Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => F.A.Q. μουσικής γενικά => Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι => Μήνυμα ξεκίνησε από: asxhmos στις 11/05/05, 20:54
-
Ο Μιχάλης Γενίτσαρης γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου το 1917, στην Αγια-Σοφιά, στον Πειραιά.
Άρχισε να παίζει επαγγελματικά μπουζούκι και να τραγουδάει από το 1935. Το 1937 δισκογράφησε το αυτοβιογραφικό "Εγώ μάγκας φαινόμουνα", που είναι και το πρώτο τραγούδι που ερμηνεύει ο ίδιος σε δίσκο.
Μέχρι το 1952 εργάστηκε σε πολλά μαγαζιά και στη δισκογραφία ως εκτελεστής και συνθέτης. Συνεργάστηκε με τους περισσότερους καλλιτέχνες της εποχής του.
Μετά, ασχολήθηκε με το εμπόριο φρούτων και λαχανικών και οι μουσικές εμφανίσεις του περιορίστηκαν πολύ.
Ωστόσο, με την μεταπολίτευση, έρχεται και πάλι δυναμικά στο προσκήνιο, με την λεγόμενη "αναβίωση του ρεμπέτικου". Συμμετέχει στον δίσκο "Ρεμπέτικα της Κατοχής" με τον Γιώργο Νταλάρα, με 3 τραγούδια, από τα οποία ο -θρυλικός πλέον - "Σαλταδόρος", θα τον καθιερώσει στη λαϊκή συνείδηση. Από τότε εμφανιζόταν συχνά-πυκνά σε διάφορα ρεμπετάδικα της πρωτεύουσας.
Συνέθεσε αρκετά τραγούδια, Στον Πειραία που κατοικώ, Με πιάσαν επί Μεταξά, Οι μαυραγορίτες, Γειά σου Πειραία αθάνατε, Θάρθω νύχτα τοίχο-τοίχο, Στα όρη βγαίνει η κάπαρη, αλλά τα δύο που σφράγισαν την πορεία του ήταν τα: "Εγώ μάγκας φαινόμουνα" και "Θα σαλτάρω" (Σαλταδόρος).
Υπήρξε ένας από τους "Μάγκες" του Πειραιά. Ο ίδιος, χωρίς να είχε αρνηθεί τον χαρακτηρισμό, έδινε σε αυτόν την έννοια του "λεβέντη", του "κύριου". Όπως, και απαρνιόταν τη λέξη "ρεμπέτης". (βλ. συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία, το 1996 ):
«Bγαίνω στη μορτιά. Mόρτης, ε, όχι ρεμπέτης».
Yπάρχει διαφορά;
«Ο ρεμπέτης είναι ένας άνθρωπος άσωτος, ένας χαμένος, ο τελευταίος άνθρωπος του κόσμου. Eνας χασομέρης, δεν πάει στη δουλειά του».
Ο μόρτης;
«Eίναι ο καλός άνθρωπος, ο αλανιάρης. Bοηθάει τους φτωχούς. Aν δει και χτυπάνε έναν αδύνατο άνθρωπο, θα πάει να τον υπερασπιστεί ο μάγκας. Ο μάγκας είναι ο Xριστός. Ο,τι έκανε ο Xριστός. Eδειρε κι αυτός. Δεν πήγαν στον οίκο του Θεού οι Eβραίοι; Πήρε μια βέργα και τους κοπάνησε».
Eσάς σας αποκαλούν ρεμπέτη. Ο μεγάλος ρεμπέτης...
«Tην έννοια του ρεμπέτη την έβγαλαν ο Xατζιδάκις και ο Θεοδωράκης. Tα δικά μας τα τραγούδια τα κάνανε ρεμπέτικα με την έννοια της βρωμιάς, ενώ ήταν γνήσια λαϊκά. Aυτοί είναι υπεύθυνοι και για την έννοια ελαφρολαϊκό».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ, Ελευθεροτυπία-1996 (http://www.hri.org/E/1996/96-06-29.dir/keimena/art/art1.htm)
Διαβάστε και:
Ο Γενίτσαρης συνομιλεί με τον Πάνο Γεραμάνη- ΝΕΑ (1997) (http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=15977&m=P03&aa=1)
Να αναζητήσετε την αυτοβιογραφία του:
Μιχάλης Γενίτσαρης - Μάγκας από μικράκι (Επιμέλεια: Στάθης Gauntlett, Δωδώνη 1992)
Αντιγράφω τον επίλογο:
"Εγώ το ρεμπέτικο το ένοιωσα σαν μια μουσική που ανακουφίζει κάθε βασανισμένο, κάθε αδικημένο και κάθε ταλαιπωρημένο από την ψεύτικη κοινωνία που ζούμε.
Εμένα το ρεμπέτικο με εκφράζει, και με ξεκουράζει, όταν παίρνω το μπουζούκι μου και παίζω. Γι' αυτό έγραψα τώρα ένα τελευταίο μου τραγούδι.
Λέω:
Με τη γλυκιά του τη φωνή
πάντοτε μου μιλάει.
Όταν χτυπώ τα τέλια του, και τραγουδώ
μου λέει πως μ' αγαπάει.
ΦΩΤΟ (http://www.netalbum.gr/details.php?image_id=2617&sessionid=8ef6fdd96b61fff58de2e780b386c8d0)
-
είναι η χρονιά των αναχωρήσεων φέτος....
ήταν ο τελευταίος που είχε μείνει από την ρεμπέτικη οικογένεια. διώρθωσέ με asxhmos αν κάνω λάθος, αλλά νομίζω είχε και κάποια συμμετοχή στο "μινόρε της αυγής"?
Από σήμερα λοιπόν δεν θα μπορώ να λέω : " μόνο ο Γενίτσαρης έχει μείνει...."
