1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ
« στις: 13/07/06, 19:33 »
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ...
Πριν από μένα σε είχαν πάρει φαντασιές
κι ονειρικοί , χέρσων εκτάσεων ζευγολάτες .
Κι είχες σε ρείθρα κυλιστεί καί σε πρασιές ,
όσο τρυγούσαν την ουσία σου αυταπάτες .
Σκηνίτες έρωτες σού κέντησαν τατού
κι αερικά σού αυλακώσανε τη σάρκα ,
πού είχες πιεί χιλιάδες θάλασσες , προτού
μοίρες σού τάξουν θλιβερά , στημένα μπάρκα .
Πριν από μένα ήσουν Σιμούν καί ταραχή
στην αφθονία της ακραίας έκστασής σου
κι η μοναξιά σου ήταν μονάχα μιά πτυχή
στο μαύρο σάβανο εκλιπόντος παραδείσου .
Λυωμένα , διάπυρα άστρα σούστρωσαν χαλί ,
πού δεν ευδόκησες ν΄ αλαφροπερπατήσεις .
Σε μιά εικόνα είχες ξωκείλει τού Νταλί
καί στού Σααντί βυθίζοσουν τις θείες εκκρίσεις .
Πριν από μένα μοσχομύριζες σκουριά
κι ανολοκλήρωτη ,αγχωμένη αμαρτία .
Μιάν ολοπόρφυρη ανάδυες ευωδιά ,
κάτι από ίλιγγο , από σήψη κι απουσία .
Πριν από μένα μες στον τάφο μ΄ είχες δεί
να βαυκαλίζομαι πως ήμουν καί πως ζούσα .
Πριν από μένα με αγαπούσες , επειδή
αν καί νεκρός , μέχρι θανάτου σ αγαπούσα
Σπήλιος
Πριν από μένα σε είχαν πάρει φαντασιές
κι ονειρικοί , χέρσων εκτάσεων ζευγολάτες .
Κι είχες σε ρείθρα κυλιστεί καί σε πρασιές ,
όσο τρυγούσαν την ουσία σου αυταπάτες .
Σκηνίτες έρωτες σού κέντησαν τατού
κι αερικά σού αυλακώσανε τη σάρκα ,
πού είχες πιεί χιλιάδες θάλασσες , προτού
μοίρες σού τάξουν θλιβερά , στημένα μπάρκα .
Πριν από μένα ήσουν Σιμούν καί ταραχή
στην αφθονία της ακραίας έκστασής σου
κι η μοναξιά σου ήταν μονάχα μιά πτυχή
στο μαύρο σάβανο εκλιπόντος παραδείσου .
Λυωμένα , διάπυρα άστρα σούστρωσαν χαλί ,
πού δεν ευδόκησες ν΄ αλαφροπερπατήσεις .
Σε μιά εικόνα είχες ξωκείλει τού Νταλί
καί στού Σααντί βυθίζοσουν τις θείες εκκρίσεις .
Πριν από μένα μοσχομύριζες σκουριά
κι ανολοκλήρωτη ,αγχωμένη αμαρτία .
Μιάν ολοπόρφυρη ανάδυες ευωδιά ,
κάτι από ίλιγγο , από σήψη κι απουσία .
Πριν από μένα μες στον τάφο μ΄ είχες δεί
να βαυκαλίζομαι πως ήμουν καί πως ζούσα .
Πριν από μένα με αγαπούσες , επειδή
αν καί νεκρός , μέχρι θανάτου σ αγαπούσα
Σπήλιος