Είδαν πολλά τα μάτια μου

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Είδαν πολλά τα μάτια μου
στου ουρανού το θρόνο,
τη μια γινόμουν συννεφιά,
την άλλη υδάτινα καρφιά
πάνω στη γη καρφώνω.


Είδαν πολλά τα μάτια μου
σαν γλάρος του πελάγου,
πάνω από πέτρινα νησιά,
τα βαφτισμένα θαλασσιά
απ' την πνοή ενός μάγου.


Είδαν πολλά τα μάτια μου
σαν λεύκα και πλατάνι,
με χαραγμένο τον κορμό,
με μια καρδιά για λυτρωμό,
ψυχούλα να ζεστάνει.


Είδαν πολλά τα μάτια μου
σε φορτηγά καράβια,
στων οριζόντων τις γραμμές,
σκιές που πλέκουν διαδρομές
στου χρόνου τη μοράβια.


Είδαν πολλά τα μάτια μου,
μου 'παν πολλά οι λέξεις,
σε μια φωνή, σε μια πνοή,
σε μια γεμάτη αναπνοή,
θα είσαι ό,τι διαλέξεις.


Είδαν πολλά τα μάτια μου
σε δρόμους χωρίς τέλος,
και ακόμα μένω ζωντανός,
ένας αλήτης ταπεινός
και αλύτρωτος Οθέλλος.

[ivikos]

ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ Παναγιώτη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Φίλε Θανάση σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.


Συνεχίζουμε, όχι στην ίδια συχνότητα όπως παλιά βέβαια, να καταθέτουμε τους στίχους μας μέσα από την ψυχή μας σε αυτή την γνώριμη μας περιοχή. Το ότι δεν πολυσχολιάζουμε πλέον δεν σημαίνει πως δεν διαβάζουμε και δεν εκτιμούμε τις ψυχοκαταθέσεις όλων εδώ μέσα.


Να 'σαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να γράφεις συνέχεια.