1426
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Για μια στιγμούλα ακόμα...
« στις: 27/10/05, 12:16 »
Πάρα πολύ όμορφο!
Λόγια που δεν πίστευα ότι θα πω
πράγματα που νόμιζα θα αφήσω πίσω
όλα αυτά που τώρα σου χρωστώ
θα με κάνουν όλα απόψε να λυγίσω
Νόμιζα πως ήξερα που πάω
ήθελα να προχωρήσω
μα έμεινα εδώ να σε ρωτάω
δίχως να μπορώ να ηρεμίσω
Πες μου,που είναι ο δρόμος για τα αστέρια;
σε παρακαλώ,δείξε μου να πάω
δε θέλω άλλα πικραμένα μεσημέρια
ούτε και νύχτες μόνη να πονάω
Θέλω να βγω απ' αυτή τη φυλακή
ν'ανοίξω τα φτερά για άλλους κόσμους
στ' ορκίζομαιδε θα κοιτάω πια εκεί
μα τώρα χάνομαι σε πλήθος με αγνώστους
Ζωή που κρέμεται σε μια κλωστή
κι εγώ να πολεμάω με εικόνες
θεέ μου, ας είχα μία τόση δα στιγμή
μα όλες όσες ζήσαμε, χαθήκανε πια μόνες...
Λόγια που δεν πίστευα ότι θα πω
πράγματα που νόμιζα θα αφήσω πίσω
όλα αυτά που τώρα σου χρωστώ
θα με κάνουν όλα απόψε να λυγίσω
Νόμιζα πως ήξερα που πάω
ήθελα να προχωρήσω
μα έμεινα εδώ να σε ρωτάω
δίχως να μπορώ να ηρεμίσω
Πες μου,που είναι ο δρόμος για τα αστέρια;
σε παρακαλώ,δείξε μου να πάω
δε θέλω άλλα πικραμένα μεσημέρια
ούτε και νύχτες μόνη να πονάω
Θέλω να βγω απ' αυτή τη φυλακή
ν'ανοίξω τα φτερά για άλλους κόσμους
στ' ορκίζομαιδε θα κοιτάω πια εκεί
μα τώρα χάνομαι σε πλήθος με αγνώστους
Ζωή που κρέμεται σε μια κλωστή
κι εγώ να πολεμάω με εικόνες
θεέ μου, ας είχα μία τόση δα στιγμή
μα όλες όσες ζήσαμε, χαθήκανε πια μόνες...
Παράθεση
Λόγια που δεν πίστευα ότι θα πω
πράγματα που νόμιζα θα αφήσω πίσω
όλα αυτά που τώρα σου χρωστώ
θα με κάνουν όλα απόψε να λυγίσω
Νόμιζα πως ήξερα που πάω
ήθελα να προχωρήσω
μα έμεινα εδώ να σε ρωτάω
δίχως να μπορώ να ηρεμίσω
Πες μου,που είναι ο δρόμος για τα αστέρια;
σε παρακαλώ,δείξε μου να πάω
δε θέλω άλλα πικραμένα μεσημέρια
ούτε και νύχτες μόνη να πονάω
Θέλω να βγω απ' αυτή τη φυλακή
ν'ανοίξω τα φτερά για άλλους κόσμους
στ' ορκίζομαιδε θα κοιτάω πια εκεί
μα τώρα χάνομαι σε πλήθος με αγνώστους
Ζωή που κρέμεται σε μια κλωστή
κι εγώ να πολεμάω με εικόνες
θεέ μου, ας είχα μία τόση δα στιγμή
μα όλες όσες ζήσαμε, χαθήκανε πια μόνες...