καλό του ταξίδι!
-
Οχι, ο Γενίτσαρης δεν "εμπλέκεται" στη διεκδίκηση του "Μινόρε". Ο Κώστας Καπλάνης το διεκδικούσε, σαν εκτελεστής και διασκευαστής του τραγουδιού, καθώς και σαν συνθέτης του εισαγωγικού ταξιμιού.
Λίγοι, ελάχιστοι απόμειναν απ' τη γενιά "του κλασικού ρεμπέτικου". Ο Τάκης Μπίνης, η Ιωάννα Γεωργακοπούλου, ο Σπύρος Καλφόπουλος, ο Μπάμπης Μπακάλης... (βλέπε στο ποστ για τον Γεραμάνη): Οι "λαικοί βάρδοι" δεν θα σταματήσουν ποτέ! (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=16784.msg169253#msg169253)
-
Οχι, ο Γενίτσαρης δεν "εμπλέκεται" στη διεκδίκηση του "Μινόρε". Ο Κώστας Καπλάνης το διεκδικούσε, σαν εκτελεστής και διασκευαστής του τραγουδιού, καθώς και σαν συνθέτης του εισαγωγικού ταξιμιού.
Λίγοι, ελάχιστοι απόμειναν απ' τη γενιά "του κλασικού ρεμπέτικου". Ο Τάκης Μπίνης, η Ιωάννα Γεωργακοπούλου, ο Σπύρος Καλφόπουλος, ο Μπάμπης Μπακάλης... (βλέπε στο ποστ για τον Γεραμάνη): Οι "λαικοί βάρδοι" δεν θα σταματήσουν ποτέ! ([url]http://forum.kithara.gr/index.php?topic=16784.msg169253#msg169253[/url])
εννοώ είχε εμφανιστεί σε σκηνές του σίριαλ...
-
Πριν μια βδομάδα μιλούσα με ένα παλληκάρι και ψάχναμε να βρούμε πόσοι έχουν απομείνει που να έχουνε κάνει προπολεμική ηχογράφηση. Ο ένας (Γενίτσαρης) βγαίνει πλέον από την λίστα.
Μάλλον πρέπει να ετοιμάζομαι να κατέβω Αθήνα, ή να κλείσω το στόμα μου επιτέλους. Είχαμε πει μαζί με τον Θανάση (για τον οποίο λέω πριν) να κατέβουμε κάποια στιγμή Αθήνα να ψάξουμε να βρούμε και να γνωρίσουμε 3-4 άτομα. Ένας από αυτούς ήταν ο Γενίτσαρης. Αν καθυστερήσω κι άλλο ίσως δεν βρω κανέναν.
Αυτά. Να πω και την κακία μου, αναρωτιέμαι πόσοι γνωρίζουν τον Γενίτσαρη, όπως και πολλούς άλλους μεγάλους. Τέλος πάντων, ας πούμε ότι έχουνε ραντεβού όλοι πάνω και φεύγουν ένας - ένας. Για παρηγοριά.
-
Παει κι αυτος... :'(
Καλο του ταξιδι.
Θα τα λεει με τους υπολοιπους εκει επανω.
-
εννοώ είχε εμφανιστεί σε σκηνές του σίριαλ...
Δε θυμάμαι κάτι τέτοιο... Έχω τόσα χρόνια να το δω... Ο Ξηντάρης, η Αθηναϊκή Κομπανία και ο Γιώργος Σαρρής τραγουδούσαν (και δια στόματός τους και οι ηθοποιοί....). Θα το "αναζητήσω".
-
Έλα ρε παιδιά...Μόλις τώρα το δα κι έπαθα πλάκα. Ε όχι πιά...
-
Αύριο, στις 4 μμ, στην Αγία Σοφία του Πειραιά, ο αποχαιρετισμός...
-
Πολλές οι αναχωρήσεις πια παιδιά...
πολλές για να πει κανείς οτιδήποτε....
Giteana
-
Ναι, καλά θυμάσαι, pimami. Είχε εμφανιστεί σε σκηνές του Μινόρε της Αυγής. Είμαι σίγουρη, επειδή ενώ τον είχα ακούσει στα Ρεμπέτικα της Κατοχής με τον Νταλάρα, είδα τη φυσιογνωμία του για πρώτη φορά στο σήριαλ. Μετέπειτα είδα κάποιες συνεντεύξεις του κι ακόμα αργότερα άκουσα από άλλον ρεμπέτη (δυστυχώς δε θυμάμαι ποιον) σε συνένετευξή του να λέει πως ο κυρ Γενίτσαρης τη συμβία του τη χειροτονούσε κανονικότατα. Από τότε όλα τα περί μόρτη, ωραίου μάγκα, κλπ τα ακούω βερεσέ.
-
Νερένια... άλλες εποχές, άλλα ήθη... Μπορεί να καταχέριασε μια (απ' όλες) τις συμβίες του, η οποία δεν ήταν και η "καλύτερη κοπέλλα" (ήταν κοινή, δούλευε σε μπορδέλο), κάπως έτσι έκαναν όλοι τότε (αν και δυστυχώς, αυτό γίνεται στα σιωπηλά ακόμα και τώρα), όμως τον τίτλο τού μόρτη και του μάγκα δεν τον πήρε γιαυτό... έχει κάνει πιο "χοντρές μαγκιές" απ' τα μικράτα του...
Διάβασε την αυτοβιογραφία του:
Μιχάλης Γενίτσαρης - Μάγκας από μικράκι (Επιμέλεια: Στάθης Gauntlett, Δωδώνη 1992)
-
Ακουω πολλους θανάτους τωρα τελευταία ρε παιδια κριμα πολυ κριμα... :(