πρώτες λίγες φορές παιξίματος. Αυτό και μόνο το κάνει να είναι ένα προβληματικό μέσο εγγραφής/αναπαραγωγής, όπως ακριβώς προβληματικό μέσο ήταν και η μαγνητική ταινία (απλές κασέτες, 8-κάναλες, μπομπίνες, κλπ), που μπορεί να υπήρχαν και σε πολύ καλή ποιότητα αλλά με τον χρόνο & αναπαραγωγές αυξανόταν το φύσημα (λευκός θόρυβος) πάνω στην ηχογράφηση. Αναμενόμενο ήταν να έρθει η τεχνολογία να δώσει μια νέα λύση.
Έχω κρατήσει ακόμα τους λίγους δίσκους βινυλίου μου, αλλά δεν τους παίζω ποτέ πια. Σκεφτόμουν να τους ψηφιοποιήσω, για πρακτικούς λόγους, αλλά ακόμα και με το καλύτερο πικαπ+κεφαλή+καλώδια (που δεν έχω), για αποφυγή φυσήματος και χάσιμο συχνοτήτων, και με μηδενική συμπίεση, το χριτς-χρατς ήταν αναπόφευκτο και άκρως ενοχλητικό στα αυτιά μου. Οπότε, βρήκα από αλλού τα αντίστοιχα mp3 και βολεύτηκα έτσι.
Το ότι υπάρχει μεγάλη ευκολία στο να αποθηκεύσεις αμέτρητα mp3 δεν είναι δικαιολογία για να υποστηρίξει κανείς την ανωτερότητα των δίσκων βινυλίου, τους οποίους αναγκαστικά (λόγω κόστους και χώρου) είχαμε λίγους και ακούγαμε μόνο αυτούς. Όποιος λοιπόν έχει αυτοσυγκράτηση ας κρατάει μόνο μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες mp3 στον Η/Υ του για να τα ακούει συχνότερα και προσεκτικότερα. Στην σύγχρονη εποχή έχουμε επιλογές, και είναι καλό να έχει κανείς επιλογές.
-
Μερικοί μύθοι περί βινυλίου (http://wiki.hydrogenaudio.org/index.php?title=Myths_(Vinyl)) από ένα εκ των πλέον "ειδικών" forum. Κι όσοι επιθυμούν να αναπαράγουν την ηχητική του αισθητική μέσω cd, με 20.000€ το κάνουν άνετα (http://www.sonicflare.com/archives/metronome-technologie-kalista-review.php). :p
-
Αυτό που μου κάνει εντύπωση βλέποντας το θέμα να συζητιέται για ακόμη μία φορά είναι το εξής:
Περνάμε από ένα "αναλώσιμο" μέσο (βινύλιο) σε ένα αϋλo και πρακτικά αιώνια διατηρητέο μέσο (MP3). Κι όμως η μουσική η έχει μεταλαχθεί στην χρήση της σε ένα απόλυτα καταναλωτικό αγαθό που αγοράζεται (σε περιπτώσεις), καταναλώνεται και μετά αποβάλλεται. Παραδόξως όταν το μέσο αποθήκευσης της ήταν μίας περιορισμένης διάρκειας ζωής ή μουσική η ίδια δεν ήταν, ενώ τώρα η πλειονότητα της μουσικής ενώ μπορεί να διατηρηθεί απ' άπειρον έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής παρά τον άφθαρτο χαρακτήρα του μέσου.
Ίσως να το σκέφτομαι έτσι όμως γιατί η μετάβαση της μουσικής από υλικό σε αϋλο μέσο ήταν να είναι το θέμα της πτυχιακής μου.
Τελικά όμως τους την έκανα σκαστή κι έγραψα για την Εφαρμογή των Θεωριών και Πρακτικών της Διαχείρησης Ανθρώπινου Δυναμικού στην Διαχείρηση Περιοδειών. ;D
-
Ρε παιδια γιατι να επιστρεψει το βυνιλιο???μια χαρα ειναι τωρα...οποιος θελει να το βρει το βρισκει και οποιος θελει cd μενει στο cd ...τι παει να πει να επιστρεψει η οχι??
-
Εκεινα τα χρονια ειτε με κασετες ειτε με βινυλια, ακουγαμε πολλες φορες τους δισκους των συγκροτηματων και ξεραμε σε καθε δευτερολεπτο τι θα παιξει, ποτε θα μπει το σολο, αλλα και ολους τους τιτλους των τραγουδιων απεξω. Με την εξαπλωση του ADSL, του mp3 και της ιντερνετικης πειρατειας, γεμισε ο καθενας τον υπολογιστη του τονους μουσικης. Ποιος ακουει πλεον ολο αυτον τον ογκο μουσικης προσεκτικα και πανω απο μια φορα; Λιγοι πιστευω. Ακουμε πλεον επιφανειακα τους δισκους των συγκροτηματων και συγκρατουμε λίγα.
Εκεινη την εποχη τα σκαγαμε, αγοραζαμε το δισκο και για να βγαλουμε τα λεφτα που δωσαμε, τον ακουγαμε συνεχεια, χαζευοντας παραλληλα τα εξωφυλλα και τους στιχους μεσα στις θηκες.
-
Εκεινα τα χρονια ειτε με κασετες ειτε με βινυλια, ακουγαμε πολλες φορες τους δισκους των συγκροτηματων και ξεραμε σε καθε δευτερολεπτο τι θα παιξει, ποτε θα μπει το σολο, αλλα και ολους τους τιτλους των τραγουδιων απεξω. Με την εξαπλωση του ADSL, του mp3 και της ιντερνετικης πειρατειας, γεμισε ο καθενας τον υπολογιστη του τονους μουσικης. Ποιος ακουει πλεον ολο αυτον τον ογκο μουσικης προσεκτικα και πανω απο μια φορα; Λιγοι πιστευω. Ακουμε πλεον επιφανειακα τους δισκους των συγκροτηματων και συγκρατουμε λίγα.
Εκεινη την εποχη τα σκαγαμε, αγοραζαμε το δισκο και για να βγαλουμε τα λεφτα που δωσαμε, τον ακουγαμε συνεχεια, χαζευοντας παραλληλα τα εξωφυλλα και τους στιχους μεσα στις θηκες.
Εγω παλι διαφωνω παραπ ολυ σε αυτο. Οταν κατεβαζω εναν δισκο που θελω να ακουσω καθομαι και τον λιωνω. Τι παει αν πει οτι επειδη ειναι σε mp3 δεν μπορω να τον ακουσω? Δηλαδη ο καθενας που αγοραζε κασετες η βινυλια τα ελιωνε και δεν τα ακουγε επιφανειακα? Γιατι με την ιδια λογικη το tape trading μπορεις να πεις οτι ειχε το ιδιο αποτελεσμα. Μην γινομαστε παρελθοντολαγνοι χωρις λογο, κατανταει απο ενα σημειο και μετα.
-
Δεν κατανοησες αυτο που εγραψα. Η αυξηση της ποσοτητας δημιουργησε το φαινομενο που περιεγραψα.
-
Άρη λογικό είναι αυτό που λέει ο φίλος. Δεν σου απαγορεύει τίποτα να ακούσεις κάτι με προσοχή και σήμερα,αλλά λογικά αυτά που σου ξεφεύγουν είναι πολύ περισσότερα πλέον. Ο δίσκος σαν κάτι χειροπιαστό (ακόμα και το cd) είναι ένα αντικείμενο χειροπιαστό που ανθρώπινα σε βοηθάει πιο πολύ να δεθείς μαζί του.Χώρια ότι πολλοί από αυτούς ήταν και μικρά έργα τέχνης (λόγω εξώφυλλου, εσώφυλλου με στίχους κλπ.).Ειλικρινά πολλοί δεν ξέρετε τι χάσατε, γιατί δεν το ζήσατε. Είναι σαν εμένα που μου λέει ο πατέρας μου ότι οι Αμπελόκηποι ήτανε εξοχή και μάλιστα τους λέγανε και Αγγελόκηπους τότε.Τόσο όμορφοι ήταν.Και λέω, "με δουλεύει";
-
Εκεινα τα χρονια ειτε με κασετες ειτε με βινυλια, ακουγαμε πολλες φορες τους δισκους των συγκροτηματων και ξεραμε σε καθε δευτερολεπτο τι θα παιξει, ποτε θα μπει το σολο, αλλα και ολους τους τιτλους των τραγουδιων απεξω. Με την εξαπλωση του ADSL, του mp3 και της ιντερνετικης πειρατειας, γεμισε ο καθενας τον υπολογιστη του τονους μουσικης. Ποιος ακουει πλεον ολο αυτον τον ογκο μουσικης προσεκτικα και πανω απο μια φορα; Λιγοι πιστευω. Ακουμε πλεον επιφανειακα τους δισκους των συγκροτηματων και συγκρατουμε λίγα.
Εκεινη την εποχη τα σκαγαμε, αγοραζαμε το δισκο και για να βγαλουμε τα λεφτα που δωσαμε, τον ακουγαμε συνεχεια, χαζευοντας παραλληλα τα εξωφυλλα και τους στιχους μεσα στις θηκες.
Δεν μας βρίσκει κανείς πουθενά...όταν δεν τα έχουμε, μας πιάνει η γκρίνια για όλα εκείνα που μας στερούν ή στερούμαστε εκ των συνθηκών...όταν μας παραχωρείται αυτή η δυνατότητα, νοσταλγούμε τις "άγιες" εκείνες μέρες που έμπαινε ένας δίσκος το 15νθημερο σπίτι και υποχρεωνόμασταν να τον ακούμε μέχρι εξαντλήσεως. Στην πραγματικότητα όμως ουδείς μας υποχρεώνει να κατεβάσουμε 25 άλμπουμ μέσα στην ώρα, πέρα από την ίδια μας την απληστία...κανείς δεν μας εξωθεί να μην εμπεδώσουμε την πληροφορία πέρα από τις προσωπικές μας προθέσεις. Δε φταίει το μέσο, αλλά η χρήση που κάνεις. Δεν φταίει η προσφορά, αλλά η αλόγιστη και βουλιμική διάθεσή μας.
Αυτή την επίκληση που βγάζει λάδι και καθαγιάζει τις σπουδαίες εκείνες εποχές προ 20ετίας και βάλε που φωνάζαμε το συγγενολόι από το Διακοφτό και κάναμε party όποτε έσκαγε καινούργιος δίσκος στο σπίτι, δεν την συμμερίστηκα ποτέ. Με παραπέμπει σε όλους εκείνους που επικαλούνται κατά ανάλογο τρόπο την Κατοχή για να υπενθυμίσουν πως σήμερα δεν εκτιμάμε ούτε το χαβιάρι, πόσο μάλλον το ψωμί. Ε, δε χρειάζεται να βιώσουμε και πάλι τέτοιες συνθήκες για να επαναπροσδιορίσουμε ορισμένα πράγματα...δε χρειάζεται να μας πιάσει η πείνα απαραιτήτως, για να μας γίνει μάθημα η ορθολογική και συνετή συμπεριφορά. Και κυρίως δεν θα έπρεπε να το ευχόμαστε...
Ειδικά όσον αφορά τη μουσική κι όντας κάποιος που έχει μερικές χιλιάδες γνήσια μουσικά έργα, ουδέποτε έδωσα βαρύτητα μεγάλη στο εξώφυλλο, στο μέγεθος αυτού και στα παρελκόμενα. Χρήσιμα, ενδιαφέροντα, αλλά πάντα δευτερεύοντα...την άυλη μουσική θα ακούσω άλλωστε κι αυτή θα με κινητοποιήσει.
-
Εγω δεν εχω ζησει εποχη βινυλιου αλλα μονο κασσετας(λιγο) cd και mp3..
Συμφωνω με τον crossroad παραπανω.Θελει μεγαλη συνεση και αυτοσυγκρατηση αν θες να ακους μουσικη προσεκτικα.Τα gb δεν ακουγονται προσεκτικα.Τα 10 τραγουδια ακουγονται.Τα λεφτα που δινεις για αυτα τα 10 τραγουδια επισης σε κανουν να τα εκτιμας περισσοτερο.Αρη το επιχειρημα για το tape trading ακυρο..Ποση ποσοτητα μπορουσες να κανεις trade?ΤΟ mp3 trading ειναι απεριοριστο..
Schizm δεν καθαγιασε κανεις τον ''περιορισμο'' της μουσικης.Σημειωσαμε απλα ενα μειωνεκτημα της απειρης τζαμπα πληροφοριας.Παλιοτερα σε ενα δημοψηφισμα εδω στο κιθαρα ειχαν δωθει αρκετες απαντησεις περι απληστιας μας οταν κατεβαζουμε μεσω των gb μουσικης που κατεχει ο καθενας.
Φυσικα δεν τασομαι κατα των μπ3 ή οτιδηποτε..
-
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τη λογική αυτών των επιχειρημάτων...
