Βραζίλης:
Μιλώντας στο τσατ, μου'ρθε μια λιγούρα, και άρχισα να τραγουδάω: Γεννήθηκα για να πεινώ - Αυθεντικό Στίχοι: Βασίλης
Γεννήθηκα, γεννήθηκα για να πεινώ και για να μα- και για να μασουλάω Την ώρα πουουου σε έφαγααα ααα βαθιά τη φχα- βαθιά τη φχαριστιέμαι
Με χόρτασες και δε ξεχνώ, που τόσο έχω ρέψει να γίνει η κοιλάρα μου, διπλή να σε χωνέψει
Κι αν τώρα τρω-, κι αν τώρα τρώω μια τροφή που πάντα τη, που πάντα τη ξερνούσα Πλέον εσύυυ δε τρώγεσαι κι όμως σε μα-, κι όμως σε μασουλούσα
(ρεφρέν)
θα το ξερά-, θα το ξεράσω, δε μπορώ ο κόσμος να, ο κόσμος να αηδιάσει Το φαγητόοο που έφαγααα Στο φάρυγγα, στο φάρυγγα μου έχει κάτσει
(ρεφρέν)
Βραζίλης:
Εγώ δεν είμαι ποιητής - Αυθεντικό Στίχοι: Βασίλης
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι σουβλά-κι Είμαι σουβλάκι περιοπής μέσα σε πίτα ανατολής και με τζατζί-κι
Με μασουλάνε οι νηστικοί και οι ξενύχτες Καλοψημένο έχω κορμί ξεροψημένο το πετσί, όλες τις νύχτες
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμ' η λιγούρα του Είμαι ένας ύπνος νηστικός δίπλα ο λιχούδης τρώει σκυφτός και είμ' αδερφός του
Βραζίλης:
Καταγγέλλω - Αυθεντικό Στίχοι: Βασίλης
Καταγγέλλω δυο σουβλάκια, που μου κόβουνε τον ύπνο με πειράζουν στο στομάχι, με πονούν αφόρητα!
Όπου πάω να 'τα εμπρός μου και στο γεύμα και στο δείπνο και ανακατεύουν τη κοιλιά μου πέρα απ' τα μεσάνυχτα
Με βαραίνουν με λιγώνουν, μέσα μου στριφογυρνούνε μου 'χουν κάνει τη κοιλιά μου πανδαιμόνιο χολής!
Βλέπετε γαστρεντερολόγε, τη ζωή μου απειλούνε κι έκανα χωρίς να θέλω και ασφάλεια ζωής!
Καταγγέλλω, δυο σουβλάκια
Με φωτιές στον εισοφάγο, με πεθαίνει η καούρα καίουν μέσα μου τα σουβλάκια, νοιώθετε τη συμφορά μου;
Διατάξτε να τον πιάσουν, τον βρωμιάρη τον εστιάτορα φυλακή να τον εβάλετε, κάντε μου πλύση στομάχου (ή: Τα σουβλάκια να μου βγάλετε, και τα δυο απ΄τη κοιλιά μου)
Καταγγέλλω, δυο σουβλάκια
Stefania:
Stepn' out - Steel Pulse (Αυθεντικό)
Μας φάγαν το αρνί Δυο - τρείς Αλβανοί Τώρα όλοι εμείς έχουμε μείνει νυστικοί
Μ' ελιές και με ψωμί Και κόκκινο κρασί γλεντάμε τώρα πιά σε μια λιτή γιορτή
ron-t:
To πλοιο φευγει στις 9-Το τραινο φευγει στις 8(αυθεντικο)
Το πλοιο φευγει στις 9 Ταξιδι για τη Σαντορινη Ουτε μια σταση δε θα μεινει καμμια απ τις 69 και θα σε δεσω στα σχοινια ουτε μια σταση δε θα μεινει στο πλοιο για τη Σαντορινη.
Οταν θα ειμαστε αγκαλια θα εχεις το δεξι σου χερι χωρις κανενας να το ξερει καπου εκει στα χαμηλα απανω κατω με το χερι μεχρι να γινει σα το χελι γλυστρωντας στο δεξι σου χερι.
Κουνωντας το με μαστορια χτυπωντας το με τοση χαρη μεχρι εκεινο να στανιαρει να γινει ασπρο σαν αφρος μαζι με γαλα να το βαλλεις μες το ποτηρι το ψηλο με καλαμακι και νερο. :P ;) :D 8)