Κιοτής

[ivikos]

Κιότεψα στις Ανατολές …Αντρειώθηκα στις Δύσεις
 πέντε φεγγάρια φύτεψα στου κήπου μου τα ρείθρα
 και πριν τα τόσα μου όνειρα στο κύμα ναυαγήσεις
 γεύτηκα …βασιλοπολτό…από άστατη κηρύθρα

 Λήστεψα φόρους του Αγά, στο ταρταρένιο αλώνι
 κάψανε οι φλόγες του έρωτα τα δώδεκα φιρμάνια
 που διατάζαν τον καημό, με οργή να με μαλώνει
 γιατί σε ξένες αγκαλιές έψαχνα τα λιμάνια

 Κλάδευα μίσχους του έρωτα με άνθη φλογοβόλα
 στολίζοντας με τ’ άστρα μου, αγάπης περιβάλλον
 σεντούκια αγάπης μάζευα, μα μου τα πήρες όλα
 και πια χαρίζεις τις νυχτιές, καρδούλα μου σε άλλον…..

Κιότεψα στο ΑΝΤΙΟ σου…Αντρειώθηκα στο ΝΑΙ σου
 στη σκοτεινιά που θρέφτηκαν, οι νύχτες ροβολήσαν
 κι αυτοί που σου είπαν χάρηκαν, πολύ στον αμανέ σου
 αλυσοδέσαν έρωτες….και τη λησμόνια λύσαν!!!!!