Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - oatdp

Σελίδες: [1] 2 3
1
Του χρόνου το λιγδιασμένο πρόσωπο
με τα κίτρινα μισοσαπισμένα δόντια

βλέπω να σχηματίζει ένα πανάρχαιο
και δυσοίωνο χαμόγελο

πάνω απο το σταρένιο και βελουδένιο
προσωπάκι του παιδιού μου!

Καθώς εκείνο τ'Αγγελοφύλαχτο
χαμογελάει αφοπληστικά γιομάτο εμπιστοσύνη
μέσ' την αγκαλιά του φίλου ύπνου
και τα βαμβακένια δάχτυλα του
έτοιμα να σφίξουνε τα ξανθά μαλιά της Ζωής,

Το Πανάρχαιο και πάνσοφο Φίδι-Πνεύμα
το κουνά και το νανουρίζει χιλιόγλωσσα νανουρίσματα.......

Ξυπνώ και βλέπω μούσκεμα στον ιδρώτα του
καλοκαιριού που μου βγάζει κοροιδευτικά την γλώσσα,

μια κοιλιά παραφουσκωμένη απο υπόσχεση
και ελπίδα
μια κοιλιά τσιτομένο καμβά έτοιμο
να ζωγραφιστούν τα πιο μυστικά μυστικά
της ουσίας της Ζωής!

Ο μαύρος Αγγελος να βουρλίζεται
στην τελεία που συναντιούντε
οι τοιχοι με το ταβάνι της κρεβατοκάμαρας
(μελοντικό παιδικό δωματιο)

 

2
Είχα καιρό να <μπώ> και έτσι χαίρομαι για το αποτέλεσμα!
Μια δουλειά με βάση την πραγματικότητα,οτι μας χρειάζεται δηλ.
Ενω ζούμε στην πραγματικότητα μας παίρνει η <μπάλα> και
φυτοζωούμε σκλαβομένοι με χρηματοπιστωτικές ευλογίες ενός
κράτους που τρώει τα παιδιά του-ο μαζοχισμός στο μεγαλείο του!

Μπράβο για ακόμη μια φορά φίλε μου.

3
 !!!!!!!!
 ;D ;D ;D
Μπραβο φιλε<πολυ με άρεσε!!!

4
Καλως ήρθες στην παρέα και απο μένα!Σύντομα και περιεκτικά βάζεις σε μια αταξία την <<τάξη >>τους!
Και εις αλλα!

5
μου θυμισες τον γαιδαρο που κυνηγαει το καροτο,ο συμβολισμος της ουτοπιας!
Να 'σαι καλα φιλε μου.Τα λεμε εεε?!

6
Σκληρός ο λόγος σου, αλλά απαραίτητα σκληρός θα ΄λεγα!
Να ΄σαι πάντα γερός να αντι-στέκεσαι με όποιον τρόπο μπορείς,φίλε μου
και εγώ μαζί σου!

7
Σε ακαθόριστο ρυθμό πράγματι!
Έπαθα πλάκα με  το πρώτο τετράστιχο.
Τι ήταν αυτό ρε φίλε?!
Το τέλειο θα ήταν να συνέχιζες το
ίδιο δυνατά,
θα κατέρεαν τα πάντα στο διάβα σου!!!
Μπρ

8
Να  ΄στε καλά !
Φίλε x-versus το μόνο που μπορώ να σου πώ
είναι οτι για να  βρείς την ελπίδα πρέπει
πρώτα να  περάσεις μέσα απο την
μαυρίλα να καπνιστείς και να ξαναγεννηθείς.
Να πάρεις τους δρόμους ως άλλος τσιγγάνος εσωτερικών
αναζητήσεων!

SPL,Με τρείς λέξεις μου δίνεις την χαρά της
περιεκτικότητας σου!
Σ΄ευχαριστώ.

9
Όταν χαράζει,αν μπορείς,
να είσαι εκεί.
Το κρύο να μην το φοβηθείς,
ούτε το σκοτάδι.
μόνο, να μην φοβηθείς!

Το κρύο γέρνεις στους δυο όμους σου,
στενάζει σκύβοντας η γριά,
απ΄το φορτίο.
Κι ο ξεχασμένος ξένος
ο περαστικός,
ο φορτωμένος τσάντες,
στενάζει.

Ο δύσμοιρε διαβάτη
τι φωνάζεις?

και ποιόν  ή γιατί
προστάζεις,
γιατί?

10
Μπράβο φιλε μου,μπράβο.Ένιωσα εναν αγωνιστικό αέρα να τα παίρνει όλα παραμάζωμα!
Τα σέβη μου............

11
Μεγάλε, χωρίς παρεξήγηση,έχεις ξεφύγει τελείως!
 ;) :) ;D

12
Μια απαλή και μελωδική κραυγή αγωνίας στο σκοτάδι!
Αυτό μου βγάζει η δημιουργία σου.
Να 'σαι γερή,με άγγιξες κι αυτό δεν μου συμβαίνει συχνά!

Λεωνίδας απο Σαλονίκη.