Κατ' αρχήν το γεγονός ότι τώρα βρίσκει κανείς ό,τι μπορεί να φανταστεί και άλλα τόσα στο Ιντερνετ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει αυξηθεί η μουσική παραγωγή. Σημαίνει απλά ότι υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες πρόσβασης στα προϊόντα της μουσικής βιομηχανίας. Και πριν έβγαιναν ένα σωρό πράγματα, απλά εμείς δεν είχαμε τρόπο να το πληροφορηθούμε, πολύ δε περισσότερο να τα ακούσουμε. Ήμασταν τυφλοί και δεν ξέραμε καν την τύφλα μας. Και η επιφανειακή σχέση της πλειοψηφίας του κοινού με το αντικείμενο της ακρόασης είναι για μένα κάτι το δεδομένο. Απλά με την παρούσα κατάσταση αυτό γίνεται πολύ πιο εύκολα αντιληπτό.
Όσο για αυτό που λέει ο Macmisias, δηλαδή τώρα που υπάρχει ουσιαστικά ανεμπόδιστη πρόσβαση στις δουλειές τόσων καλλιτεχνών από διάφορα μουσικά ιδιώματα και από κάθε εποχή είναι εύκολο να μάς "ξεφύγουν" κάποια πράγματα; Ενώ όταν αναγκαζόμασταν να δουλεύουμε το καλοκαίρι για να μαζέψουμε λίγα χρήματα και να μπορέσουμε να αγοράσουμε ένα-δύο δίσκους βινυλίου (γιατί το χαρτζηλίκι δεν μάς επέτρεπε σχεδόν τίποτα) από τις απελπιστικά περιορισμένες επιλογές που είχε το τοπικό μας δισκοπωλείο (σιγά μην είχαν τα δισκάδικα το "Beyond the common ground" του Jan Cyrka, εδώ δεν μπορούσα να βρω πουθενά το Alchemy των Dire Straits) δεν μάς ξέφευγε τίποτα; Θυμάμαι ότι όταν ήμουν παιδί, φανταζόμουνα ότι στο μέλλον θα υπήρχαν υπολογιστές στους οποίους θα έγραφες τους τίτλους των τραγουδιών που ήθελες και θα σού έγραφαν μια κασέτα (μέχρι εκεί έφταναν οι τεχνολογικές μου φαντασιώσεις) με όλες τις επιλογές σου για ένα μικρό αντίτιμο. Όταν ανακάλυψα το Napster ένιωσα δικαιωμένος που τα παιδικά μου όνειρα είχαν επαληθευτεί και τυχερός γιατί άρχιζε μια νέα εποχή από πολλές απόψεις. Ας μην ωραιοποιούμε λοιπόν εποχές και καταστάσεις που αν μη τι άλλο δεν επέτρεψαν σε κανέναν μας να εξερευνήσει πραγματικά την αγαπημένη του μουσική και κλαιγόμαστε τώρα που έγινε η θάλασσα γιαούρτι και έχουμε ένα κουτάλι σε κάθε χέρι.
-
Άρη λογικό είναι αυτό που λέει ο φίλος. Δεν σου απαγορεύει τίποτα να ακούσεις κάτι με προσοχή και σήμερα,αλλά λογικά αυτά που σου ξεφεύγουν είναι πολύ περισσότερα πλέον. Ο δίσκος σαν κάτι χειροπιαστό (ακόμα και το cd) είναι ένα αντικείμενο χειροπιαστό που ανθρώπινα σε βοηθάει πιο πολύ να δεθείς μαζί του.Χώρια ότι πολλοί από αυτούς ήταν και μικρά έργα τέχνης (λόγω εξώφυλλου, εσώφυλλου με στίχους κλπ.).Ειλικρινά πολλοί δεν ξέρετε τι χάσατε, γιατί δεν το ζήσατε. Είναι σαν εμένα που μου λέει ο πατέρας μου ότι οι Αμπελόκηποι ήτανε εξοχή και μάλιστα τους λέγανε και Αγγελόκηπους τότε.Τόσο όμορφοι ήταν.Και λέω, "με δουλεύει";
Συγνωμη αλλα δεν νομιζω οτι το παραδειγμα ειανι σχετικο.
Αρχικα κανενας δεν σου στερει το δικαιωμα του να αγορασεις cd και σημερα. Προσωπικα αν καποιο cd η συγκροτημα μου αρεσει ιδιαιτερα θα παω να το αγορασω, για ολους αυτους τους λογους που ανεφερες, στιχοι artowork κτλ. Και δεν διαφωνω οτι μπορεις να δεθεις μαζι του.
Αλλα δεν καταλαβαινω γιατι ακριβως ειναι ΠΡΟΒΛΗΜΑ το οτι μπορουμε να κατεβαζουμε πολυ μουσικη. Αρχικα με το downloading και το mp3 εχει ο καθενας προσβαση σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ μουσικη θελει χωρις να χρειαζεται να ελπιζει να το εχει το δισκαδικο της γειτονιας του (ή ακομα και καποιο δισκαδικο στη χωρα του) και χωρις να χρειαζεται να στερηθει απο καποια αλλη του αναγκη για να αγορασει τον δισκο. Και το οτι πολυ περισσοτερος κοσμος εχει πολυ περισσοτερη προσβαση σε ολο το φασμα της μουσικης εγω προσωπικα το βρισκω μονο θετικο.
Δεν διαφωνω περι της απλειστιας των GB. Και εγω εχω στον εξωτερικο μου σκληρο δισκο 170GB μουσικης, τα περισσοτερα βεβαια δεν τα κατεβασα αλλα τα πηρα απο τον δασκαλο μου. Αλλα περαν του οτι πρακτικα δεν μου στοιχιζουν κατι, ανα πασα στιγμη θελω να ακουσω καποιο συγκροτημα που δεν εχω ακουσει τοσο καιρο και θελω να το ψαξω μπορω να το κανω χωρις να χρειαστει να ξοδευτω και κυριως χωρις να χρειαστει να τρεχω να ψαχνω με μεγαλη πιθανοτητα να μην το βρω.
Επισης, το γεγονος οτι πλεον εχουμε προσβαση σε ΤΟΣΟ πολυ μουσικη κανει λογικο το γεγονος οτι καποια θα τα ακουμε και ποιο επιφανειακα απο τα αλλα. Οταν εχεις την δυνατοτητα σε ενα χρονο να ακουσεις 7-8 δισκους αναγκαστικα θα τους λιωσεις. Οταν εχεις δυνατοτητα να ακουσεις 70-80 ειναι αυτονοητο οτι δεν μπορεις να τους λιωσεις και τους 80. Σιγουρα καποιους θα τους περασεις 1-2 ακροασεις, γιατι δεν θα σε ενθουσιασουν, δεν θα σε συνεπαρουν, δεν ειανι κακο, θα τους εχεις ακουσει ομως πραγμα που μονο σε μουσικη παιδεια προσφερει, και σιγουρα καποιους θα τους λιωσεις οπως θα ελιωνες και τοτε τους 7-8 που ειχες δυνατοτητα να αγορασεις.
Τελος για το επιχειρημα οτι τα λεφτα που θα εχεις δωσει για να αγορασεις θα σε κανουν να τον εκτιμησεις περισσοτερο. Προσωπικα αν ειανι να ειμαι αναγκασμενος να εκτιμησω τα τραγουδια μονο και μονο γιατι τα πληρωσα να μενει. Προτιμω να με συνεπαρουν απο μονα τους τα τραγουδια και οχι να εξαναγκασω τον εαυτο μου να θεωρησω καλο κατι που πιθανον να μην μου αρεσει (γιατι μη μου πειτε οτι Ο,ΤΙ εχετε αγορασει στη ζωη σας σας αρεσε). Τα 10 τραγουδια για να τα εκτιμησεις πρεπει αν ειανι καλα τραγουδια και οχι να τα εχεις πληρωσει νομιζω οτι ειναι ξεκαθαρο αυτο (χωρια που πλεον και τα Mp3 μπορεις να τα πληρωσεις αν θες, αυτο τους προσδιδει σε κυρος? δεν νομιζω).
-
Άρη λογικό είναι αυτό που λέει ο φίλος. Δεν σου απαγορεύει τίποτα να ακούσεις κάτι με προσοχή και σήμερα,αλλά λογικά αυτά που σου ξεφεύγουν είναι πολύ περισσότερα πλέον. Ο δίσκος σαν κάτι χειροπιαστό (ακόμα και το cd) είναι ένα αντικείμενο χειροπιαστό που ανθρώπινα σε βοηθάει πιο πολύ να δεθείς μαζί του.Χώρια ότι πολλοί από αυτούς ήταν και μικρά έργα τέχνης (λόγω εξώφυλλου, εσώφυλλου με στίχους κλπ.).Ειλικρινά πολλοί δεν ξέρετε τι χάσατε, γιατί δεν το ζήσατε. Είναι σαν εμένα που μου λέει ο πατέρας μου ότι οι Αμπελόκηποι ήτανε εξοχή και μάλιστα τους λέγανε και Αγγελόκηπους τότε.Τόσο όμορφοι ήταν.Και λέω, "με δουλεύει";
Συμφωνω με αυτο που λες.Καποια πραγματα οσο και να προσπαθουμε να τα φανταστουμε αλλο ειναι να τα ζεις.Μονο ετσι καταλαβαινεις.Ειμαι υπερ του βινυλιου...αλλα και υπερ των mp3.Μπορουν και τα 2 να συνυπαρχουν ανετα.Ειναι αληθεια οτι και εγω απο την εποχη που απεκτησα προσβαση στο διαδικτυο βρηκα μουσικες που τις εψαχνα μια ζωη.Βεβαια στο παρελθον που ειχαμε πολυ πιο περιορισμενη προσβαση ακουγαμε σε μεγαλυτερο βαθος καποιους δισκους.Παρολα αυτα δεν θα θυσιαζα την τωρινη "αφθονια".Οι ανθρωποι και οι εποχες εξελισσονται και μαζι τους πανε μαζι και καποια πραματα πακετο.
Και για να μην ξεφευγω απο το θεμα.Τα βινυλια κατ εμε ειναι για λιγους..και συγκεκριμενα για τους μερακληδες που τα εζησαν και τα εκτιμουν.Εγω προσωπικα δεν το βολευτηκα ποτε το πικ-απ.
-
Αυτο που λεει ο Bassman..Η συνυπαρξη ειναι το καλυτερο..
Απολλων οπως ειδες κανεις απο τους παραπανω δεν ωραιοποιησε τιποτα..Αναφεραμε καποια μειονεκτηματα αυτου του τροπου προσεγγισης της μουσικης απλα.Ειναι μια διαφορετικη φιλοσοφια το αγοραζω δισκο/cd απο το κατεβαζω μουσικο αλμπουμ.
Οσο για το πρωτο που λες δεν εχεις δικιο..Η ''επισημη'' προσφορα μουσικου προιοντος εχει αυξηθει μιας και η ηχογραφηση ενος αξιοπρεπους ηχητικα μουσικου αλμπουμ ειναι κατι πολυ πιο ευκολο και φτηνο απο οτι παλια.Επισης η γνωστοποιηση και προωθηση του σε ενα κοινο γινεται με μερικα clicks(myspace κλπ)..Το δεδομενο ειναι σιγουρα αυτο..Για το αποτελεσμα αυτου δεν ειμαστε σιγουροι..
Αρη δεν εχει κανεις προβλημα με το να ακους πολυ μουσικη.Το προβλημα ειναι στο πως ακους αυτη τη μουσικη πλεον..Παλια το ταδε συγκροτημα το ειχαν ακουσει 15 ατομα τωρα το εχουν ακουσει 150.Το θεμα ειναι οτι τοτε οντως ακουγες αυτο που επαιρνες γιατι πηγαινες στο δισκαδικο και αγοραζες(ή εκλεβες ξερω γω) κατι που ηθελες ενω τωρα απλα κανεις ενα ΚΛΙΚ και ακοους 5 τετοιους δισκους χωρις οπως ειναι λογικο να τους δινεις την απαραιτητη σημασια.
Η τελευταια σου παραγραφος ειναι απολυτη..Δεν ειπα οτι επειδη πληρωσες κατι θα το εκτιμησεις..Αλλα σιγουρα θα του δωσεις περισσοτερες ευκαιριες και θα το ψαχουλεψεις περισσοτερο πραγμα που χρειαζεται στη μουσικη..Εκτος αν εισαι επιφανειακος ακροατης του ''ακουω μια φορα''..Και φυσικα δεν μας αρεσε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ εχουμε αγορασει αλλα του δωσαμε τον απαραιτητο χρονο να βγαλουμε το πορισμα οτι δεν μας αρεσε και δεν το καναμε πανω στις 1-2 ακροασεις εν μεσω αλλων 4279 αλμπουμ που περιμεναν και ισως ειχαν ακτι παραπανω να μας δωσουν στις 1-2 ακροασεις...
