Εν δήμω τα εν οίκω

[ivikos]

Μη μου λες για το χθες των πολλών
 για τις ρήσεις που ακούς στο μαντείο
 μη μου λες για το αίμα ουλών
 που είχαν στάξει μ’ εκείνο το Αντίο
 Μη μου λες για φρενήρεις ρυθμούς
 και να είναι η αγάπη απίκο,
πως ζητάς τους μεγάλους βαθμούς
 αφού βγάζεις εν δήμω τα εν οίκω.

Θα σου πω για τ’ ανίκητα δεν
 και για παίδες πολλούς εν καμίνω
 θα σου πω που με πας στο μηδέν
 κι εκεί πέρα για πάντα θα μείνω
 Θα σου πω: «ίσως ήταν γραφτό
 στο κονάκι να φέρεις τον λύκο»
δεν σε νοιάζει πολύ που με αυτό
 θ’ απλωθούνε εν δήμω τα εν οίκω.

Κι αν δεν πεις: «ουρανού τιμαλφή
 είναι ο ήλιος, φεγγάρι, και το άστρο»
ψάξε να ‘βρεις αλλού οροφή
 ψάξε του έρωτα χάνι και κάστρο.
Κι αν δεν πεις: «θ’ ακονίσω σπαθιά
 της αγάπης να κόψω τον κρίκο»
οι καρδιές θ’ ανοιχτούν στα βαθιά
 και θα βγούνε εν δήμω τα εν οίκω