13
Μπράβο.Πολύ γερό και σφιχτοδεμένο.Και μικρό και τραγουδάκι!
Τα σέβη μου!

Πιστεύω οτι είναι ίσως πιο δύσκολο και σημαντικό να έχεις την δύναμη
να λες ΟΧΙ!

 ;)

14
Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά(x-versus και Neikos) και να είστε πάντα
καλά με μπόλικη δόση αντισυμβατικότητας και καθαρή ματιά και
καρδιά.

15
καλο.πολυ καλο!!!!και εις αλλα με υγεια! ;D

16
EΚΤΟΣ  ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ     12 11 07

Ακούω τον αέρα που φυσάει
μου μοιάζει με φωνή που μου μιλάει
το κρύο πια εγώ δεν το φοβάμαι
μου καθαρίζει τον αέρα και θυμάμαι.

Ποιος είμαι, τι κάνω και που πάω
μαθαίνω  την αλήθεια κι ας γερνάω
τον κύρηκα δεν  έμαθα να κάνω
από τα λάθη μου ότι έχω πάθει
δεν τα χάνω.

Μπροστά σας ξεγυμνώνω την ψυχή μου
σαν τα αδέσποτα σκυλιά ίδια η τροφή μου
σκουπίδια κόκαλα ανθρώπου αποφάγια
θρησκείας λείψανα και σκέψεις- μάγια.

Η δύναμη μου μοιάζει αδυναμία
η τερατόμορφη θεά Πενία- τιμωρία.
με το τσιγάρο και την μπύρα η αηδία
χάρη μου κάνει και εγώ,
χαριτωμένη ελεγεία.

Αφιερωμένο στους Αρχαίους ποιητές
νομίζω,
Κι ας μου συγχωρεθεί αν κάποιοι
λεν’ πως βρίζω
Τα σωματίδια , της γνώσεις , της ψυχής μου,
αυτοστιγμεί νομίζω,
πως χαρίζω.

Στις αλαφρόμυαλες, τέλος, τις σκέψεις θέλω
δηλώσεις ,θεότητες, ν’ αφιερώσω μένω
Θα υπάρχω. θα εμμένω. θα υπομένω.



Ο.Α.Τ.Δ.Π.

17
ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ!!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ!!!
Εχω καταενθουσιαστεί!!!
Μπράβο,μπράβο,μπράβο!!!
;D

18
12/11/07      Σπίτι   

ΚΑΚΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ

Αχ να άκουγες το πως φυσάει
 ο αέρας
Λες και έλυσε ο Μορφέας
κάποιο τέρας.
Όπως ακούγονται τα δέντρα
 που σφυρίζουν
Όπως τα φύλλα τους το χώμα
 το αγγίζουν
Μανιάζει ο καιρός
μανιάζει η φύση
Χτυπάει την πόρτα ο χειμώνας,
έχει αρχίσει.
Το κρύο το μεδούλι έχει
 τρυπήσει
και στο ποτήρι μου η μπύρα
έχει αφρίσει.

Γέννιουνται στο μυαλό μου
τόσες λέξεις
και τόσες μουσικές
για να διαλέξεις
μία να πάρεις σαν Ορφέας
της παρέας
να δώσεις άποψη
ολόδικια σου θέας.

Μα πρίν προλάβεις να ξυπνήσεις
απ’ το όνειρο
θα σου μυρίσει το καμένο αλεύρι
απ’ το κόλλυβο
και να που έγινες μάρτυρας
και στοιχειό
έτσι δεν έχεις πρόβλημα
με τον κακό καιρό! 

Ο.Α.Τ.Δ.Π.

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ!!! :)Αν και δεν το έχω για απ'τα καλυτέρα μου!
Δεν σας ψυχοπλάκωσε το τέλος βρε παιδιά?

Κάνω μια σκέψη να κάνω μια ποιητική ομάδα εδώ στην Σαλονίκη.
Που πρέπει να κάνω μια ανακοίνωση?
anyway,σας ευχαριστώ και πάλι πάρα πολύ!!! :) :) :)

19
12/11/07      Σπίτι   

ΚΑΚΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ

Αχ να άκουγες το πως φυσάει
 ο αέρας
Λες και έλυσε ο Μορφέας
κάποιο τέρας.
Όπως ακούγονται τα δέντρα
 που σφυρίζουν
Όπως τα φύλλα τους το χώμα
 το αγγίζουν
Μανιάζει ο καιρός
μανιάζει η φύση
Χτυπάει την πόρτα ο χειμώνας,
έχει αρχίσει.
Το κρύο το μεδούλι έχει
 τρυπήσει
και στο ποτήρι μου η μπύρα
έχει αφρίσει.

Γέννιουνται στο μυαλό μου
τόσες λέξεις
και τόσες μουσικές
για να διαλέξεις
μία να πάρεις σαν Ορφέας
της παρέας
να δώσεις άποψη
ολόδικια σου θέας.

Μα πρίν προλάβεις να ξυπνήσεις
απ’ το όνειρο
θα σου μυρίσει το καμένο αλεύρι
απ’ το κόλλυβο
και να που έγινες μάρτυρας
και στοιχειό
έτσι δεν έχεις πρόβλημα
με τον κακό καιρό! 