Για να ξεκαθαριζω τη θεση μου..Δεν διακατεχομαι απο καμια προγονολαγνεια..Δενα γοραζω μανιωδως cds..Αντιθετα κατεβαζω αρκετη μουσικη..Εχω μαθει απειρα πραγματα με το ιντερνετ αλλα τη σοβαρη μου ενασχοληση με τη μουσικη την εκανα οταν ακουσα σιντι και δισκους και οχι τσουβαλια Μp3s.Πιστευω οτι η βασικη πηγη μουσικης μας ψυχαγωγιας πρεπει να παραμεινει το cd με τη μορφη που εχει σημερα και η ψηφιακη μορφη να παιζει το δικο της ρολο(συμπληρωματικο-υποκαταστατο αλλα οχι ολοκληρωτικο)..
Σορρυ που ξεφυγα λιγο απο το θεμα βινυλιο...
-
Εγώ επιμένω...ουκ εν τω πολλω το ευ ...
Άλλο μελετάω έναν καλλιτέχνη και άλλο κάνω μιά ακρόαση και γειά σας...
Να πω για το φίλο που με ρώτησε παραπάνω, ότι μπορείς σήμερα να έχεις έναν αξιοπρεπέστατο και πολύ καλής ποιότητας εξοπλισμό σε πικ απ ,ενισχυτή και ηχεία (ολοκαίνουργια εννοείτε) σε τιμές 700-1000 ευρώ.Αν μάλιστα θελήσεις να δώσεις και κάτι παραπάνω αγγίζεις σχεδόν το τέλειο...Δεν σου λέω μάρκες ή μαγαζιά για ευνόητους λόγους...
-
Εγώ επιμένω...ουκ εν τω πολλω το ευ... Άλλο μελετάω έναν καλλιτέχνη και άλλο κάνω μιά ακρόαση και γειά σας...
Πολύ σωστό αυτό. Το ερώτημα όμως είναι τι σε εμποδίζει να μελετήσεις έναν καλλιτέχνη τώρα...;
-
Είναι ανθρώπινο όταν ακούς δειγματοληπτικά ακόμα και αν σου αρέσει κάτι, να χάνεις το χρόνο σου ακούγοντας "Κι αυτό και εκείνο και το άλλο κ.ο.κ".Από ένα σημείο και μετά μάλιστα λες "έλεος, μπούχτισα".Είναι σα να έχεις ένα μπουφέ με 40 εδέσματα, έχεις τιγκάρει το πιάτο σου , αξίζουν 5 μόνο και εσύ δεν μπορείς να τα ξαναβάλεις γιατί έχεις σκάσει στο φαί , δοκιμάζοντας τις αηδίες....
Η συζήτηση όμως δεν ήταν για το "ποιός τρόπος σε κάνει να έχεις πρόσβαση στη πληροφορία". Ήταν για τη ποιότητα του ήχου.
Κατεβάζω, κατεβάζω, κατεβάζω...Μάλιστα πολλές φορές η συζήτηση μεταξύ των "μουσικόφιλων" έχει γίνει: "Εγώ έχω 20.000 τραγούδια", "Πφφφφ....Εγώ έχω 50.000 τραγούδια", "Άσε ρε Λάκη , εγώ έχω 100.000 τραγούδια...."
ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΡΕ ΠΟΝΤΙΕ;;;;;;. Ζήτημα Κύρους!!! :P .Όπως οι αριστοκράτες του 18ου αιώνα που ήταν ζήτημα κύρους να έχουνε τη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη σε τίτλους, παρ'όλο που ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να τα διαβάσουν όλα....
Ο δίσκος ήταν γεγονός. Τον περίμενες, τον συζήταγες, τον άγγιζες, ήταν μέρος της αισθητικής σου και της κουλτούρας σου. Τώρα "αέρας" κοπανιστός... Αλλά φυσικά ΤΖΑΜΠΑ. Φτηνιάρικη δηλαδή σχέση. Αφού είναι τζάμπα, "τζάμπας" είναι και ο καλλιτέχνης," τζάμπα" και η μουσική. "Σιγά ρε και τι κάνουνε...Παίζουν εκεί 7 νότες συνέχεια και κάτι έγινε..."
-
Φίλε Macmisias, την απάντηση την έχει ήδη δώσει πολύ εύστοχα ο schizm στο απόσπασμα που παραθέτω. Τι διαφορετικό περιγράφεις εσύ;
Στην πραγματικότητα όμως ουδείς μας υποχρεώνει να κατεβάσουμε 25 άλμπουμ μέσα στην ώρα, πέρα από την ίδια μας την απληστία...κανείς δεν μας εξωθεί να μην εμπεδώσουμε την πληροφορία πέρα από τις προσωπικές μας προθέσεις. Δε φταίει το μέσο, αλλά η χρήση που κάνεις. Δεν φταίει η προσφορά, αλλά η αλόγιστη και βουλιμική διάθεσή μας.
Ας μην δαιμονοποιούμε λοιπόν την υπάρχουσα κατάσταση, μόνο και μόνο επειδή η πλειοψηφία των ακροατών φέρεται σαν τον αχόρταγο του Λασκαράτου, καταναλώνοντας όσο περισσότερο μπορεί χωρίς καμία διάκριση ως προς τo επαρκές της ποιότητας, ενιοτε δε και της μάσησης...
-
Ακριβώς...η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ όπως λες και εσύ φέρεται έτσι. Για ποιόν νομίζεις δουλεύουν οι εταιρείες που φτιάχνουν όλες αυτές τις ηλεκτρονικές αποθήκες.Για σένα και για μένα "τους λιτοδίαιτους";;;Πάρτε τεράστια χάμπουργκερ, πάρτε τεράστια αυτοκίνητα, πάρτε τεράστια αποθήκη πληροφοριών..."Μα δεν θέλω", "Όχι θα τη πάρεις". "Δεν θέλω χριστιανέ μου". "Ε μα είσαι ζώον...σου χαρίζουνε γάιδαρο και τον κοιτάς στα δόντια";;;"Ναι ε;;;...άντε μωρέ καλά να μην είμαι εγώ ο περίεργος και ο οπισθοδρομικός...θα πάρω"
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ..."Πω ρε μαλ**α έχω κατεβάσει τα πάντα μιλάμε...."
Τι άκουσα από αυτά; Άλλο ζήτημα...
Το διαφορετικό που λέω είναι αυτο : "Ο δίσκος ήταν γεγονός. Τον περίμενες, τον συζήταγες, τον άγγιζες, ήταν μέρος της αισθητικής σου και της κουλτούρας σου. Τώρα "αέρας" κοπανιστός... Αλλά φυσικά ΤΖΑΜΠΑ. Φτηνιάρικη δηλαδή σχέση. Αφού είναι τζάμπα, "τζάμπας" είναι και ο καλλιτέχνης," τζάμπα" και η μουσική. "Σιγά ρε και τι κάνουνε...Παίζουν εκεί 7 νότες συνέχεια και κάτι έγινε..."
-
Μεταξύ μιας εποχής που δεν είχες επιλογές και μιας άλλης που στις παρέχει και στο χέρι σου είναι πως θα τις διαχειριστείς, δεν δυσκολεύομαι να καταλήξω. Τη σύγχρονη προσωπική δειγματοληψία δεν θα μπορούσα να την αντικαταστήσω με τις προτάσεις των πωλητών και τις -με εταιρική απόχρωση- κριτικές 1-2 περιοδικών του χώρου.
Αυτό που περιγράφεις φίλε MACMISIAS είναι μια πραγματικότητα, αλλά δεν είναι μια επιβεβλημένη πραγματικότητα που αφορά τους πάντες. Όπως ακριβώς δεν είναι κι όλοι οι έχοντες και κατέχοντες της ζωής Paris Hilton ή οφείλουν να ακολουθήσουν μια τέτοια "σταδιοδρομία" για να χαρακτηρισθούν τέτοιοι. Το "όχι θα πάρεις" που αναφέρεις δεν υφίσταται...είναι καθαρά ζήτημα προσωπικής επιλογής. Όπως ακριβώς επιλογή είναι να πάρεις μόνο μερικά καναπεδάκια από το μπουφέ και να αράξεις στη γωνιά σου απολαμβάνοντας το party. Η υπερ-προσφορά δεν σε καθιστά εκ προοιμίου άπληστο, όπως κι ένα όπλο δεν είναι απαραίτητο πως θα σε οδηγήσει στο έγκλημα. Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω τι σε εμποδίζει από το να μειώσεις το εύρος της κάνουλας όσο σε αφορά, απολαμβάνοντας με την ίδια συχνότητα τα album που σε ενδιαφέρουν.
-
Εγώ έχω καταλάβει ότι στις κουβέντες που κάνουμε πάντοτε κρίνουμε "εξ ιδίων τα αλλότρια". Ας φύγουμε λίγο από τον μικρόκοσμό μας και ας δούμε τι ισχύει γύρω μας.Θα βγάλουμε άλλα συμπεράσματα. Η όλη ιστορία μου θυμίζει τη κουβέντα που γίνεται για τη ποιότητα της τηλεόρασης και η κλισέ απάντηση των καναλαρχών και των μεγαλοδημοσιογράφων-μεγαλοπαρουσιαστών είναι "Αν δεν σας αρέσει αλλάξτε κανάλι"...
Ο κόσμος της πληροφορίας που διανύουμε έχει σαν σκοπό απλά να μπερδευόμαστε και να μην διαμορφώνουμε άποψη, αλλά και προσωπικότητα. Μεταξύ λοιπόν 100 πραγμάτων που θα ακούσω με προσοχή σε μιά χρονιά και 3.000 που θα "περάσω" μιά ανάγνωση, σίγουρα προτιμώ τα 100. Πολλές φορές στη μουσική τις αξιόλογες δουλειές τις καταλαβαίνεις από την 3η ή και 4η φορά που θα τις ακούσεις. Με την πρώτη στέκεσαι μόνο σε αυτό που σε εντυπωσιάζει για τον οποιοδήποτε λόγο. Άμα λοιπόν δεν έχεις χρόνο, τα αξιόλογα που ακούς είναι στη πραγματικότητα ένα τυχαίο γεγονός.
Κάποτε αν είχες μιά απορία για ένα λήμμα , έτρεχες σε μιά-δυό εγκυκλοπαίδειες που είχες στο σπίτι και ενημερωνόσουνα. Τώρα το ίδιο το κάνεις στο google και σου βγάζει 1.000 πράγματα εκ των οποίων τα περισσότερα είναι το μακρύ και το κοντό του καθένα. Και εσύ δεν ενημερώνεσαι τελικά, αλλά μπερδεύεσαι.
Όσο μεγαλύτερη η πληροφόρηση για μένα τόσο μεγαλύτερη και η σύγχιση και τέλος η ημιμάθεια και η χειραγώγηση. Μιλάω πάντα για την πλειοψηφία και όχι για το πως μπορεί ο καθένας σαν εξαίρεση να αντισταθεί...
-
Αυτή θα μπορούσε να είναι η μία και μόνο οπτική της κατάστασης και μάλλον μοιάζει η πλέον αρνητικά χρωματισμένη. Αναλογικά θα μπορούσε κάποιος να πει πως στις εποχές της μίας εγκυκλοπαίδειας, του ενός εντύπου και των λιγοστών απόψεων, ήσουν έρμαιο της αποκλειστικότητας και της μονομέρειας. Σήμερα, μέσα στον ορυμαγδό της πληροφορίας, έχεις τη δυνατότητα να διπλοτσεκάρεις μια είδηση, σε αντιδιαστολή με τότε που ό,τι έλεγε ο Χάρη Πάτσης ήταν θέσφατο κι αξίωμα (αν υπήρχε κι όλας ως λήμμα). Κατά αντισοιχία, ό,τι πάσαρε το Ποπ & Ροκ, το Metal Hammer, το Δίφωνο κοκ ως αριστούργημα, που φυσικά δεν μπορούσες ποτέ να ελέγξεις εκ των προτέρων, τρέχαμε ωσάν πρόβατα στο δισκοπωλείο για να μην το βρούμε κι όλας σε ορισμένες περιπτώσεις και να κλαίμε μετά, αν προέκυπτε μάπα το καρπούζι. Χρυσές εποχές!
Αν υπάρχουν ζητήματα που χρήζουν βελτίωσης τη σήμερον ημέρα, φυσικά και να εξετασθούν. Δεν διαφωνώ για νοοτροπίες που περιγράφεις, αλλά δεν θεωρώ πως είναι ικανές από μόνες τους να με εξωθήσουν να αναπολήσω τις άγιες εκείνες μέρες που ένας δίσκος στο σπίτι αποτελούσε είδηση ανάλογη με την απόκτηση IX. Να προτάξουμε τη σύνεση και την εμπέδωση της μουσικής, κανένα πρόβλημα...να απεμπολήσουμε την fast food νοοτροπία, ok...να διαφημίσουμε το σπουδαίο και το διαχρονικό έναντι του ευκαιριακού και του άρπα κόλλα, αλίμονο...αλλά όχι οπισθοδρομώντας, τη στιγμή που και το τότε κουβαλούσε πολλά κουσούρια και μείον, αλλά -ως είθισται- αυτό που μένει είναι μονάχα οι θετικές παραστάσεις.
