Μια μουσική μικρή

[ε?]

 Φαντάστηκα την μουσική
και ειπα :

ωρα καλη , ωρα κακη
τον δρομο αυτο
και την ζωη,
το δισταγμό του θεατη
απο το ντο μεχρι το μι.
Σε μια σκηνη

και την φωνή
 
κι ενα τραγουδι
να σ’τα δεσω.
 Να σου το ραψω στο κορμι,
χτυπα
εδω - αγαπα εκει,
στον ρολο αυτο
να μην χωρει
ορμηνια λαθος  η κακη
απο τα ναι σου ως τα μη.
Σαν το φιλί
που ακροβατει
και σαν λουλουδι
να σου αρεσω.
 
Ηθελα να κάνω πολλά και πάνω από όλα να σου αρέσω
Σαν στίχος, τραγούδι
Ή άντρας.
 
Μα δεν μου έμεινε φωνή
Τρύπα
η σκηνή που προχωρει
μες στον σκοπό
κι αδιαφορεί
για όποιον φοβάται ή δεν μπορει,
το χάος μέσα μου καλεί
κι όλο καλεί
και με καλεί.
Σαν αγγελούδι
Που θα πέσω.
 
Φαντάστηκα την μουσική απο μικρός σαν θάλασσα
Και την σιωπή σαν θάλαμο
Χωρίς έναν φίλο.
 
Και να μαι.


Σε μια μουσική μικρή και παράξενη.


Εσύ τι φοβάσαι?