Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: GIORGOS KANLIS στις 02/07/06, 22:44
-
Εσύ μιλάς για πέταγμα,
μα εγώ φτερά δεν έχω,
κι αν τα δικά σου δανειστώ,
μες το γκρεμό θα πέσω.
#
Θα με μαζεύουν ύαινες,
φρικιά και σαρκοφάγα,
κι όλης της Γης τα άγρια
θα τρέξουν τα παμφάγα.
#
Δεν θα προλάβω SOS να πω,
βοήθεια να φωνάξω,
σε μια χαράδρα ο περιττός,
για πάντα θα αράξω.
#
Μαζί με τα αζήτητα,
εκεί που παν΄ κι οι άλλοι,
για μένα μη σκοτίζεσαι
και σπάζεις το κεφάλι.
#
Ποτέ αετός δεν ήμουνα,
ούτε και στερνοπούλι,
φτερά για να φυτρώσουνε,
δεν είμαι αετοπούλι.
-
Μια συνήθης παρομοίωση (το "πέταγμα") δοσμένη όμως με πολύ σκληρό τρόπο. Ενδιαφέρον :)
-
Φίλε Βραζίλη σ΄ευχαριστώ πολύ !
Την Εκτίμηση μου.