Μιλώντας, όχι εξ ιδίων, αλλά με γνώμονα το περιβάλλον μου και φίλους/γνωστούς που συναποτελούν το μέσο όρο της ελληνικής κοινωνίας, δεν βλέπω πόσο χειρότερα αντιλαμβάνονται πλέον την έννοια της μουσικής. Αντίθετα, επεκτάθηκαν οι ορίζοντές τους και γνώρισαν πράγματα που στο παρελθόν μόνο να φανταστούν μπορούσαν. Βλέπεις τότε, το τι θα ανακάλυπτες δεν ήταν στο χέρι σου τόσο, όσο σήμερα, αλλά στο χέρι του κυκλώματος της δισκογραφίας. Και περίμενες να ξεφυτρώσει κανένας γκουρού Πετρίδης για να σου δείξει τον δρόμο της μουσικής αρετής. Πλέον όμως εναπόκειται στη δική σου ευχέρεια και διάθεση να χαράξεις αυτόν τον τελευταίο, γράφοντας κανονικά γραφιάδες και εταιρείες. Αυτό συνιστά μεγαλύτερη δύναμη και πλεόνασμα ελευθερίας επιλογής και βούλησης, σε σχέση με το μονόδρομο που βιώναμε.
-
Όσο μεγαλύτερη η πληροφόρηση για μένα τόσο μεγαλύτερη και η σύγχιση και τέλος η ημιμάθεια και η χειραγώγηση. Μιλάω πάντα για την πλειοψηφία και όχι για το πως μπορεί ο καθένας σαν εξαίρεση να αντισταθεί...
Επειδη θεωρω οτι αυτο ειναι καπως πλασματικο σαν επιχειρημα, το ιδιο θα μπορουσα να πω και εγω για την εποχη του βινυλιου. Οτι δηλαδη εσυ και καποιες ελαχιστες εξαιρεσεις που οντως ασχολιοντουσαν με την μουσικη κανανε αυτο το πραγμα που αναφερετε. "Ψαχνανε" και ξεκοκκαλιαζανε τον δισκο. Η αυξημενη πλειοψηφια (οπως και τωρα αλλωστε) ασχολιοταν επιφανειακα με την μουσικη.
Και να πω και κατι? Ειναι λογικο ο περισσοτερος κοσμος να ασχολειται επιφανειακα με την μουσικη και οχι σε βαθος, δεν ειναι για ολους το ιδιο πραγμα ουτε ολοι εχουν την ιδια ορεξη. Απλως για τον μεσο ακροατη σημερα, δινεται η ευκαιρια και η ευχερεια να ακουσει 10 πραγματα αντι για 1. Οσο για τον ψαγμενο ακροατη του δινεται η ευκαιρια να ακουσει 5 πραγματα σε βαθος αντι για 1 αλλα και αν ασχοληθει πιο επιφανειακα και με αλλη μουσικη με την οποια ουτε καν θα ασχολιοτανε.
Οσον αφορα την υπερπληροφορηση. Εχει τα θετικα του εχει και τα αρνητικα του. Και θα πω παλι το ιδιο πραγμα, αν καποιος ενδιαφερεται και τοτε και τωρα για ενα ζητημα, θα εξαντλουσε την καθε του δυνατοτητα για να βρει αυτο το οποιο θελει. Εαν καποιος δεν ενδιαφερεται και τοσο για ενα ζητημα, απλως τοτε πιθανον να μην ασχολιοτανε καθολου επειδη ηταν αρκετα πιο δυσκολο να βρεις καποια πληροφορια (η θα ενημερωνοτανε απο "μια και μονο εγκυκολπεδια" οπως ανεφερες, πραγμα που μονο μονομερεια θα προσεφερε ενω μπορει να υπαρχουν πολλες σωστες αποψεις επι καποιου θεματος) ενω τωρα μπορει να βρει πολυ ευκολα πολλες πληροφοριες με τον κινδυνο να μην τις φιλτραρει αρκετα σωστα και να μπερδευτει. Βεβαια στο νετ υπαρχουν και σταθερες πιο αξιοπιστες πηγες οποτε δενειναι ολα ενα απλο seearch στον γουγλη.
Συνολικα, το νομισμα εχει παραπανω απο 2 οπτικες καλως η κακως ::) Ας προσπαθησουμε να ειμαστε στο ελαχιστον αντικειμενικοι.
-
εγώ είμαι της άποψης (που έχει ήδη αναφερθέι) πως ναι...μπορεί να έχουμε τη δυνατότητα να κατεβάσουμε όσους δίσκους τραβάει η όρεξή μας αλλά δεν μας το επιβάλλει κανείς...
δλδ...3 δίσκους άκουγες με το βυνίλιο? 3 cd αγόρασε/κατέβασε και τώρα και λιώστα όπως και το δίσκο...
ίσα ίσα που δεν θα καταστραφεί και το cd/mp3 από ην πολυχρησία....
όσο για το θέμα της επιστροφής του βυνιλίου....
βυνίλιο έχω να ακούσω πάνω από 10ετία από τότε που μου βαζε ο πατέρας μου...
δεν ξέρω να πω για τη διαφορά ποιότητας...
αλλά όσον αφορά στην ευχρηστία του cd... απ ότι έχω διαβάσει και εδώ αλλά και στο ίντερνετ...
τα βινύλια ήθελαν πολλή περισσότερη φροντίδα απ ότι τα cd τα οποία δεν θέλουν σχεδόν καμία...
τα mp3 φυσικά είναι εκτός συναγωνισμού μιας και δεν έχουν υλική φύση...
κάπου διάβασα για τα αρχεία flac...αυτά τι είναι? ψηφιακά αρχεία ελάχιστης συμπίεσης?
-
κάπου διάβασα για τα αρχεία flac...αυτά τι είναι? ψηφιακά αρχεία ελάχιστης συμπίεσης?
Είναι συμπιεσμένα αρχεία ήχου, μόνο που ο αλγοριθμος συμπίεσης δεν είναι απωλεστικός όπως στα mp3 αλλά το αρχείο κατά την αναπαραγωγή αναπαράγει το ιδιο ακουστικό περιεχόμενο με το πρωτότυπο. Περισσότερες πληροφορίες εδώ (http://en.wikipedia.org/wiki/Free_Lossless_Audio_Codec).
-
Όπως και να το βλέπουμε το θέμα, το συμπέρασμα είναι ότι σε μιά δημοσκόπηση που έχει από τις μεγαλύτερες συμμετοχές εδώ στο κιθάρα , μέχρι στιγμής το 63,7% πιστεύει ότι οι δίσκοι βινυλίου ως προς τον ήχο είναι καλύτεροι.
Αν η ερώτηση ήταν "τι βολεύει περισσότερο" τα αποτελέσματα θα ήταν αντιστρόφως ανάλογα ή και μεγαλύτερα κατά των δίσκων βινυλίου. Άλλη μιά περίπτωση που αποδεικνύετε περίτρανα ότι αυτό που βολεύει δεν είναι και το καλύτερο...
Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που το cd μπήκε στη ζωή μας. Ελπίζω σε 20 χρόνια από τώρα , κάτι ψηφιακό να έχει ξεπεράσει τους δίσκους...Η ζημιά στ'αυτιά μας όμως έχει γίνει...
-
Γιατί τόση τραγικότητα?! Ποια ζημιά στ' αυτιά μας?! Έχουμε καμιά στατιστική μελέτη που να αποδεικνύει πως οι επισκέψεις στον ωτορινολαρυγγολόγο αυξήθηκαν μετά την εδραίωση του cd?!
Ό,τι έχει κατατεθεί επί της ουσίας είναι μονάχα μια γλυκιά νοσταλγική διάθεση, γιατί σε επίπεδο τεχνικών χαρακτηριστικών ελάχιστα ειπώθηκαν που να επικυρώνουν κάποια ηχητική υπεροχή. Αντίθετα, όπως αναφέρεται συγκεκριμένα και στους "μύθους περί βινυλίου" που παρέθεσα, μάλλον στο μυαλό μας είναι όλα:
"As described below, despite decades of arguments, there is no technical proof of the sonic superiority of the vinyl medium compared to CD. One vinyl record may sound better than its equivalent CD for extremely specific reasons. That does not mean the medium as a whole is superior.
Many people do prefer listening to music to vinyl rather than on CD or digital formats. Many of those reasons have nothing to do with actual sound quality, and have more to do with the tactile characteristics of vinyl - its "feel" - like larger artwork and its required playback ritual. Others prefer listening to CDs for a different set of reasons. There is nothing wrong with preferring vinyl to CDs, as long as the preference is honestly stated on emotional terms, or is precisely quantified and tied to subjective experience, and not obscured with (fallacious) technical appeals."
Το γεγονός πως μαζεύτηκαν 77 νοματαίοι ως τώρα και κατέληξαν σε ενα τέτοιο συμπέρασμα, προσωπικά δεν μου κάνει εντύπωση. Όσοι μεγάλωσαν με τους δίσκους, για λόγους συναισθηματικούς, φυσικά και θα ψηφίσουν υπέρ τους. Όπως το ίδιοι θα κάνουν κι όσοι "μικροί" δεν έχουν ακούσει δίσκους, αλλά έχουν τύχει πλύσης εγκεφάλου από γονείς για τις σπουδαίες εκείνες εποχές που μεσουρανούσαν. Κι έτσι διατηρείται ένας μύθος, που παραμένει ακριβώς αυτό...και μόνο.
-
Με όλο το σεβασμό σε αυτό το υπέροχο forum στο οποίο έχω φάει τα νιάτα μου (τρόπος του λέγειν), αμφιβάλλω πάρα πολύ αν οποιοδήποτε δημοψήφισμα από αυτά που έχουν διεξαχθεί εδώ μέσα μπορεί να θεωρηθεί έστω και κατ' ελάχιστον απόδειξη για οτιδήποτε και μάλιστα "περίτρανη". Όσο για τη "ζημιά" στα αυτιά μας, κάποια από τα πράγματα που έχω διαβάσει στο Κιθάρα κατά καιρούς είχαν πολύ πιο επιζήμια αποτελέσματα στη δική μου ακοή... ::)
Να μην ξεχάσω να φορτίσω το mp3 player για αύριο. ;)
-
Κάποτε στη Γερμανία, η πλειοψηφία ψήφισε τον Hitler και πιο πριν όλοι πίστευαν ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από τη Γη. Ας μη συγχέουμε την υποκειμενική γνώμη του καθένα με το πώς έχουν πραγματικά τα πράματα. Ο schizm παρέθεσε νωρίτερα ένα link που παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρουσα τεκμηρίωση των λόγων για τους οποίους δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση στο συγκεκριμένο δίλλημα.
-
Πω πω πειράζει περισσότερο απ'ότι πίστευα αυτό το θέμα...Μέχρι και στον Χίτλερ φτάσαμε...Η ζημιά στα αυτιά φίλε schizm δεν μπορεί να διορθωθεί από κανέναν ωριλά...Βλέπεις φάρμακα για το γούστο δεν υπάρχουν. Η ζημιά έγινε στο γούστο και πουθενά αλλού (άντε έπρεπε να το εξηγήσω).
Είμαι από τους 50 νοματαίους...Είστε από τους 26 νοματαίους. Εμείς είμαστε με τον Χίτλερ...
Αππόλων δεν μίλησα για καμμιά "περίτρανη" απόδειξη. Είπα το αυτονόητο. Ο κόσμος ξέρει ότι ο αναλογικός ήχος είναι και ο φυσικός ήχος, άρα και ο καλύτερος. Όλα τα άλλα έχουνε να κάνουνε με τη βολή και το status του να δείχνουμε μοντέρνοι σώνει και καλά.
Η σημερινή μουσική αναγκαστικά προσαρμόζεται στη καινούργια τεχνολογία. Οι παραγωγές προσαρμόζονται στο πως θα ακούγεται κάτι και όχι στο τι είναι και τι παίζει...Τα "γεμάτα" όργανα με τις φυσικές τους αρμονικές δίνουν σιγά σιγά τη θέση τους σε άλλα φτωχότερα που όμως δεν μπερδεύουν το σήμα...Η μελωδία και η αρμονία πάει όλο και πιο πολύ στην άκρη, μιάς και τα κρουστά ακούγονται πιο καλά και ο ρυθμός επιβάλλει τις τάσεις. Ένας λόγος παραπάνω για την άνοδο και του RnB στο 2000. Ένα minimal groove ,ένα ηλεκτρονικό riff κάποια στιγμή και ομιλία, όχι τραγούδι. Αυτά "δένουν" με τη νέα τεχνολογία και γι αυτό ακούγονται καλύτερα.Ενώ σε αντιδιαστολή η κλασσική μουσική , όσο και εάν προσπαθήσανε στα 90's να μας πείσουνε για το αντίθετο, υστερεί. Ο "βασιλιάς" είναι ο παραγωγός ήχου και όχι ο μουσικός.Αλλά έλα που όσο και να "φτιάξεις" μιά φωνή, παραμένει "άψυχη". Έλα που όσο κι αν πειράξεις μιά κιθάρα, ένας μέτριος "λαμπάτος" ενισχυτής παραμένει καλύτερος. Θα έρθει μιά μέρα που θα'ρθούν όλα στα ίσα τους, δεν αμφιβάλλω. Αλλά επιμένω η ζημιά έγινε και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.Και ναι είναι συναισθηματικό το ζήτημα. Αλλά τα συναισθήματα είναι για τη μουσική την ίδια, όχι για το κομμάτι το πλαστικό μην τρελλαινόμαστε τώρα...
