H ώρα τέσσερις και δέκα μες την πόλη
ένας αλήτης μ’ ένα δάκρυ του μιλά
βράδυ Σαββάτου για μια αγάπη πάλι κλαίει
βράδυ Σαββάτου την ζωή παρακάλα.

Είσαι η αγάπη, η ψυχή, κι εσύ ο κόσμος
κι είμαι ένα δάκρυ που κυλάει ως την αυγή
σαν απομείνω ένα βράδυ ακόμη μόνος
θα’ ναι επειδή εσύ το θέλησες ζωή…

Βράδυ Σαββάτου και η καρδιά μου μόνη μένει
σαν τον αλήτη μες της πόλης τα στενά
που ζητιανεύει για μια αγάπη και έναν φίλο
και μ’ ένα δάκρυ την ζωή παρακάλα.

Εσύ η αγάπη, η ψυχή, κι εσύ ο κόσμος
κι είμαι ένα δάκρυ που κυλάει ως την αυγή
αν απομείνω ένα βράδυ ακόμη μόνος
θα’ ναι επειδή εσύ το θέλησες ζωή…

Βράδυ Σαββάτου και γυρίζω μες στην πόλη
ένας αλήτης που με δάκρυα ρώτα
γιατί ζωή δεν γνώρισα αγάπη
γιατί μου φέρεσαι με τόση απονιά..

Είσαι η αγάπη, η ψυχή, κι εσύ ο κόσμος
κι είμαι ένα δάκρυ που κυλάει ως την αυγή
σαν απομείνω ένα βράδυ ακόμη μόνος
θα’ ναι επειδή εσύ το θέλησες ζωή…

               
Γιατί βρε παιδί μου τα ρίχνεις όλα στη ζωή; Δεν είναι τόσο σκληρή... Σίγουρα σ'αγάπησαν πολλοί και σκέψου πόσοι άλλοι μπορει να ήταν μόνοι με τη σκέψη τη δική σου επειδή το θέλησες εσύ.....

Καλησπερα φιλε μου, τα περισσοτερα τραγουδια που γραφουμε δεν εχουν σχεση μ' εμας, απλα "κλεβουμε" καποιες εμπειριες και καποιες δυσκολες στιγμες. Οπως ειναι αυτη που το ρεφρεν ειναι ενος πολυ καλου φιλου. Εξαλλου ολοι οι ανθρωποι ολο και καπου ριχνουν τα λαθη τους...... Καλο σου βραδυ !