Ο.Α.Τ.Δ.Π.

20
Αποτεφρωμένες αναμνήσεις αγκαλιάζονται
με τεμαχισμένα όνειρα και σκουριασμένες ελπίδες
σ' ένα τρελλό υπαρξιακό θλιμμένο χορό
και ψάχνουν να βρουν ένα στήριγμα στο κενό,
στο άπειρο αυτού του διαμελισμένου κόσμου
μετά από τόσα χρόνια περιπλάνησης.

Αφόρητη σιωπή, απέραντος πόνος
πιασμένοι χέρι-χέρι τριγυρίζουν
τραγουδώντας ένα παιδικό τραγούδι γεμάτο αβεβαιότητα.
Για εκατομμύρια χρόνια ακολουθούν τη ζωή
και βάζουν φωτιά στα χνάρια απ' τα πατήματά της,
δημιουργώντας σκοτάδι εκεί που υπήρχε φως.

Αδύνατες μορφές ικετεύουν αγάπη και ζωή,
με μάτια γεμάτα αίμα, ορθάνοιχτα και τρομαγμένα
βλέπουν τις βδέλες να γλυστράνε,
να σέρνονται και να στραγγίζουν τα κορμιά τους,
και περιτριγυρίζονται από αόρατα δηλητηριώδη αγκάθια
καθώς πλησιάζει το τέλος.

Υπάρχω;
Πολυ σκληρός ο λόγος σου.
<<Και η ψυχή σαν το σπαθί,απο αμόνι περνάει και σφυρί,
έτσι, να γίνει κοφτερή!
Καλή τύχη!!!

22
Κελάηδα καλά, μην πάψεις ποτέ,
Και άσε το σώμα να λιώνει, κουτέ.
Φύλα την ψυχή σου, βαστά γέρα,
Αυτή θα ζήσει παντοτινά .


Μεγάλε έγραψες.Χαιρετώ σε.

Λ.

23
Εμπρός λοιπόν προς τα πίσω?
Καλή τοποθέτηση αλλά μήπως έξω απο τον χορό?
Εμένα μου αρέσει που έχει πολιτική τοποθέτηση,αλλά
αυτό εχει και κάποιο βάρος ατομικής ευθύνης!
Μπράβο σου πάντως,εγώ μπορεί να μην το τολμούσα! ;D

24
τετάρτη βράδυ μαρασλή και αμφιάλης
είχες πιαστεί απ’ της ζωής σου τις ρωγμές
προτού λασκάρει το ελατήριο της σκανδάλης
μου ‘πες πως είδες να τελειώνουν οι στιγμές

θαρρώ δακρύζουνε τα φώτα αυτής της πόλης
εκεί σκυφτά πάνω από δρόμους κι εποχές
μοιάζει με ζάλη από μίξεις αλκοόλης
μα είναι μέθη που κερνούν οι ενοχές

σικέ παρτίδα η βραδιά κι η λήθη πιόνι  τι κι αν θα θελα να πω κατι,δεν εχω λογια,πια δεν εχω τιποτα τιποτα.ειμαι ενα τιποτα χλωμο μα σιγουρο και αυτουσιο!
ειμαι ομως σιγουρα ευχαριστημενος απο την προσπαθεια σου αυτη.σε ευχαριστω ,με συγκινησες φιλε!
μα η θύμηση σου ξέρει πώς να τη νικά
είναι στιγμές που μας χωρίζουν όλοι οι δρόμοι
είναι οι ζωές που τα ‘χουν όλα δανεικά

σκαρώνω νότες γράφω στίχους να σε πιούνε
γλυκά βουλιάζω την ψυχή μου στα ρεφρέν
κι αν τα τραγούδια μου για σένανε μιλούνε
εγώ για σένανε δεν μίλησα ποτέ

τετάρτη βράδυ μαρασλή και αμφιάλης
έχω πιαστεί απ’ της ζωής μου τις ρωγμές
λίγο απ’ το θάρρος σου κρατάω υπό μάλης
και περιμένω να τελειώσουν οι στιγμές


25
Παράθεση
Των πληγών σου πες μου αν ποτέ
το βάθος μέτρησες
και αν έριξες μέσα σ ‘αυτές αλάτι
για να νιώσεις ότι ζεις
και ότι δεν πέθανες
μες του χρόνου το χιονόσκεπο παλάτι
.

Πάγια τακτική των αλαφροΐσκιωτων και των ονειροπαρμένων..
Πολύ όμορφο Λεωνίδα..
Μου φαίνεται, βέβαια, πως τα ερωτήματα είναι ρητορικά,
δεν περιμένεις απάντηση απο κανέναν..
Πάγια δεν ξέρω,αλλά σίγουρα  απο πολύ βαθιά μέσα μου! :)Αυτή
που θα μπορούσε να απαντήση δεν μπορεί. :(
Πάντως χαίρομαι που σου άρεσε συγνεφάκι.
Ξέρεις για ένα συγνεφάκι είναι γραμμένο! :)

Σελίδες: [1] 2 3