Αυτά είχα να πω και δεν θα ήθελα να ξαναγράψω γιατί είπα όσα είχα να πω. Κάθε γνώμη σεβαστή... :)
-
Αππόλων δεν μίλησα για καμμιά "περίτρανη" απόδειξη.
Φίλε macmisias, η διάσταση απόψεων είναι κάτι το θεμιτό, ενίοτε δε και επιθυμητό προκειμένου να υπάρξει διάλογος. Το να μην ξέρεις τι έχεις γράψει μόλις πριν 1-2 ωρες δεν είναι καθόλου θεμιτό...
Όπως και να το βλέπουμε το θέμα, το συμπέρασμα είναι ότι σε μιά δημοσκόπηση που έχει από τις μεγαλύτερες συμμετοχές εδώ στο κιθάρα , μέχρι στιγμής το 63,7% πιστεύει ότι οι δίσκοι βινυλίου ως προς τον ήχο είναι καλύτεροι. Αν η ερώτηση ήταν "τι βολεύει περισσότερο" τα αποτελέσματα θα ήταν αντιστρόφως ανάλογα ή και μεγαλύτερα κατά των δίσκων βινυλίου. Άλλη μιά περίπτωση που αποδεικνύετε περίτρανα ότι αυτό που βολεύει δεν είναι και το καλύτερο...
Όσο για το παρακάτω...
Είπα το αυτονόητο. Ο κόσμος ξέρει ότι ο αναλογικός ήχος είναι και ο φυσικός ήχος, άρα και ο καλύτερος. Όλα τα άλλα έχουνε να κάνουνε με τη βολή και το status του να δείχνουμε μοντέρνοι σώνει και καλά.
Aν κάτι έχει προκύψει από αυτή τη συζήτηση, είναι ότι αυτό που λες δεν είναι καθόλου αυτονόητο, αφού υπάρχουν αρκετοί από εμάς που έχουν διαφορετική άποψη. Όπως επίσης και ότι δεν υπάρχει καμία απτή επιστημονική απόδειξη για τους ισχυρισμούς περί ακουστικής (και όχι ηχητικής) ανωτερότητας του βινυλίου. Αυτά για status και καταναλωτική μανία δεν τα σχολιάζω καν...
-
Όπως και να το βλέπουμε το θέμα, το συμπέρασμα είναι ότι σε μιά δημοσκόπηση που έχει από τις μεγαλύτερες συμμετοχές εδώ στο κιθάρα , μέχρι στιγμής το 63,7% πιστεύει ότι οι δίσκοι βινυλίου ως προς τον ήχο είναι καλύτεροι.
Αν η ερώτηση ήταν "τι βολεύει περισσότερο" τα αποτελέσματα θα ήταν αντιστρόφως ανάλογα ή και μεγαλύτερα κατά των δίσκων βινυλίου. Άλλη μιά περίπτωση που αποδεικνύετε περίτρανα ότι αυτό που βολεύει δεν είναι και το καλύτερο...
Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που το cd μπήκε στη ζωή μας. Ελπίζω σε 20 χρόνια από τώρα , κάτι ψηφιακό να έχει ξεπεράσει τους δίσκους...Η ζημιά στ'αυτιά μας όμως έχει γίνει...
Πες μου φίλε Αππόλων που λέει "περίτρανη" απόδειξη ως προς το αν είναι καλύτερο το ένα ή το άλλο.
Η περίτρανη απόδειξη αναφέρεται στην περίπτωση της βολής...
-
Πω πω πειράζει περισσότερο απ'ότι πίστευα αυτό το θέμα...Μέχρι και στον Χίτλερ φτάσαμε...Η ζημιά στα αυτιά φίλε schizm δεν μπορεί να διορθωθεί από κανέναν ωριλά...Βλέπεις φάρμακα για το γούστο δεν υπάρχουν. Η ζημιά έγινε στο γούστο και πουθενά αλλού (άντε έπρεπε να το εξηγήσω).
Θα διαφωνήσω...κανένα γούστο δεν χάλασε. Και δε λυπάμαι ιδιαίτερα που το δικό μου γούστο τουλάχιστον δεν εντυπωσιάστηκε ποτέ από τα χριτς-χρατς του βινυλίου, ούτε αισθάνομαι λιγότερο καλόγουστος επειδή δεν απέκτησα ποτέ ερωτική σχέση μαζί του. Ακόμα όμως αναμένω κάποια αντικειμενική τεχνική εξήγηση για την υπεροχή του αναλογικού ήχου...μπορώ αντιθέτως να σου παραθέσω το ακριβώς αντίθετο, πάλι από την ίδια πηγή, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί είναι κρίμα να μιλάμε στον αέρα, στηριζόμενοι "περίτρανες αποδείξεις" στατιστικής αντίληψης:
Vinyl is better than CD because it reproduces higher frequencies than CD and avoids antialiasing filter issues at the frequencies CDs can reproduce
The recording/tracking ability of vinyl is easily at least 50khz and perhaps as high as 100khz. The most notably proof of this is the CD4 quadraphonic system which relied on a 45khz bandwidth to be accurately reproduced. That said, the high-frequency response accuracy of vinyl varies tremendously. Frequency deviations of 5-10db or greater are not uncommon in the 20khz range for many records.
Playback of ultrasound frequencies is still not guaranteed. Many MM cartridges have resonant peaks defined by the preamp loading, or stylus tip resonances defined by the cantilever, that attenuate high-frequency content.
When groove wear does occur, it occurs much faster at high frequencies than at low frequencies. For modern stylii this is not as much of a concern, though.
Finally, on top of all of these issues, there is simply no scientific evidence that frequencies beyond the 22khz limit of CD audio are audible to any known group of people. There is no evidence that reconstruction and antialiasing issues are audible.
Vinyl is better than digital because the analog signal on the vinyl tracks the analog signal exactly, while digital is quantized into steps
PCM encoding (used on CDs and DVD-A) records audio data in a quantized format. Analog formats do not have a measurable time or signal resolution.
Analog encoding still has many measurable and audible faults, potentially including harmonic distortion, noise and intermodulation distortion. These distortions have invariably measured higher than for digital formats, including CD.
PCM can encode time delays to any arbitrarily small length. Time delays of 1us or less - a tiny fraction of the sample rate - are easily achievable. The theoretical minimum delay is 1ns or less. (Proof here (http://www.stevehoffman.tv/forums/showthread.php?t=85436))
Signal quantization (ie 16-bit or 24-bit) only results in increased noise in a correct implementation. No distortion is introduced and the noise is of questionable audibility under most listening conditions.
The term "analog", by definition, means that the signal is not and cannot be a perfect reproduction of the original - it is merely an "analogue" of the existing signal, corrupted in the process of encoding.
In short, by any numerical basis, vinyl is not as accurate as competing digital formats.
Vinyl has greater resolution than CD because its dynamic range is higher than for CD at the most audible frequencies
The dynamic range of vinyl, when evaluated as a the ratio of a peak sinusoudal amplitude to the peak noise density at that sine wave frequency, is somewhere around 80db. Under theoretically ideal conditions, this could perhaps improve to 120db. The dynamic range of CDs, when evaluated on a frequency-dependent basis and performed with proper dithering and oversampling, is somewhere around 150db. Under no legitimate circumstances will the dynamic range vinyl ever exceed the dynamic range of CD, under any frequency, given the wide performance gap and the physical limitations of vinyl playback.
---
Τα παραπάνω δεν προκύπτουν από τίποτα αγαπητικούς του ψηφιακού ήχου που μισούν θανάσιμα το βινύλιο, για να εξηγούμαι. Άλλωστε το Hydrogenaudio χρόνια τώρα, ως forum και κοινότητα, πρωτοπορεί σε ζητήματα ήχου, encoding κοκ. Πιθανότατα όλα τα παραπάνω αποτελούν αλαμπουρνέζικα στους πολλούς και ειδικά σε όσους έχουν κατασταλλεγμένες απόψεις περί του ήχου του βινυλίου κι είναι απόλυτα κατανοητό. Άλλωστε πρόθεσή μου δεν είναι να τους αλλάξω γούστα και προτιμήσεις, αλλά να πάψει η ανεδαφική πεποίθηση πως ο αναλογικός ήχος υπερέχει τεχνικά του ψηφιακού, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι προτιμούν να το βλέπουν έτσι.
-
MACMISIAS από όσα γράφεις στο τελευταίο σου post εγώ καταλαβαίνω ότι έχεις πολύ συγκεκριμένη άποψη για την "καλή" μουσική και για τη δημιουργική οδό που πρέπει να ακολουθεί κάποιος που λέγεται καλλιτέχνης. Προφανώς το minimal είναι η εύκολη οδός, ο ρυθμός αποτελεί το φτωχό τριτοξάδερφο της μελωδίας και της αρμονίας και η αναζήτηση του ήχου δεν είναι τέχνη, όπως για παράδειγμα το στοίβαγμα 20 συγχορδιών και 5 μετατροπιών σε ένα κομμάτι. Κατά τη γνώμη μου πάλι, το να φτιάξεις κάτι απλό που είναι πράγματι ωραίο αποτελεί μεγαλύτερο κατόρθωμα από το να ρίχνεις κάθε φορά το βαρύ πυροβολικό στη διαδικασία παραγωγής τέχνης.
Όσον αφορά στον ισχυρισμό σου ότι ο αναλογικός ήχος υπερτερεί του ψηφιακού (δεν υπάρχει τέτοιο πράμα, όλοι οι ήχοι είναι αναλογικοί), θα πρέπει να πω ότι συμφωνώ, όμως τη μόνη φορά που μπορείς να ακούσεις την ακριβή αναλογική αναπαράσταση είναι τη στιγμή της εκτέλεσης. Από εκεί και πέρα, είτε αναλογικό, είτε ψηφιακό είναι το μέσον στο οποίο καταγράφεται η πληροφορία υπεισέρχονται διάφοροι τεχνικοί περιορισμοί του μέσου και κατά συνέπεια παραμορφώσεις και θόρυβος. Επομένως με τον ισχυρισμό σου, απλά κάνεις ένα λογικό σφάλμα, γιατί προϋποθέτεις ότι η αλλοιωμένη αναπαράσταση που υπάρχει γραμμένη σε ένα βινύλιο είναι το ίδιο σήμα το οποίο βγαίνει από τα ηχεία τη στιγμή της εκτέλεσης.
-
Και εγώ υπέρ του απλού είμαι. Κιθάρα -φωνή-μπάσσο-τύμπανα. Απλές συγχορδίες...Μινόρε -ματζόρε. Έχουν βγάλει εκατομμύρια τραγουδάρες. Θα βάλω και εγώ κάτι που βρήκα και τελειώνω εδώ.Η κότα έκανε τ'αυγό ή το αυγό τη κότα; Καληνύχτα! ;)
The key to this question is the difference between a digital and an
analog recording. Natural sound is by definition analog.
When a CD recording is created, this analog is sound is digitized. To
do this, they take a lot of snapshots of the analog sound. For a CD
recording they take 44,100 snapshots in a minute. These snapshots are
then converted to digital information with a certain precision. For a
CD recording this precision is 16 bits which means that every one of
the 44,100 snapshots needs to be converted into one of the 65,536
(2^16) possible values.
You can probably see where I am going: by definition a digital
recording doesn't include all the sound information. You could
visualize a CD recording as a really large chest with a lot of
drawers. Because the number of snapshots that are taken are not
infinite (the maximum is 44,100 per minute), the process of taking
snapshots results in the loss of information. Information is further
lost because each of these snapshots must be made to fit in one of the
65,536 drawers of the chest.
A record player which plays LP?s is strictly analog. A vinyl record
has a groove carved into it that mirrors the original sound's
waveform. The record player than transforms this groove to an analogue
sound signal which can be fed into an amplifier.
In this process, no information can be lost. No snapshots need to be
taken and the sound doesn't need be converted to one of the possible
65,536 values. There basically is an infinite number of 'snapshots'
and 'possible values'. Therefore vinyl recording sound richer than CD
recordings (as long as you have a decent vinyl record player).
Be aware that recent DVD Audio players and Super Audio CD players come
closer to vinyl recordings as they have a much larger number of
possible snapshots in one minute (up to 192,000) and because these
snapshots can be converted to a larger number of possible values (up
to 16,777,216 possible values, or 24 bit).
