Στίχοι Κωνσταντίνας Παπαντώνη

Περισσότερο για κατοχύρωση γράφω εδώ κάποιους στίχους δικούς μου της Κωνσταντίνας Παπαντώνη  το κομμάτι λέγεται
Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ

Είπες θ'αλλάξεις τις γραφές
θα βρεις καινούργιες διαδρομές
Κυνήγαγες τις προαγωγές
 και τις καρέκλες τις ψηλές
Έσβησες τα προγνωστικά
ανέβηκες εσύ ψηλά
και δεν σε φτάνω τώρα πια

Κάτι μεθυσμένα βράδια μας
 αφήναμε τα χνάρια μας στις φτωχογειτονιές
το χρυσαφένιο τ'όνειρο
 προδώσαμε τ'απόβραδο σε πόρτες σφραγιστές

Ξέφυγες πια απ'τα παλιά
σε ξέχασαν στη γειτονιά
και από το μικρό το χέρι μου
έφυγες περιστέρι μου
 και πέταξες μακριά
Και εκείνο εκεί το μαγαζί
που δώσαμε το πρώτο το φιλί
πουλήθηκε στο μεταξύ

Κάτι μεθυσμένα βράδια μας
αφήναμε τα χνάρια μας στις φτωχογειτονιές
το λαβωμένο τ'όνειρο
σκοτώσαμε τ'απόβραδο
σε πόρτες σφραγιστές
 
Χαμήλωσε και εσύ μια στάλα
μου το 'χες πει
δεν είμαι 'γω
για όνειρα μεγάλα
Έμεινα 'δώ στα ταπεινά να τρεμοσβήνω μια νυχτιά
μα και αν γυρίσεις ξαφνικά κανείς μας δεν νικά

 
Γιατί με άφησες τ'απόβραδο
 μέσα στο μισοσκόταδο
 με μια λειψή κάρδιά
γυρνάς στις μεγάλες τις λεωφόρους
θέτεις τους δικούς σου όρους
δεν σε χωράει το στενό σοκάκι μας
έσβησες μια για πάντα την αγάπη μας

Διαβάτης σκυφτός άγνωστος μεταξύ αγνώστων έγινε και αυτός