Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ιππέας στις 08/10/08, 10:51
-
Είναι γυναίκα λέτε ν΄ αγαπάει ;
Με τυραννάει εδώ και χρόνια
φεύγει, έρχεται, γυρνάει
τα νεύρα μου σκακιέρας πιόνια
μα πάνω απ΄ όλα μ΄ αγαπάει
Πάντα θέλει το καλό μου
γλυκά μου σιγοτραγουδάει
λέει πως είναι ο άνθρωπός μου
σίγουρα με αγαπάει
Πίστη μου ορκίζεται αιώνια
μ΄ αγκαλιάζει, με φιλάει
οι δυο μας του έρωτα αηδόνια
είναι αλήθεια μ΄ αγαπάει
Ύστερα σαν τα χελιδόνια
ταξίδι μεγάλο ξεκινάει
για μέρη φεύγει μακρινά
μα ορκίζεται πως μ΄ αγαπάει
Σύννεφο, βροχή , αέρας
καταιγίδα που ξεσπάει
ανοιξιάτικο αγέρι
γαλήνια αύρα που φυσάει
φεύγει και με παρατάει
Έτσι είναι η γυναίκα
Λέτε να ξέρει ν΄ αγαπάει ;
Ιππέας 7 – 10 – 2008
-
Πολύ ωραίο.
Είναι γυναίκα λέτε ν’ αγαπάει;
Αυτός ο στίχος είναι δικός μου. Έτσι κι’ αλλιώς, εγώ σας έχω χαρίσει με αγάπη, ότι έχω δημοσιεύσει εδώ.
Όμως θα μου επιτρέψεις να τον πάω πίσω, από εκεί δηλαδή που τον πήραμε.
Ψέματα λέει
Τα χείλη της δε λένε την αλήθεια
άλλαξαν χρώμα και συνήθεια.
Κι’ όμως λένε παντού πως μ’ αγαπάνε
εμένα μόνο πως φιλάνε.
Μα και τα μάτια τα μελιά της
κρύβονται πίσω απ’ τα μαλλιά της.
Όμως στ’ αστέρια παραμύθια λένε
για μένα μόνο ότι κλαίνε.
Τώρα η αγκαλιά της να σας πω
δεν έχει πλέον πυρετό.
μα το φεγγάρι αυτή κοιτάει
Του λέει πως πάντα ζεματάει.
Τα νάζια της και κείνα με μπερδέψαν
νομίζω οι ελπίδες μου στερέψαν.
Όμως το παίζει ερωτευμένη
λέει πως είναι αδικημένη,
ορκίζεται για μένα πως πονάει
είναι γυναίκα λέτε ν’ αγαπάει;
-
Γιάννη, ευχαριστώ πολύ για τον τίτλο και για το έναυσμα που μου έδωσες να γράψω. Πιστεύω κάτι να κατάφερα.Απάντηση βέβαια στο θέμα γυναίκα δεν έδωσα και δεν ξέρω αν υπάρχει. Οπότε το πεδίο παραμένει ανοιχτό...