Α και κάτι ακόμα. Καλύτερα να συνεχίσουμε με τις απόψεις μας γιατί από παραπομπές με το internet "να φάνε και οι κότες". Και για τη μιά και για την άλλη άποψη. Δεν κάνουμε καμμιά εργασία για κανένα Πανεπιστήμιο...συζητάμε νομίζω και είναι λίγο κουραστικό και χωρίς νόημα...
-
^ Χαίρω πολύ Χαιρόπουλος. :) Οι δύο μοναδικές διαδικασίες από τις οποίες υπεισέρχεται θόρυβος και παραμόρφωση στις ψηφιακές μορφές ήχου είναι η δειγματοληψία και η κβαντοποίηση του σήματος. Ιδού και η απάντηση, την παρέθεσε προηγουμένως και ο schizm, δε γνωρίζω αν έχεις το τεχνικό υπόβαθρο για να την κατανοήσεις :
Vinyl is better than digital because the analog signal on the vinyl tracks the analog signal exactly, while digital is quantized into steps
PCM encoding (used on CDs and DVD-A) records audio data in a quantized format. Analog formats do not have a measurable time or signal resolution.
Analog encoding still has many measurable and audible faults, potentially including harmonic distortion, noise and intermodulation distortion. These distortions have invariably measured higher than for digital formats, including CD.
PCM can encode time delays to any arbitrarily small length. Time delays of 1us or less - a tiny fraction of the sample rate - are easily achievable. The theoretical minimum delay is 1ns or less. (Proof here)
Signal quantization (ie 16-bit or 24-bit) only results in increased noise in a correct implementation. No distortion is introduced and the noise is of questionable audibility under most listening conditions.
The term "analog", by definition, means that the signal is not and cannot be a perfect reproduction of the original - it is merely an "analogue" of the existing signal, corrupted in the process of encoding.
In short, by any numerical basis, vinyl is not as accurate as competing digital formats.
-
Ααααααχ....Τι θα κάνουμε όλο το βράδυ; Θα ψάχνουμε για αγγλόφωνες απόψεις υπέρ του ενός ή του άλλου; :P
Έχω την άποψή μου ,έχετε τη δικιά σας, ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ! Φτάνννιιειιιι... ;D
Υ.Γ Δεν έχω πρόβλημα με τον ρυθμό... :-[
-
You can probably see where I am going: by definition a digital
recording doesn't include all the sound information.
Και μόνο από αυτό, αντιλαμβάνονται οι γνωρίζοντες πως ο τυπάς που τα έγραψε τα παραπάνω, κάνει μόνο για να βάζει γύρο σε λαδόκολλα. Βλέπεις αυτό που αναφέρει έχει ανατραπεί από το θεώρημα του Nyquist (http://en.wikipedia.org/wiki/Nyquist%E2%80%93Shannon_sampling_theorem) που έχει αποδείξει πως "an analog signal that has been sampled can be perfectly reconstructed from the samples if the sampling rate exceeds 2B samples per second, where B is the highest frequency in the original signal". Πουθενά δεν προκύπτει πως απαραιτήτως υπάρχει μουσική πληροφορία που μένει εκτός στα CD. Μην αναπαράγουμε οποιαδήποτε ανοησία πετάξει κάποιος. Τώρα έρχεσαι να επικυρώσεις τα περί της δυσκολίας να βρεις μια πληροφορία που να στέκει τη σήμερον ημέρα. Γι' αυτό ακριβώς όσα σου παρέθεσα δεν τα βρήκα μέσω του Google, παραθέτοντας ορισμένες πηγές άγνωστης αξιοπιστίας, αλλά ενός forum που εδώ και χρόνια αναζητά την αλήθεια και την έγκριτη πληροφορία και γνώση.
Α και κάτι ακόμα. Καλύτερα να συνεχίσουμε με τις απόψεις μας γιατί από παραπομπές με το internet "να φάνε και οι κότες". Και για τη μιά και για την άλλη άποψη. Δεν κάνουμε καμμιά εργασία για κανένα Πανεπιστήμιο...συζητάμε νομίζω και είναι λίγο κουραστικό και χωρίς νόημα...
Όταν συζητάς για το τι είναι "καλύτερο", καλό είναι να το στηρίζεις και με κάτι περισσότερο χειροπιαστό από μια προτίμηση. Γιατί σε αυτήν την τελευταία η υποκειμενικότητα δεν αφήνει περιθώρια ιδιαίτερης συζήτησης. Αν όμως το θέμα είναι analog vs digital, εκεί υπάρχουν στοιχεία που απορρίπτουν μύθους με τους οποίους γαλουχηθήκαμε. Δεν είναι κακό να διαπιστώνεις πως ο αναλογικός ήχος μπορεί να αναπαραχθεί πλήρως ψηφιακά. Κακό είναι να επιδιώκεις να μεταμορφώσεις το υποκειμενικό σε αντικειμενικό ντε και καλά.
-
You can probably see where I am going: by definition a digital
recording doesn't include all the sound information.
Και μόνο από αυτό, αντιλαμβάνονται οι γνωρίζοντες πως ο τυπάς που τα έγραψε τα παραπάνω, κάνει μόνο για να βάζει γύρο σε λαδόκολλα.
; Και ο δικός σου κάνει μόνο για τα τυριά στον Σκλαβενίτη!!! ;D ;D ;D Που θα πεις για το παλληκάρι μου κακιά κουβέντα...Ούστ!!! ;D ;D ;D :burn
-
η ηχητικη ποιοτητα του βινυλιου για μενα δε μπορει να συγκριθει με οποιαδηποτε αλλη μορφη. όμως,και να θέλαμε,το βινυλιο δεν επιστρεφει,εχει αντικατασταθει εδω και αρκετα χρονια. ας ελπισουμε η τεχνολογια να κανει τα μαγικα της για να απολαυσουμε τον ηχο του βινυλιου σε ενα cd ή κατι αντιστοιχο.
Εκεινα τα χρονια ειτε με κασετες ειτε με βινυλια, ακουγαμε πολλες φορες τους δισκους των συγκροτηματων και ξεραμε σε καθε δευτερολεπτο τι θα παιξει, ποτε θα μπει το σολο, αλλα και ολους τους τιτλους των τραγουδιων απεξω. Με την εξαπλωση του ADSL, του mp3 και της ιντερνετικης πειρατειας, γεμισε ο καθενας τον υπολογιστη του τονους μουσικης. Ποιος ακουει πλεον ολο αυτον τον ογκο μουσικης προσεκτικα και πανω απο μια φορα; Λιγοι πιστευω. Ακουμε πλεον επιφανειακα τους δισκους των συγκροτηματων και συγκρατουμε λίγα.
Εκεινη την εποχη τα σκαγαμε, αγοραζαμε το δισκο και για να βγαλουμε τα λεφτα που δωσαμε, τον ακουγαμε συνεχεια, χαζευοντας παραλληλα τα εξωφυλλα και τους στιχους μεσα στις θηκες.
Εγω παλι διαφωνω παραπ ολυ σε αυτο. Οταν κατεβαζω εναν δισκο που θελω να ακουσω καθομαι και τον λιωνω. Τι παει αν πει οτι επειδη ειναι σε mp3 δεν μπορω να τον ακουσω? Δηλαδη ο καθενας που αγοραζε κασετες η βινυλια τα ελιωνε και δεν τα ακουγε επιφανειακα? Γιατι με την ιδια λογικη το tape trading μπορεις να πεις οτι ειχε το ιδιο αποτελεσμα. Μην γινομαστε παρελθοντολαγνοι χωρις λογο, κατανταει απο ενα σημειο και μετα.
εδώ που τα λέμε,αν έχεις 150GB μουσικής στο pc σου, είναι αδύνατον να τα λιώσεις όλα. η μουσική που έχουν κατεβασει πολλοί από μας,δε μπορεί να ακουστεί ούτε μέσα σε 50 χρόνια! και το internet δε σου δινει μονο την ευκαιρία να κατεβάσεις κάτι που γουστάρεις, σου δίνει και την ευκαιρια να κατεβασεις κατι ετσι για πλακα. και αυτά τα ''έτσι για πλακα'' μαζευονται μετα απο καποιο καιρο.. 8)
-
η ηχητικη ποιοτητα του βινυλιου δε μπορει να συγκριθει με οποιαδηποτε αλλη μορφη.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί κάποιος να μπει σε οποιονδήποτε κόπο να ξεδιαλύνει 2-3 πράγματα που -ίσως- να συνιστούν απλώς εσφαλμένη εκτίμηση, στρεβλή πεποίθηση και υποκειμενικώς νοούμενη πραγματικότητα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), όταν σκάει μύτη ένα τέτοιο σχόλιο που θα τον έκανε πιθανότατα να αισθάνεται ολίγον ηλίθιος. Να προσθέσω επίσης πως μπροστά στον ήχο της ηρωικής TDK D-60, που άμα λάχει το κλίκι κλίκι για να την γυρίσεις μπροστά και πίσω με το στυλό σε έφερνε κι ένα βήμα πιο κοντά στη μουσική, τι να πορδίσει και το SACD.
εδώ που τα λέμε,αν έχεις 150GB μουσικής στο pc σου, είναι αδύνατον να τα λιώσεις όλα. η μουσική που έχουν κατεβασει πολλοί από μας,δε μπορεί να ακουστεί ούτε μέσα σε 50 χρόνια! και το internet δε σου δινει μονο την ευκαιρία να κατεβάσεις κάτι που γουστάρεις, σου δίνει και την ευκαιρια να κατεβασεις κατι ετσι για πλακα. και αυτά τα ''έτσι για πλακα'' μαζευονται μετα απο καποιο καιρο.. 8)
Και φαντάζομαι πως υπάρχει ένας ψηλός, δασύτριχος και σκουρόχρωμος (κατά το στερεότυπο) Αμπντούλ με μαστίγιο που σε υποχρεώνει να κατεβάζεις 200 album τη μέρα κι άλλα 400 το βράδυ, για να μπορείς -φυσικά ενάντια στη θέλησή σου- να επαίρεσαι για το μέγεθος της συλλογής σου στους φίλους σου όταν πίνετε καφέ.
Υπάρχει πάντως διέξοδο από αυτόν το φαινομενικά δισεπίλυτο πρόβλημα: απολύεις τον Αμπντούλ.
-
το βινυλιο ειναι σίγουρα ακαταμάχητο για σεξι ρούχα αλλά για τον ήχο το βλέπω σαν φετιχισμό.
η αποψη μου η εξής
-ο δισκος ακουγεται καλύτερα σε ηχογραφήσεις προ 1980
-το σιντι και το DSD- 1 βιτ ειναι μονοδρομος για 1980+
*το να ακουσω ενα δισκο φετινης σοδειας λεγοντας οτι ακουγεται καλύτερα απο το σιντι,μου φαινεται παράλογο καθώς πλεον σχεδον ΟΛΑ τα σταδια παραγωγής ειναι σε Digital domain . (με λογια που καταλαβαινει και μια μπιμπο με καμπριο: ο δισκος ειναι σαν ΜΑΣΙΦ ΦΕΤΑ ΤΥΡΙ 1 ΚΙΛΟΥ,TO σιντι ειναι φετα τυρί 1 κιλό σε λεπτές φέτες. ΑΡΑ ΑΝ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΙΧΕ ΚΟΨΙΜΟ ΣΕ ΦΕΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΤΑΤΖ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΤΕ ΚΑΛΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΒΙΒΥΛΙΟ,ΑΛΛΩΣ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΩ ΣΕ CD.
ΚΟΙΝΩΣ- ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΕΤΡΩΓΕΣ ΦΕΤΑ ΜΑΣΙΦ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΥΓΚΟΛΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΦΕΤΕΣ ΚΑΙ ΦΛΟΚΙΑ ;D ;D
last πραμα- CD dynamic range > LP dynamic range (χώρια τα noisefloors ;D)
*το να ακουσω ενα ριμεικ σιντι απο δισκο 1970 π.χ δεν μου στκει τοσο καλα στο αυτί και ηχητικά και συναισθηματικά
-
Σωστός ο Korgy με τη διαφορά ότι το 80+ που βάζει εγώ θα το έκανα 2000+...
-
Σωστός ο Korgy με τη διαφορά ότι το 80+ που βάζει εγώ θα το έκανα 2000+...
Αρα δεν ειανι σωστος ο korgy ::) ::) 20 χρονια δεν ειναι μικρη διαφορα :P
-
For a CD
recording they take 44,100 snapshots in a minute.
Αυτό δεν το είδε κανείς;;; Κόντεψα να καραφλιάσω! 44100 στιγμιότυπα το δευτερόλεπτο, όχι το λεπτό! Ο τύπος που το έγραψε αυτό μάλλον πέρασε τα μαθήματα ή με σκονάκι ή με παπαγαλία...
-
Αυτό δεν το είδε κανείς;;; Κόντεψα να καραφλιάσω! 44100 στιγμιότυπο όχι το λεπτό! Ο τύπος που το έγραψε αυτό μάλλον πέρασε τα μαθήματα ή με σκονάκι ή με παπαγαλία...
Είναι γεμάτο ανακρίβειες το "επιστημονικό" αυτό κείμενο...είπαμε, για λαδόκολλα και πολύ του είναι. Αυτό όμως που αντιλαμβάνομαι είναι πως λίγη σημασία έχει μια και τελικά δεν αναζητούμε να ρίξουμε λίγο παραπάνω φως αλλά να εστιάσουμε στις προτιμήσεις. Θεμιτό, αλλά και χωρίς ουσία πλέον.
-
For a CD
recording they take 44,100 snapshots in a minute.
Αυτό δεν το είδε κανείς;;; Κόντεψα να καραφλιάσω! 44100 στιγμιότυπο όχι το λεπτό! Ο τύπος που το έγραψε αυτό μάλλον πέρασε τα μαθήματα ή με σκονάκι ή με παπαγαλία...
Kαι ο τύπος που τα λέει αυτά και τα εννοεί, έχει ένα μικρόπροβληματάκι υστερίας... Χαλάρωσε παλικάρι μου, δαίμων του τυπογραφείου ήταν...
Αυτό όμως που αντιλαμβάνομαι είναι πως λίγη σημασία έχει μια και τελικά δεν αναζητούμε να ρίξουμε λίγο παραπάνω φως αλλά να εστιάσουμε στις προτιμήσεις. Θεμιτό, αλλά και χωρίς ουσία πλέον.
Ρεσπέκτ
-
Εγώ πάλι με το χαζό μου μυαλουδάκι δεν μπορω με τίποτα να καταλάβω πως είναι δυνατον το βινύλλιο να έχει καλύτερη ποιότητα ήχου από το CD...
Και θεωρώ τεράστιες μπουρδολογίες τα όποια επιχειρήματα.
Το θέμα με αυτούς που λατρεύουν το βινύλλιο είναι καθαρά συναισθηματικό.
Και τζάμπα πλακώνεστε νομίζω...
-
Να προσθέσω επίσης πως μπροστά στον ήχο της ηρωικής TDK D-60, που άμα λάχει το κλίκι κλίκι για να την γυρίσεις μπροστά και πίσω με το στυλό σε έφερνε κι ένα βήμα πιο κοντά στη μουσική, τι να πορδίσει και το SACD.
(https://www.audiolinks.com/tek9/images/products/D60_25pack.jpg)
Τι ηρωική; Θρυλική και βάλε! All time classic! Πόσες τέτοιες είχα λιώσει τη δεκαετία του '80. Ακόμα έχω μερικές ξεχασμένες σε κάποιο κουτί... ::)
-
η ηχητικη ποιοτητα του βινυλιου δε μπορει να συγκριθει με οποιαδηποτε αλλη μορφη.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί κάποιος να μπει σε οποιονδήποτε κόπο να ξεδιαλύνει 2-3 πράγματα που -ίσως- να συνιστούν απλώς εσφαλμένη εκτίμηση, στρεβλή πεποίθηση και υποκειμενικώς νοούμενη πραγματικότητα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), όταν σκάει μύτη ένα τέτοιο σχόλιο που θα τον έκανε πιθανότατα να αισθάνεται ολίγον ηλίθιος. Να προσθέσω επίσης πως μπροστά στον ήχο της ηρωικής TDK D-60, που άμα λάχει το κλίκι κλίκι για να την γυρίσεις μπροστά και πίσω με το στυλό σε έφερνε κι ένα βήμα πιο κοντά στη μουσική, τι να πορδίσει και το SACD.
εδώ που τα λέμε,αν έχεις 150GB μουσικής στο pc σου, είναι αδύνατον να τα λιώσεις όλα. η μουσική που έχουν κατεβασει πολλοί από μας,δε μπορεί να ακουστεί ούτε μέσα σε 50 χρόνια! και το internet δε σου δινει μονο την ευκαιρία να κατεβάσεις κάτι που γουστάρεις, σου δίνει και την ευκαιρια να κατεβασεις κατι ετσι για πλακα. και αυτά τα ''έτσι για πλακα'' μαζευονται μετα απο καποιο καιρο.. 8)
Και φαντάζομαι πως υπάρχει ένας ψηλός, δασύτριχος και σκουρόχρωμος (κατά το στερεότυπο) Αμπντούλ με μαστίγιο που σε υποχρεώνει να κατεβάζεις 200 album τη μέρα κι άλλα 400 το βράδυ, για να μπορείς -φυσικά ενάντια στη θέλησή σου- να επαίρεσαι για το μέγεθος της συλλογής σου στους φίλους σου όταν πίνετε καφέ.
Υπάρχει πάντως διέξοδο από αυτόν το φαινομενικά δισεπίλυτο πρόβλημα: απολύεις τον Αμπντούλ.
Εαν θεωρείς ότι οι εταιριες το γυρνουν σιγα-σιγα στο βινύλιο μόνο και μόνο για τους λάτρεις του ή για ανθρώπους που έχουν μείνει μερικές δεκαετίες πίσω ή γιατί σαν vintage κίνηση marketing θα πουλήσει, νομίζω πως έχεις άδικο.
http://news247.gr/PrintArticle.htm?sp=l72746
Τώρα άλλο για τον Abdul...
-
Αποφεύγοντας να πάρω θέση, θα παραθέσω απλά ένα βίντεο (http://www.youtube.com/watch?v=xs1aUws0Lrs)...
Και μια ερώτηση προς το μέλος schizm: Το γεγονός οτι το το CD μπορεί να συμπεριλάβει τη πλήρη πληροφορία, σημαίνει και οτι όλα τα οικιακά player μπορούν να την αποκωδκοποιήσουν στη κανονική της μορφή?Γενικά ισχύει κάτι τέτοιο?
-
Δεν μας βρίσκει κανείς πουθενά...όταν δεν τα έχουμε, μας πιάνει η γκρίνια για όλα εκείνα που μας στερούν ή στερούμαστε εκ των συνθηκών...όταν μας παραχωρείται αυτή η δυνατότητα, νοσταλγούμε τις "άγιες" εκείνες μέρες που έμπαινε ένας δίσκος το 15νθημερο σπίτι και υποχρεωνόμασταν να τον ακούμε μέχρι εξαντλήσεως. Στην πραγματικότητα όμως ουδείς μας υποχρεώνει να κατεβάσουμε 25 άλμπουμ μέσα στην ώρα, πέρα από την ίδια μας την απληστία...κανείς δεν μας εξωθεί να μην εμπεδώσουμε την πληροφορία πέρα από τις προσωπικές μας προθέσεις. Δε φταίει το μέσο, αλλά η χρήση που κάνεις. Δεν φταίει η προσφορά, αλλά η αλόγιστη και βουλιμική διάθεσή μας.
Αυτή την επίκληση που βγάζει λάδι και καθαγιάζει τις σπουδαίες εκείνες εποχές προ 20ετίας και βάλε που φωνάζαμε το συγγενολόι από το Διακοφτό και κάναμε party όποτε έσκαγε καινούργιος δίσκος στο σπίτι, δεν την συμμερίστηκα ποτέ. Με παραπέμπει σε όλους εκείνους που επικαλούνται κατά ανάλογο τρόπο την Κατοχή για να υπενθυμίσουν πως σήμερα δεν εκτιμάμε ούτε το χαβιάρι, πόσο μάλλον το ψωμί. Ε, δε χρειάζεται να βιώσουμε και πάλι τέτοιες συνθήκες για να επαναπροσδιορίσουμε ορισμένα πράγματα...δε χρειάζεται να μας πιάσει η πείνα απαραιτήτως, για να μας γίνει μάθημα η ορθολογική και συνετή συμπεριφορά. Και κυρίως δεν θα έπρεπε να το ευχόμαστε...
Ειδικά όσον αφορά τη μουσική κι όντας κάποιος που έχει μερικές χιλιάδες γνήσια μουσικά έργα, ουδέποτε έδωσα βαρύτητα μεγάλη στο εξώφυλλο, στο μέγεθος αυτού και στα παρελκόμενα. Χρήσιμα, ενδιαφέροντα, αλλά πάντα δευτερεύοντα...την άυλη μουσική θα ακούσω άλλωστε κι αυτή θα με κινητοποιήσει.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι, τα είπες όλα! :up
-
Αποφεύγοντας να πάρω θέση, θα παραθέσω απλά ένα βίντεο ([url]http://www.youtube.com/watch?v=xs1aUws0Lrs[/url])...
Δυστυχώς δεν έχω πρόσβαση στη δουλειά και δεν μπορώ να το εκτιμήσω. Θα το τσεκάρω αργότερα από το σπίτι.
Και μια ερώτηση προς το μέλος schizm: Το γεγονός οτι το το CD μπορεί να συμπεριλάβει τη πλήρη πληροφορία, σημαίνει και οτι όλα τα οικιακά player μπορούν να την αποκωδκοποιήσουν στη κανονική της μορφή?Γενικά ισχύει κάτι τέτοιο?
To cd μπορεί να αποδώσει επαρκώς το frequency range μεταξύ 20hz - 20 kHz που είναι αντιληπτό από τον μέσο άνθρωπο και καλύπτεται τόσο από την αναπαραγωγή των cd players, όσο και από τα όποια ηχεία, που πάλι εκεί γύρω κινούνται κατά βάση. Αν εξαιρέσουμε λοιπόν εκείνους που κάποιος πρόγονός τους ζευγάρωσε με νυχτερίδα κι οι ακουστικές τους ανάγκες υπερβαίνουν εκείνες της συντριπτικής πλειονότητας, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να απαξιώνεται ο digital ήχος (που στα χρόνια κι όλας εξελίχθηκε για να μην κουβαλάει τα κουσούρια της πρώιμης φάσης του). Και πάλι δεν μπορώ όμως να κατανοήσω πως κι αυτοί θα την καταβρούν με τα μειονεκτήματα που χαρακτηρίζουν εγγενώς τους δίσκους βινυλίου.
Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε βασικά είναι πως δεν υπάρχει "κανονική μορφή", μια κι η αναλογική της έκφραση στο βινύλιο μπορεί να υποστεί (κι αυτό συμβαίνει συνήθως) αλλοιώσεις κατά τη μεταφορά από το master tape. Ειδικά τη σήμερον ημέρα το σήμα τυγχάνει ψηφιακής επεξεργασίας προτού καταλήξει στο βινύλιο. Κανονικό λοιπόν θα μπορούσε να νοηθεί μονάχα ό,τι ακούμε από την ίδια τη φύση τη στιγμή που συντελείται...όλα τα υπόλοιπα στην καλύτερη συνιστούν μια πειστική, αληθοφανή αλλά όχι ακριβή αναπαραγωγή. Γι' αυτό και δεν έχει και τόσο νόημα εν τέλει όλη αυτή η εμμονή κι ο ζηλωτισμός που συνοδεύει συνήθως τέτοια θέματα. Γιατί αν τελικά θελήσουμε να πάμε στα όριά τους τον ψηφιακό και τον αναλογικό ήχο, ρίχνοντας χρήμα που θα εξωθήσει τον μέσο προϋπολογισμό να γονατίσει, ανάθεμα κι αν θα κατορθώσει κανένας χριστιανός να βγάλει άκρη. Φαντάζομαι άλλωστε πως ακόμα κι όσοι αγαπάμε τη μουσική και τον ήχο εν γένει ένα μέσο σύστημα έχουμε και με αυτό πορευόμαστε αρκετά ικανοποιημένοι, ακριβώς γιατί οι ανάγκες μας (όταν δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη οικονομική στενότητα ως σκόπελος) δεν το υπερβαίνουν.
Εαν θεωρείς ότι οι εταιριες το γυρνουν σιγα-σιγα στο βινύλιο μόνο και μόνο για τους λάτρεις του ή για ανθρώπους που έχουν μείνει μερικές δεκαετίες πίσω ή γιατί σαν vintage κίνηση marketing θα πουλήσει, νομίζω πως έχεις άδικο.
Το άρθρο που παρέθεσες δεν προσθέτει κάτι καινούργιο στην δική μου αντίληψη για τα αίτια που αυτό συμβαίνει. Το βινύλιο έχει ταυτιστεί με την "αξία" της μουσικής, για λόγους που προσωπικά δεν συμμερίζομαι. Το αναφέρει άλλωστε στο τέλος ο αρθρογράφος:
Μπορεί το 99% του κοινού να ακούει μουσική σε MP3 player για λόγους ευκολίας, όταν, όμως, θέλει να αγοράσει μουσική τότε προτιμάει το βινύλιο.
Εδώ αποκρυσταλλώνεται κι η στρεβλή πεποίθηση πως αν αξίζει κάτι να αγοραστεί, αυτό πρέπει να γίνεται σε μορφή βινυλίου. Οτιδήποτε άλλο απλώς απαξιώνεται. Δεν ξέρω πόσο άσχημα οφείλω να αισθάνομαι που συνεχίζω να αντιλαμβάνομαι τη μουσική πρωτίστως ως μια άυλη αλλά εικονοκλαστική τέχνη, χωρίς να χρειάζομαι εντυπωσιακά ευμεγέθη εξώφυλλα και χειροπιαστή αίσθηση για να της δώσω υπόσταση κι αξία. Τι να πούνε δηλαδή κι οι φιλοτελιστές που σε 4 τετραγωνικά εκατοστά διαθέτουν ολόκληρο σύμπαν.
Δεν ακυρώνω την αγάπη του οποιουδήποτε ή τις προτιμήσεις του. Απαιτώ όμως να με σέβεται ως ισάξιο μουσικό ακροατή. Ο ελιτισμός κάνει κακό γκελ.
-
θα δανιστω μια ατακα του φουσεκη.....το κουραζουμε πολυ
Υπαρχουν και τα 2.παρτε οτι θελετε.μου θυμιζει σαν τις χαζες κοντρες πρωτου ετους"στην αθηνα το σουβλακι ειναι καλαμακι και στην θεσσαλονικη το καλαμακι ειναι σουβλακι"(btw σουβλακι ειναι το σωστο να το ξερετε ολοι σας :P).προσωπικα μ αρεσει το σιντι αλλααν καποιος μου χαριζε εναν ωραιο σισκο δεν θα ελεγα οχι
οσον αφορα το video του Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood :καλη η μουσικη οταν ειναι μερος της ζωης σου...οταν γινεται η ζωης σου ισως υπαρχει προβλημα....
-
Και μια ερώτηση προς το μέλος schizm: Το γεγονός οτι το το CD μπορεί να συμπεριλάβει τη πλήρη πληροφορία, σημαίνει και οτι όλα τα οικιακά player μπορούν να την αποκωδκοποιήσουν στη κανονική της μορφή?Γενικά ισχύει κάτι τέτοιο?
To cd μπορεί να αποδώσει επαρκώς το frequency range μεταξύ 20hz - 20 kHz που είναι αντιληπτό από τον μέσο άνθρωπο και καλύπτεται τόσο από την αναπαραγωγή των cd players, όσο και από τα όποια ηχεία, που πάλι εκεί γύρω κινούνται κατά βάση. Αν εξαιρέσουμε λοιπόν εκείνους που κάποιος πρόγονός τους ζευγάρωσε με νυχτερίδα κι οι ακουστικές τους ανάγκες υπερβαίνουν εκείνες της συντριπτικής πλειονότητας, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να απαξιώνεται ο digital ήχος (που στα χρόνια κι όλας εξελίχθηκε για να μην κουβαλάει τα κουσούρια της πρώιμης φάσης του). Και πάλι δεν μπορώ όμως να κατανοήσω πως κι αυτοί θα την καταβρούν με τα μειονεκτήματα που χαρακτηρίζουν εγγενώς τους δίσκους βινυλίου.
Καταρχάς δε πάω να απαξιώσω κανέναν ήχο. Αυτό που θέλω να καταλάβω είναι αν η πλήροφορία που βρίσκεται στο cd, η οποία κατα τα λεγομενά σου μπορεί να αναδομηθεί πλήρως, αναδομείται είτε το βάλεις σε σε ένα cd player απο τη λαική, είτε στο cd player της NASA. Eστω και στο όριο των 20-20.
-
Καταρχάς δε πάω να απαξιώσω κανέναν ήχο. Αυτό που θέλω να καταλάβω είναι αν η πλήροφορία που βρίσκεται στο cd, η οποία κατα τα λεγομενά σου μπορεί να αναδομηθεί πλήρως, αναδομείται είτε το βάλεις σε σε ένα cd player απο τη λαική, είτε στο cd player της NASA. Eστω και στο όριο των 20-20.
Δεν είναι δικά μου λεγόμενα...το θεώρημα το ανέπτυξε ο Nyquist. Μπορείς να θεωρήσεις πως με οποιοδήποτε cd player που καλύπτει το συγκεκριμένο φάσμα (μερικά φτάνουν ως τα 22.05kHz), θα είσαι μια χαρά. Αισθάνεσαι προσωπικά πως χάνεις πληροφορία από την ακρόαση; Η ποιότητα του ήχου, σε κάθε περίπτωση, εξαρτάται κι από το hardware, όπως ακριβώς συμβαίνει και με ένα οποιοδήποτε πικαπ.
Αν ανατρέξεις στο σχετικό λήμμα της Wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Analog_recording_vs._digital_recording), θα σου λυθεί ένας πρώτος κύκλος αποριών.
-
ααααααααχ
παει γερασαμε......
Εγω εχω πανω απο 500 βυνιλια και δεν ακουω κανενα εδω και χρονια.
Βασικα δεν ακουω ουτε καν cd. Αισθητικα ειναι πολυ ομορφα στην σκαλιερα που εχω στο σαλονι μου και δειχνουν πολυ ψαγμενα σε τριτους.
Πιστευω οτι η αναποληση του βυνιλιου δειχνει οτι γερασαμε. Αναπολουμε το σχολειο , τους παλιους ερωτες , τι ωραιο συναισθημα οταν αγοραζαμε το καινουριο LP του αγαπημενου μας συγκροτηματος κλπ. Και εγω το κανω αλλα δεν αναπολω το βυνιλιο συγκεκριμενα αλλα τα νιατα μου γενικως. χαχαχαχαχαχα
Εγω προσωπικα ακουω μουσικη μονο απο mp3 και τα εχω φορτωσει στο κινητο μου και περιμενω εκεινη την ημερα που θα βγει ενα κινητο με 100 GB καρτα να βαλω ολα τα mp3 μεσα και με 3G να κατεβαζω απευθειας στο κινητο μουσικη και οχι μεσω υπολογιστη , να εχει 10 Megapixel camera να μην κουβαλαω και τηλεφωνο και mp3 player και καμερα αλλα να εχω μια συσκευη για ολα.
Οσον αφορα την ποιοτητα πιστευω οτι η ψηφιακη τεχνολογια ειναι καλυτερη απο την αναλογικη στο 95% των περιπτωσεων αλλα και να μην ηταν η διαφορα δεν ειναι τοσο μεγαλη που να με κανει να χαλασω την ευκολια μου για χαρη της.
Ακουω μουσικη , βλεπω gigs απο youtube , συλλεγω πληροφοριες απο ιντερνετ για οποιον καλλιτεχνη θελω , και αυτη τη στιγμη σας γραφω απο το Mall πινοντας τον φρεντο μου στελνοντας παραλληλα reports στην δουλεια μου.
Ψηφιακη τεχνολογια λοιπον και τα μυαλα στα καγκελα.
-
και αυτη τη στιγμη σας γραφω απο το Mall πινοντας τον φρεντο μου στελνοντας παραλληλα reports στην δουλεια μου.
χαχαχα
κι εγω εχω κανει το ιδιο (οχι απο το mall - απο αλλου) αλλα ντρεπομουν να το ποσταρω ;D
-
Εγω μεγαλωσα με κασσετες, στην πορεια ηρθε το cd, και εδω και καπια χρονια εχει γινει τις μουρλης με τα mp3...
Απο ποιοτιτας ηχου, ξεκαθαρα ψηφιζω cd-mp3.
Το βυνιλιο, σ'εμενα που δεν ειμαι συναιστιματικα δεμενος μαζι του, μου ακουγετε τρομερος θωριβος απο πισω... Σαν να ειναι ηχογραφιση χαμηλης ποιοτιτας. Χωρις ομως αυτο να με ενοχλει..
Ομως, θελει πολλα χρηματα το σπορ... Για μια πολυ μικρη συλογη δισκων που εχω, εχω δωσει πολλα λευτα... Πικ-απ ειχα την τυχη να βρω δυο στα τζαπε, το ενα μου χαλασε μετα απο 5-6 χρησης, το αλλο δεν προλαβα να το δοκιμασω αφου μου καΐκε ο ενισχυτης... Αν τωρα παω να παρω ενυσχιτη, θα μου κοστισει πολυ παραπανω απο οτι αξιζει... Και επιπλεων, ειναι πολυ απαιτικο σε θεμα χωρου... Ενυσχιτης, πικ-απ, ηχεια, και πολυς χωρος για την αποθηκευση των δισκων... Στης μερες μας αυτα ειναι μεγαλα πλην... Εμενα δεν με ενοχλει, αλλα δεν εχω τον απαιτουμενο χορο, και αυτο ειναι ενα προβλημα...!
Μ'άρεσει σαν ενασχολιση, ισως καπια στιγμη να αγορασω εναν ενυσχιτη η να βρω καπιων παρατημενο, και να ξαναστισω πικ-απ και ηχεια, αλλα θα με περιοριζει πολυ μουσικα, αφου εχω μαθει την ευκολη λυση...
Καπια στιγμη ειχα κολισει με την κασσετα, ηθελα να παω να παρω ενα κασσετοφωνο και να αρχησω να γραφω σε κασσετες ενα σορο cd που εχω, ετσι επειδη μου ειχε λυψει... Αλλα ηξερα οτι παλι θα καταληγανε ολες οι κασσετες σε ενα σειρταρη, και το κασσετοφωνο θα σκονιζοντας... Και συντομα δεν θα μπορουσα καν να βρω κασσετες για να γραψω το οτιδηποτε... Και επιπλεων, χαλανε ευκολα η κασσετες...
Συντομα, θα βρησκουμε τα χιλια δυο αρνητικα στα cd και θα απορουμε πως αντεχαμε με αυτα (αν δεν το κανουμε ηδη), και αργοτερα το ιδιο με το mp3, και με οτι ερθει σαν διαδοχος του και παει λεγοντας....
Οσο προχωραει η τεχνολογια, γινετε επειδη υπαρχουν κενα, τα οπια ερχετε και καληβει...! και για αυτο ολοι καταφευγουμε εκει....
Δεν ειναι τυχεο που το mini-disc πχ δεν προχωρισε, ενω το cd πηγε σαν διαολος....
Δεν ειναι τυχεο που ελαχιστει ειχανε προτζεκτορα οταν ηθελε τις ταινιες της παλιες, και οταν βρηκαν τα dvd γεμισε ο κοσμος προτζεκτορες και home-cinema...
Δεν ειναι μονο το μαρκετινγκ, ειναι και η ποιοτιτα, και η ευκολια, και ολα...!
-
Πάντως να πω ότι τα μηχανήματα παίζουνε ρόλο σίγουρα.Κι εγώ είχα πάρει ένα cd player της πλάκας κάποτε που τα'παιξε σε μιά βδομάδα...Ας μην κάνουμε τέτοιες συγκρίσεις...
-
Αν τωρα παω να παρω ενυσχιτη, θα μου κοστισει πολυ παραπανω απο οτι αξιζει...
αν το λες επειδή είναι και καλά σπάνια μηχανήματα...ακόμα και ΄τωρα βγαίνουν πικάπ και ενισχυτές καινούριοι!
+ σε αυτό π είπε ο MACMISIAS δλδ αν τα mp3 ήταν 40 χρόνων και ίσως σου χαλάγανε με την ίδια συχνότητα με τα πικάπ...
-
και αυτη τη στιγμη σας γραφω απο το Mall πινοντας τον φρεντο μου στελνοντας παραλληλα reports στην δουλεια μου.
χαχαχα
κι εγω εχω κανει το ιδιο (οχι απο το mall - απο αλλου) αλλα ντρεπομουν να το ποσταρω ;D
Η δουλεια δεν ειναι ντροπη φιλε μου ;D
-
Συμφωνώ ότι το βινύλιο έχει τον πιο τέλειο ήχο από όλα!Ως 35άρης μου αρέσει πολύ ο ήχος του βινυλίου αλλά του παλιού βινυλίου. Όχι των επανεκδόσεων σε ελληνικές κυκλοφορίες που βάζουν πιο σκληρό μπάσο, τα ντραμς ακούγονται με ντουπ ντουπ και παραμόρφωση, ο ήχος πιο κλειστός, συμπιεσμένος και πολύ ψηφιοποιημένο και πουλάνε 1 δίσκο 50 ευρώ.
Σαν cd τα παλιά επίσης μου αρέσει ο ήχος και δεν βρίσκω μεγάλη διαφορά από το να τα κάνω flac αρχείο ή ακόμα και mp3 320kbps.
Έχω την εντύπωση ότι ο ήχος των καινούριων είναι πολύ μέτριος είτε τον ακούς από βινύλιο είτε cd είτε mp3
Πχ άκουσα αυτό το βινύλιο σε ηχοσύστημα φίλου πανάκριβο με βελόνα των 1000 ευρώ και το υπόλοιπο σύστημα 4000 ευρώ με ενισχυτές,αποθορυβοποιητές κλπ και δεν βρίσκω διαφορά από αυτό εδώ το youtube video. Και το δισκάκι αυτό έχει 40-50 ευρώ, είναι ο πιο εμπορικός ξένος δίσκος του 2022. Άσε που νόμιζα ότι έχω πρόβλημα με την ακοή μου γιατί δεν ακούω καθόλου υψηλές στο συγκεκριμένο όπως και σε άλλα της τελευταίας 5ετίας
https://www.youtube.com/watch?v=NZuTj1aE-68 (https://www.youtube.com/watch?v=NZuTj1aE-68)